کاربر:Safa/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''پراگماتیسم،'''  برگرفته از واژه یونانی Pragma به معنی عمل است. بنا به تعریف فرهنگ فارسی آبادیس: مکتبی فلسفی که ارزش افکار و اعمال را از روی فواید و نتایج عملی آنها می‌داند. این مکتب توسط پیرس و ویلیام جیمز تاسیس شد و جان دیویی و پیروانش آنرا دنبال کردند. بنا به تعریف فرهنگ معین: فلسفة عملی ، اصالت عمل ، عمل‌گرایی<ref>[https://abadis.ir/fatofa/%D9%BE%D8%B1%D8%A7%DA%AF%D9%85%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D8%B3%D9%85/ دیکشنری آبادیس]</ref>

پراگماتیسم نظریه‌ای است که می‌گوید: حقیقت جدای از انسان نیست. هر چیزی که برای انسان نتایج خوبی در بر داشته باشد حقیقی است. در تفکر پراگماتیستی هر نظریه یا رویدادی را از روی نتایجی که از آن به دست می‌آید قضاوت می‌کنند. درواقع آنچه در عمل واقع می‌شود مهم است. اگر رویدادی نتایج مثبت و خوبی برای انسان داشت، حقیقی است.<ref>[https://zehn.ir/blog/%D8%AA%D9%81%DA%A9%D8%B1-%D9%BE%D8%B1%D8%A7%DA%AF%D9%85%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%9F/ وبلاگ ذهن]</ref>

== تاریخچه پراگماتیسم ==

متفكران معروف این مكتب عبارتند از: چارلز سندرز پیرس، ویلیام جیمز و جان دیویی. اساس جهان بینی پراگماتیسم بر تجربه به مفهوم وسیع آن یعنی ادراك، احساس، تفكر، قضاوت، مقایسه، توصیف، سیر عقلانی و توجه به ارتباط امور با یكدیگر گذاشته شده است. محور اندیشه‌ي مكتب پراگماتیسم، مفید بودن و عملی بودن محتواي اندیشه آدمی است. ارزش حقیقت، در گرو فایده عملی آن است. فلسفه‌ی اصالت عمل خاستگاه فرهنگ آمریكایی است.