کاربر:Khosro/صفحه تمرین بهاییان ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بهائیان ایران ،''' (پایه‌گذاری – نیمه‌ی قرن ۱۹ میلادی، ایران) گروهی از اقلیت‌های مذهبی در ایران هستند که توسط سید علی‌محمد باب، پایه‌ریزی شد. پیش از شکل گرفتن دین بهائیت، ابتدا دین بابی در نیمه‌ی قرن ۱۹ میلادی در دوران سلطنت محمد شاه قاجار در ایران به وجود آمد. با افزون شدن پیروان علی‌محمد باب، آزار و اذیت‌ها بر گروندگان به این دیانت نیز شدت بیشتری به خود می‌گرفت. سرانجام تصمیم به حکم قتل باب، توسط مجتهدان زمانه و صدر اعظم وقت، یعنی [[امیرکبیر|'''امیرکبیر''']] گرفته شد. باب در روز ۱۶ تیرماه سال ۱۲۲۹، در سن ۳۱ سالگی به‌همراه یکی از پیروانش به ضرب ۷۵۰ گلوله در میدان سربازخانه‌ی تبریز تیرباران شدند. از منظر تاریخی، دین بهایی ریشه در جنبش‌های پیشین اما بسیار متفاوت از جنبش‌های شیخیه و باببیه دارد. علی‌محمد باب پیش از آن‌که تیرباران شود، برادر کوچک‌ترش بهاءالله را به رهبری بابی‌ها انتخاب کرد. با رهبری بهاءالله دیانت بابی به بهائی تغییر نام یافت. شماری از اصول و اعتقادات بهائیان برای دست‌یابی به تمدن جهانی عبارتند از: باور به خدای یگانه، یکی بودن اصول تمامی ادیان الهی، مفروض گرفتن روح انسان به‌عنوان حقیقت وجودی او که عاری از جنسیت، نژاد، قومیت و طبقه است، اعتقاد به حقوق برابراز جمله آزادی اندیشه برای تمامی انسان‌ها، برابری زن و مرد، سازگاری علم و دین، جدایی‌ناپذیری عبادت و خدمت، ضرورت رهایی از تقالید و هر نوع تعصب خشک‌اندیشی و جستجوی مستقل حقیقت، ارزش پرورش صفات معنوی و تعلیم و تربیت، ضرورت یادگیری و کسب علم و دانش نسبت به حقایق مادی و معنوی، محوریت عدالت در تلاش و کوشش‌های انسانی… '''[[رضاشاه پهلوی|رضا شاه]]''' در دوران حکومت خود، مدارس بهائیان در سراسر ایران را تعطیل و چاپ و انتشار منابع بهائیان را ممنوع کرد، برخی مراکز محلی‌شان را تعطیل کرد، نامه‌نگاری بهائیان با هم‌کیشانشان در خارج از کشور را ممنوع کرد، برخی از کارمندان بهائی را از کار برکنار و اخراج کرد. پس از روی کار آمدن '''[[محمدرضا پهلوی|محمدرضا شاه]]'''، در آغاز شرایط و وضعیت حقوقی شهروندان بهایی تغییر نکرد، بلکه به‌خاطر ضعف قدرت محمدرضا شاه، حمله و هجوم گروه‌های ارازل و اوباش تحت نفوذ آخوندها به بهائیان افزایش یافت. گنبد مرکز بهائیان در تهران توسط ارتش شاه با تشویق آخوندها تخریب شد. در این دوران نمایندگان در مجلس شورای ملی که طرفدار آخوندها بودند، از این فرصت استفاده کردند تا دیانت بهایی را ممنوع اعلام کنند. آن کسانی را که علناً و آشکارا می‌گفتند بهائی هستند، بازداشت و زندانی و اموالشان را مصادره می‌کردند. در همین دوره مغازه‌ها و مزارع بهاییان و هم‌چنین شماری از خود بهاییان مورد حمله اوباش اجیرشده قرار گرفتند. پس از '''[[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]''' و روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی، بار دیگر اذیت و آزار و سرکوب بهاییان در ایران شدت بیشتری به‌خود گرفت. حکومت جمهوری اسلامی نزدیک به ۲۰۰ تن از بهائیان فعال و معروف را به اتهاماتی مانند: نقض قوانین اسلامی، توطئه و جاسوسی برای صیهونیسم و امپریالیسم جهانی اعدام کرد. بسیاری از اعضای محفل‌های بهایی یعنی شوراهای ۹ نفره که با رأی مستقیم بهائیان انتخاب می‌شدند؛ و مسیولیت اداره امور جامعه بهائی را بر عهده داشتند را ربود که هرگز از سرنوشت آنان خبری نشد. بسیاری دیگر از بهائیان را با حمله به منازلشان دستگیر و اعدام کرد؛ و برخی دیگر را به اتهامات ذکر شده شکنجه و زندانی کرد. رژیم ایران دین و آیین بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. حقوق بهائیان ایران در قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی در نظر گرفته نشده است. از طرف رژیم ایران محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها و اقدامات سرکوب‌گرانه علیه شهروندان بهائی اعمال می‌شود، از جمله، محرومیت از دامنه‌ی گسترده‌ای از مشاغل، منع تحصیل در دانشگاها، خراج از مشاغل بخش دولتی و ایجاد محدودیت‌های فراوان در مشاغل بخش خصوصی و… در واقع پیروان دیانیت بهائی بیش از گذشته از سوی ارگان‌های امنیتی و قضایی نظام جمهوری اسلامی، به‌صورت سیستماتیک تحت آزار و اذیت هستند. رژیم ایران هم‌چنین مراسم ازدواج پیروان دین بهائی را نامشروع و غیرقانونی می‌داند؛ و دفاتری که ازدواج بهائیان را ثبت کرده بودند، به رواج فحشا متهم شدند. در دوران نظام جمهوری اسلامی چندین بار تخریب گورستان‌های بهائیان و درآوردن اجساد از گور در شهرهای مختلف انجام شده است. '''[[سید علی خامنه ای|سید علی خامنه‌ای]]''' رهبر رژیم ایران، در جواب به سؤالی که از او درباره‌ی بهائیان شده بود، این‌طور جواب داده است که: «جمیع افراد فرقه ضاله بهائی محکوم به کفر و نجاست هستند؛ و از غذا و سایر چیزهایی که با رطوبت مسری در تماس با آن‌ها بوده است، باید اجتناب کرد و بر مؤمنین واجب است که با حیله و فسادگری این فرقه گمراه مقابله کنند.» مصادره املاک بهائیان توسط '''[[ستاد اجرایی فرمان امام]]''' مرحله‌ای جدید در آزار و اذیت بهائیان ایران است که نشان می‌دهد این سرکوب‌ها را بالاترین سطوح رهبری ایران برنامه‌ریزی می‌کنند. جامعه جهانی بهایی در روز ۳۰ تیرماه ۱۴۰۱، اعلام کرد که در پنجاه روز گذشته رژیم ایران اقدام به بازداشت، تفتیش منازل و تعطیلی مشاغل ۶۴ شهروند بهایی کرده است؛ و این بیانگر تشدید سرکوب سیستماتیک نظام جمهوری اسلامی علیه شهروندان بهایی است. به دنبال این خبر در روز اول مردادماه، وزارت خارجه کانادا از آزار و اذیت بهائیان در ایران ابراز نگرانی کرد. کارزار نفرت‌پراکنی و تبلیغاتی رژیم ایران که بیش از چهار دهه پیشینه دارد، وارد مراحل جدیدی شده و پیچیدگی و مقیاس آن شدیداً افزایش یافته است. جامعه جهانی بهائی با انتشار بیانیه‌ای به ارگان‌های بین‌المللی و کشورهای گوناگون فراخوان داده بود که رژیم اسلامی ایران را برای کارزار نفرت‌پراکنی علیه بهائیان محکوم و بازخواست کنند.

=== کشتار بهاییان در دوران قاجار ===

یک افسر اتریشی به نام کاپیتان آلفرد فون گومونز، که در آن دوران در ایران مأموریت داشت، در گزارش خود چنین نوشته است:<blockquote>'''«…''' روشی که این شکنجه‌گرها به‌کار می‌برند، شرایط محیط، مصیبتی که بدن این محکومین بخت‌برگشته تا لحظه دادن جان باید تحمل کنند، همه و همه به قدری ناگوار است که یادآوری آن خون را در رگ‌های من به غلیان می‌آورد. بدن محکومین را با میله‌های سرخ داغ می‌کنند، چشم‌های آنان را با مته سوراخ می‌کنند، سرشان را با پتک خرد می‌کنند، در بدنشان سوراخ‌های متعدد ایجاد کرده در آن شمع می‌گذارند، پوست کف پای ایشان را کنده پایشان را در روغن مذاب می‌گذارند؛ و بعد به آن نعل می‌کوبند و مجبورشان می‌سازند که با همان حال در بازارها راه بروند. محکوم بدبخت کوشش می‌کند بدود، اما بر زمین می‌خورد. تصور نکنید حال با یک تیر او را خلاص می‌کنند. خیر، بدن متلاشی شده‌ی این محکومین را به طور واژگون با دست‌هایشان از درخت آویزان می‌نمایند و آن‌گاه حاضران باید با طپانچه مهارت خود را با نشانه رفتن مغز و یا قلب و یا چشم محکوم نشان دهند … در اسلام چیزی به نام ترحم وجود ندارد.»</blockquote>[[پرونده:گروهی از بهاییان اولیه.JPG|جایگزین=گروهی از بهائیان اولیه|بندانگشتی|267x267پیکسل|گروهی از بهائیان اولیه]]تشکیل انجمن حجتیه سرفصل جدیدی در جنگ مسلمانان افراطی شیعه علیه پیروان دیانت بهایی بود. این انجمن توسط شیخ محمود ذاکرزاده تولایی معروف به حلبی پایه‌گذاری شد که اساس آن ضد بهاییت بود. فعالیت‌های انجمن حجتیه پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] و روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی ادامه یافت؛ و مسئولیت‌های مهمی نیز در حکومت به‌عهده گرفتند. برخی این انجمن را مافیای حجتیه می‌نامیدند.<ref name=":1" />  

== اصول و اعتقادات بهاییان ==

شماری از اصول و اعتقادات بهاییان برای دست‌یابی به تمدن جهانی عبارتند از: باور به خدای یگانه، یکی بودن اصول تمامی ادیان الهی، ظهور گام به گام حقایق دینی، مفروض گرفتن روح انسان به‌عنوان حقیقت وجودی او که عاری از جنسیت، نژاد، قومیت و طبقه است، یگانگی و اصالت ذاتی نوع انسان، اعتقاد به حقوق برابراز جمله آزادی اندیشه برای تمامی انسان‌ها، برابری زن و مرد، سازگاری علم و دین، جدایی‌ناپذیری عبادت و خدمت، ضرورت رهایی از تقالید و هر نوع تعصب خشک‌اندیشی و جستجوی مستقل حقیقت، ارزش پرورش صفات معنوی و تعلیم و تربیت، ضرورت یادگیری و کسب علم و دانش نسبت به حقایق مادی و معنوی، محوریت عدالت در تلاش و کوشش‌های انسانی…<ref>[https://www.bahaisofiran.org/%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D9%82%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%AA_%D8%A8%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C/ اعتقادات بهاییان - سایت بهاییان ایران]</ref>  

== بهاییان در دوران رضا شاه ==

در اوایل سلطنت رضا شاه، که علمای شیعه نفوذ و قدرت آن‌چنانی نداشتند، بهاییان آرامش نسبی داشتند، اما رضا خان فعالیت کنترل‌نشده‌ی سازمان‌های اجتماعی یا مذهبی در درازمدت را به عنوان چالشی برای حکومت خود می‌دید.  

از این رو [[رضاشاه پهلوی|رضا شاه]] در دوران حکومت خود، مدارس بهاییان در سراسر ایران را تعطیل و چاپ و انتشار منابع بهاییان را ممنوع کرد، برخی مراکز محلی‌شان را تعطیل کرد، نامه‌نگاری بهاییان با هم‌کیشانشان در خارج از کشور را ممنوع کرد، برخی از کارمندان بهایی را از کار برکنار و اخراج کرد، درجه نظامی برخی از افسران بهایی را تنزل داد؛ و هم‌چنین حاضر به پذیرش اعتبار اسناد ازدواج بهاییان نشد.<ref name=":2">[https://www.dw.com/fa-ir/%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%B9%D9%84%D9%84-%D8%B3%D8%B1%DA%A9%D9%88%D8%A8-%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/a-41066225 نگاهی به علل سرکوب بهاییان در ایران - سایت دویچه‌وله فارسی]</ref>  

با وجود این‌که بهاءالله طرفدار مشروطه و خواهان حکومت مشروطه بود، بهاییان مراقب بودند از نهضت مشروطه  به‌طور مستقیم و آشکارا دفاع نکنند تا مشکلی برای فعالان جنبش پیش نیاید. هرچند که عبدالبهاء به تشکیل مجلس شورای ملی امیدوار بود، ولی به‌زودی از آن ناامید شد؛ و از بهاییان و پیروانش خواست تا از سیاست دوری کنند. بنابراین دوری از سیاست به‌تدریج به یکی از اصول بهاییان تبدیل شد.<ref name=":2" />  

== بهاییان در دوران محمدرضا شاه ==

پس از روی کار آمدن محمدرضا شاه، در آغاز شرایط و وضعیت حقوقی شهروندان بهایی تغییر نکرد، بلکه به‌خاطر ضعف قدرت محمدرضا شاه، حمله و هجوم گروه‌های ارازل و اوباش تحت نفوذ آخوندها به بهاییان افزایش یافت. در این دوره بود که بهاییان برنامه‌ای را برای پیشرفت و ترقی جایگاه زنان و مبارزه با بیسوادی بزرگسالان نگارش و تدوین کردند..

در دوران رویارویی نخست‌وزیر '''[[دکتر محمد مصدق]]''' و سلطنت محمدرضا شاه که تضعیف شده بود، شاه برای استحکام پایه‌های قدرتش به حمایت روحانیون روی آورد. شاه جهت جذب علما و هم برای منحرف کردن توجه مردم از سیاست‌های حکومت، مانند پیوستن ایران به پیمان سنتو که به منظور مبارزه با نفوذ شوروی سابق و مارکسیسم تشکیل شده بود، گنبد مرکز بهاییان در تهران را تخریب کرد. این کار توسط ارتش شاه با تشویق آخوندها صورت گرفت.  

در این دوران نمایندگان در مجلس شورای ملی که طرفدار آخوندها بودند، از این فرصت استفاده کردند تا دیانت بهایی را ممنوع اعلام کنند. آن کسانی را که علناً و آشکارا می‌گفتند بهایی هستند، بازداشت و زندانی و اموالشان را مصادره می‌کردند. در همین دوره مغازه‌ها و مزارع بهاییان و هم‌چنین شماری از خود بهاییان مورد حمله اوباش اجیرشده قرار گرفتند.<ref name=":2" />  

پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] و روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی، بار دیگر اذیت و آزار و سرکوب بهاییان در ایران شدت بیشتری به‌خود گرفت. رژیم ایران نزدیک به ۲۰۰ تن از بهاییان فعال و معروف را به اتهاماتی مانند: نقض قوانین اسلامی، توطئه و جاسوسی برای صیهونیسم و امپریالیسم جهانی اعدام کرد. بسیاری از اعضای محفل‌های بهایی یعنی شوراهای ۹ نفره که با رأی مستقیم بهاییان انتخاب می‌شدند؛ و مسیولیت اداره امور جامعه بهایی را بر عهده داشتند را ربود که هرگز از سرنوشت آنان خبری نشد. بسیاری دیگر از بهاییان را با حمله به منازلشان دستگیر و اعدام کرد؛ و برخی دیگر را به اتهامات ذکر شده شکنجه و زندانی کرد.<ref name=":2" />  

=== سرکوب سیستماتیک بهاییان ===

رژیم ایران دین و آیین بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. حقوق بهاییان ایران در قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی در نظر گرفته نشده است. از طرف رژیم ایران محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها و اقدامات سرکوب‌گرانه علیه شهروندان بهایی اعمال می‌شود، از جمله، محرومیت از دامنه‌ی گسترده‌ای از مشاغل، منع تحصیل در دانشگاها، خراج از مشاغل بخش دولتی و ایجاد محدودیت‌های فراوان در مشاغل بخش خصوصی و… در واقع پیروان دیانیت بهایی بیش از گذشته از سوی ارگان‌های امنیتی و قضایی نظام جمهوری اسلامی، به‌صورت سیستماتیک تحت آزار و اذیت هستند. رژیم ایران هم‌چنین مراسم ازدواج پیروان دین بهایی را نامشروع و غیرقانونی می‌داند؛ و دفاتری که ازدواج بهاییان را ثبت کرده بودند، به رواج فحشا متهم شدند.<ref name=":1" />  

در دوران نظام جمهوری اسلامی چندین بار تخریب گورستان‌های بهاییان و درآوردن اجساد از گور در شهرهای مختلف انجام شده است. همچنین هجوم به منازل بهاییان، شعارنویسی بر دیوارهای شهر علیه آن‌ها و اذیت و آزارشان و تحقیر کودکان بهایی در مدارس و معابر به‌خاطر اعتقادات دینی والدینشان افزایش داشته است. رژیم ایران به‌صورت سیستماتیک اموال شرکت‌های متعلق به بهاییان را ضبط و مصادره کرد. دانشجویان، کارمندان، اساتید بهایی را اخراج نمود. کارمندان بازنشسته را از دریافت حقوق بازنشستگی محروم کرد؛ و محافل محلی و ملی بهاییان را از پاشاند.

جمهوری اسلامی همچنین به طور نظام‌مند اموال و دارایی‌های شرکت‌های متعلق به بهاییان را مصادره کرد، کارمندان، دانشجویان و استادان بهایی را اخراج کرد، کارمندان بهایی بازنشسته را محروم از دریافت حقوق بازنشستگی کرد و محفل‌های محلی و ملی بهاییان را از هم پاشاند.  

رسانه‌های خارج از کشور و سازمان‌های حقوق بشر در سال‌های اخیر اسنادی را منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد تبعیض و سرکوب و آزار گسترده و فزاینده علیه بهاییان در ایران از همان ابتدای روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی، توسط بالاترین ارگان‌های حکومتی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی و با تأیید آخوندهای قدرتمند طراحی و برنامه‌ریزی شده است. در مرکز این برنامه‌ریزی مسدود کردن راه ترقی و پیشرفت بهاییان قرار دارد.

با توجه به سکوت در برابر نقض حقوق بهاییان، فعالیت‌هایی از طرف گروه‌های روشنفکر جامعه ایران در دفاع از حقوق شهروندی بهاییان صورت گرفته است. در بهمن‌ماه ۱۳۸۷، گروهی از روشنفکران در نامه‌ای سرگشاده به جامعه بهایی، نسبت به سرکوب و نقض حقوق بهاییان توسط رژیم ایران و سکوتی که تاکنون در برابر آن شده است، ابراز شرمساری کردند. در نظام جمهوری اسلامی معدود روحانیونی بودند که از حقوق بهاییان دفاع کردند، از جمله '''[[حسینعلی منتظری|آیت‌الله حسینعلی منتظری]]''' که در سال ۱۳۸۷، به دنبال سئوالاتی که از او شد، فتوایی صادر کرد که در آن بهاییان را صاحب حق آب و گل و دارای حقوق شهروندی دانست.<ref name=":2" />

 

عبدالکریم لاهیجی، رئیس جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران و رییس افتخاری فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر در مورد این جلسه و تصمیمات گرفته شده، گفته است:<blockquote>'''«'''این اقدام‌ها نشان‌دهنده افزایش آزار دولت ایران علیه پیروان آیین بهایی است. دولت‌مردان در مغایرت با تعهدهای بین‌المللی حقوقی کشور، این پیروان را مرتد می‌دانند، دین آن‌ها را ممنوع می‌کنند؛ و عمل به آیین بهایی را اقدام ضاله می‌دانند.»<ref name=":1" /> </blockquote>