کاربر:Safa/صفحه تمرین
انتخابات در جمهوری اسلامی، به فرایندی گفته می‌شود که قرار است نماینده یا نمایندگانی برای منصبی عمومی توسط آراء مردم برگزیده شده و در طی مدت زمانی خاص این مسئولیت را از جانب مردم عهده‌دار شوند. این مناصب در چند موضوع به رای عموم گذاشته می‌شود.
انتخابات، به انگلیسی (Election) را گزینش از میان بدیل‌های مختلف سیاسی می‌نامند که به مردم پیشنهاد می‌شوند و پرطرفدارترین اشخاص نزد افراد صاحب حق رای در جوامع برگزیده می‌شوند این کار طبق قوانین مدون هر کشور برای یک مورد خاص و منفرد مانند ریاست جمهوری و یا تعیین نمایندگان مردم برای یک دوره مشخص صورت می‌گیرد.
１- انتخاب رئیس‌جمهور
２- انتخاب نمایندگان قوه‌ی مقننه
３- انتخاب نمایندگان مجلس خبرگان
４- انتخاب نمایندگان شوراهای شهر و...
در جمهوری اسلامی ایران، از فردای انقلاب ضد سلطنتی این روند از اولین انتخابات، روز به روز و در هر انتخاباتی یک گام ماهیت دموکراتیک خود را از دست داد تا در دوران ولایت خامنه‌ای به مهندسی در انتخابات بالغ شد که معنای عملی آن این است که مردم هر رایی که بدهند تاثیری در بیرون آمدن نفر مورد نظر ولی فقیه از صندوق آراء ندارد.
تاریخچه انتخابات
سابقه‌ی انتخابات دردوران باستان به دولت‌شهرهای یونان و روم باستان برمی‌گردد که شهروندان مرد و غیر برده و ثروتمند حق انتخاب نمایندگانی برای مجلس مقننه داشتند.
در تاریخ معاصر، انتخابات در کشور انگلستان از قرن ۱۳ میلادی برگزار شد.
پس از انقلاب کبیر فرانسه و گسترش ابعاد مشارکت عمومی در روند تعیین سرنوشت خود، دولت‌های بسیاری را وادار به رسمیت دادن به حق انتخاب شهروندان کرد.
تاریخچه انتخابات در جمهوری اسلامی
معنی انتخابات
لغت‌نامه‌ی دهخدا انتخابات را این‌گونه تعریف می‌کند:
انتخابات. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) ج ِ انتخاب. رجوع به انتخاب شود. || جریان عمومی برگزیدن نمایندگان مجلس شورای ملی و مجلس سنا و انجمن شهر و دیگر انجمنها
انتخابات (election)
انتخابات فرایند برگزیدن فرد یا افرادی برای تصدی نمایندگی عامه مردم در منصبی عمومی از راه رای‌گیری است. در جوامع باستان و دولت‌شهرهای یونان باستان این کار از طریق رای‌گیری از مردان غیر برده و ثروتمند انجام می‌شد و در جمهوری‌های روم باستان قضات را اتباع آزاد کشور انتخاب می‌کردند.
عمومی شدن این فرایند در جهان امروز از قرن هفدهم به این سو شکل گرفت. مردم با این کار نسبت به گزینش نمایندگان و رهبران خود اقدام می‌کنند تا امور جامعه را بر اساس نظر اکثریت مردم در یک شرایط دموکراتیک به عهده بگیرد. این به معنای در نظر گرفتن حقوق اقلیت نیز هست. در کشورها انتخابات بطور معمول به‌صورت دورهای می‌باشد و این دوره‌ها را در هر کشور قوانین آنجا تعیین می‌کند. پیشنهادات برای نمایندگی و یا ریاست جمهوری توسط احزاب عموما مطرح می‌شود و در برخی کشورها هم کاندیداهای مستقل خود مستقیما وارد عرصه‌ی رقابت می‌شوند. و هرکسی بتواند بیش ۵۰ درصد آرای ماخوذه را کسب کند برنده‌ی انتخابات است. رای‌گیری گاهی علنی و گاهی مخفیانه است و رای زنان از سال ۱۹۲۸ به بعد رسمی شد.
پس از انقلاب مشروطه و امضای فرمان آن توسط مضفرالدین شاه در سال ۱۲۸۵ از ۱۴ مهر ۱۲۸۵ أغاز شد. زنان از ۶ بهمن ۱۳۴۱ در ایران طی رفراندومی صاحب حق رای شدند. در انتخابات سال ۱۳۴۲ برای دوره‌ی بیست و یکم مجلس شورا ۶ زن نخستین بار انتخاب شدند. پس از انقلاب ضد سلطنتی نام مجلس شورای ملی به مجلس شورای اسلامی تغییر کرد. و ارگان دیگری برای فیلتر کردن نمایندگان به فرمان روح‌الله خمینی تشکیل شد که تحت عنوان نظارت استصوابی شورای نگهبان به کار خود ادامه می‌دهد. سن رای دهندگان در ایران به ۱۵ سال تقلیل یافت. گاهی انتخابات در یک دور انجام می‌شود و گاه به دورهای بعدی کشیده می‌شود.