۸٬۴۳۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
داوود رحمانی معروف به حاج داوود (زاده ۱۳۲۴ در خیابان شهباز (هفده شهریور) در شرق تهران- مرگ ۲۸ مهر ۱۴۰۰) آهنگری بود که در حوالی همان محل تولد خود به آهنگری اشتغال داشت. حاج داوود از لاتها محلهی خود بود. حاج داوود رحمانی پس از انقلاب وارد کمیته انقلاب شده و به دلیل روحیات لمپنی به عنوان بازجو و شکنجهگر کار خود را آغاز کرد. حاج داوود رحمانی به واسطه ارتباط با [[اسدالله لاجوردی]]، دادستان وقت تهران، به ریاست زندان قزلحصار رسید. <ref>مصاحبه داود رحمانی با نشریهی داخلی زندان بنام رجعت سال اول شماره اول سال ۱۳۶۰</ref>حاج داوود رحمانی در قتل و آزار و شکنجه زندانیان سیاسی سوابق بیشماری دارد و از مبدعین انواع شکنجه چون | داوود رحمانی معروف به حاج داوود (زاده ۱۳۲۴ در خیابان شهباز (هفده شهریور) در شرق تهران- مرگ ۲۸ مهر ۱۴۰۰) آهنگری بود که در حوالی همان محل تولد خود به آهنگری اشتغال داشت. حاج داوود از لاتها محلهی خود بود. حاج داوود رحمانی پس از انقلاب وارد کمیته انقلاب شده و به دلیل روحیات [[لباس شخصی|لمپنی]] به عنوان بازجو و شکنجهگر کار خود را آغاز کرد. حاج داوود رحمانی به واسطه ارتباط با [[اسدالله لاجوردی]]، دادستان وقت تهران، به ریاست زندان قزلحصار رسید. <ref>مصاحبه داود رحمانی با نشریهی داخلی زندان بنام رجعت سال اول شماره اول سال ۱۳۶۰</ref>حاج داوود رحمانی در قتل و آزار و شکنجه زندانیان سیاسی سوابق بیشماری دارد و از مبدعین انواع شکنجه چون قفس، تابوت و ... در زندان بود. او همچنین در شکنجه زنان در واحدهای مسکونی زندان قزلحصار که شرح ماجراهای تکاندهنده آن در کتابهای خاطرات زنان و مردان زندانی مجاهد خلق و دیگر گروهها به تفصیل روایت شده است نقش فعالی داشت. دوران ریاست حاج داوود رحمانی در زندان قزل حصار به «دوران وحشت» معروف است. داوود رحمانی در فاصله تابستان ۱۳۶۰ تا تیر۱۳۶۳، با حکم «[[اسدالله لاجوردی]]»، رئیس سازمان زندانهای تهران، رئیس زندان قزلحصار بود و قدرت مطلقهای در اعمال شکنجه بر زندانیان سیاسی در این زندان داشت. وی در تابستان ۶۳ و پس از برکناری اسدالله لاجوردی در اثر فشارهای سیاسی مختلف برکنار شد و بعدها به کار سابق خود بازگشت.به گفته یکی از پدران شهدای مجاهدین خلق که او را در خیابانی در تهران دیده بود، در دهه هشتاد او تعادل روانی نداشت و دائم با خود حرف میزد و بیهوده میخندید. داوود رحمانی یکی از متهمان اصلی قتلعام زندانیان سیاسی است که خانوادههای زندانی دادخواه پیگیر قرار گرفتن او در برابر عدالت بودند. | ||
== تاریخچه زندگی داوود رحمانی == | == تاریخچه زندگی داوود رحمانی == |
ویرایش