کاربر:Sayfe/صانع ژاله: تفاوت میان نسخه‌ها

صانع ژاله. دانشجوی ۲۶ ساله اهل پاوه که در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ در تهران، گلوله‌ی ماموران امنیتی جمهوری اسلامی او را بقتل رساند.

صبح فردای آن روز،پسرخاله صانع ژاله به در خانه پدری ژاله در پاوه می‌رود و از برادر صانع عکس او را می‌خواهد. چند ساعت بعد کارت بسیجی به نام صانع ژاله با تصویری از او در رسانه‌های جمهوری اسلامی منتشر می‌شود!  

برادرش، قانع ژاله می‌گوید: <blockquote>«صبح روز ۲۶ بهمن، بدون آن‌که از کشته‌شدن صانع خبر داشته باشیم، پسرخاله‌ام به در خانه آمد و عکس صانع را خواست. بعد از ظهر عکس او را دیدیم که روی کارت بسیج، در سایت‌های خودشان به چاپ رسیده است»</blockquote>تلویزیون پرس تی وی - رسانه انگلیسی زبان جمهوری اسلامی - مصاحبه‌ای با فردی انجام می‌دهد که به عنوان پدر صانع ژاله معرفی می‌شود. پدری که می‌گوید فرزندش صانع را «منافقین» کشتند!

دفتر تحکیم وحدت همان روزها در پاسخ به این رفتار حکومتی‌ها بیانیه‌ای صادر کرده بود و گفته بود:‌ <blockquote>«قاتلان می‌گویند که یاور ماست، جاسوسان رفیق خود می‌خوانندش و کافرانش به کیش خویش. به زشت مردمانی گرفتار آمده‌ایم که تاریخ نظیرشان را در سفاکی و دغلکاری به خود ندیده است. لیک ما را سر باز ایستادن نیست. راهی را که صانع و محمد رفته‌اند ادامه خواهیم داد و خونشان را پاس خواهیم داشت. آن‌ها که آخرین آرزویشان این بود که ایستاده بمیرند، چرا که از نشسته زیستن در ذلت خسته بودند».</blockquote>قانع ژاله نیز می‌گوید: <blockquote>«کارت بسیج را خودشان درست کردند و جنازه صانع را هم به آن‌ها ندادند. به گفته او، اگر صانع بسیجی بود؛ اگر صانع جاسوس حکومت بود؛ اگر صانع طرفدار خامنه‌ای بود؛ پس چرا از جنازه او می‌ترسیدند و آن را به خانواده‌اش تحویل ندادند»؟</blockquote>مادر صانع ژاله یک سال پس از جان‌باختن فرزندش در پاسخ به ادعاهای حکومتی درباره فرزندش گفت: <blockquote>«همه چیز روشن بوده و هست؛ همان موقع هم که این چیزها را می‌گفتند همه چیز مشخص بود؛ بچه من کاردانی برق از دانشگاه آزاد کرمانشاه گرفت، آدم درس خوان و موفقی بود، اهل مطالعه بود، شب‌ها اکثرا تا دیر وقت بیدار بود و کتاب می‌خواند، از معدود کسانی بود که راه خودش را پیدا کرده بود، می‌دانست چه می‌کند و کجا می‌رود، رفت دنبال هنر، چیزی که دوست داشت؛ او هنرمند بود به ادبیات و به‌خصوص ادبیات کردی علاقه خاصی داشت و اهل سیاست نبود، عاشق زندگی بود و هنر. او راهش را خودش انتخاب کرد و رفت و داغی بر دل ما ماند که جز سکوت فعلا هیچ چیزی نمی‌تواند تسکین‌مان دهد».<ref name=":1" /></blockquote>