۲۰۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''سیمین بهبهانی''' ، با نام اصلی سیمین خلیلی (زادهی۲۸ تیرماه ۱۳۰۶، تهران ــ درگذشتهی ۲۸ مردادماه ۱۳۹۳، تهران)، نویسنده و غزلسرای معاصر ایران و از اعضای کانون نویسندگان بود، پدر سیمین بهبهانی عباس خلیلی، نویسنده و مترجم و روزنامهنگار معروف دوره [[رضاشاه پهلوی|رضاشاه]] و اوایل دوره [[محمدرضا پهلوی|محمدرضا شاه]] و مادرش فخر عظمی ارغوان، بانویی اهل فرهنگ و قلم بود. سیمین بهبهانی از برجستهترین چهرههای ادبیات ایران است. او دارای مدرک لیسانس رشتهی حقوق در دانشگاه ایران بود. از سیمین بهبهانی آثار زیادی بهجا مانده است که برخی از این آثار عبارتند از: سهتار شکسته، جای پا، رستاخیز، دشت ارژنگ. سیمین بهبهانی از مؤثرترین و مبتکرترین شاعران عرصهی غزل معاصر است. او بهخاطر سرودن غزل فارسی در وزنهای بیسابقه، به '' نیمای غزل'' معروف است. سیمین بهبهانی در طول زندگیاش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شدهاند. شعرهای سیمین بهبهانی موضوعاتی همچون عشق به وطن، انقلاب، فقر، آزادی و زنان را در بر میگیرند. او شعر معروف ''دوباره میسازمت وطن'' را در سال ۱۳۵۹ سرود. سیمین بهبهانی در جریان [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] اشعار زیادی نوشت که به سرودهای دانشجویان معترض دانشگاههای کشور در سال ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ تبدیل شد. سیمین بهبهانی پس از انقلاب نیز همواره از طرف مأموران امنیتی تحت فشار و سانسور قرار داشت. او در سال ۱۳۸۴ در تجمع به مناسبت روز جهان زن در پارک دانشجوی تهران مورد ضرب و شتم نیروهای امنیتی قرار گرفت.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/276351.html زنان و جامعه: شعر سیمین بهبهانی در باره ضرب و شتم در تجمع جهانی زن]</ref> هنگامی که در ۱۷ اسفند ۱۳۸۸ قصد داشت برای سخنرانی درباره فمینیسم در روز جهانی زن به پاریس برود، مأموران امنیتی گذرنامهی وی را توقیف و به او اعلام کردند که ممنوع الخروج است. سیمین بهبهانی سرانجام روز سه شنبه، ۲۸ مرداد ۱۳۹۳، در سن ۸۷ سالگی درگذشت. پیکر او با حضور مردم و ادیبان و هنرمندان از مقابل تالار وحدت تشییع شد و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. | '''سیمین بهبهانی''' ، با نام اصلی سیمین خلیلی (زادهی۲۸ تیرماه ۱۳۰۶، تهران ــ درگذشتهی ۲۸ مردادماه ۱۳۹۳، تهران)، نویسنده و غزلسرای معاصر ایران و از اعضای کانون نویسندگان بود، پدر سیمین بهبهانی عباس خلیلی، نویسنده و مترجم و روزنامهنگار معروف دوره [[رضاشاه پهلوی|رضاشاه]] و اوایل دوره [[محمدرضا پهلوی|محمدرضا شاه]] و مادرش فخر عظمی ارغوان، بانویی اهل فرهنگ و قلم بود. سیمین بهبهانی از برجستهترین چهرههای ادبیات ایران است. او دارای مدرک لیسانس رشتهی حقوق در دانشگاه ایران بود. از سیمین بهبهانی آثار زیادی بهجا مانده است که برخی از این آثار عبارتند از: سهتار شکسته، جای پا، رستاخیز، دشت ارژنگ. سیمین بهبهانی از مؤثرترین و مبتکرترین شاعران عرصهی غزل معاصر است. او بهخاطر سرودن غزل فارسی در وزنهای بیسابقه، به '' نیمای غزل'' معروف است. سیمین بهبهانی در طول زندگیاش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شدهاند. شعرهای سیمین بهبهانی موضوعاتی همچون عشق به وطن، انقلاب، فقر، آزادی و زنان را در بر میگیرند. او شعر معروف ''دوباره میسازمت وطن'' را در سال ۱۳۵۹ سرود. سیمین بهبهانی در جریان [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] اشعار زیادی نوشت که به سرودهای دانشجویان معترض دانشگاههای کشور در سال ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ تبدیل شد. سیمین بهبهانی پس از انقلاب نیز همواره از طرف مأموران امنیتی تحت فشار و سانسور قرار داشت. وی شعر شور انگیز «آتش در زندان» را در پاییز سال ۱۳۶۷ برای زندانیان سیاسی قتل عام شده در جریان [[قتل عام ۶۷]] سرود. او در سال ۱۳۸۴ در تجمع به مناسبت روز جهان زن در پارک دانشجوی تهران مورد ضرب و شتم نیروهای امنیتی قرار گرفت.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/276351.html زنان و جامعه: شعر سیمین بهبهانی در باره ضرب و شتم در تجمع جهانی زن]</ref> هنگامی که در ۱۷ اسفند ۱۳۸۸ قصد داشت برای سخنرانی درباره فمینیسم در روز جهانی زن به پاریس برود، مأموران امنیتی گذرنامهی وی را توقیف و به او اعلام کردند که ممنوع الخروج است. سیمین بهبهانی سرانجام روز سه شنبه، ۲۸ مرداد ۱۳۹۳، در سن ۸۷ سالگی درگذشت. پیکر او با حضور مردم و ادیبان و هنرمندان از مقابل تالار وحدت تشییع شد و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. | ||
== خانواده سیمین بهبهانی == | == خانواده سیمین بهبهانی == | ||
خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
سیمین بهبهانی از سن نوجوانی و در تمام طول زندگی، عضو تعداد زیادی از انجمنها و مجامع شعری بود و از جایگاهش برای تقویت و ارتقا حقوق انسانی و آزادی بیان استفاده نمود. سیمین با چهرههایی چون نادر نادرپور، فریدون مشیری، سیمین دانشو، مهدی اخوان ثالت و حمید مصدق دوستی ادبی داشت. رابطه او با فروغ فرخزاد، نیز به همین شکل بود. سیمین بهبهانی در بسیاری از دانشگاه ها، سمینارها و کنفرانسها در سراسر جهان سخنرانی داشت؛ و اشعارش را بازخوانی کرده است. به مناسبت قدردانی از او و شعرش، نشستهای بینالمللی در سال ۱۳۸۵، در دانشگاه تورنتو، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و مجمع آسیایی نیویورک برگزار شد. همچنین مستندی به نام «سیمین: نیمای غزل» با کارگردانی آرش سنجابی در مورد او ساخته شده است. <ref name=":4" /> | سیمین بهبهانی از سن نوجوانی و در تمام طول زندگی، عضو تعداد زیادی از انجمنها و مجامع شعری بود و از جایگاهش برای تقویت و ارتقا حقوق انسانی و آزادی بیان استفاده نمود. سیمین با چهرههایی چون نادر نادرپور، فریدون مشیری، سیمین دانشو، مهدی اخوان ثالت و حمید مصدق دوستی ادبی داشت. رابطه او با فروغ فرخزاد، نیز به همین شکل بود. سیمین بهبهانی در بسیاری از دانشگاه ها، سمینارها و کنفرانسها در سراسر جهان سخنرانی داشت؛ و اشعارش را بازخوانی کرده است. به مناسبت قدردانی از او و شعرش، نشستهای بینالمللی در سال ۱۳۸۵، در دانشگاه تورنتو، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و مجمع آسیایی نیویورک برگزار شد. همچنین مستندی به نام «سیمین: نیمای غزل» با کارگردانی آرش سنجابی در مورد او ساخته شده است. <ref name=":4" /> | ||
سیمین بهبهانی شعر شور انگیز «آتش در زندان» را در پاییز سال ۱۳۶۷ برای زندانیان سیاسی قتل عام شده در زندانهای ایران سرود. | |||
در جنبشهای مدنی، سیمین بهبهانی سالها تکیهگاه زنان فعال بود. او بدون ترس همه جا میرفت و از حقوق زنان دفاع میکرد. هنگامی که زنان در پارک دانشجو تجمع کرده بودند، سیمین هم حضور داشت. در همان زمان که سن و سالی از او می گذشت، پا به پای دختران و پسران جوان آمده بود تا اعتراض خود را به وضعیت زنان اعلام کند. مأموران به زنان حمله کردند، و یکی از مأموران سیمین را نیز مورد حمله قرار داده بود. دلیلش آن بود که او همیشه جلوی صف حرکت میکرد. جمعیت از آن مأمور شکایت کردند، اما به رغم اینکه عکس و مشخصات مأمور مربوطه داده شده بود، موضوع بی نتیجه ماند و پرونده بسته شد.<ref>[https://iranwire.com/fa/features/1219 نسرین ستوده، وقتی وکیل سیمین بودم - سایت ایران وایر]</ref> | در جنبشهای مدنی، سیمین بهبهانی سالها تکیهگاه زنان فعال بود. او بدون ترس همه جا میرفت و از حقوق زنان دفاع میکرد. هنگامی که زنان در پارک دانشجو تجمع کرده بودند، سیمین هم حضور داشت. در همان زمان که سن و سالی از او می گذشت، پا به پای دختران و پسران جوان آمده بود تا اعتراض خود را به وضعیت زنان اعلام کند. مأموران به زنان حمله کردند، و یکی از مأموران سیمین را نیز مورد حمله قرار داده بود. دلیلش آن بود که او همیشه جلوی صف حرکت میکرد. جمعیت از آن مأمور شکایت کردند، اما به رغم اینکه عکس و مشخصات مأمور مربوطه داده شده بود، موضوع بی نتیجه ماند و پرونده بسته شد.<ref>[https://iranwire.com/fa/features/1219 نسرین ستوده، وقتی وکیل سیمین بودم - سایت ایران وایر]</ref> | ||
خط ۱۹۱: | خط ۱۹۳: | ||
[[پرونده:09.JPG|بندانگشتی|225x225پیکسل|مجموعه آثار، کولی و نامه و عشق|جایگزین=سیمین بهبهانی]] | [[پرونده:09.JPG|بندانگشتی|225x225پیکسل|مجموعه آثار، کولی و نامه و عشق|جایگزین=سیمین بهبهانی]] | ||
== گزیدهی اشعار سیمین بهبهانی == | == گزیدهی اشعار سیمین بهبهانی == | ||
=== آتش در زندان === | |||
سیمین بهبهانی شعر شور انگیز «آتش در زندان» را در پاییز سال ۱۳۶۷ برای زندانیان سیاسی قتل عام شده در جریان [[قتل عام ۶۷]] سرود: | |||
آتش به زندان افتاد، ای داد از آن شب، ای داد! | |||
ابلیس میزد فریاد: “های ای نرون روحت شاد!” | |||
صد نارون قیراندود از دود پیچان میشد | |||
صد بیدبُن خونالود از شعله رقصان میزاد | |||
دیوانه آتش افروخت وان خیل زندانی سوخت | |||
خاکستر از آنان کو؟ تا سوی ما آرد باد | |||
سنگی نه و گوری نه اوراق مسطوری نه | |||
نام و نشان از آنان دیگر که دارد در یاد؟ | |||
نه، نه، که آنان پاکند روشنگر افلاکند | |||
هر اختری از آنان هرشب خبر خواهد داد | |||
سخت است، سخت، اما من دانم که فردا دشمن | |||
پا تا به سر خواهد سوخت در آتش این بیداد | |||
ای مادران! دستادست شورنده صف باید بست | |||
تا دل بترکد از دیو، فریاد! با هم فریاد!» | |||
(پاییز ۱۳۶۷) | |||
=== دوباره میسازمت وطن === | === دوباره میسازمت وطن === |
ویرایش