۴۸۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ویرایش متنی) |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
}} | }} | ||
نهضت آزادی ایران در ۱۴ می۱۹۶۱ (۲۷ اردیبهشت ۱۳۴۰) توسط مهدی | نهضت آزادی ایران در ۱۴ می۱۹۶۱ (۲۷ اردیبهشت ۱۳۴۰) توسط [[مهدی بازرگان|مهندس مهدی بازرگان]]، یدالله سحابی و [[سید محمود طالقانی|آیت الله سیدمحمود طالقانی]] تأسیس شد. این تشکل به حکومت شاه نگاهی انتقادی داشت. نهضت آزادی با گرایشات ملی و مذهبی در برگیرندهٔ طیفهای روشنفکر و ملی - مذهبی بود. بسیاری از بنیانگذاران این نهضت از فعالان سابق جبهه ملی ایران و حزب ایران بودند. این گروه فعالیتهای سیاسی خود را به شکل مسالمت آمیز آغاز کرد. در سال ۱۳۴۲ جمعی از فعالین آن، مانند: مهدی بازرگان، محمود طالقانی و یدالله سحابی به زندان افتادند و هر کدام به ۴ تا ۱۰ سال زندان محکوم شدند. نهضت آزادی پس از انقلاب سفید و بستهشدن فضای سیاسی که امکان هر گونه فعالیت مسالمت آمیز را منتفی میکرد، از بسیاری از فعالیتهای خود عقب نشینی کرده و حداکثر در سطح بنیانگذارانش به انتقادهای محدود در محافل خصوصی خود ادامه داد. از میان اعضای نهضت آزادی تنها [[سید محمود طالقانی|آیتالله محمود طالقانی]] و شمار اندکی از رهبران جنبش دانشجویی بودند که پس از انقلاب سفید همچنان مبارزه و فعالیت سیاسی خود را ادامه دادند. در این دوران فعالیتهای نهضت آزادی بیشتر در خارج از ایران با کمک علی شریعتی، ابراهیم یزدی و مصطفی چمران ادامه پیدا کرد. در این میان ابراهیم یزدی و برخی دیگر در بحبوحهی انقلاب ضدسلطنتی دیدارهای زیادی با خمینی در پاریس داشت و به وی در پیشبرد امور یاری میرساندند. | ||
پس از پیروزی انقلاب، خمینی، مسئولیت نخستوزیری دولت موقت را به مهدی بازرگان، دبیرکل وقت نهضت آزادی سپرد. همچنین پستهای مهم دیگری به سایر اعضای نهضت داده شد. دولت موقت تنها نه ماه به طول انجامید سرانجام در اثر فشارها مهدی بازرگان از سمت خود استعفا داد. | پس از پیروزی انقلاب، خمینی، مسئولیت نخستوزیری دولت موقت را به مهدی بازرگان، دبیرکل وقت نهضت آزادی سپرد. همچنین پستهای مهم دیگری به سایر اعضای نهضت داده شد. دولت موقت تنها نه ماه به طول انجامید سرانجام در اثر فشارها مهدی بازرگان از سمت خود استعفا داد. |
ویرایش