ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱: تفاوت میان نسخه‌ها

همسایگانی از دور شاهد درگیری‌ها بودند در خاطرات خود نقل می‌کنند که نصرت رمضانی از دور دیده می شد که از پشت پنجره و پشت بام می‌دوید و شلیک می کرد و به این ترتیب و تلاش می‌کرد برای شکستن محاصره و خارج کردن مجاهدین از صحنه راهی باز کند.

حمید خادمی و همسرش فرشته ازهدی یک فرزند خردسال به نام ناصر نیز داشتند. او در این درگیری ها در خانه حضور داشت. پدر و مادر ناصر برای جلوگیری از آسیب‌دیدن وی، او را در حمام خانه خانه گذاشتند اما از آن‌جا که خانه‌ی تیمی آن‌ها با آر.پی.جی مورد حمله قرار گرفت شدت انفجارها به کودک نیز آسیب رساند. پس از شهادت تمامی اعضای خانواده این کودک در حالی که از ناحیه صورت زخمی شده بود توسط پاسداران به زندان برده شد. مادر بزرگ کودک پس از مدتی توانست سرپرستی وی را به عهده بگیرد. آثار زخم بر صورت این کودک همچنان باقی است. ناصر خادمی در سن ۱۹ سالگی در سال ۱۳۷۸ به سازمان مجاهدین خلق پیوست و هم اکنون از اعضای سازمان مجاهدین است.

یکی از دیگر از نقاط درگیری در ۲۱متری جی، کوچه رازیانه در تهران شاهد درگیری های سختی بود. در این‌ خانه تیمی، پنج تن از اعضای مجاهدین حضور داشتند.  '''غلامعلی صادقی نیستانی و همسرش مژگان''' '''موفق''' به‌همراه یک یا دو مجاهد دیگر به‌ فرماندهی مجاهد قهرمان '''سعید منبری،''' در این خانه بودند. پس از آغاز حملات به این خانه درگیری‌های بسیار سختی رخ داد که تا ساعت‌ها ادامه یافت. وقتی پاسداران توانستند وارد خانه شوند تنها به پیکرهای بی‌جان ساکنان دست یافتند.

درهما ن‌روز یک خانه تیمی دیگر مجاهدین در نارمک (شرق تهران)، مورد حمله قرار گرفت. در این‌خانه تیمی، تنها یک نفر حضور داشت. این خانه ی تیمی پیش از آن به دلایلی تخلیه شده و مجاهدین حاضر در آن به محل دیگری رفته بودند. تنها ساکن این خانه خدیجه مسیح بود که به تنهایی به دفاع از خانه پرداخت. به دلیل شدت درگیری‌ها و مقاومت خدیجه مسیح  پاسداران تصور می‌کردند در این خانه نیز چندین نفر از اعضای مجاهدین خلق حضور دارند اما هنگامی که پس از خاموش شدن صدای گلوله‌ها توانستند وارد خانه شوند تنها با یک زن «خدیجه مسیح» مواجه شدند. جمعیتی که از آغاز ماجرا شاهد درگیری‌ها بود نقل می‌کند که وقتی تنها یک جسد از خانه خارج شد همه مردم تعجب کردند و پاسداران تلاش کردند به سرعت او را از آن محل منتقل کنند.