کاربر:Abbas/صفحه تمرین2: تفاوت میان نسخه‌ها

'''افشاگری‌های اتمی مقاومت ایران،''' به سلسله‌یی از کنفرانس‌ها، سخنرانی‌ها و انتشاراتی گفته می‌شود که شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهددین خلق ایران طی آن پروژه‌های ساخت و تجهیز مراکز اتمی و هسته‌ای از جانب جمهوری اسلامی ایران به منظور دست‌یابی به بمب اتمی را افشا کردند.

پروژهٔ مخرب، ماجراجویانه، ضد‌مردمی و ضدایرانی رژیم آخوندها، از همان سالهای اول و به‌طور مشخص از سال۱۳۷۰ از سوی مقاومت افشا شد، اما دو سایت اصلی رژیم یعنی سایت نطنز و اراک ـ که از سال‌ها پیش توسط رژیم مخفی شده بود ـ در تابستان سال۸۱ توسط شورای ملی مقاومت ایران برملا گردید و از آن پس بود که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی فعالیت‌های غیرقانونی این رژیم را زیر نظر گرفت. در نیمه آذر سال۸۲ آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اذعان کرد که بدون روشنگری‌های مقاومت ایران، وقوف جامعه بین‌المللی به این پنهان‌کاری‌ها میسر نبود. سخنگوی آژانس گفت: «ایران در حال انجام آزمایش‌های متعددی بود. آن‌ها به‌عنوان مثال تنها چیزی کمتر از یک گرم پلوتونیوم را به‌دست آورده بودند و از چند دستگاه سانتریفوژ استفاده می‌کردند. برای بازرسان، بدون این‌که اطلاعاتی در این مورد داشته باشند، کشف این آزمایش‌ها ساده نبود، چرا که ایران کشور بسیار بزرگی است و هرقدر هم کار بازرسی دقیق انجام می‌شد، لزوماً نمی‌شد انتظار داشت که این موارد کشف شوند. ما به اطلاعات نیاز داشتیم و در نهایت از طریق یک گروه مخالف ایرانی، که به‌عنوان مثال در مورد تجهیزات نطنز و اراک اطلاعات دادند، این اطلاعات را به‌دست آوردیم. از ماه اوت بود که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با دنبال‌کردن این اطلاعات گام‌به‌گام پیش رفت و در مورد یافته‌ها از ایران توضیح خواست و جزء جزء این معما را کشف کرد» (بی.بی.سی۱۵آذر۸۲)

«… اوایل که انرژی هسته‌یی را شروع کردیم، در جنگ بودیم و دنبال این بودیم که چنین امکانی برای روزی که دشمن ما بخواهد از سلاح هسته‌یی استفاده کند، داشته باشیم». - روزنامه حکومتی مردم‌سالاری- ۵آبان ۱۳۹۴ <ref>روزنامه حکومتی مردم‌سالاری- ۵آبان ۱۳۹۴</ref>

«… هیچ وقت از ذهن ما بیرون نمی‌رفت که اگر روزی بنا باشد خطری ما را تهدید کند و ضرورتی باشد، امکان این‌که به طرف دیگر (بمب اتمی) هم برویم، داشته باشیم… با پاکستانی‌ها صحبتهایی شد. یک دانشمند هسته‌یی به نام آقای عبدالقادرخان در پاکستان بود… در سفری که به پاکستان رفته بودم، خواستم ایشان را ببینم… آقای عبدالقادرخان اعتقاد داشت که دنیای اسلام باید بمب هسته‌یی داشته باشد و به این کار عقیده داشت… به هر حال حاضر شدند تا یک مقدار به ما کمک کنند… بخشی از فعالیت‌های هسته‌یی را زمانی انجام دادیم که هنوز در جنگ بودیم… آن سال‌ها ذهنیت همه ما این بود که ما باید خود را به عوامل بازدارنده مسلح کنیم. چون بنا نبود جنگ تمام شود و در سیاست‌های دفاعی هم این سخن امام را مد نظر داشتیم که این جنگ ۲۰سال طول بکشد… برای اولین غنی‌سازی در جایی که در امیرآباد درست کردند، از همان چیزهایی که از پاکستان گرفته بودیم، کنار هم چیدند که ما هم برای بازدید رفتیم». <ref>خبرگزاری ایرنا، ۴آبان ۱۳۹۴</ref>

۲۰مهر ۱۳۷۱ (۱۲اکتبر ۱۹۹۲)، محمد محدثین، مسئول کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران طی یک کنفرانس مطبوعاتی در واشینگتن قراداد رژیم ایران با قزاقستان برای دریافت کلاهک‌های اتمی را افشا کرد. روزنامه واشینگتن‌پست چاپ آمریکا طی گزارش مبسوطی در این‌باره نوشت: <blockquote>«… مجاهدین خلق از طریق منابع خود در تهران اطلاع یافتند که رژیم حاکم بر ایران قراردادی با قزاقستان برای دریافت کلاهک‌های اتمی، به امضا رسانده و پول این کلاهک‌ها را که احتمالاً برای نصب روی موشکهای کرم ابریشم‌چین خریداری می‌شود، نیز پرداخت کرده است».<ref>واشنگتن پست - ۱۲ اکتبر ۱۹۹۲</ref></blockquote>در پی این افشاگری، افزایش فشارهای بین‌المللی علیه این معامله به گونه‌یی شدت گرفت که سرانجام از حمل کلاهک‌های هسته‌یی قزاقستان به ایران و رسیدن آنها به دست رژیم ایران ممانعت به‌عمل آمد.

۲۳مرداد ۱۳۸۱ (۱۴اوت ۲۰۰۲)، علیرضا جعفرزاده از اعضای کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران طی یک کنفرانس مطبوعاتی در واشینگتن سایت اتمی نطنز و پروژه آب سنگین در اراک را افشا کرد. افشای این دو مرکز مهم و اصلی پروژه اتمی، ضربه‌یی جدی بر سیاست برنامه اتمی رژیم ایران بود. این افشاگری مبنای کشمکشهای بعدی غرب با جمهوری اسلامی بر سر موضوع اتمی و تحریم‌های گسترده علیه رژیم ایران شد.