کاربر:Sayfe/فضیلت علامه
فضیلت علامه حائری- زنان نیروی تغییر
فضیلت علامه حائری
تاريخ تولد: ۱۳۳۸
محل تولد: شاهرود
تحصيلات: دانشجوي دانشكده فني دانشگاه تهران
تأهل: مجرد
تاريخ شهادت: مرداد ۱۳۶۷
محل شهادت: تهران
نحوه شهادت: حلق آويز
محل دفن: تهران – بهشت زهرا
فضیلت علامه حائری در سال ۱۳۳۸ در شهر شاهرود به دنیا آمد. دوران دبیرستان را در سمنان گذراند. او نبوع زیادی در ریاضی داشت به طوری که با وجود اینکه مدرسه دخترانه ای برای رشته ریاضی در منطقه وجود نداشت اما آموزش و پرورش به وی مجوز تحصیل در دبیرستان پسرانه را داده بود.
فضیلت علامه حائری در میان همه فارغ التحصیلان منطقه در دیپلم رشته ریاضی، رتبه اول را کسب کرد و در سال ۱۳۵۷ در رشته مهندسی راه و ساختمان وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران شد.
پدرش از روحانیونی بود که تلگرافی را که از طرف روحانیون برای حفظ جان خمینی به شاه فرستاده شده بود، امضاء کرده بود. فضیلت به خاطر اعتقادات قوی مذهبی و علایقی که دورادور نسبت به سازمان مجاهدین داشت بعد از پیروزی انقلاب و از ابتدای سال ۵۸ وارد تشکیلات انجمن دانشجویان مسلمان دانشکده فنی دانشگاه تهران شد. او از این زمان هوادار تشکیلاتی مجاهدین در بخش دانشجویی بود و سپس در بخش محلات جنوب به فعالیت خود ادامه داد.
یکی از همرزمان او در این دوران نوشته است: «با فضیلت در سال های فعالیتهای افشاگرانه سیاسی هم تیم بودم. او دختری فوق العاده سرزنده، خلاق و سرشار از عشق به سازمان و مردمش بود. همیشه در مقابل عدم تعین ها فکر می کرد و خلاقیت و ابتکار بالایی به خرج می داد. به همین خاطر تیم ما به نسبت سایر تیم ها موفق تر بود و رمز این موفقیت و درخشش چیزی جز دلسوزی، مایه گذاری، خلاقیت و موضع تهاجمی فضیلت نبود. خواهر بزرگش توده ای بود و مادرش مریض، برادر و پدرش در بچگی او فوت کرده بودند. اما فضیلت نه تنها تسلیم این مشکلات نمی شد، بلکه همواره تکیه گاه خانواده اش بود.»
فضیلت علامه حائری پس از ۳۰ خرداد ۶۰ و آغاز مقاومت عادلانه سراسری علیه دیکتاتوری خمینی به عضویت تیم های ویژه نظامی درآمد و در جریان همین فعالیت هایش دستگیر و راهی زندان شد. دو تن از دایی های او از سپاه پاسداران بودند که احتمال می رود از طریق آنها لو رفته باشد.
یکی از هم سلولی هایش در خاطرات زندان نوشته است: «فضیلت در تشکیلات بند ۲۰۹ زندان که با بیرون ارتباط داشتند بود. بعد از مدتی این تشکیلات لو رفت و تمامی آن بچه ها را به زیر شکنجه و بازجویی دوباره بردند. بچه ها را حدود دو تا سه سال در سلولهای انفرادی و زیرزمین ۲۰۹ نگه داشته بودند، به طوری که تا سال ۶۵ خیلی ها فکر می کردند که آنها اعدام شده اند. در سال ۶۵ آنها را به بند عمومی آوردند و من مجدداً فضیلت را دیدم. او تعریف می کرد در تمام این چند سال آنها هر لحظه منتظر بودند که برای اعدام برده شوند. شبها بعد از اینکه بازجویی شان تمام می شد آنها را به داخل سلول می بردند و هنوز چادر از سرشان برنداشته بودند دوباره بازجو می آمد و می گفت بیایید بیرون، و بعد آنها را وادار می کرد کلاغ پر بروند و صدای کلاغ دربیاورند! و یا چهار دست و پا روی زمین راه بروند و صدای سگ دربیاورند! بعضی شبها نیز آنها را برای اعدام صدا می کردند و دائما آنها در حالت دلهره و اضطراب بودند. گاه با کوچکترین صدا با فریاد از خواب می پریدند و دچار لرزش می شدند. اما با وجود سپری کردن این دوران سخت فضیلت همچنان روحیه اش عالی بود. او به بچه ها ورزش یاد می داد و شبها که دور هم جمع می شدیم اغلب آواز و ترانه می خواند و بیشتر به شعر نوایی، نوایی علاقه داشت.»
فضیلت علامه حائری تا پایان در زمره زندانیان مقاوم و سر موضع بود که در ۷ سال زندانش همواره زیر شکنجه بود و سال ۶۰ دو بار تحت عمل جراحی قرار گرفته بود. گوشت کف پاهایش ریخته بود و مجبور شده بودند از گوشت رانش به کف پاهایش پیوند بزنند. در سال ۶۲ هم به خاطر فعالیتی که در زندان داشت ۲ سال در سلول انفرادی به سر برد. بعد هم هیچگاه بازجویی و شکنجه اش قطع نشد تا اینکه سرانجام به دلیل مقاومت و ایستادگی در قتل عام سال ۱۳۶۷ سربدار شد.
این چنین شد که جسارت و شجاعت و نام بلند فضیلت علامه به عنوان یک زن مجاهد جسور و بی باک در تاریخ مقاومت زنان میهن ما علیه ظلم و استبداد ولایت فقیه به ثبت رسید.