کاربر:Rah/صفحه تمرین1

پیمان اسلو به پیمانی گفته می‌شود که در ۱۳ سپتامر ۱۹۹۳ میان دولت وقت اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین که فتح از سازمان‌های اصلی آن است بسته شد. در این روز یاسر عرفات و محمود عباس به همراه نخست وزیر اسرائیل اسحاق رابین و وزیر امور خارجه‌ی آن شیمون پرز و رئیس جمهور آمریکا بیل کلینتون در کاخ سفید توافق کردند که به روند مخاصمه میان فلسطین و اسرائیل پایان دهند. طبق این توافق اسرائیل سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان نماینده مردم فلسطین به رسمیت شناخت. هر دو طرف توافق کردند که تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) تشکیل شود و مسئولیت های حاکمیتی در کرانه باختری و نوار غزه را در یک دوره پنج ساله به عهده بگیرد. از ابتدا قرار بر این بود که این توافق یک توافق ۵ ساله باشد و پس از آن یک توافق دائم ایجاد شود. قرار بر این بود که در این دوره پنج ساله‌ مسائلی چون پناهندگان فلسطینی، مرزهای میان فلسطین و اسرائیل و بیت‌المقدس از جمله مسائلی بود که باید در این دوران حل می‌شد.

مجموعه‌ای از توافقات بین اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) است که روند صلح را برای مناقشه اسرائیل و فلسطین از طریق یک راه حل دو کشوری با مذاکره متقابل ایجاد کرد. این توافقات منجر به ایجاد خودمختاری محدود برای فلسطینیان در کرانه باختری و نوار غزه از طریق ایجاد تشکیلات خودگردان فلسطین شد. اگرچه هدف این توافقنامه حل و فصل مناقشه اسرائیل و فلسطین تا ماه مه 1999 بود، اما پیچیدگی هایی که زمینه ساز چندین دهه خصومت بود، در نهایت روند را از مسیر خود خارج کرد و چالش برانگیزترین مسائل را در قرن بیست و یکم روشن کرد.

توافقنامه اسلو بین اسرائیل و فلسطین چه بود؟ سه دهه پس از امضای توافقنامه اسلو، روند صلح وعده داده شده محقق نشده است.

رابین و آرافت در حالی که کلینتون ایستاده و دستانش را بین آنها دراز کرده است، دست می دهند دست دادن معروف کاخ سفید با چمنزار بین نخست وزیر اسرائیل یتزاخ رابین (سمت چپ) و رئیس سازمان آزادیبخش فلسطین یاسر عرفات (راست)، با رئیس جمهور ایالات متحده بیل کلینتون در مرکز [پرونده: رون ادموندز/عکس AP] منتشر شده در 13 سپتامبر 2023 13 سپتامبر 2023 سی سال پیش، رهبران اسرائیل و فلسطین در زمین چمن کاخ سفید در واشنگتن با یکدیگر ملاقات کردند تا قراردادی را امضا کنند که بسیاری معتقد بودند می تواند پیش درآمدی برای صلح در منطقه باشد.

اولین توافق اسلو اسحاق رابین و یاسر عرفات را گرد هم آورد. اولی نخست وزیر اسرائیل و دومی رهبر سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) بود.

توافقنامه اسلو و روند صلح اعراب و اسرائیل

در 13 سپتامبر 1993، اسحاق رابین، نخست‌وزیر اسرائیل و محمود عباس، مذاکره‌کننده سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف)، بیانیه‌ای از اصول ترتیبات موقت خودگردانی را که معمولاً به عنوان «توافق اسلو» نامیده می‌شود، در کاخ سفید امضا کردند. اسرائیل سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان نماینده فلسطینیان پذیرفت و سازمان آزادیبخش فلسطین از تروریسم دست کشید و حق اسرائیل برای وجود صلح را به رسمیت شناخت. هر دو طرف توافق کردند که تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) تشکیل شود و مسئولیت های حاکمیتی در کرانه باختری و نوار غزه را در یک دوره پنج ساله به عهده بگیرد. سپس، مذاکرات وضعیت دائمی در مورد مسائل مرزها، پناهندگان و اورشلیم برگزار خواهد شد. در حالی که دولت پرزیدنت بیل کلینتون نقش محدودی در تحقق توافق اسلو ایفا کرد، زمان و منابع زیادی را برای کمک به اسرائیل و فلسطینی ها برای اجرای این توافق سرمایه گذاری کرد. با این حال، زمانی که کلینتون قدرت را ترک کرد، روند صلح به پایان رسیده بود و دور جدیدی از خشونت اسرائیل و فلسطین آغاز شده بود.