کاربر:Khosro/صفحه تمرین بحران‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

جمهوری اسلامی ایران در دهه‌های اخیر به دلیل سیاست‌های تقابلی خود در انزوای دیپلماتیک عمیقی فرو رفته است. این انزوا، که ریشه در بنیادگرایی دینی و اقدامات تروریستی رژیم دارد، با تحریم‌های گسترده‌ی بین‌المللی تشدید شده و اقتصاد ایران را به ورطه‌ی فروپاشی کشانده است.<ref name=":4" />  

کتاب «''اقتصاد سیاسی ایران پس از انقلاب»'' نوشته‌ی سوزان مالونی، تأکید می‌کند که اولویت دادن به پروژه‌های ایدئولوژیک بر توسعه‌ی اقتصادی، اثرات تحریم‌های بین‌المللی را تشدید کرده است.<ref name=":3" /> انزوای دیپلماتیک رژیم، با قطع روابط با بسیاری از کشورهای غربی و کاهش همکاری با نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل، توانایی رژیم برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی را از بین برده است.<ref name=":0" /> این وضعیت، همراه با فساد گسترده‌ی داخلی، اقتصاد ایران را به یک سیستم شکننده و وابسته به منابع محدود تبدیل کرده است.

همچنین تحریم‌های ثانویه، که شرکت‌های خارجی را از تجارت با ایران منع می‌کنند، زنجیره‌ی تأمین کالاهای اساسی را مختل کرده و به افزایش قیمت‌ها و کمبود مواد غذایی و دارو منجر شده است.<ref name=":1" /> ناتوانی رژیم در مذاکره‌ی مؤثر با قدرت‌های جهانی، به دلیل پافشاری بر شعارهای انقلاب اسلامی، انزوای آن را عمیق‌تر کرده و هرگونه امید به رفع تحریم‌ها را کمرنگ ساخته است.<ref name=":2" /> این انزوا و تحریم‌ها، رژیم را در برابر فشارهای داخلی و خارجی آسیب‌پذیر کرده و بی‌ثباتی آن را افزایش داده است.<ref name=":5" />

حزب‌الله لبنان، به دلیل فشارهای نظامی اسرائیل و کاهش حمایت مالی ایران، در موقعیت ضعف بی‌سابقه‌ای قرار گرفته است.<ref name=":6" /> همچنین وضعیت بغرنج حماس در [[غزه|'''غزه''']]، به دلیل محاصره و شکست در درگیری‌های اخیر، و ناتوانی حوثی‌های یمن در حفظ عملیات نظامی علیه ائتلاف عربی، نشان‌دهنده‌ی افول قدرت نیابتی رژیم است.<ref name=":9">[https://article.mojahedin.org/i/%D8%A8%D8%AD%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DA%98%DB%8C%DA%A9-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D8%AC%D8%A7-%D9%85%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%AF%D8%9F بحران استراتژیک به کجا می‌رود؟ - سازمان مجاهدین خلق ایران]</ref> علاوه بر این، حشدالشعبی در عراق به حاشیه رانده شده و نفوذ ایران در این کشور به دلیل اعتراضات مردمی و فشارهای سیاسی کاهش یافته است.

کتاب ''«دموکراسی آیت‌الله‌ها»'' نوشته‌ی هومان مجد، نشان می‌دهد که سیاست رژیم در سرمایه‌گذاری سنگین روی نیروهای نیابتی، به جای توسعه‌ی داخلی، منابع مالی ایران را تحلیل برده و نارضایتی عمومی را افزایش داده است.<ref name=":7" /> این شکست‌ها، رژیم ایران را در برابر رقبای منطقه‌ای مانند عربستان سعودی و اسرائیل آسیب‌پذیر کرده و رویای صدور انقلاب را به کابوس تبدیل کرده است.<ref name=":5" /> فروپاشی این شبکه، رژیم را از ابزار اصلی نفوذ خود محروم کرده و شکنندگی استراتژیک آن را نمایان ساخته است.<ref name=":1" />

همچنین اصرار رژیم بر ادامه‌ی غنی‌سازی اورانیوم، علی‌رغم هشدارهای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به تهدیدات نظامی از سوی اسرائیل و غرب دامن زده است. سوزان مالونی در کتاب خود تأکید می‌کند که هزینه‌های هنگفت برنامه‌ی هسته‌ای، که با فساد و سوءمدیریت همراه بوده، منابع ملی را تحلیل برده و نارضایتی عمومی را افزایش داده است.<ref name=":3" /> همچنین ناکامی رژیم در مذاکرات احیای برجام، به دلیل پافشاری بر شروط غیرواقعی، فرصت‌های دیپلماتیک برای کاهش فشارها را از بین برده است.<ref name=":8" />  

همچنین سرکوب اقلیت‌های قومی و مذهبی، مانند کردها و [[بهائیان ایران|'''بهائیان''']]، به اتهامات نقض حقوق بشر علیه رژیم شدت بخشیده است.<ref name=":6" /> هومان مجد در کتاب «دموکراسی آیت‌الله‌ها» تأکید می‌کند که سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی رژیم، که برای حفظ قدرت داخلی اعمال می‌شوند، هزینه‌های دیپلماتیک سنگینی به دنبال داشته و حمایت بین‌المللی از مخالفان رژیم را افزایش داده است.<ref name=":7" /> همچنین صدور احکام اعدام برای معترضان و فعالان سیاسی، به تحریم‌های هدفمند علیه مقامات رژیم منجر شده است.<ref name=":1" /> گزارش‌های سازمان ملل درباره‌ی نقض حقوق بشر، از جمله شکنجه و اعدام‌های فراقانونی، رژیم را در برابر فشارهای حقوقی و سیاسی قرار داده است.<ref name=":9" /> این فشارها، همراه با قطعنامه‌های سازمان ملل و تحریم‌های حقوق بشری، رژیم را بیش از پیش منزوی کرده و مشروعیت آن را در صحنه‌ی جهانی تضعیف کرده است. ناتوانی نظام جمهوری اسلامی در پاسخ‌گویی به این اتهامات، به دلیل ساختار سرکوبگر و غیرشفاف آن، به افزایش نارضایتی داخلی و حمایت جهانی از تغییر رژیم منجر شده است.<ref name=":5" /> این بحران، رژیم را در برابر تهدیدات وجودی داخلی و خارجی قرار داده است.