کاربر:Mohsen/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جامعه‌ی بی‌طبقه‌ی توحیدی''' یکی از مفاهیم پیچیده در تبیین جهان است. بدون فهم قوانین تکامل، دستیابی به فهم کامل و درستی از جامعه‌ی بی‌طبقه‌ی توحیدی امکان ندارد.   

از انفجار اولیه تا به امروز بیش از ۱۴ میلیارد سال می‌گذرد، آفرینش از هیچ شروع شد و تا به امروز گسترش پیدا کرده است، در این زمان این قانون تکامل بوده که بر جهان هستی حاکم بوده است، تکامل با ۴ قاعده‌اصلی اش، یعنی:  همواره با گذار از کهنه به نو پیچیده شده است،  سرعت و شتاب آن در هر مرحله از مرحله گذشته بیشتر بوده است    جهت دار و برگشت ناپذیر بوده است  و نهایتاً قاعده‌ی اساسی تکامل که تطبیق و وحدت،  به پیش تاخته است.  

 

بعد از به پایان رسیدن تکامل زیست‌شناسی به تکامل اجتماعی می‌رسیم.

 

در تکامل اجتماعی هم همان قوانین تکامل حاکم است، در تکامل اجتماعی، جامعه‌ی بشری از زندگی اشتراکی اولیه به دوران برده داری و از برده داری به فئودالیسم و بعد به مرحله‌ی سرمایه داری رسیده است. سیر تکامل نشان می‌دهد که بعد از سرمایه داری باید به جامعه‌ای نقل مکان کنیم که در آن از استثمار اثر کمتری باشد. 

 

در جهان بینی توحیدی اسم این جامعه‌ی آرمانی بشری، جامعه‌ی بی‌طبقه‌ی توحیدی است، که در آن اثری از طبقات نیست، در آن فقیر و مظلومی نیست، در نتیجه اثری از ظالم و غارتگر هم نیست. 

 

نگاهی کلی به تکامل نشان می‌دهد که سمت و سوی برگشت ناپذیر تکامل رو به آزادی و رهایی است، آرمان بشری از میان برداشتن استثمار است، جامعه‌ی بی‌طبقه‌ی توحیدی نوید همان آرمان بشری است؛ آرمانی که محقق شدنی است و یک خیال‌پردازی کودکانه نیست؛ قانونمندی تکامل این را اثبات می‌کند، برای این جامعه اما باید جنگید، باید تلاش کرد، و باید دیکتاتور‌ها و کسانی که سد راه تکامل هستند را کنار زد تا تحقق آن زود تر اتفاق بیفتد.

عمر هستی را ۱۴ میلیارد سال تخمین‌ می‌زنند، از لحظه‌ی انفجار اولیه‌ تا امروز تغییراتی در هستی رخ داده است که نمی‌توان آنها را ضریب عدد بیان کرد، مسیر آن لحظه از هیچ تا به امروز یک مسیر تکاملی بوده است، اما تکامل یعنی چه؟

متخصصان کلمه‌ی تکامل را در دنیای زنده اینطور تعریف کرده اند:<blockquote>«یک روند توسعه، که در آن یک عضو یا ارگانیزم به واسطه تفصیل اجزایش بیش از پیش پیچیده‌تر می‌شود».<ref>تبیین جهان، قواعد و مفهوم تکامل- سخنرانی مسعود رجوی در دانشگاه صنعتی شریف زمستان ۱۳۵۸</ref></blockquote>یا:<blockquote>«یک تغییر مداوم و پیش رونده به وسیله‌ی نیروهای ذاتی درونی، برحسب قوانین». <ref>ترجمه از فرهنگ فلسفی:  A dictionary of philosophy</ref></blockquote>برای درک بهتر تکامل، در نظر گرفتن کارکردهای اشیاء و پدیده‌ها است، هر پدیده‌ای که کارکردهایش دقیق‌تر، سریع‌تر، سهل‌تر و ظریف‌تر باشد، متکامل‌تر است، به عنوان نمونه هواپیمای جت از یک بالن متکامل‌تر است. در سیستم‌های زنده هم، ارگان و عضوی که کارآمدتر و مؤثرتر باشد، متکامل‌تر است، در دنیای بیولوژیک حیوانی و یا جانداری متکامل‌تر است که در نبرد تنازغ بقا پیروز می‌شود. این همان مضمون انتخاب طبیعی است، که آن همه برای زیست شناسان اهمیت دارد. <ref>تبیین جهان، قواعد و مفهوم تکامل- سخنرانی مسعود رجوی در دانشگاه صنعتی شریف زمستان ۱۳۵۸</ref>

می‌گویند:هرچه درجه انطباق موجود زنده با شرایط محیط زیادتر باشد، متکاملتر است، مفهوم روشن‌تر «انطباق» این است که به چه میزان از اسارت و بندگی محیط آزاد شده باشد.

می‌توانیم تمایل اساسی تکامل را احساس کنیم گرایش به گسترش ، خروج از محدودیت‌ و بندگی گرایش بر سلطه‌ی بیشتر بر جبرهای پیرامون!

هر موجودی که از نردبان هستی بالاتر رفته باشد - مانند کوهنورد - و بر بخش بزرگتری از وجود تسلط داشته باشد، یعنی، رهاتر و آزادتر از قید و اجبارات بنده ساز محیط باشد، تکامل یافته تر است، و البته غلبه بر محیط و اجبارات نیز مفهومی عینی است و نه ذهند.

هستی از یک انفجاز آغاز شد، جایی که هیچ چیز نبود، بعد به تدریج یک ابر اولیه ایجاد شد، سپس در برخوردو تصادم ذرات با یکدیگر، عناصر اولیه ساخته شد، سپس عناصر پیچیده تر ایجاد شد، و جهان تبدیل به مجموعه‌ای از عناصر معدنی شد،‌ تکامل بیولوژیک در میسر خودش، عناصر آلی را بوجود آورد، کواسروات‌ها که از نظر پروفسور اُپارین نقش مهمی در ایجاد حیات داشتند در این مرحله بوجود آمدند، در مرحله‌ی بعد حیات در تک سلولی‌ها شکل گرفت، گام بعد موجودات پرسلولی ایجاد شد، در این مسیر گیاهان مجهز به سبزینه ایجاد شدند، و در گامهای بعد موجودات متنوع و در نهایت انسان بوجود آمد.

در مطالعه‌ی  هر مرحله از تکامل می‌بینیم که، هر مرحله، از مرحله‌ی ماقبل خودش رهاتر و آزاد تر است، و این روح حاکم بر جریان تکامل است.

در نتیجه تکامل اساسی‌‌‌ترین و مسلط‌ترین نظم و قاعده‌‌ی حاکم بر جهان، همین  قاعده‌ی تکامل است، اساسی یعنی که  بالاتر از قواعد دیگر، مانند همان رابطه‌ای که قانون اساسی با قانون‌‌های عادی دارد. یکی از مهمترین ویژگی‌های تکامل ضد آنتروپی بودن آن است، قانون آنتروپی یکی از قوانینی است که از قانون دوم ترمودینامیک – که برهمه سیستم‌ها حاکم است- مشتق می‌شود. به طور ساده بر طبق این قانون همه سیستم‌ها به تدریج فرسوده می‌شوند، و روز به روز بی نظمی، کهولت و فرسودگی در آنها زیاد می‌شود.

ساختمان هستی  و روند تکامل را می‌توان به بخش‌ها، مراحل و فازهای کیفی مشخصی تقسیم کرد:‌

عبور هر مرحله به مرحله‌ی دیگر با یک جهش رخ داده است، یعنی تغییرات کمی در هر مرحله‌ انباشته‌ شده  و به تغییرات کیفی یا جهش منجر شده است، یعنی جهش از قوانین تکامل است.  

 

محدود بودن هر مرحله‌ از فازهای تکاملی هم از قوانین حاکم بر تکامل است، یعنی یک مرحله إلی غیر النهایه ادامه نخواهد داشت با یک جهش، یا انقلاب به پایان می‌رسد و مرحله‌ی بعد آغاز می‌شود، محدود بودن مراحل تکامل اثبات این است که تکامل هم محدود است به این معنی که تکامل سرانجامی دارد.

*  آغاز دوران برده‌داری:‌  در حدود ۲۵۰۰ سال به طول انجامیده است  

*  آغاز دوران فئودالیسم : نزدیک به ۱۳۰۰ سال عمر کرده است  

* آغاز دوران سرمایه داری : که از ۳۰۰ سال پیش تا کنون بر جهان بطور کلی مسلط بوده است.  

جامعه‌ی توحیدی جامعه‌یی است که الزاماً تضادهای طبقاتی آن حل شده است، پس طبقات از بین رفته و بی طبقات است، چرا که طبقات بالا و پایین، غنی و فقیر بودن، محصول استثمار است، محصول فرعونیت است محصول روش همان‌هایی است که خود را به جای خدا به بشریت تحمیل کرده بودند. چنین جامعه‌‌ای محصول توحید اجتماعی است.

توحید واقعی و توحید اصیل سرود تکامل است و اساسی‌ترین نغمه‌ی هستی است.<ref>تبیین جهان، قواعد و مفهوم تکامل- سخنرانی مسعود رجوی در دانشگاه صنعتی شریف زمستان ۱۳۵۸</ref>

جامعه‌ی توحیدی جامعه‌ای است که ضد ظلم و استثمار است، ضد دیکتاتورهاست، که سمبل آن فرعونیت است که خودش را خدا معرفی می‌کرد، وگرنه یگانگی و توحید معنی نخواهد داشت.

مدینه‌ی فاضله‌ی افلاطونی که توسط فلاسفه‌ی اسلامی و غیر اسلامی پی گرفته شده است، با جامعه‌ی بی‌طبقه‌ی توحیدی تفاوت چشمگیر دارد، و به نوعی می‌توان مدینه‌ی فاضله مد نظر افلاطون را نوعی خیال‌پردازی تلقی کرد، حتی فلاسفه‌ی بعدی هم از مروجین این آرمان‌شهر بودند، تصویر درستی از آن ارائه نمی‌شود.

در مسیر تکامل اجتماعی جامعه‌‌ی بشری به جایی خواهد رسید که در آن اثری ازطبقات نباشد، استثمار در آن جامعه وجود ندارد،  یعنی روند تکامل اجتماعی به این سمت است، بی سمت و سو نیست بلکه جهت دار است، در این جامعه طبقات وجود ندارد به این دلیل بی‌طبقه نامیده می‌شود، توحیدی است چون تکامل اجتماعی هم مانند تکامل زیست شناسی، جهت دار و در مسیر مشخصی است، خود بخودی نیست یک هدایت و نیرویی آن را پیش می‌برد، در نهایت هم تمام تضاد‌ها در این جامعه به وحدت خواهد رسید.

الان سؤال اینجاست که وقتی توحید از نبرد بین طبقات محروم و استثمار شده با دیکتاتور‌ها و صاحبان قدرت و استثمار کنندگان در جامعه عبور می‌کند، وقتی که مذهب مذهب طبقات محروم است چگونه می‌شود که دیکتاتورها و استثمار کنندگان خودشان را با این دین تطبیق دهند، ودو رویانه منافقانه و سالوس وار از آن دم بزنند؟

برپایی جامعه‌ی بی‌طبقه‌ی توحیدی از مسیر نبرد با کردنگشان و دیکتاتور‌ها و غاصبان حق حاکمیت مردم، می‌گذرد. نبردی که تمام پیامبران الهی درگیر آن بودند، از نوح گرفته تا حضرت محمد.

لذا به این دلیل هم چنان که آن تأکید روی اسلام علوی ضروری است این تأکید بی طبقات هم این جا ضروری است خوشبختانه، اسلامی که سمبلهای آن حضرت علی و حضرت حسین است، اسلام علوی حسینی و اسلام جعفری است، جایی برای تردید باقی نگذاشته است حتی در همان زمان آنها خصوصیات آن جامعه‌ی آرمانی و ایده‌ال را که بین توحید اجتماعی است بیان کرده‌اند.  

فهم کامل و درست از مراحل بعدی تکامل حتی در تکامل زیست‌شناسی بسیار سخت و غیر ممکن بوده است، در تکامل اجتماعی هم همین قانون عمل می‌کند، اما بطور کلی معیار‌هایی برای جامعه‌ی بی‌طبقه توحیدی گفته‌شده است.

 

برخی از اصلی‌ترین خصوصیات آن جامعه‌ی آرمانی است که از صدر اسلام وعده داده داده شده است، همان که با امام قائم نام خورده است. مهمترین ویژگی‌های آن چیست؟

ویژگی‌هایی که امروز برای ما الزام آور می‌کند که وقتی صحبت از جامعه توحیدی می‌کنیم؛ تأکید و تصریح کنیم که بی طبقات است.

ویژگی‌های جامعه‌ی بی‌طبقه‌ی توحیدی:

'''اول:''' حداکثر رشد تکنولوژیک، پس جامعه عقب افتاده نیست روایات و احادیث بسیاری هست که وصف می‌کنند، این جامعه بایستی جامعه‌یی باشد که در آن هیچ نقطه از زمین ناخرم و غیر آبادان باقی نمانده باشد. پس رکن تکنولوژیک فرضیِ آن جامعه که امکان رفع نیازهای همه جوامع بشر را می‌دهد؛ بسیار پیشرفته است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

معیارهایی كه برحسب آنها، در نهایت خوشبختی و مسرت انقلابی، سرانجام آرمان انبیا به تحقق خواهد پیوست؛ همان جامعه‌یی كه شش ویژگی بالا را دارد. جامعه یی كه حتی ما فكرش را نمی‌توانیم بكنیم. برای اینكه ما در شب تیره و تار استثمار به سر میبریم، در ماقبل تاریخ انسان، به سر می‌بریم. همچنان كه در ادوار ماقبل تكامل، فاز یا مرحله بعدی را نمیتوانستیم تصور كنیم، در تصورمان هم نمی گنجید؛ چه بسا برای امروز ما هم، جامعه غیركالایی، قابل بحث و قابل تصور نباشد. برای اینكه ما امروز در جامعه یی به سر میبریم كه همه چیزش روی یك حسابها و انگیزه‌های سودپرستانه و منفعت طلبانه است؛ در خیلی از موارد، حتی سلام كردن، حتی لبخندزدن! مگر اینكه بتوانیم خودمان را با استقلال و اختیاری كه فرد انسانی دارد، از چنین جامعه‌یی بیرون بكشیم، از آن خارج شویم، برآن بشوریم و در مسیری قرار گیریم كه بتوانیم سیمای توحید را در خودمان زنده كنیم.

تقریباً تمامی ادیان و مذاهب و تمامی اقوام به یک منجی نهایی اعتقاد دارند. یعنی بزرگترین و زیباترین آرزوی بشر رسیدن به چنین جامعه‌ای است.

در آیین بودایی، بودای پنجم منجی نهایی است،  در دین زرتشت سه منجی به نام‏ های هوشیذر، هوشیذر ما و سوشیانس (نجات دهنده مرگ) از نسل زرتشت مطرح است. آنان جهان را پر ازعدل خواهند کرد. که پس از ظهور، فقر و تنگدستی را ریشه کن می­ کند و مردم جهان را هم فکر، هم گفتار و هم کردار می‏ گرداند. 

* ساکنین جزایر انگلستان از چندین قرن قبل، به انتظار "آرتور" می باشند که می گویند: در جزیره آوالون سکونت دارد. گویند: روزی ظاهر شود و نژاد «ساکسون» را در دنیا غالب گرداند و سعادت را نصیب و روزی آنان سازد.

* ایرانیان بر این اعتقاد بودند که «گرزاسپه» پهلوان تاریخی ایران زنده است و در کابل خوابیده و روزی بیدار می‌شود و قیام می‌کند. دسته دیگری از ایرانیان اعتقادشان این بود که "کیخسرو" پس از  استوار ساختن شالوده فرمانروایی، سلطنت را به فرزند خود واگذار کرده، به کوهستان می‌رود و در آنجا آرام گرفته تا روزی دوباره برگردد و اهریمنان را  از گیتی بردارد.

 

در دیدگاه و تفکر مارکسیسم جامعه و بشر به سمت جامعه‌ای می‌رود که در آن استثمار نباشد، مارکسیسم این جامعه را «جامعه‌ی بی‌طبقه» می‌نامد، در نظرگاه مارکسیسم بعد از طی مرحله‌‌ی سرمایه‌داری، نوبت به سوسیالیسم می‌رسد که در آن استثمار تا اندازه‌ی زیادی ریشه‌کن شده است، در ادامه‌ی این مسیر جامعه‌ی کمونیستی ظهور می‌کند که آرمان و آمال این تفکر است.  

==پانویس==