کاربر:Khosro/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

۸٬۸۵۲ بایت حذف‌شده ،  پنج‌شنبهٔ ‏۱۶:۴۹
ویراستاری ناتمام مقاله
بدون خلاصۀ ویرایش
(ویراستاری ناتمام مقاله)
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|وسط|بندانگشتی|887x887پیکسل]]
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|وسط|بندانگشتی|887x887پیکسل]]
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | نام = کریم طاهرزاده بهزاد | تصویر = کریم طاهرزاده بهزاد؛1.jpg | توضیح تصویر = کریم طاهرزاده بهزاد، معمار و تاریخ‌نگار ایرانی | نام اصلی = | زمینه فعالیت = معماری، تاریخ‌نگاری، نویسندگی | ملیت = | تاریخ تولد = ۱۲۶۷ هجری شمسی | محل تولد = تبریز | والدین = | تاریخ مرگ = ۱۲ مرداد ۱۳۴۲ | محل مرگ = تهران | علت مرگ = | محل زندگی = تبریز، استانبول، برلین، تهران، مشهد | مختصات محل زندگی = | مدفن = امامزاده قاسم، شمیران تهران | در زمان حکومت = قاجار، رضا خان | اتفاقات مهم = مشارکت در جنبش مشروطه، طراحی آرامگاه فردوسی، تأسیس آموزش آکادمیک معماری در ایران | نام دیگر = | لقب = | بنیانگذار = | پیشه = | سال‌های نویسندگی = | سبک نوشتاری = | کتاب‌ها = سرآمدان هنر، قیام آذربایجان در انقلاب مشروطیت ایران، سرگذشت لوله‌کشی تهران و... | مقاله‌ها = مقالات در روزنامه‌های کاوه و ایرانشهر | نمایشنامه‌ها = | فیلم‌نامه‌ها = | دیوان اشعار = | تخلص = | فیلم (های) ساخته بر اساس اثر(ها) = | همسر = | شریک زندگی = | فرزندان = | تحصیلات = معماری، نقاشی، مهندسی عمران | دانشگاه = مدرسه هنرهای زیبا (استانبول)، آکادمی معماری برلین | حوزه = | شاگرد = | استاد = | علت شهرت = تاریخ‌نگاری مشروطه، طراحی آرامگاه فردوسی، بنیان‌گذاری آموزش معماری در ایران | تأثیرگذاشته بر = | تأثیرپذیرفته از = | وبگاه = | imdb_id = | جوایز = کتاب سال برای «قیام آذربایجان در انقلاب مشروطیت ایران» | گفتاورد = | امضا =|اندازه تصویر=240پیکسل}}
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
'''کریم طاهرزاده بهزاد'''، (متولد سال ۱۲۶۷، تبریز - درگذشته ۱۲ مرداد ۱۳۴۲ ه‍. ش، تهران)، یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های فرهنگی و سیاسی ایران در اواخر دوره قاجار و اوایل دوره [[رضاشاه پهلوی]]، به عنوان معمار، تاریخ‌نگار و مبارز مشروطه‌خواه شناخته می‌شود. او زاده تبریز، از سویی با نقش فعال در [[جنبش مشروطه ایران|جنبش مشروطه]] و از سوی دیگر با دستاوردهای ماندگار در معماری و نویسندگی، نمادی از پیوند مبارزه سیاسی با حفظ میراث فرهنگی ایران است. کریم طاهرزاده بهزاد در جوانی، به عنوان یکی از اعضای اولیه دموکرات‌های اجتماعی تبریز و فداییان، رهبری دفاع محله چرنداب را بر عهده گرفت و پس از سقوط محله‌ها، به گروه [[ستارخان]] در امیرخیز پیوست. با شدت گرفتن سرکوب‌ها و اشغال تبریز توسط روس، در سال ۱۲۸۷ به اجبار به استانبول مهاجرت کرد و همزمان با تحصیل معماری، به فعالیت‌های فرهنگی پرداخت. این مهاجرت ۱۸ ساله، او را به برلین کشاند، جایی که در آکادمی معماری برلین تحصیل کرد، با روشنفکران ایرانی مانند کاظم‌زاده ایرانشهر، جمال‌زاده و [[سیّدحسن تقی‌زاده|حسن تقی‌زاده]] در نشریات «ایرانشهر» و «کاوه» همکاری نمود و کتاب «سرآمدان هنر» را در ۱۳۰۲ منتشر کرد – اثری پژوهشی نخستین‌گونه بر هنر و معماری ایرانی.
| نام                   = عبدالهادی حائری
| تصویر                 = عبدالهادی حائری.jpg
| توضیح تصویر           = عبدالهادی حائری، تاریخ‌نگار و پژوهشگر
| نام اصلی               =  
| زمینه فعالیت           =  
| ملیت                   =  
| تاریخ تولد             = سال ۱۳۱۴
| محل تولد               = قم
| والدین                 =  
| تاریخ مرگ             = ۲۳ تیر ۱۳۷۲
| محل مرگ               = مشهد
| علت مرگ               =  
| محل زندگی             =  
| مدفن                   =  
| در زمان حکومت           =  
| اتفاقات مهم             =  
| نام دیگر               =  
| لقب                   =  
| بنیانگذار             =  
| پیشه                   = تاریخ‌نگار، استاد دانشگاه
| سال‌های نویسندگی       =  
| سبک نوشتاری             = تاریخ‌نگاری عین‌گرا، تحلیل تاریخی
| کتاب‌ها                 = تشیع و مشروطیت در ایران، نخستین رویارویی اندیشه‌گران با تمدن بورژوازی غرب، آنچه گذشت و...
| مقاله‌ها               = بیش از ۳۶ مقاله فارسی و انگلیسی
| نمایشنامه‌ها           =  
| فیلم‌نامه‌ها             =  
| دیوان اشعار           =  
| تخلص                   =  
| فیلم (های) ساخته بر اساس اثر(ها) =  
| همسر                   =  
| شریک زندگی             =  
| فرزندان               =  
| تحصیلات                 = دکتری اسلام‌شناسی
| دانشگاه               = دانشگاه تهران، دانشگاه مک‌گیل مونترال کانادا
| حوزه                   =  
| شاگرد                 =  
| استاد                 = عبدالحسین زرین‌کوب، محمد معین، بدیع‌الزمان فروزانفر
| علت شهرت               =  
| تأثیرگذاشته بر         =  
| تأثیرپذیرفته از       =  
| وبگاه                 =  
| imdb_id               =  
| جوایز                 = جایزه کتاب سال ۱۳۶۸، استاد نمونه دانشگاه فردوسی (۱۳۷۰–۱۳۷۱)
| گفتاورد               =  
| امضا                   =  
| پانویس                =  
}}
'''عبدالهادی حائری'''، (متولد سال ۱۳۱۴، قم – درگذشته ۲۳ تیر ۱۳۷۲، مشهد) پژوهشگر برجسته تاریخ معاصر ایران، در قم در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. او نوه دختری شیخ عبدالکریم حائری یزدی، بنیانگذار حوزه علمیه قم، بود و به دلیل فضای خانوادگی مذهبی، از تحصیل رسمی اولیه محروم ماند، اما با پشتکار دیپلم ادبی اخذ کرد. عبدالهادی حائری در دانشکده الهیات دانشگاه تهران از محضر عبدالحسین زرین‌کوب و دیگران بهره برد و لیسانس الهیات گرفت. وی در سال ۱۳۴۳ با بورس به کانادا رفت و فوق‌لیسانس و دکترای اسلام‌شناسی (با رساله تشیع و مشروطیت) را از دانشگاه مک‌گیل اخذ کرد. او چهار سال در دانشگاه برکلی تدریس کرد و مقالات انگلیسی منتشر نمود. عبدالهادی حائری در سال ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و در دانشگاه فردوسی مشهد به تدریس تاریخ معاصر پرداخت؛ در سال ۱۳۷۰–۱۳۷۱ استاد نمونه شد. آثار کلیدی‌اش «تشیع و مشروطیت در ایران»، «نخستین رویارویی اندیشه‌گران با تمدن بورژوازی غرب»، «آنچه گذشت» (خودزندگینامه)، و «تاریخ جنبش‌های فراماسونری» است. دیدگاه‌های او بر دو رویه تمدن غرب (دانش و استعمار) و نقش علما در مشروطیت تأکید دارد. عبدالهادی حائری در ۲۳ تیر ۱۳۷۲ بر اثر سرطان در مشهد درگذشت.<ref name=":0">[https://rasekhoon.net/mashahir/show/595980 عبدالهادی حائری - راسخون]</ref><ref name=":1">[https://raahak.com/?p=9418 زندگی، آثار و اندیشه‌های تاریخ‌نگارانۀ دکتر عبدالهادی حائری - راهک]</ref><ref name=":2">[https://www.edub.ir/education/view/19141:%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C+%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1%DB%8C%D8%8C+%D9%BE%DA%98%D9%88%D9%87%D8%B4%DA%AF%D8%B1+%D9%88+%D8%B5%D8%A7%D8%AD%D8%A8+%D9%86%D8%B8%D8%B1+%D8%AF%D8%B1+%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE+%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1+%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 عبدالهادی حائری، پژوهشگر و صاحب نظر در تاریخ معاصر ایران - بانک مقالات ایران]</ref><ref name=":3">[https://mashhadchehreh.shahraranews.ir/fa/news/957/%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%E2%80%8A%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%A9%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D9%85%D8%B4%D9%87%D8%AF تاریخ معاصر؛ درباره دکتر عبدالهادی حائری - مشهد چهره]</ref><ref name=":4">[https://www.karkhanedar.com/%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C%D8%B4%D9%87-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1/ مروری بر زندگی و اندیشه عبدالهادی حائری؛ غرب شناس بی ادعا - کارخانه‌دار]</ref><ref name=":5">[https://www.ibna.ir/news/537051/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D8%A7-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C «عبدالهادی حائری»؛ از منطق در تاریخ‌نگاری تا امید در زندگانی - ایبنا]</ref><ref name=":6">[https://www.oral-history.ir/?page=post&id=2068 نگاهی به «آنچه گذشت» - تاریخ شفاهی ایران]</ref><ref name=":7">[https://www.wahr.ir/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1%DB%8C/ عبدالهادی حائری - مجله پژوهشگر تاریخ]</ref><ref name=":8">[https://pezeshki.blogfa.com/post/55 بررسی مقایسه‌ای تاریخ‌نگاری فریدون آدمیت و عبدالهادی حائری - دانش سیاسی]</ref>


بازگشت به ایران در آذر ۱۳۰۵، آغاز دوران حرفه‌ای کریم طاهرزاده بهزاد را رقم زد. به عنوان معمار، تحت تأثیر سبک‌های باستانی ایرانی (به ویژه هخامنشی) و هنر دکو اروپایی، بناهای ماندگاری چون آرامگاه [[فردوسی]] (۱۳۰۷–۱۳۱۳) در توس را طراحی کرد که علی‌رغم مشکلات فنی اولیه مانند نشست بنا به دلیل عدم بررسی خاک، نمادی از احیای معماری ملی شد. دیگر آثار برجسته‌اش شامل بیمارستان و دبیرستان شهرضا، تئاتر [[شیر و خورشید]] در مشهد، دانشگاه جنگ، مدرسه راه‌آهن و ایستگاه سمنان در تهران است. این بناها، با تلفیق عناصر سنتی ایرانی و مدرنیته، نقش کلیدی در نوسازی زیرساخت‌های پهلوی اول ایفا کردند. کریم طاهرزاده بهزاد به عنوان تاریخ‌نگار، بر اساس تجربیات مستقیم، کتاب «قیام آذربایجان در انقلاب مشروطیت ایران» (۱۳۳۴) را نگاشت که به عنوان کتاب سال انتخاب شد و روایتی بی‌طرفانه از شجاعت تبریزیان علیه استبداد قاجار ارائه داد. همچنین، «سَرگذشت لوله‌کشی تهران» (۱۳۴۱) و دو جلد منتشرنشده «نهضت هنری زمان رضاشاه پهلوی» از دیگر آثارش است. ترجمه «کوروش، فرمانروای جهان» از آلمانی به فارسی (۱۳۴۶) نیز نشان‌دهنده علاقه عمیقش به تاریخ باستانی ایران است.
== زندگی و تحصیلات ==
[[پرونده:عبدالهادی حائری؛1.jpg|جایگزین=جوانی عبدالهادی حائری|بندانگشتی|280x280پیکسل|جوانی عبدالهادی حائری]]
عبدالهادی حائری در سال ۱۳۱۴ شمسی در قم، در خانواده‌ای مذهبی و سرشناس متولد شد. او نوه دختری  شیخ عبدالکریم حائری یزدی، بنیانگذار حوزه علمیه قم، و فرزند میرزا احمد حائری بود. فضای مذهبی خانواده، به‌ویژه پایبندی به شئونات دینی، مانع از تحصیل رسمی او در کودکی شد. با این حال، حائری با پشتکار شخصی و مطالعه آزاد، به یادگیری علوم دینی و ادبیات پرداخت. او از طریق آزمون‌های متفرقه در دهه ۱۳۳۰ موفق به اخذ دیپلم ادبی شد. این خودآموزی نشان‌دهنده اراده قوی او برای غلبه بر محدودیت‌های خانوادگی و اجتماعی بود. محیط قم، که مرکز علوم دینی بود، در شکل‌گیری علاقه او به تاریخ و فرهنگ اسلامی نقش داشت. ارتباط خانوادگی با علما، مانند شیخ عبدالکریم، او را با چالش‌های فکری و سیاسی زمان آشنا کرد و انگیزه‌ای برای پیگیری تحصیلات عالی شد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" />


بهزاد، برادر حسین طاهرزاده بهزاد (بنیان‌گذار اداره هنرهای زیبا)، از خانواده‌ای هنری بود و پدرش، ملا محمد طاهر، از علمای سراب. او بنیان‌گذار آموزش آکادمیک معماری در ایران بود و در تدوین برنامه درسی دانشکده هنرهای زیبا با مهندس فروغی و دیگران همکاری کرد. زندگی‌اش، از فرماندهی مشروطه‌خواهان تا طراحی بناهای ملی، بازتاب تعهد به آزادی، آبادانی و هویت فرهنگی است. کریم طاهرزاده بهزاد در مرداد ۱۳۴۲ درگذشت و در امامزاده قاسم تهران خاکسپاری شد که پایان دوره‌ای از تلاش بی‌وقفه برای ایران مدرن بود. مبارزه، خلق و ثبت تاریخ، کریم طاهرزاده بهزاد را به یکی از ماندگارترین چهره‌های عصر مشروطه و پهلوی تبدیل کرده‌است.<ref name=":0">[https://www.caoi.ir/fa/architects/item/699-%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%B7%D8%A7%D9%87%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%A8%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF.html کریم طاهرزاده بهزاد - معماری معاصر ایران]</ref><ref name=":1">[https://asianews.ir/%D8%A7%D8%B2-%D9%81%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%87%DB%8C-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%B7%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%A7-%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%AD%DB%8C-%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D9%85%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%B3%DB%8C طاهرزاده بهزاد از فرماندهی مشروطه‌خواهان تا طراحی آرامگاه فردوسی - آسیا نیوز]</ref><ref name=":2">[https://shahraranews.ir/fa/news/352838/%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%B7%D8%A7%D9%87%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%A8%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF-%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%AD-%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%86%D8%A7%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B9%D8%B5%D8%B1-%D9%BE%D9%87%D9%84%D9%88%DB%8C-%D8%A7%D9%88%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B4%D9%87%D8%AF-%7C-%D8%AE%D8%AF%D9%85%D8%AA-%D8%B4%D8%B4%E2%80%8C%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%A2%D9%82%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%D8%B1 نگاهی به زندگی کریم طاهرزاده - شهرآرا نیوز]</ref><ref name=":3">[https://www.iranketab.ir/book/138292-azerbaijan-uprising#:~:text=%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87%20%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%85%20%D8%B7%D8%A7%D9%87%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87%20%D8%A8%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF,%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%88%D9%81%D8%8C%20%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%20%D8%B7%D8%A7%D9%87%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87%20%D8%A8%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF%20%D8%A8%D9%88%D8%AF. معرفی کتاب قیام آذربایجان در انقلاب مشروطیت ایران - ایران کتاب]</ref><ref name=":4">[https://azariha.org/2456/%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%88%D9%82%D8%A7%DB%8C%D8%B9%E2%80%8C%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%E2%80%8C%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C/ گزارشی از وقایع‌نگاری و تاریخ‌نگاری‌های عصر مشروطه:سه نسل از تاریخ‌نگاران مشروطه - آذری‌ها]</ref><ref name=":5">[https://www.1saze.com/%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%B7%D8%A7%D9%87%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%A8%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF/ کریم طاهرزاده بهزاد - علی امامیانفر]</ref>
=== فعالیت‌های اولیه و ورود به دانشگاه ===
عبدالهادی حائری در جوانی به مشاغل مختلفی از جمله کار در قرائت‌خانه عمومی قم و همکاری با اداره بهداشت برای واکسیناسیون روستاها مشغول شد. در اواخر دهه ۱۳۲۰، فعالیت‌های سیاسی را تجربه کرد و در تحصن انتخابات مجلس هفدهم در قم شرکت نمود. او مقالاتی در روزنامه‌های «استوار» و «پیکار مردان» و مجلاتی چون «مسلمین» و «نور دانش» منتشر کرد؛ با این حال، ناامیدی از فضای سیاسی قم او را به تهران کشاند. عبدالهادی حائری در سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده الهیات دانشگاه تهران شد و از اساتیدی چون عبدالحسین زرین‌کوب، [[محمد معین]]، و بدیع‌الزمان فروزانفر بهره برد. در سال ۱۳۴۲ لیسانس الهیات گرفت و با مطالعه متون تاریخی و فلسفی، پایه‌های فکری خود را برای پژوهش‌های بعدی استوار کرد. این دوره، نقطه عطفی در مسیر علمی او بود که او را به سوی تحصیلات بین‌المللی هدایت کرد.<ref name=":1" /><ref name=":3" /><ref name=":5" /><ref name=":6" />  


== زندگی‌نامه کریم طاهرزاده بهزاد ==
=== تحصیلات در خارج و تدریس ===
در سال ۱۳۴۳، عبدالهادی حائری با دریافت بورس تحصیلی به کانادا رفت و در دانشگاه مک‌گیل مونترال تحصیل کرد. او فوق‌لیسانس خود را با پایان‌نامه‌ای درباره نقش خواجه نصیرالدین طوسی در یورش مغولان به بغداد تکمیل کرد. در سال ۱۳۵۲، دکتری اسلام‌شناسی را با رساله «تشیع و مشروطیت در ایران» از همان دانشگاه اخذ نمود. این رساله به بررسی نقش علما در [[جنبش مشروطه ایران|جنبش مشروطه]] پرداخت و پایه آثار بعدی او شد. حائری دو سال ادبیات فارسی در مک‌گیل تدریس کرد و سپس به دانشگاه برکلی کالیفرنیا رفت. در برکلی، چهار سال (تا ۱۳۵۷) به‌عنوان مربی و استادیار، دروس تاریخ و فرهنگ اسلامی را تدریس کرد و مقالاتی به زبان انگلیسی در نشریات معتبر بین‌المللی منتشر نمود. او در کنفرانس‌های علمی در بلژیک، کانادا، آمریکا، مکزیک، و آلمان شرکت کرد و دیدگاه‌هایش درباره تاریخ اسلام و ایران را ارائه داد. این فعالیت‌ها جایگاه او را به‌عنوان پژوهشگری بین‌المللی تثبیت کرد و تجربه‌اش در غرب بر دیدگاه‌هایش درباره تمدن غربی تأثیر گذاشت.<ref name=":0" /><ref name=":2" /><ref name=":4" />


=== تولد و خانواده ===
== فعالیت‌های دانشگاهی و پژوهشی ==
کریم طاهرزاده بهزاد در سال ۱۲۶۷ هجری شمسی در تبریز زاده شد. طبق برخی منابع، تاریخ تولد او ۱۲۶۵ است، اما اکثراً بر ۱۲۶۷ اتفاق نظر دارند. او فرزند ملا محمد طاهر طاهرزاده بهزاد، رئیس قوای دولتی در سراب و بعدها عالم دینی، بود. پدرش پنج پسر داشت که همگی به نوعی در هنرها فعالیت می‌کردند. کریم، تحت تأثیر برادر بزرگ‌ترش، حسین طاهرزاده بهزاد – بنیان‌گذار و رئیس اداره هنرهای زیبا در ایران – قرار گرفت و این خانواده هنری، زمینه‌ساز علاقه او به معماری و هنر شد.
عبدالهادی حائری در سال ۱۳۵۷، پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] ایران، به کشور بازگشت و به‌عنوان دانشیار به گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد پیوست. او دروس تخصصی مانند تاریخ خاورمیانه، تاریخ کشورهای اسلامی در دو سده اخیر، متفکران دوره قاجار، جنبش مشروطیت، احزاب سیاسی ایران، و تاریخ معاصر را تدریس کرد. عبدالهادی حائری به‌عنوان رئیس گروه تاریخ، نقش مهمی در توسعه برنامه‌های آموزشی ایفا نمود. پس از [[انقلاب فرهنگی]] در سال ۱۳۵۹، در کمیته پژوهشگران وزارت علوم فعالیت کرد و به بازسازی نظام آموزش عالی کمک کرد. در سال ۱۳۶۸، کتاب «نخستین رویارویی اندیشه‌گران ایران با دو رویه تمدن بورژوازی غرب» جایزه کتاب سال در نظام ولایت فقیه را کسب کرد. عبدالهادی حائری در سال‌های ۱۳۷۰ و ۱۳۷۱ به‌عنوان استاد نمونه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی انتخاب شد. او شاگردان نخبه‌ای تربیت کرد که بعدها در تاریخ‌پژوهی ایران فعال شدند. تدریس او، با تأکید بر تحلیل تاریخی بی‌طرفانه، بر نسل جدید پژوهشگران تأثیر گذاشت و جایگاه دانشگاه فردوسی را در مطالعات تاریخی تقویت کرد.<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":7" />


=== دوران جوانی و ورود به جنبش مشروطه ===
=== روش‌شناسی و نوآوری‌های پژوهشی ===
در سن ۱۹ سالگی، یعنی اواسط ۱۲۸۶ هجری شمسی، همزمان با بمباران مجلس توسط [[محمد علی شاه|محمدعلی شاه]]، کریم طاهرزاده به مشروطه‌خواهان پیوست. او عضو دموکرات‌های اجتماعی تبریز (اجتماعیون عامیه) و فداییان تبریز شد و مسئولیت رهبری مدافعان محله چرنداب را بر عهده گرفت. این گروه اولیه فداییان، متشکل از ۱۴ نفر، تحت فرماندهی او مقاومت می‌کرد. پس از سقوط محله‌های دیگر شهر به دست نیروهای قاجار، او به گروه امیرخیز، تحت رهبری ستارخان، ملحق شد. توصیف ملاقات او با ستارخان نشان‌دهنده تعهد عمیقش به مبارزه است؛ ستارخان از حمایت او استقبال کرد و پیش‌بینی کرد که در آینده به یاری‌اش خواهد آمد. با تشکیل حزب دموکرات در تبریز، شاخه نظامی به نام گارد ملی تأسیس شد که تحت فرماندهی رضا تربیت، از مشروطه‌خواهان برجسته تبریز، قرار گرفت. کریم طاهرزاده به این گارد پیوست که متشکل از افراد تحصیل‌کرده و بازوی نظامی حزب دموکرات، همسو با اجتماعیون، بود.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" />
روش‌شناسی عبدالهادی حائری در تاریخ‌نگاری بر عین‌گرایی و دیالکتیک عین و ذهن استوار بود. او معتقد بود که تاریخ باید بر پایه اسناد اصیل و بدون تأثیرپذیری از تعصبات ایدئولوژیک نوشته شود. این روش، او را از برخی تاریخ‌نگاران معاصر متمایز کرد. او تحولات ذهنی و اجتماعی را در آثارش بررسی کرد و به تحلیل تعاملات فرهنگی ایران و غرب پرداخت. نوآوری او در استفاده از منابع آرشیوی و اسناد کمتر دیده‌شده، به‌ویژه در تحلیل جنبش مشروطیت و نقش علما، برجسته بود. حائری تاریخ را نه‌تنها روایت وقایع، بلکه بستری برای فهم انگیزه‌های اجتماعی و فکری می‌دانست. او با پرهیز از ساده‌سازی، به پیچیدگی‌های تاریخی مانند تأثیر استعمار و نقش متفکران در قاجار پرداخت. این رویکرد، آثار او را به منابعی معتبر برای پژوهشگران تبدیل کرد، هرچند برخی معتقد بودند تمرکز او بر اسناد، گاهی تحلیل‌های کل‌نگر را محدود می‌کرد.<ref name=":1" /><ref name=":7" /><ref name=":8" />  


== نقش در جنبش مشروطه و مهاجرت ==
== آثار و دیدگاه‌ها ==
[[پرونده:در لباس مشروطه خواهی.jpg|جایگزین=کریم طاهرزاده بهزاد در لباس مشروطه خواهی|بندانگشتی|240x240پیکسل|کریم طاهرزاده بهزاد در لباس مشروطه خواهی]]
[[پرونده:کتاب عبدالهادی حائری.jpg|جایگزین=نخستین رویارویی اندیشه‌گران ایران با دو رویه تمدن بورژوازی غرب - تالیف عبدالهادی حائری|بندانگشتی|260x260پیکسل|نخستین رویارویی اندیشه‌گران ایران با دو رویه تمدن بورژوازی غرب - تالیف عبدالهادی حائری]]
'''مقاومت در محاصره تبریز'''
عبدالهادی حائری آثار متعددی در تاریخ معاصر ایران و تعاملات فرهنگی با غرب تألیف کرد. مهم‌ترین آثار او عبارتند از: «تشیع و مشروطیت در ایران و نقش ایرانیان مقیم عراق» (۱۳۶۰، انتشارات امیرکبیر)، که به نقش علما در جنبش مشروطه می‌پردازد؛ «نخستین رویارویی اندیشه‌گران ایران با دو رویه تمدن بورژوازی غرب» (جلد اول، ۱۳۶۷، امیرکبیر)، که جایزه کتاب سال ۱۳۶۸ را کسب کرد و به تعاملات فکری ایران و غرب اختصاص دارد؛ «تاریخ جنبش‌ها و تکاپوهای فراماسونری در کشورهای اسلامی» (بررسی نقش فراماسونری در تحولات سیاسی)؛ «آنچه گذشت» (۱۳۷۲، معین)، خودزندگینامه‌ای که تجربیات علمی و شخصی او را روایت می‌کند؛ «ایران و جهان اسلام»؛ و «آزادی‌های سیاسی و اجتماعی از دیدگاه اندیشه‌گران» (۱۳۷۴، جهاد دانشگاهی فردوسی). او همچنین بیش از ۳۶ مقاله به زبان‌های فارسی و انگلیسی در نشریات داخلی و خارجی منتشر کرد که به موضوعات تاریخ اسلام، مشروطیت، و تعاملات فرهنگی می‌پردازند. آثار او به دلیل استفاده از اسناد اصیل و تحلیل بی‌طرفانه، منبعی معتبر برای پژوهشگران تاریخ معاصر ایران هستند.


در جریان محاصره ۱۰ ماهه تبریز، کریم طاهرزاده بهزاد به عنوان فرمانده مواضع گارد ملی در شمس‌العملاء و ساری‌داغ، در کنار پسر حاج علی قنّاد، شرکت داشت. نبردهای شمس‌العملاء به ویژه خونین بود و منجر به شهادت پسرعموی او و دیگر مشروطه‌خواهان شد. پس از اشغال تبریز توسط روس‌ها و تهدید مشروطه‌خواهان، برادرش حسین طاهرزاده و محمدعلی تربیت، که در استانبول بودند، او را به مهاجرت ترغیب کردند. در سال ۱۲۸۷ هجری شمسی، به دلیل کشتار گسترده مشروطه‌خواهان، از جمله اعدام سقةالاسلام توسط روس‌ها، مجبور به ترک ایران شد. او از راه زمینی به تفلیس و سپس با کشتی به استانبول رفت. این مهاجرت، آغاز دوره ۱۸ ساله غربت او بود.
=== دیدگاه‌های تاریخی و نقد ===
عبدالهادی حائری در آثارش بر دو رویه تمدن غرب (دانش و فناوری در برابر استعمار و سلطه‌گری) تأکید داشت و معتقد بود که اندیشه‌گران ایرانی در دوره قاجار با این دوگانگی مواجه شدند. او جنبش مشروطیت را نتیجه نیازهای داخلی (مانند عدالت‌خواهی) و فشارهای خارجی (استعمار) می‌دانست و نقش علما را در آن کلیدی توصیف کرد. برخلاف فریدون آدمیت، که بر نقش روشنفکران سکولار در مشروطه تأکید داشت، حائری متأثر از مکتب وابستگی و دیدگاه‌های جمال‌الدین اسدآبادی بود و استبداد داخلی و استعمار خارجی را ریشه مشکلات جوامع اسلامی می‌دانست. او نقش علما را در بیداری اجتماعی مثبت ارزیابی کرد و معتقد بود که بدون مشارکت آن‌ها، مشروطه به موفقیت نمی‌رسید.  


=== تحصیلات در استانبول و برلین ===
نقدهای مثبت به آثار حائری شامل بی‌طرفی، استفاده از اسناد اصیل، و تحلیل عمیق تعاملات فرهنگی است. او با پرهیز از تعصبات ایدئولوژیک، تاریخ را با دقت علمی نگاشت. با این حال، برخی منتقدان معتقدند که تمرکز بیش از حد او بر نقش علما، جایگاه روشنفکران و طبقات دیگر را در مشروطیت کم‌رنگ کرده است. همچنین، تأکید او بر اسناد آرشیوی گاهی به تحلیل‌های کل‌نگر محدود منجر شد و از بررسی تأثیرات اجتماعی گسترده‌تر غفلت نموده است. این نقدها نشان‌دهنده تفاوت رویکرد حائری با تاریخ‌نگاران لیبرال یا مارکسیست است، اما آثارش همچنان مرجعی معتبر باقی مانده‌اند.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" /><ref name=":6" /><ref name=":7" /><ref name=":8" />  
کریم طاهرزاده بهزاد در استانبول، تحت تأثیر برادرش حسین، به مدرسه هنرهای زیبا وارد شد و در رشته‌های نقاشی، معماری و مهندسی عمران تحصیل کرد. او و برادرش، نخستین دانشجویان ایرانی در این رشته‌ها بودند و پس از پنج سال، در سال ۱۲۹۶ با درجه عالی فارغ‌التحصیل شدند. در این دوره، در کتابخانه وقف استانبول، بر روی نسخ خطی نادر اسلامی تحقیق کرد که تأثیر ماندگاری بر او گذاشت. پس از فارغ‌التحصیلی، حدود ۹ سال در وزارت وقف استانبول کار کرد. در سال ۱۲۹۷، به دعوت وابسته سفارت عثمانی در آلمان، به برلین رفت، اما سقوط دولت آلمان، کمک‌هزینه‌اش را قطع کرد و زندگی سختی را تجربه نمود. با این حال، موفقیت‌هایی کسب کرد: طراحی چندین بنای مهم، عضویت در انجمن مهندسان و معماران برلین، و دعوت به همکاری با آکادمی هنر برلین. او سخنرانی‌هایی در مورد هنرهای زیبا ایرانی ایراد کرد و از سوی پروفسور زاره در موزه کایزر فریدریش، برای تحقیق و مستندسازی آثار ایرانی دعوت شد. در سال ۱۳۰۰، طرح‌های معماری‌اش در آکادمی معماری برلین پذیرفته شد و در سال ۱۳۰۵، امتحان دکترای مدرسه عالی فنی برلین را با موفقیت گذراند، هرچند ابتدا علاقه‌ای به عنوان دکترا نداشت ولی بعدها برای اعتبار در ایران پیگیری کرد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" />


== فعالیت‌های فرهنگی در غربت ==
== سال‌های پایانی، درگذشت و میراث ==
[[پرونده:کریم و حسین طاهرزاده بهزاد.jpg|جایگزین=کریم طاهرزاده بهزاد و برادرش (حسین)|بندانگشتی|214x214پیکسل|کریم و حسین طاهرزاده بهزاد]]
عبدالهادی حائری در اوج فعالیت‌های علمی‌اش در اوایل دهه ۱۳۷۰ به بیماری سرطان مبتلا شد. او برای درمان به اتریش سفر کرد، اما بیماری پیشرفته بود. در بیمارستان‌های مشهد، با وجود شرایط جسمانی دشوار، خودزندگینامه‌اش «آنچه گذشت» را تکمیل کرد که روایتی صمیمی از زندگی و تجربیات او ارائه می‌دهد. عبدالهادی حائری سرانجام در ۲۳ تیر ۱۳۷۲ در بیمارستان قائم مشهد درگذشت. پس از درگذشت، کتابخانه شخصی او، شامل مجموعه‌ای غنی از کتب و اسناد تاریخی، به دانشگاه فردوسی مشهد اهدا شد. همچنین خیابانی در مشهد به نام او نامگذاری گردید تا یادش گرامی داشته شود. مراسم تشییع او با حضور اساتید، دانشجویان، و پژوهشگران برگزار شد و فقدان او به‌عنوان ضایعه‌ای برای جامعه علمی ایران تلقی شد. فعالیت‌های او در تاریخ‌نگاری و تدریس، تا آخرین لحظات زندگی‌اش ادامه داشت و نشان‌دهنده تعهد عمیق او به دانش بود.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" /><ref name=":6" />  
 
=== همکاری با روشنفکران ایرانی ===
در برلین، با کاظم‌زاده ایرانشهر، مدیر روزنامه ایرانشهر، همخانه بود و با محمدعلی جمال‌زاده، رضا تربیت، سید حسن تقی‌زاده و ایرانشهر در انتشار مجله کاوه همکاری کرد. او گالری بهزاد را در برلین تأسیس نمود که بر هنرهای زیبا معاصر تمرکز داشت و خدمات معماری‌اش را از طریق آتلیه بهزاد تبلیغ می‌کرد. همچنین، با زنی آلمانی به نام رایزناخ ازدواج کرد و صاحب دو فرزند، فیروز (پسر) و هوما (دختر) شد. کریم طاهرزاده بهزاد و برادرش تعهد دادند که به ایران بازگردند تا هنرهای زیبا، به ویژه نقاشی و معماری، را با تلفیق عناصر اروپایی و ایرانی پیش ببرند.
 
=== آغاز نویسندگی ===
کریم طاهرزاده بهزاد در این دوره، کتاب «سرآمدان هنر» را در ۱۳۰۲ در چاپخانه ایرانشهر برلین منتشر کرد. این کتاب، یکی از نخستین آثار پژوهشی ایرانی بر هنر و معماری، به بررسی هنر پیش از اسلام و پس از اسلام، نگارگری و معماری می‌پردازد و با تصاویر آثار خود او همراه است.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" />
 
== بازگشت به ایران و فعالیت‌های حرفه‌ای ==
 
=== پروژه‌های اولیه در تهران ===
در آذرماه ۱۳۰۵ هجری شمسی، پس از سقوط قاجار و آغاز سلطنت رضاشاه، به ایران بازگشت و نخستین پروژه‌اش، کاشی‌کاری «سر درب سنگی» بود. او نظارت بر ساخت‌وسازهای تپه علی‌خان در سعادت‌آباد را بر عهده گرفت و تزئینات یکی از بناهای آن را طراحی کرد. در ۱۵ فروردین ۱۳۰۶، به بلدیه (شهرداری) تهران پیوست و از عملکرد آن انتقاد کرد؛ این انتقادها در کتاب «سرگذشت لوله‌کشی تهران» مستند شده‌است. او مقررات ساختمانی تهران را بر اساس مطالعات در استانبول، برلین و پاریس تدوین کرد که پس از بحث‌های طولانی تصویب شد. از سال ۱۳۰۶ تا ۱۳۲۶، به مدت ۲۰ سال بر سیستم لوله‌کشی تهران کار کرد و با موانع بسیاری روبرو شد؛ مقالاتی نوشت و کتابی در این باره نگاشت. در سال ۱۳۰۶، رئیس اداره ساختمان ارتش شد و پروژه‌هایی مانند آشیانه هواپیما را نظارت کرد.
 
=== فعالیت در آموزش معماری ===
کریم طاهرزاده بهزاد یکی از بنیان‌گذاران آموزش آکادمیک معماری در ایران بود و در تأسیس رشته مهندسی و معماری در دانشکده هنرهای زیبا همکاری کرد. او با مهندس فروغی، صادقی و مهندس فرانسوی دوبرو، برنامه درسی معماری را تدوین نمود.<ref name=":2" /><ref name=":5" /><ref name=":0" />
 
== دوران فعالیت در مشهد ==
[[پرونده:بنای آرامگاه فردوسی.jpg|جایگزین=کریم طاهرزاده معمار بنای آرامگاه فردوسی|بندانگشتی|226x226پیکسل|کریم طاهرزاده معما بنای آرامگاه فردوسی]]
 
=== دعوت به طراحی آرامگاه فردوسی ===
در سال ۱۳۰۷، انجمن آثار ملی کریم طاهرزاده بهزاد را برای طراحی آرامگاه فردوسی دعوت کرد و به مشهد رفت؛ این اقامت ۶/۵ ساله بود. او در سوم شهریور ۱۳۰۷ وارد مشهد شد و بر اساس طرحی که انجمن قبلاً انتخاب کرده بود، کار را آغاز نمود. طرح اولیه‌اش رد شد، سپس در مسابقه، طرح دومش برنده شد اما به دلیل مخالفت عمومی متوقف گردید. سرانجام، طرح سومش با تغییرات جزئی توسط لورزاده اجرا شد. آرامگاه فردوسی (۱۳۰۷–۱۳۱۳) همزمان با جشن هزاره فردوسی تکمیل شد، اما از سال‌های اولیه به دلیل عدم بررسی خاک و آب زیرزمینی، نشست کرد. پس از ۳۰ سال، هوشنگ سیحون پیشنهاد بازسازی داد و نمای اصلی را حفظ کرد اما تغییرات داخلی عمده‌ای اعمال نمود. سبک معماری بهزاد، تحت تأثیر معماری باستانی ایرانی (به ویژه هخامنشی) و هنر دکو، با انتخاب آزاد نقوش و عناصر، بود.
 
=== سایر بناها در مشهد ===
کریم طاهرزاده بهزاد در مشهد، بناهایی چون ساختمان اداری بیمارستان شهرضا (۱۳۰۸–۱۳۱۳)، دبیرستان شهرضا (۱۳۱۰)، تئاتر شیر و خورشید (۱۳۰۸–۱۳۱۳) و کوشک‌هایی در خیابان فلکه را طراحی و ساخت. این بناها، با تلفیق عناصر محلی و مدرنیته، نقش مهمی در نوسازی شهر ایفا کردند.<ref name=":1" /><ref name=":5" /><ref name=":2" /><ref name=":0" />
 
== آثار معماری در تهران و سایر شهرها ==
کریم طاهرزاده بهزاد پس از بازگشت از مشهد، نمای شمالی مجلس شورای را طراحی کرد، طرح دانشگاه جنگ (۱۳۱۴) را آماده نمود و ساختمان ناتمام بیمارستان راه‌آهن را اصلاح کرد. دیگر آثار او عبارتند از: مدرسه راه‌آهن تهران (۱۳۱۹–۱۳۲۰)، ساختمان اداری راه‌آهن تهران (۱۳۱۹–۱۳۲۵)، ساختمان اداری پلیس راه‌آهن (۱۳۱۹)، ایستگاه راه‌آهن سمنان (۱۳۱۷)، ساختمان اداری کارخانه چیت‌سازی بهشهر (۱۳۱۴–۱۳۱۷). این بناها، بازتاب علاقه او به احیای هویت ملی از طریق معماری بودند.
 
=== تأثیرات و چالش‌ها ===
آثار کریم طاهرزاده بهزاد، با الهام از معماری تاریخی اروپا و ایرانی، گاه با طعم محلی، در سبک هنر دکو قرار می‌گیرد. چالش‌هایی مانند مشکلات فنی در آرامگاه فردوسی، نشان‌دهنده محدودیت‌های اولیه در مهندسی مدرن ایران است.<ref name=":0" /><ref name=":5" /><ref name=":1" /><ref name=":2" />
 
== فعالیت‌های نویسندگی و تاریخ‌نگاری ==
[[پرونده:کتاب قیام آذربایجان در جنبش مشروطه.jpg|جایگزین=کتاب قیام آذربایجان در جنبش مشروطه، اثر کریم طاهرزاده بهزاد|بندانگشتی|240x240پیکسل|کتاب قیام آذربایجان در جنبش مشروطه، اثر کریم طاهرزاده بهزاد]]
کریم طاهرزاده بهزاد پس از بازنشستگی، بر نویسندگی تمرکز کرد. کتاب «قیام آذربایجان در انقلاب مشروطیت ایران» (۱۳۳۴، تهران) بر اساس مشاهدات مستقیم، شجاعت ساکنان تبریز علیه استبداد قاجار را توصیف می‌کند و به عنوان کتاب سال انتخاب شد. «سرگذشت لوله‌کشی تهران» (۱۳۴۱، تهران) تجربیاتش در شهرداری را مستند می‌سازد. دو جلد «نهضت هنری زمان رضاشاه پهلوی» منتشرنشده ماند.
 
=== ترجمه‌ها و علایق تاریخی ===
کریم طاهرزاده بهزاد کتاب «کوروش، فرمانروای جهان» اثر دکتر ولفگانگ ویلهلم را از آلمانی به فارسی ترجمه کرد که در سال۱۳۴۶، به چاپ رسید. او در مقدمهٔ این کتاب، تجربیات خود را در برلین توصیف می‌کند، از جمله تماشای نمایشنامه «پارسیان» آیسخولوس که احساس غرور به تاریخ باستانی ایران برانگیخت، و صحنه‌ای که ملکه آتوسا (توسا) به افول شکوه ایران اشاره دارد. علاقه عمیقش به تاریخ پیش از اسلام، مشابه دیگر مشروطه‌خواهان تبریزی، در نوشته‌هایش برای روزنامه‌ها مشهود است.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" />
 
== درگذشت و میراث ==
کریم طاهرزاده بهزاد در ۱۲ مرداد ۱۳۴۲ هجری شمسی در تهران درگذشت. او در زمان مرگ ۷۵ ساله بود و در امامزاده قاسم، واقع در شمال شمیران (ده علیا)، به خاک سپرده شد. برخی منابع اشاره دارند که درگذشت او در حالی رخ داد که همچنان به فعالیت‌های فرهنگی و نگارش مشغول بود، هرچند بیماری و کهولت سن مانع از تکمیل برخی آثارش، از جمله دو جلد منتشرنشده «نهضت هنری زمان رضاشاه پهلوی»، شد. این کتاب قرار بود به نقش او و دیگر هنرمندان در نوسازی فرهنگی ایران بپردازد، اما به دلیل مرگش، ناتمام ماند.
 
=== میراث فرهنگی و تأثیرات ماندگار ===
[[پرونده:کریم طاهرزاده بهزاد؛2.jpg|جایگزین=کریم طاهرزاده بهزاد|بندانگشتی|220x220پیکسل|کریم طاهرزاده بهزاد]]
میراث کریم طاهرزاده بهزاد به‌عنوان یکی از پیشگامان معماری مدرن ایران، در تلفیق عناصر سنتی ایرانی با سبک‌های نوگرا، به‌ویژه در بناهایی چون آرامگاه فردوسی، نمود بارزی دارد. این آرامگاه، با وجود مشکلات فنی اولیه مانند نشست بنا، به نمادی از هویت ملی ایران تبدیل شد و الهام‌بخش نسل‌های بعدی معماران بود. فعالیت‌های او در آموزش معماری نیز تأثیر عمیقی گذاشت؛ همکاری‌اش در تدوین برنامه درسی دانشکده هنرهای زیبا، به همراه مهندس فروغی و دیگران، پایه‌های آموزش آکادمیک معماری در ایران را بنا نهاد. این تلاش‌ها به تربیت نسل جدیدی از مهندسان و معماران کمک کرد که در توسعه زیرساخت‌های ایران نقش داشتند.
 
به‌عنوان تاریخ‌نگار، کتاب «قیام آذربایجان در انقلاب مشروطیت ایران» او نه‌تنها سندی ارزشمند از مبارزات مشروطه‌خواهان تبریز است، بلکه به دلیل انتخابش به‌عنوان کتاب سال در ۱۳۳۴، جایگاه او را به‌عنوان یک مورخ بی‌طرف تثبیت کرد. این اثر، با تکیه بر مشاهدات مستقیم، به تحلیل شجاعت و مقاومت مردم تبریز در برابر استبداد قاجار پرداخت و به منبعی معتبر برای مطالعه تاریخ مشروطه تبدیل شد. همچنین، ترجمه «کوروش، فرمانروای جهان» نشان‌دهنده تعهد او به احیای افتخارات تاریخی ایران بود که در نوشته‌هایش برای روزنامه‌ها نیز منعکس شده‌است.
 
طاهرزاده بهزاد با تأسیس گالری بهزاد در برلین و همکاری با روشنفکران ایرانی مانند کاظم‌زاده ایرانشهر و تقی‌زاده، نقشی کلیدی در معرفی هنر و فرهنگ ایرانی به جهان ایفا کرد. این فعالیت‌ها، همراه با کتاب «سرآمدان هنر»، به‌عنوان یکی از اولین پژوهش‌های ایرانی در زمینه هنر و معماری، به ترویج هویت فرهنگی ایران در خارج از کشور کمک کرد. بناهای او، از جمله بیمارستان و دبیرستان شهرضا، تئاتر شیر و خورشید در مشهد، و ایستگاه راه‌آهن سمنان، به دلیل استفاده از عناصر بومی و در عین حال مدرن، به‌عنوان نمونه‌هایی از معماری ملی‌گرا شناخته می‌شوند. این آثار، به‌رغم چالش‌هایی مانند محدودیت‌های فنی و مالی در زمان پهلوی اول، نشان‌دهنده تعهد او به آبادانی و پیشرفت ایران بودند.
 
میراث کریم طاهرزاده، فراتر از آثار مادی، در روحیه مبارزه برای آزادی و تعهد به فرهنگ ایرانی نهفته‌است. او با پیوند زدن فعالیت‌های سیاسی، هنری و تاریخی، به‌عنوان یکی از چهره‌های چندوجهی عصر مشروطه و پهلوی اول، جایگاهی ویژه در تاریخ ایران دارد. تأثیر او در معماری، آموزش و تاریخ‌نگاری، همچنان در مطالعات فرهنگی و تاریخی ایران مورد توجه قرار می‌گیرد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" />


== منابع ==
== منابع ==