کاربر:Khosro/صفحه تمرین بحران‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

جمهوری اسلامی ایران در دهه‌های اخیر با مجموعه‌ای از بحران‌های بین‌المللی مواجه شده که موجودیت آن را به مخاطره انداخته است. این بحران‌ها، که ریشه در سیاست‌های ایدئولوژیک و ماجراجویانه‌ی رژیم دارند، از انزوای دیپلماتیک و تحریم‌های فلج‌کننده تا فروپاشی شبکه‌ی نیروهای نیابتی در خاورمیانه، بحران هسته‌ای، و فشارهای جهانی به دلیل نقض حقوق بشر را دربرمی‌گیرند. تحریم‌های اقتصادی، به‌ویژه از سوی ایالات متحده، اقتصاد ایران را به ورطه‌ی فروپاشی کشانده و تورم، بیکاری، و فقر را تشدید کرده است. سقوط رژیم بشار اسد در سوریه، تضعیف حزب‌الله لبنان، وضعیت بغرنج حماس و حوثی‌های یمن، و به حاشیه رانده شدن حشدالشعبی در عراق، عمق استراتژیک رژیم را از بین برده و نفوذ منطقه‌ای آن را به شدت کاهش داده است. برنامه‌ی هسته‌ای ایران، که به دلیل پنهان‌کاری و عدم همکاری با نهادهای بین‌المللی به بن‌بست رسیده، به تشدید تحریم‌ها و تهدیدات نظامی منجر شده است. نقض گسترده‌ی حقوق بشر، از جمله سرکوب اعتراضات داخلی و اعدام‌های گسترده، واکنش‌های تند جامعه‌ی جهانی را برانگیخته و رژیم را در معرض تحقیقات بین‌المللی قرار داده است. این بحران‌ها، که به دلیل سوءمدیریت و اولویت دادن به ایدئولوژی بر منافع ملی تشدید شده‌اند، رژیم را به سوی بی‌ثباتی و فروپاشی سوق داده‌اند. مقاله‌ی حاضر با بررسی این چالش‌ها در چهار حوزه‌ی اصلی—انزوای دیپلماتیک، فروپاشی نیروهای نیابتی، بحران هسته‌ای، و نقض حقوق بشر—به تحلیل ناعلاجی رژیم در برابر این فشارها می‌پردازد. منابع مورد استفاده شامل گزارش‌های معتبر خبری و کتاب‌های آکادمیک هستند که ناکارآمدی سیستمی و شکنندگی رژیم را برجسته می‌کنند. این مطالعه نشان می‌دهد که سیاست‌های رژیم، از جمله تقابل با غرب و حمایت از گروه‌های نیابتی، نه‌تنها به اهداف استراتژیک آن دست نیافته، بلکه به انزوای روزافزون و تهدیدات وجودی منجر شده است. (ایران گلوبال) (ایران اینترنشنال) (ایندیپندنت) (مالونی)

جمهوری اسلامی ایران از بدو تأسیس در سال ۱۹۷۹ با چالش‌های بین‌المللی متعددی مواجه بوده است که ریشه در ایدئولوژی انقلابی و سیاست‌های تقابلی آن با نظم جهانی دارد. این رژیم، با شعار صدور انقلاب و تقابل با غرب، خود را در مرکز تنش‌های دیپلماتیک، اقتصادی، و نظامی قرار داده است. در سال‌های اخیر، این چالش‌ها به سطحی بی‌سابقه رسیده و رژیم را به آستانه‌ی فروپاشی سوق داده است. انزوای دیپلماتیک ناشی از تحریم‌های بین‌المللی، به‌ویژه پس از خروج ایالات متحده از برجام در ۲۰۱۸، اقتصاد ایران را فلج کرده و معیشت شهروندان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است. فروپاشی شبکه‌ی نیروهای نیابتی رژیم، از جمله سقوط بشار اسد در سوریه و تضعیف گروه‌هایی مانند حزب‌الله و حماس، عمق استراتژیک رژیم را از بین برده و نفوذ آن در خاورمیانه را کاهش داده است. برنامه‌ی هسته‌ای ایران، که به دلیل عدم شفافیت و نقض تعهدات بین‌المللی به بن‌بست رسیده، به افزایش فشارهای جهانی و تهدیدات نظامی منجر شده است. علاوه بر این، نقض گسترده‌ی حقوق بشر، از جمله سرکوب اعتراضات مردمی و اعدام‌های گسترده، رژیم را در معرض انتقادات شدید و اقدامات حقوقی بین‌المللی قرار داده است. این مقاله با تمرکز بر این بحران‌ها، به بررسی ناکارآمدی سیستمی رژیم و ناتوانی آن در مدیریت چالش‌های بین‌المللی می‌پردازد. هدف این مطالعه، ارائه‌ی یک تحلیل جامع و مستند از وضعیت کنونی رژیم و عواملی است که آن را به سوی بی‌ثباتی هدایت می‌کنند. منابع مورد استفاده شامل گزارش‌های خبری معتبر و کتاب‌های آکادمیک هستند که تصویری روشن از شکنندگی رژیم ارائه می‌دهند. (ایران وایر) (کوردستان مدیا) (سازمان فدائیان اقلیت) (مجد)

== بخش ۱: انزوای دیپلماتیک و تحریم‌ها ==

جمهوری اسلامی ایران در دهه‌های اخیر به دلیل سیاست‌های تقابلی خود با نظم جهانی، در انزوای دیپلماتیک عمیقی فرو رفته است. این انزوا، که ریشه در ایدئولوژی انقلابی و اقدامات خصمانه‌ی رژیم دارد، با تحریم‌های گسترده‌ی بین‌المللی تشدید شده و اقتصاد ایران را به ورطه‌ی فروپاشی کشانده است. سایت ایران وایر گزارش می‌دهد که تحریم‌های ایالات متحده، به‌ویژه پس از خروج از برجام در سال ۲۰۱۸، صادرات نفت ایران را به شدت کاهش داده و درآمدهای ارزی را به حداقل رسانده است (ایران وایر). این تحریم‌ها، که به دلیل برنامه‌ی هسته‌ای، حمایت از تروریسم، و نقض حقوق بشر اعمال شده‌اند، تورم، بیکاری، و فقر را در ایران به سطوح بی‌سابقه‌ای رسانده است.

کتاب ''Iran’s Political Economy since the Revolution'' نوشته‌ی سوزان مالونی تأکید می‌کند که سوءمدیریت رژیم و اولویت دادن به پروژه‌های ایدئولوژیک بر توسعه‌ی اقتصادی، اثرات تحریم‌ها را تشدید کرده است (مالونی). سایت ایران گلوبال اشاره می‌کند که انزوای دیپلماتیک رژیم، با قطع روابط با بسیاری از کشورهای غربی و کاهش همکاری با نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل، توانایی رژیم برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی را از بین برده است (ایران گلوبال). این وضعیت، همراه با فساد گسترده‌ی داخلی، اقتصاد ایران را به یک سیستم شکننده و وابسته به منابع محدود تبدیل کرده است.

سایت ایران اینترنشنال گزارش می‌دهد که تحریم‌های ثانویه، که شرکت‌های خارجی را از تجارت با ایران منع می‌کنند، زنجیره‌ی تأمین کالاهای اساسی را مختل کرده و به افزایش قیمت‌ها و کمبود مواد غذایی و دارو منجر شده است (ایران اینترنشنال). سایت ایندیپندنت نیز تأکید می‌کند که ناتوانی رژیم در مذاکره‌ی مؤثر با قدرت‌های جهانی، به دلیل پافشاری بر شعارهای انقلابی، انزوای آن را عمیق‌تر کرده و هرگونه امید به رفع تحریم‌ها را کمرنگ ساخته است (ایندیپندنت). این انزوا و تحریم‌ها، رژیم را در برابر فشارهای داخلی و خارجی آسیب‌پذیر کرده و بی‌ثباتی آن را افزایش داده است (کوردستان مدیا).

== بخش ۲: فروپاشی نیروهای نیابتی ==

شبکه‌ی نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی، که به‌عنوان ابزار اصلی نفوذ منطقه‌ای رژیم عمل می‌کرد، در سال‌های اخیر به دلیل شکست‌های استراتژیک و فشارهای بین‌المللی در حال فروپاشی است. سایت مجاهدین خلق ایران گزارش می‌دهد که سقوط رژیم بشار اسد در سوریه، که عمق استراتژیک رژیم بود، ضربه‌ی بزرگی به محور مقاومت وارد کرده است (مجاهدین خلق ایران)1. این شکست، توانایی رژیم برای حفظ خطوط تأمین تسلیحاتی به حزب‌الله لبنان را مختل کرده و نفوذ آن در شامات را به شدت کاهش داده است.

سایت سازمان فدائیان اقلیت اشاره می‌کند که حزب‌الله لبنان، به دلیل فشارهای نظامی اسرائیل و کاهش حمایت مالی ایران، در موقعیت ضعف بی‌سابقه‌ای قرار گرفته است (سازمان فدائیان اقلیت). سایت مجاهدین خلق ایران تأکید می‌کند که وضعیت بغرنج حماس در غزه، به دلیل محاصره و شکست در درگیری‌های اخیر، و ناتوانی حوثی‌های یمن در حفظ عملیات نظامی علیه ائتلاف عربی، نشان‌دهنده‌ی افول قدرت نیابتی رژیم است (مجاهدین خلق ایران)2. علاوه بر این، حشدالشعبی در عراق به حاشیه رانده شده و نفوذ ایران در این کشور به دلیل اعتراضات مردمی و فشارهای سیاسی کاهش یافته است.

کتاب ''The Ayatollahs’ Democracy'' نوشته‌ی هومان مجد نشان می‌دهد که سیاست رژیم در سرمایه‌گذاری سنگین روی نیروهای نیابتی، به جای توسعه‌ی داخلی، منابع مالی ایران را تحلیل برده و نارضایتی عمومی را افزایش داده است (مجد). سایت کوردستان مدیا گزارش می‌دهد که این شکست‌ها، رژیم را در برابر رقبای منطقه‌ای مانند عربستان سعودی و اسرائیل آسیب‌پذیر کرده و رویای صدور انقلاب را به کابوس تبدیل کرده است (کوردستان مدیا). فروپاشی این شبکه، رژیم را از ابزار اصلی نفوذ خود محروم کرده و شکنندگی استراتژیک آن را نمایان ساخته است (ایران اینترنشنال).

== بخش ۳: بحران هسته‌ای ==

برنامه‌ی هسته‌ای جمهوری اسلامی یکی از مهم‌ترین عوامل تشدید بحران‌های بین‌المللی این رژیم بوده و به دلیل پنهان‌کاری و عدم همکاری با نهادهای جهانی به بن‌بست رسیده است. سایت ایران وایر گزارش می‌دهد که نقض تعهدات ایران در توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ (برجام)، به‌ویژه پس از خروج ایالات متحده در سال ۲۰۱۸، به بازگشت تحریم‌های شدید و کاهش همکاری‌های بین‌المللی منجر شده است (ایران وایر). این تحریم‌ها، که صادرات نفت و دسترسی به سیستم‌های مالی جهانی را محدود کرده‌اند، اقتصاد ایران را فلج کرده و تورم و بیکاری را به سطوح بی‌سابقه‌ای رسانده است.

سایت ایران گلوبال تأکید می‌کند که اصرار رژیم بر ادامه‌ی غنی‌سازی اورانیوم، علی‌رغم هشدارهای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به تهدیدات نظامی از سوی اسرائیل و غرب دامن زده است (ایران گلوبال). کتاب ''Iran’s Political Economy since the Revolution'' نوشته‌ی سوزان مالونی نشان می‌دهد که هزینه‌های هنگفت برنامه‌ی هسته‌ای، که با فساد و سوءمدیریت همراه بوده، منابع ملی را تحلیل برده و نارضایتی عمومی را افزایش داده است (مالونی). سایت مجاهدین خلق ایران گزارش می‌دهد که ناکامی رژیم در مذاکرات احیای برجام، به دلیل پافشاری بر شروط غیرواقعی، فرصت‌های دیپلماتیک برای کاهش فشارها را از بین برده است (مجاهدین خلق ایران)1.

علاوه بر این، سایت ایران اینترنشنال اشاره می‌کند که کشف سایت‌های مخفی هسته‌ای و گزارش‌های آژانس درباره‌ی فعالیت‌های غیرمجاز، اعتماد جامعه‌ی جهانی به رژیم را به شدت کاهش داده است (ایران اینترنشنال). این وضعیت، همراه با ناتوانی رژیم در ارائه‌ی پاسخ‌های شفاف، به تشدید انزوای دیپلماتیک و تهدیدات نظامی منجر شده است. سایت کوردستان مدیا تأکید می‌کند که بحران هسته‌ای، رژیم را در برابر گزینه‌های محدودی قرار داده که هیچ‌یک به نفع بقای آن نیست: یا تسلیم در برابر غرب، یا تقابل نظامی با پیامدهای فاجعه‌بار (کوردستان مدیا). این بن‌بست، شکنندگی استراتژیک رژیم را نمایان ساخته است.

== بخش ۴: نقض حقوق بشر و فشارهای بین‌المللی ==

نقض گسترده‌ی حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی، از جمله سرکوب اعتراضات مردمی و اعدام‌های گسترده، به یکی از بزرگ‌ترین بحران‌های بین‌المللی این رژیم تبدیل شده است. سایت ایندیپندنت گزارش می‌دهد که سرکوب خشونت‌آمیز اعتراضات سراسری، به‌ویژه در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱، واکنش‌های تند جامعه‌ی جهانی را برانگیخته و رژیم را در معرض تحقیقات بین‌المللی قرار داده است (ایندیپندنت). سازمان ملل متحد و سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل بارها رژیم را به دلیل اعدام‌های گسترده و بازداشت‌های خودسرانه محکوم کرده‌اند.

سایت سازمان فدائیان اقلیت اشاره می‌کند که سرکوب اقلیت‌های قومی و مذهبی، مانند کردها و بهائیان، به اتهامات نقض حقوق بشر علیه رژیم شدت بخشیده است (سازمان فدائیان اقلیت). کتاب ''The Ayatollahs’ Democracy'' نوشته‌ی هومان مجد تأکید می‌کند که سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی رژیم، که برای حفظ قدرت داخلی اعمال می‌شوند، هزینه‌های دیپلماتیک سنگینی به دنبال داشته و حمایت بین‌المللی از مخالفان رژیم را افزایش داده است (مجد). سایت ایران اینترنشنال گزارش می‌دهد که صدور احکام اعدام برای معترضان و فعالان سیاسی، به تحریم‌های هدفمند علیه مقامات رژیم منجر شده است (ایران اینترنشنال).

سایت مجاهدین خلق ایران گزارش می‌دهد که گزارش‌های سازمان ملل درباره‌ی نقض حقوق بشر، از جمله شکنجه و اعدام‌های فراقانونی، رژیم را در برابر فشارهای حقوقی و سیاسی قرار داده است (مجاهدین خلق ایران)2. این فشارها، همراه با قطعنامه‌های سازمان ملل و تحریم‌های حقوق بشری، رژیم را بیش از پیش منزوی کرده و مشروعیت آن را در صحنه‌ی جهانی تضعیف کرده است. سایت کوردستان مدیا تأکید می‌کند که ناتوانی رژیم در پاسخ‌گویی به این اتهامات، به دلیل ساختار سرکوبگر و غیرشفاف آن، به افزایش نارضایتی داخلی و حمایت جهانی از تغییر رژیم منجر شده است (کوردستان مدیا). این بحران، رژیم را در برابر تهدیدات وجودی داخلی و خارجی قرار داده است.