۱۳٬۱۲۰
ویرایش
کاربر:Safa/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
←ژوزف استالین (۱۹۲۴-۱۹۵۳)
| خط ۱۲۶: | خط ۱۲۶: | ||
=== ولادیمیر لنین (۱۹۲۲-۱۹۲۴) === | === ولادیمیر لنین (۱۹۲۲-۱۹۲۴) === | ||
ولادیمیر ایلیچ لنین، رهبر انقلاب شوروی، پس از سرنگونی امپراتوری تزار در سال ۱۹۱۷ توانست دولتی جدید به مسئولیت خودش از سال ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۴ تشکیل دهد. پس از انقلاب جنگ داخلی روسیه مانع از تشکیل چنین دولتی بود. با پیروزی ارتش سرخ بر سفیدها یا همان ضد انقلابیون دولت تازه تاسیس لنین قراردادی با اوکراین، بلاروس و کشورهای ماوراء قفقاز شامل: گرجستان، ارمنستان و آذربایجان امضا کرد تا زمینه‌ی تشکیل اتحاد جماهیر شوروی فراهم شود. از همین سال سلامت لنین رو به وخامت گذاشت، پزشکان گلوله‌ای را که از زمان سوء قصد در سال ۱۹۱۸ در گردنش بود، خارج کردند. در ۲۱ ژآنویه ۱۹۲۴ لنین بر اثر سکته‌ی مغزی درگذشت. لنین با آرزوی واگذاری قدرت سیاسی به کارگران و دهقانان این انقلاب را به سرانجام رساند اما نتایج متفاوتی جانشینان وی باقی گذاشتند. | |||
=== ژوزف استالین (۱۹۲۴-۱۹۵۳) === | === ژوزف استالین (۱۹۲۴-۱۹۵۳) === | ||
ژوزف استالین یکی از اعضای کمیته‌ی مرکزی حزب بلشویک‌ها در سرنگونی تزار بود. تسلط او بر رهبری حزب از زمانی شروع شد که او دبیرکل کمیته‌ی مرکزی حزب کمونیست شد. | |||
لنین در آخرین وصیت خود نکاتی در رابطه با قدرت‌گیری بدون کنترل استالین در حزب داشت و حتی به دنبال جایگزینی برای او در این سمت بود. اما استالین با همراه کردن گریگوری زینویف و لو کامنف توانست رقیب خود تروتسکی را کنار زده و حذف کند. و در ادامه در دهه بیست این دو نفر را نیز حذف و اعدام کرد. | |||
در دهه 1930، او عملیات پاکسازی بزرگ را آغاز کرد که طی آن رقبای سیاسی خود را از بین برد. | |||
استالین مجموعه‌ای از برنامه‌های پنج ساله را برای تحریک رشد اقتصادی و تحول در اتحاد جماهیر شوروی سابق اجرا کرد. اولین برنامه پنج ساله، بر جمعی کردن کشاورزی و صنعتی شدن سریع متمرکز بود. تمرکز برنامه‌های پنج ساله بعدی نیز بر تولید تسلیحات و تقویت نظامی بودند. | |||
در بین سال‌های 1928 و 1940، استالین برنامه جمعی سازی بخش کشاورزی را به اجرا گذاشت. دهقانان روستایی مجبور شدند به مزارع جمعی بپیوندند. کسانی که زمین یا دام داشتند از دارایی‌های خود محروم شدند. صدها هزار کشاورز با درآمد بالاتر که از آنها با نام کولاک یاد می‌شد، جمع آوری و اعدام شدند و اموال آنها مصادره شد. | |||
استالین در طول جنگ جهانی دوم با رئیس‌جمهور ایالات متحده، فرانکلین دی. روزولت و نخست‌وزیر بریتانیا، وینستون چرچیل، اتحادی پرتنش تشکیل داد، که در آن سربازان شوروی به آزادسازی اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها کمک کردند. | |||
پس از آن، یک جنگ سرد، ایالات متحده و متحدان اروپای غربی آن را در مقابل اتحاد جماهیر شوروی قرار داد، که مناطق بسیاری را در شرق اروپا ضمیمه خود کرده بود. | |||
استالین در 5 مارس 1953 بر اثر خونریزی مغزی درگذشت. مرگ او منجر به رقابت برای قدرت در میان رهبران شوروی شد که منجر به دست گرفتن قدرت توسط دو فرد با خصوصیات متفاوت در آن سال شد. | |||
=== گئورگی مالنکوف (۱۹۵۳-۱۹۵۳) === | === گئورگی مالنکوف (۱۹۵۳-۱۹۵۳) === | ||
اولین کسی که کنترل اتحاد جماهیر شوروی را به دست گرفت، وارث آشکار استالین، گئورگی مالنکوف بود. مالنکوف به تسهیل پاکسازی استالین در دهه 1930 کمک کرده بود. از میان همه رهبران شوروی، مالکوف کسی است که کمترین زمان رهبری در اتحاد جماهیر شوروی را در دست داشت. | |||
یک روز پس از مرگ استالین، مالنکوف جانشین استالین به عنوان نخست‌وزیر اتحاد جماهیر شوروی و رهبر واقعی حزب کمونیست شد. با این حال، تنها در عرض چند هفته، نیکیتا خروشچف کنترل حزب را از دست مالنکوف خارج کرد. در پایان سال، مالنکوف دیگر رهبر اصلی اتحاد جماهیر شوروی نبود. | |||
او تا سال 1955 سمت خود را به عنوان نخست وزیر حفظ کرد، زمانی که یکی از متحدان خروشچف این سمت را به دست گرفت. پس از آن، مالنکوف دیگر بازیگر اصلی در سیاست شوروی نبود. او در سال 1988 درگذشت. | |||
=== نیکیتا خروشچف (۱۹۵۳-۱۹۶۴) === | === نیکیتا خروشچف (۱۹۵۳-۱۹۶۴) === | ||
خروشچف دبیر اول حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی و در سال 1958 نخست وزیر آن شد. مشخصه حکومت او تلاش های او برای استالین زدایی و بهبود روابط بین المللی اتحاد جماهیر شوروی بود. | |||
نیکیتا خروشچف در طول ساخت دیوار برلین، تهاجم فاجعه بار خلیج خوک ها (که در آن سازمان سیا تلاش کرد تا فیدل کاسترو رهبر کوبا را سرنگون کند) و بحران موشکی کوبا، که بسیاری معتقدند نزدیک ترین بحران به ایالات متحده و آمریکا است، بر اتحاد جماهیر شوروی حکومت کرد. | |||
اگرچه خروشچف و جان اف کندی، رئیس جمهور ایالات متحده، شروع بدی داشتند، اما این دو رهبر روابطی را ایجاد کردند که در آن درک کردند که هیچ یک از آنها خواهان جنگ هسته‌ای نیستند. خروشچف در سال 1964، زمانی که لئونید برژنف و متحدانش ترتیبی دادند که برژنف به عنوان رهبر حزب برگزیده شود، موقعیت خود را به عنوان دبیر اول حزب کمونیست و نخست وزیر اتحاد جماهیر شوروی از دست داد. | |||
خروشچف چندین سال بعد در سال 1971 درگذشت. | |||
=== لئونید برژنف (۱۹۶۴-۱۹۸۲) === | === لئونید برژنف (۱۹۶۴-۱۹۸۲) === | ||
برژنف یکی از باسابقه‌ترین رهبران شوروی بود که پس از استالین در رتبه دوم قرار دارد. وی در جریان انقلاب های 1917 ، 10 سال بیشتر نداشت، به این معنی که او اولین رهبر اتحاد جماهیر شوروی بود که تحت حکومت شوروی به بلوغ رسید. | |||
لئونید برژنف در نوجوانی به سازمان جوانان حزب جامعه پیوست و در طول جنگ جهانی دوم در ارتش سرخ شوروی خدمت کرد. برژنف در سال 1964 هنگامی که مقدمات برکناری خروشچف را فراهم کرد، دبیر دوم حزب کمونیست بود. با رفتن خروشچف، برژنف به عنوان دبیر اول حزب کمونیست (که در سال 1966 “دبیر کل” شد) و به همراه آن رهبری اتحاد جماهیر شوروی را گرفت. | |||
برژنف از سال 1967 تا 1979 سیاست تنش زدایی با غرب را دنبال کرد که شاهد کاهش تنش‌های جنگ سرد و افزایش تجارت با ایالات متحده و متحدانش بود. برژنف همچنین به دلیل دکترین برژنف شناخته می شود، که در آن تاکید می کرد که اتحاد جماهیر شوروی باید در کشورهایی که حکومت سوسیالیستی یا کمونیستی در معرض خطر دارند، مداخله کند. این منطقی بود که او هنگام حمله اتحاد جماهیر شوروی به افغانستان در سال 1979 به کار برد. | |||
این تهاجم منجر به تنشی جدید بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا شد. ایالات متحده آمریکا با تحریم بازی‌های المپیک 1980 مسکو به این این حمله پاسخ داد. هنگامی که برژنف در 10 نوامبر 1982 بر اثر سکته قلبی درگذشت، روابط بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده همچنان تیره بود. | |||
=== یوری آندروپوف (۱۹۸۲-۱۹۸۴) === | === یوری آندروپوف (۱۹۸۲-۱۹۸۴) === | ||
آندروپوف بین سال‌های 1967 و 1982 رئیس KGB، آژانس امنیت ملی شوروی بود. هنگامی که برژنف شروع به مشکلات سلامتی کرد، آندروپوف KGB را ترک کرد تا برای جانشینی برژنف رقابت کند. آندروپوف نهایتاً دو روز پس از مرگ برژنف، دبیرکل جدید حزب کمونیست شد. روابط تیره‌ای که برژنف با رئیس جمهور ایالات متحده رونالد ریگان داشت با آندروپوف نیز ادامه یافت. | |||
در زمان حکومت او بود که نیروهای شوروی هواپیمای مسافربری 007 خطوط هوایی کره را سرنگون کردند و تمام 269 سرنشین آن در سال 1983 کشته شدند. در آن سال، آندروپوف شروع به تجربه نارسایی کلیه کرد که منجر به مرگ او در سال 1984 شد. | |||
=== کنستانتین چرننکو (۱۹۸۴-۱۹۸۵) === | === کنستانتین چرننکو (۱۹۸۴-۱۹۸۵) === | ||
چرننکو، که برای جانشینی برژنف در سال 1982 نیز رقابت کرده بود، در سال 1984 به عنوان دبیرکل حزب کمونیست برگزیده شد. در آن سال، اتحاد جماهیر شوروی المپیک 1984 لس آنجلس را به تلافی المپیک 4 سال قبل که توسط آمریکا تحریم شده بود را تحریم کرد. | |||
چرننکو نیز مانند آندروپوف در بیشتر دوران تصدی خود از بیماری رنج می‌برد. او کمی بیش از یک سال پس از به دست گرفتن کنترل حزب، بر اثر عوارض ناشی از آمفیزم درگذشت. | |||
=== میخائیل گورباچف (۱۹۸۵-۱۹۹۱) === | === میخائیل گورباچف (۱۹۸۵-۱۹۹۱) === | ||
آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی میخائیل گورباچف بود که پس از مرگ چرننکو در سال 1985 جانشین چرننکو به عنوان دبیر کل شد. | |||
گورباچف بر انحلال اتحاد جماهیر شوروی نظارت کامل داشت. اتحاد جماهیر شوروی به طور رسمی در سال 1991 پایان یافت. | |||
در آن سال، فدراسیون روسیه اولین رئیس جمهور خود، بوریس یلتسین را انتخاب کرد. | |||
== گاهشمار انقلاب شوروی == | == گاهشمار انقلاب شوروی == | ||