کاربر:Sayfe/۵صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فرهاد مهراد''' خواننده، آهنگ‌ساز و نوازنده پاپ راک در ۲۹ دی‌ماه ۱۳۲۲ در تهران چشم به جهان گشود. قطعه‌های به یادماندنی «بوی عیدی»، «والا پیامدار محمد» و «گنجشکک اشی مشی» از آثار این هنرمند نام آشناست.

فرهاد مهراد خواننده‌ای بود با صدایی جادویی،‌ گیرا و دلنشین. او عاشق موسیقی بود، گرچه استادی نداشت تا الفبای موسیقی را به وی بیاموزد ولی آن‌قدر نبوغ داشت که سخت‌ترین قطعات را بنوازد و زیباترین نغمه‌ها را بسراید. فرهاد همان اندازه در تفسیر ترانه‌های فارسی تبحر داشت که در خواندن ترانه‌های انگلیسی. او نخستین آلبوم راک اندرول انگلیسی ایران را منتشر کرد.

خصوصیات رفتاری آخرین فرزند خانواده مهراد به قدری متفاوت بود که همواره از سوی اطرافیان متهم به تقلید از بزرگترها بود.

پس از آن داشتن ساز برای فرهاد تبدیل به یک رویا می‌شود. در دوران تحصیل استعدادهایش در زمینه‌ی ادبیات پدیدار می‌شود و در آغاز ورود به دبیرستان علاقه‌مند به تحصیل در این رشته می‌شود. ولی در غیاب پدر،‌ مخالفت عموی بزرگش او را وادار به ادامه دادن به تحصیل در رشته طبیعی می‌کند. نتیجه این‌که؛ بی‌علاقه‌گی به رشته مورد نظر عمویش از یک‌سوو دلبسته‌گی‌اش به ادبیات از سوی دیگر باعث ترک تحصیل وی در کلاس یازدهم می‌شود.

پس از ترک تحصیل، فرهاد با یک گروه نوازنده‌ی ارمنی آشنا می‌شود و آموزش

در سال۱۳۵۰ ترانه‌‌ی «جمعه»، (کار منفردزاده و قنبری) را برای فیلم «خداحافظ رفیق»، (به کارگردانی امیر نادری) را خواند. «مرد تنها» آن‌چنان پرطرفدار شد  که فرهاد را تبدیل به یک ستاره کرد.

همزمان با بالا‌ گرفتن تنش‌های سیاسی ایران در دهه‌ی پنجاه، ترانه‌هایی چون: شبانه۱، خسته، سقف، گنجشگک اشی مشی، آوار و شبانه۲ با اشعاری از احمد شاملو، شهیار قنبری و ایرج جنتی عطایی و صدای فرهاد منتشر و به سرود اتحاد مرم تبدیل شدند.

فرهاد تا سال ۱۳۵۷ و انقلاب ایران کنسرت‌های فراوانی اجرا کرد. در بهمن ۱۳۵۷ هم‌زمان با انقلاب ترانه‌ی معروفش  با عنوان «وحدت» یا همان «والا پیمامدار محمد »، (آهنگ از منفردزاده، شعر از سیاوش کسرایی) را ضبط کرد.

فرهاد پس از انقلاب از ادامه کارش منع و تقاضای چندباره‌اش برای بازنشر دوباره‌ی آثارش با مخالفت رو به رو شد.

بالاخره پس از چندین سال در سال ۱۳۷۳ آلبوم «خواب در بیداری» از فرهاد به انتشار رسید، این آلبوم چند ترانه فارسی-انگلیسی را شامل می‌شد. او آهنگ‌سازی این آلبوم را تنها با نواختن پیانو  بر عهده گرفته بود.

فرهاد مهراد نخستین کنسرت بعد از انقلاب خود را در سال ۱۳۷۴ در شهر کلن آلمان به اجرا در آورد. این اولین کنسرت پاپی به حساب می‌آمد  که بعد از انقلاب در خارج از کشور مجوز گرفت. آلبوم «وحدت» که شامل ترانه‌های دهه ۱۳۵۰ فرهاد بود، در سال ۱۳۷۶ توسط فرد ناشناسی انتشار یافت.  

مهراد در سال ۱۳۷۷ در یکی از هتل‌های شرق تهران  ضمن اجرای کنسرتی، آلبوم «برف» را منتشر کرد. پس از آن او درصدد تهیه آلبومی با عنوان «آمین» بود که ترانه‌هایی از کشورها و زبان‌های مختلف را شامل می‌شد.

فرهاد به بیماری هپاتیت نوع سی مبتلا بود و از مهرماه ۱۳۷۹ بیماری او شدت پیدا کرد.

وی در بهار سال ۱۳۸۱ درنتیجه عوارض کبدی ناشی از هپاتیت، برای مداوا  به شهر لیل فرانسه رفت و در نهم شهریور همان سال، در سن ۵۹ ساله‌گی در پاریس درگذشت و در گورستان تیه در پاریس به‌خاک سپرده شد.

فرهاد در سرآغاز دهه‌ی ۱۳۵۰ با دختری به نام مونیکا آشنا شد و با او ازدواج کرد ولی سرانجام این پیوند جدایی بود. مهراد در پایانه‌های دهه‌ی هفتاد با پوران گلفام ازدواج و تا پایان عمر خویش با او زندگی کرد.