۱٬۶۵۱
ویرایش
کاربر:Safa/1صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|کنش=سرکوب مخالفین حکومت اسلامی و توسعه طلبی در خاورمیانه | |کنش=سرکوب مخالفین حکومت اسلامی و توسعه طلبی در خاورمیانه | ||
|کشور=ایران | |کشور=ایران | ||
|وفاداری= علی | |وفاداری= [[سید علی خامنه ای]] | ||
|رسته= | |رسته= | ||
|گونه=نظامی - امنیتی | |گونه=نظامی - امنیتی | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
|نشان شناسایی ۴= | |نشان شناسایی ۴= | ||
|برچسب نشان شناسایی ۴= | |برچسب نشان شناسایی ۴= | ||
|هواپیمای جنگنده= | |هواپیمای جنگنده= | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
}} | }} | ||
'''سپاه پاسداران انقلاب | '''سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ،''' در روزهای پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ۱۳۵۷]]، به دستور [[روحالله خمینی|روح الله خمینی]] تشکیل شد. ماموریت اصلی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، حمایت از انقلاب و دستاوردهای آن بود. اما این هدف توسط روحالله خمینی در گامهای بعد به حفظ حکومت به هر قیمت تعبیر و تئوریزه شد: «حفظ نظام اوجب واجبات است».<ref>کتاب صحیفه نور جلد ۱۹ صفحه ۲۷۵</ref> پس از آن سپاه خود را در اعمال انواع شیوههای سرکوب دارای دست باز (ید مبسوطه)، دید و در این راستا از هیچ چیز فرو گذار نکرد؛ از کشتار مردم ترکمن صحرا و کردستان و تظاهرات مسالمت آمیز در روز ۳۰ خرداد سال ۱۳۶۰، تا دخالت در درونیترین لایههای زندگی مردم. | ||
در ادامه این روند با تئوری وام گرفته شده از خلفای عباسی و ارائه شده توسط مصباح یزدی و اجرایی شده توسط خامنهای تحت عنوان «النصر بالرعب»<ref name=":0">کتاب نظریه سیاسی اسلام صفحات ۲۲۴ و ۲۲۵ مصباح یزدی </ref> با سرکوب و ارعاب مردم فجایع بیشماری | در ادامه این روند با تئوری وام گرفته شده از خلفای عباسی و ارائه شده توسط مصباح یزدی و اجرایی شده توسط [[سید علی خامنه ای|خامنهای]] تحت عنوان «النصر بالرعب»<ref name=":0">کتاب نظریه سیاسی اسلام صفحات ۲۲۴ و ۲۲۵ مصباح یزدی </ref> با سرکوب و ارعاب مردم فجایع بیشماری آفرید. از جمله آنها، بکارگیری اراذل و اوباش و لات و لمپنها در سرکوب خیابانی در جریان قیام مردم در سال ۱۳۸۸ و تجاوز به مردم در زندانها، خانههای امن و بازداشتگاههای سپاه در تهران و کهریزک بود. در سالهای پس از جنگ نیز، روز به روز فعالیتهای اقتصادی و رانتی سپاه پاسداران گسترش یافت. این نهاد به ظاهر نظامی با ورود در انواع کارهای اقتصادی زیر مجموعههایی عظیم، در سطح هولدینگهای غول پیکر، مانند [[قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء]] را ایجاد کرد و تبدیل به یک نهاد موازی با دولت شد؛ نهادی که در همه امور جاری کشور دخالت میکند و میخواهد از اقتصاد تا فرهنگ و سیاست را در ایران، زیر سلطهی خود بگیرد. سپاه از سال ۱۳۸۷ سازماندهی خود را برای مقابله با اعتراضات مردمی تغيير داد و برای هر استان يك فرماندهی مستقل تشكيل داد كه قادر به سركوب قيامهای عمومی باشد. نيروی بسيج نيز در هماهنگی با سپاه در این سركوبها مشارکت دارد. | ||
سپاه پاسداران طبق | سپاه پاسداران طبق اساسنامهاش «نهادی است تحت فرماندهی عالی مقام رهبری»، و «از نظر سياسی و عقيدتی تابع ولايت فقيه» است. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مهمترین نهاد نظامی - امنیتی جمهوری اسلامی به شمار میرود. ردپای این نهاد در همه عرصهها دیده میشود؛ از فرهنگ و سینما و محیط زیست گرفته تا اقتصاد و سیاست و محاکم قضایی. اما درعین حال، در هیچ حوزهای حاضر به پاسخگویی نیست. | ||
==پیشینه سپاه پاسداران== | ==پیشینه سپاه پاسداران== | ||
[[پرونده:حکم شورای عالی سپاه.JPG|جایگزین=حکم شورای عالی سپاه|بندانگشتی|حکم شورای عالی سپاه در سال ۱۳۵۸]] | [[پرونده:حکم شورای عالی سپاه.JPG|جایگزین=حکم شورای عالی سپاه|بندانگشتی|حکم شورای عالی سپاه در سال ۱۳۵۸]] | ||
در نخستین روزهای پس از انقلاب بهمن ۵۷، دولت موقت که به علت فروپاشی قوای انتظامی و نظامی فاقد ابزار لازم برای اعمال حاکمیت بود، درصدد بر آمد تا نیرویی مسلح | در نخستین روزهای پس از انقلاب بهمن ۵۷، دولت موقت که به علت فروپاشی قوای انتظامی و نظامی فاقد ابزار لازم برای اعمال حاکمیت بود، درصدد بر آمد تا نیرویی مسلح به نام گاردملی به وجود آورد. به همین منظور، [[حسن لاهوتی اشکوری|حسن لاهوتی]] حکمی از [[روحالله خمینی]] برای تشکیل این نیرو دریافت کرد.<ref>[http://mesdaq.ir/?page_id=60083&id=65610 سایت پایگاه تبیینی و تحلیلی مصداق]</ref> با پیشنهاد محمد توسلی نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای آن برگزیده شد. در حکم خمینی تاکید شده بود که سپاه پاسداران زیر نظر دولت موقت فعالیت خواهد کرد. هدف از تشکیل این نهاد نیز حفظ انضباط در شهرها و روستاها، جلوگیری از تحریک و توطئه، جلوگیری از خرابکاری در موسسات دولتی و ملی و مراکز عمومی و سفارتخانهها، جلوگیری از رسوخ عناصر فرصتطلب و ضدانقلابی در داخل صفوف مردم، اجرای دستور دولت موقت و اجرای احکام دادگاههای فوقالعاده اسلامی، ذکر شده بود. دولت موقت دکتر ابراهیم یزدی را به عنوان معاون نخستوزیر در امور انقلاب، مامور کرد که با آیتالله لاهوتی برای تشکیل این نیرو همکاری کند. به گفته محسن سازگارا اساسنامه آن را وی و حسن لاهوتی در اواخر بهمن ۱۳۵۷ در باغشاه و در حین جمعآوری سلاحهای پخش شده در روزهای انقلاب تکمیل کردند. در ۹ اسفند ۱۳۵۷ در جلسهای در پادگان عباسآباد که با حضور محسن سازگارا، محسن رفیقدوست، مرتضی الویری، علی محمد بشارتی، محمد غرضی، حسن جعفری، علی فرزین، ضرابی، اصغر صباغیان، تهرانچی و علی دانشمنفرد تشکیل میشود. علی دانشمنفرد به عنوان فرمانده سپاه پاسداران انتخاب شد. محسن رفیقدوست مسوول تدارکات، بشارتی مسوول اطلاعات و مرتضی الویری مسوول روابط عمومی سپاه شد. | ||
آنها با جلب همکاری عدهای از اعضای انجمنهای اسلامی دانشجویان ایرانی در آمریکا و کانادا ساختمان اداره چهارم [[ساواک]] در خیابان سلطنتآباد (پاسداران کنونی) را مقر اصلی خود قرار دادند. همچنین در مراکزی چون هنگ نوجوانان (مکان مورد استفاده برای دانشگاه امام حسین(ع) و دافوس کنونی سپاه) و پادگان سعدآباد، با کمک برخی تکاوران تیپ نوهد، به جذب و آموزش سیاسی، عقیدتی و نظامی داوطلبان پرداختند. سپاه پاسداران، در ابتدای تشکیل خود ترکیبی از گروههای مسلح موازی بود. از جمله: | |||
* گارد انقلاب در پادگان جمشیدیه به سرپرستی عباس آقازمانی (ابو شریف) تحت حمایت موسوی اردبیلی | |||
* نیرویی به نام پاسا به سرپرستی محمد منتظری تحت حمایت بهشتی که در دانشگاه مستقر بود، این گروه عدهای از عناصر مذهبی که در لبنان آموزش چریکی دیده بودند را، دربر میگرفت. | |||
* افراد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به سرپرستی محمد بروجردی، تحت حمایت مرتضی مطهری | |||
وجود این چهار گروه مسلح موازی، اختلافها و تنشهایی را در پی داشت. این مساله در شورای انقلاب طرح و سرانجام تصمیم گرفته شد که هاشمی رفسنجانی با هماهنگ کردن این گروهها و یکپارچه کردن آنها، سپاه پاسداران را شکل دهد. پس از تخصیص بودجه ۱۲۰ میلیون تومانی به سپاه از سوی دولت موقت، در تاریخ ۱۸ فروردین ۱۳۵۸، همه این گروهها در سپاه پاسداران ادغام شدند و جواد منصوری به عنوان فرمانده سپاه انتخاب شد. به فاصله اندکی پس از او عباس آقازمانی مشهور به (ابوشریف) فرماندهی سپاه و فرماندهی عملیات آن را بر عهده گرفت. پس از ادغام، [[محسن رضایی]]، محسن رفیقدوست و عباس دوزدوزانی در اواخر فروردین ۱۳۵۸ به دیدار خمینی در قم رفتند و خواستار استقلال سپاه از دولت موقت شدند.<ref>[https://www.asriran.com/fa/news/99811/%D9%85%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%A7-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA سایت تحلیل عصر ایران محسن سازگارا کیست؟]</ref> | وجود این چهار گروه مسلح موازی، اختلافها و تنشهایی را در پی داشت. این مساله در شورای انقلاب طرح و سرانجام تصمیم گرفته شد که هاشمی رفسنجانی با هماهنگ کردن این گروهها و یکپارچه کردن آنها، سپاه پاسداران را شکل دهد. پس از تخصیص بودجه ۱۲۰ میلیون تومانی به سپاه از سوی دولت موقت، در تاریخ ۱۸ فروردین ۱۳۵۸، همه این گروهها در سپاه پاسداران ادغام شدند و جواد منصوری به عنوان فرمانده سپاه انتخاب شد. به فاصله اندکی پس از او عباس آقازمانی مشهور به (ابوشریف) فرماندهی سپاه و فرماندهی عملیات آن را بر عهده گرفت. پس از ادغام، [[محسن رضایی]]، محسن رفیقدوست و عباس دوزدوزانی در اواخر فروردین ۱۳۵۸ به دیدار خمینی در قم رفتند و خواستار استقلال سپاه از دولت موقت شدند.<ref>[https://www.asriran.com/fa/news/99811/%D9%85%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%A7-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA سایت تحلیل عصر ایران محسن سازگارا کیست؟]</ref> | ||