۸٬۷۹۲
ویرایش
کاربر:Khosro/صفحه تمرین1: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|بندانگشتی|887x887پیکسل]]مشروطه و مشروعه دو جریان اصلی در دوران جنبش مشروطه ایران (۱۲۸۵ هـ.ش) بودند که به تحولی بنیادین در تاریخ سیاسی ایران منجر شدند. جنبش مشروطه با هدف محدود کردن قدرت مطلقه سلطنت و ایجاد حکومتی قانون‌محور شکل گرفت و بر اصول قانون‌گرایی، تأسیس مجلس شورای ملی، و توزیع قدرت استوار بود. در مقابل، مشروعه‌خواهان، به رهبری شیخ فضل‌الله نوری، خواستار تطبیق قوانین با شریعت اسلامی و نظارت روحانیون بر مجلس بودند. این دو جریان در تقابل با یکدیگر قرار گرفتند؛ مشروطه‌خواهان به دنبال تجدد و آزادی‌خواهی بودند، در حالی که مشروعه‌خواهان با تأکید بر سنت و شریعت، مانعی برای دیکتاتوری سلطنتی ایجاد نکردند. مشروعه‌خواهان معتقد بودند که قوانین مجلس باید تحت نظارت شورای فقها باشد تا با شرع مطابقت داشته باشد، اما مشروطه‌خواهان بر استقلال مجلس و قانون‌گذاری مدرن تأکید داشتند. این تقابل به جدال‌های سیاسی و اجتماعی دامن زد و در نهایت به اعدام شیخ فضل‌الله نوری در ۱۲۸۸ هـ.ش توسط نیروهای مشروطه‌خواه منجر شد. مشروعه‌خواهان با حمایت از سلطنت و مخالفت با برخی اصلاحات، به‌ویژه در زمینه حقوق زنان و آزادی‌های مدنی، به حفظ ساختارهای سنتی کمک کردند. این مقاله به بررسی تعاریف مشروطه و مشروعه، تفاوت‌های آنها، نقش شیخ فضل‌الله نوری، و تأثیر این تقابل بر آزادی‌خواهی در ایران می‌پردازد. منابع مورد استفاده شامل اسناد تاریخی و تحلیل‌های معاصر است که تصویری روشن از این دو جریان و تأثیرات آنها بر تحولات سیاسی ایران ارائه می‌دهند. (سازمان مجاهدین خلق ایران، همیار، هورگان، جباریان، ولی‌زاده، سخن تاریخ، ملّیون ایران، ایران امروز) | [[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|بندانگشتی|887x887پیکسل]]'''مشروطه و مشروعه'''، دو جریان اصلی در دوران جنبش مشروطه ایران (۱۲۸۵ هـ.ش) بودند که به تحولی بنیادین در تاریخ سیاسی ایران منجر شدند. جنبش مشروطه با هدف محدود کردن قدرت مطلقه سلطنت و ایجاد حکومتی قانون‌محور شکل گرفت و بر اصول قانون‌گرایی، تأسیس مجلس شورای ملی، و توزیع قدرت استوار بود. در مقابل، مشروعه‌خواهان، به رهبری شیخ فضل‌الله نوری، خواستار تطبیق قوانین با شریعت اسلامی و نظارت روحانیون بر مجلس بودند. این دو جریان در تقابل با یکدیگر قرار گرفتند؛ مشروطه‌خواهان به دنبال تجدد و آزادی‌خواهی بودند، در حالی که مشروعه‌خواهان با تأکید بر سنت و شریعت، مانعی برای دیکتاتوری سلطنتی ایجاد نکردند. مشروعه‌خواهان معتقد بودند که قوانین مجلس باید تحت نظارت شورای فقها باشد تا با شرع مطابقت داشته باشد، اما مشروطه‌خواهان بر استقلال مجلس و قانون‌گذاری مدرن تأکید داشتند. این تقابل به جدال‌های سیاسی و اجتماعی دامن زد و در نهایت به اعدام شیخ فضل‌الله نوری در ۱۲۸۸ هـ.ش توسط نیروهای مشروطه‌خواه منجر شد. مشروعه‌خواهان با حمایت از سلطنت و مخالفت با برخی اصلاحات، به‌ویژه در زمینه حقوق زنان و آزادی‌های مدنی، به حفظ ساختارهای سنتی کمک کردند. این مقاله به بررسی تعاریف مشروطه و مشروعه، تفاوت‌های آنها، نقش شیخ فضل‌الله نوری، و تأثیر این تقابل بر آزادی‌خواهی در ایران می‌پردازد. منابع مورد استفاده شامل اسناد تاریخی و تحلیل‌های معاصر است که تصویری روشن از این دو جریان و تأثیرات آنها بر تحولات سیاسی ایران ارائه می‌دهند. (سازمان مجاهدین خلق ایران، همیار، هورگان، جباریان، ولی‌زاده، سخن تاریخ، ملّیون ایران، ایران امروز) | ||
= تعریف مشروطه و مشروعه = | = تعریف مشروطه و مشروعه = | ||