۸٬۸۰۲
ویرایش
کاربر:Khosro/صفحه تمرین1: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|بندانگشتی|887x887پیکسل]]'''مشروطه و مشروعه'''، دو جریان اصلی در دوران جنبش مشروطه ایران (۱۲۸۵ هـ.ش) بودند که به تحولی بنیادین در تاریخ سیاسی ایران منجر شدند. جنبش مشروطه با هدف محدود کردن قدرت مطلقه سلطنت و ایجاد حکومتی قانون‌محور شکل گرفت و بر اصول قانون‌گرایی، تأسیس مجلس شورای ملی، و توزیع قدرت استوار بود. در مقابل، مشروعه‌خواهان، به رهبری شیخ فضل‌الله نوری، خواستار تطبیق قوانین با شریعت اسلامی و نظارت روحانیون بر مجلس بودند. این دو جریان در تقابل با یکدیگر قرار گرفتند؛ مشروطه‌خواهان به دنبال تجدد و آزادی‌خواهی بودند، در حالی که مشروعه‌خواهان با تأکید بر سنت و شریعت، مانعی برای دیکتاتوری سلطنتی ایجاد نکردند. مشروعه‌خواهان معتقد بودند که قوانین مجلس باید تحت نظارت شورای فقها باشد تا با شرع مطابقت داشته باشد، اما مشروطه‌خواهان بر استقلال مجلس و قانون‌گذاری مدرن تأکید داشتند. این تقابل به جدال‌های سیاسی و اجتماعی دامن زد و در نهایت به اعدام شیخ فضل‌الله نوری در ۱۲۸۸ هـ.ش توسط نیروهای مشروطه‌خواه منجر شد. مشروعه‌خواهان با حمایت از سلطنت و مخالفت با برخی اصلاحات، به‌ویژه در زمینه حقوق زنان و آزادی‌های مدنی، به حفظ ساختارهای سنتی کمک کردند. این مقاله به بررسی تعاریف مشروطه و مشروعه، تفاوت‌های آنها، نقش شیخ فضل‌الله نوری، و تأثیر این تقابل بر آزادی‌خواهی در ایران می‌پردازد. منابع مورد استفاده شامل اسناد تاریخی و تحلیل‌های معاصر است که تصویری روشن از این دو جریان و تأثیرات آنها بر تحولات سیاسی ایران ارائه می‌دهند. (سازمان مجاهدین خلق ایران، همیار، هورگان، جباریان، ولی‌زاده، سخن تاریخ، ملّیون ایران، ایران امروز) | [[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|بندانگشتی|887x887پیکسل]] | ||
'''مشروطه و مشروعه'''، دو جریان اصلی در دوران جنبش مشروطه ایران (۱۲۸۵ هـ.ش) بودند که به تحولی بنیادین در تاریخ سیاسی ایران منجر شدند. جنبش مشروطه با هدف محدود کردن قدرت مطلقه سلطنت و ایجاد حکومتی قانون‌محور شکل گرفت و بر اصول قانون‌گرایی، تأسیس مجلس شورای ملی، و توزیع قدرت استوار بود. در مقابل، مشروعه‌خواهان، به رهبری شیخ فضل‌الله نوری، خواستار تطبیق قوانین با شریعت اسلامی و نظارت روحانیون بر مجلس بودند. این دو جریان در تقابل با یکدیگر قرار گرفتند؛ مشروطه‌خواهان به دنبال تجدد و آزادی‌خواهی بودند، در حالی که مشروعه‌خواهان با تأکید بر سنت و شریعت، مانعی برای دیکتاتوری سلطنتی ایجاد نکردند. مشروعه‌خواهان معتقد بودند که قوانین مجلس باید تحت نظارت شورای فقها باشد تا با شرع مطابقت داشته باشد، اما مشروطه‌خواهان بر استقلال مجلس و قانون‌گذاری مدرن تأکید داشتند. این تقابل به جدال‌های سیاسی و اجتماعی دامن زد و در نهایت به اعدام شیخ فضل‌الله نوری در ۱۲۸۸ هـ.ش توسط نیروهای مشروطه‌خواه منجر شد. مشروعه‌خواهان با حمایت از سلطنت و مخالفت با برخی اصلاحات، به‌ویژه در زمینه حقوق زنان و آزادی‌های مدنی، به حفظ ساختارهای سنتی کمک کردند. این مقاله به بررسی تعاریف مشروطه و مشروعه، تفاوت‌های آنها، نقش شیخ فضل‌الله نوری، و تأثیر این تقابل بر آزادی‌خواهی در ایران می‌پردازد. منابع مورد استفاده شامل اسناد تاریخی و تحلیل‌های معاصر است که تصویری روشن از این دو جریان و تأثیرات آنها بر تحولات سیاسی ایران ارائه می‌دهند. (سازمان مجاهدین خلق ایران، همیار، هورگان، جباریان، ولی‌زاده، سخن تاریخ، ملّیون ایران، ایران امروز) | |||
= تعریف مشروطه و مشروعه = | = تعریف مشروطه و مشروعه = | ||