۹٬۱۷۱
ویرایش
کاربر:Khosro/صفحه تمرین1: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری: به ویرایشگر منبع تغییر داده شده |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|وسط|بندانگشتی|1148x1148px]]'''جنگلهای هیرکانی'''، با قدمتی بین ۲۵ تا ۵۰ میلیون سال، یکی از کهن‌ترین اکوسیستم‌های جهان به شمار می‌روند که در نوار جنوبی دریای خزر، از جمهوری آذربایجان تا خراسان شمالی ایران امتداد یافته‌اند. این جنگل‌ها در سال ۲۰۱۹ به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شدند و به دلیل تنوع زیستی منحصربه‌فرد خود، شامل بیش از ۳۲۰۰ گونه گیاهی و زیستگاه بسیاری از گونه‌های نادر و در معرض انقراض، شناخته می‌شوند. مساحت این جنگل‌ها حدود ۱۰۰۰ کیلومتر طول دارد و نقش حیاتی در تنظیم اقلیم، حفاظت از خاک و آب، و جلوگیری از سیلاب‌ها ایفا می‌کنند. آتش‌سوزی‌های اخیر در این جنگل‌ها، به ویژه در منطقه الیت مازندران، از اوایل آبان‌ماه ۱۴۰۴، آغاز شد و پس از چندین هفته، بخش‌هایی از جنگلهای نور، چالوس و حتی آذربایجان شرقی را درگیر کرد. وسعت آسیب‌دیده حدود ۸ تا ۱۰ هکتار گزارش شده، اما کنده‌سوزی ادامه‌دار، تهدیدی برای گسترش بیشتر است. | [[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|وسط|بندانگشتی|1148x1148px]] | ||
{{جعبه اطلاعات آتش‌سوزی | |||
| نام = آتش‌سوزی جنگلهای هیرکانی (۱۴۰۴/۲۰۲۵) | |||
| تصویر = آتش‌سوزی جنگلهای هیرکانی؛1.jpg | |||
| اندازه تصویر = ۳۵۰px | |||
| توضیح تصویر = آتش‌سوزی گسترده در جنگلهای هیرکانی – مازندران و گیلان | |||
| تاریخ = از اوایل آبان ۱۴۰۴ (اواخر اکتبر ۲۰۲۵) تاکنون (ادامه‌دار) | |||
| مکان = منطقه الیت، چهارباغ، نور، نوشهر، چالوس (مازندران)؛ بخش‌هایی از گیلان و آذربایجان شرقی | |||
| مساحت = حدود ۸ تا ۱۰ هکتار سوخته (گزارش رسمی)؛ کنده‌سوزی و گسترش ادامه‌دار | |||
| کاربری زمین = جنگلهای هیرکانی (میراث جهانی یونسکو، ۲۰۱۹) | |||
| کشته‌ها = ۰ (گزارش‌شده) | |||
| زخمی‌ها = دست‌کم ۲۰ نفر (داوطلبان و مردم محلی) | |||
| تخلیه = تعطیلی موقت برخی روستاها و مدارس در مناطق مجاور | |||
| علت = عمدتاً انسانی (سهل‌انگاری، احتمال زمین‌خواری و قاچاق چوب)؛ تأخیر و ناکارآمدی رژیم در مهار | |||
| درصد مهار = مهار نشده کامل؛ کنده‌سوزی ادامه دارد | |||
| در حال انجام = بله | |||
| تاریخ به‌روزرسانی = آبان ۱۴۰۴ | |||
| هزینه = خسارات زیست‌محیطی جبران‌ناپذیر؛ نابودی گونه‌های گیاهی و جانوری، فرسایش خاک، تهدید چرخه آب | |||
| ساختمان‌ها = بدون گزارش رسمی از تخریب تأسیسات؛ خطر برای روستاهای اطراف | |||
| عاملان = عوامل انسانی (سهل‌انگاری گردشگران، احتمال اقدامات عمدی برای تغییر کاربری زمین) | |||
| انگیزه = زمین‌خواری، قاچاق چوب، بی‌توجهی ساختاری | |||
}} | |||
'''جنگلهای هیرکانی'''، با قدمتی بین ۲۵ تا ۵۰ میلیون سال، یکی از کهن‌ترین اکوسیستم‌های جهان به شمار می‌روند که در نوار جنوبی دریای خزر، از جمهوری آذربایجان تا خراسان شمالی ایران امتداد یافته‌اند. این جنگل‌ها در سال ۲۰۱۹ به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شدند و به دلیل تنوع زیستی منحصربه‌فرد خود، شامل بیش از ۳۲۰۰ گونه گیاهی و زیستگاه بسیاری از گونه‌های نادر و در معرض انقراض، شناخته می‌شوند. مساحت این جنگل‌ها حدود ۱۰۰۰ کیلومتر طول دارد و نقش حیاتی در تنظیم اقلیم، حفاظت از خاک و آب، و جلوگیری از سیلاب‌ها ایفا می‌کنند. آتش‌سوزی‌های اخیر در این جنگل‌ها، به ویژه در منطقه الیت مازندران، از اوایل آبان‌ماه ۱۴۰۴، آغاز شد و پس از چندین هفته، بخش‌هایی از جنگلهای نور، چالوس و حتی آذربایجان شرقی را درگیر کرد. وسعت آسیب‌دیده حدود ۸ تا ۱۰ هکتار گزارش شده، اما کنده‌سوزی ادامه‌دار، تهدیدی برای گسترش بیشتر است. | |||
علل اصلی این آتش‌سوزی‌ها عمدتاً انسانی است، از جمله سهل‌انگاری محلی‌ها، گردشگران، و احتمالاً اقدامات عمدی برای زمین‌خواری یا قاچاق چوب. رژیم جمهوری اسلامی ایران با تأخیر در واکنش، کمبود تجهیزات مانند بالگردهای اطفای حریق و هواپیماهای آب‌پاش، و عدم تخصیص بودجه کافی، نقش عمده‌ای در گسترش بحران ایفا کرده است. مردم محلی، کوهنوردان و داوطلبان محیط‌زیستی با ابزارهای ابتدایی مانند بیل و دمنده‌ها، بخش اصلی عملیات اطفا را بر عهده گرفتند و دست‌کم ۲۰ نفر مصدوم شدند. دولت پس از چندین هفته، از کشورهای خارجی مانند ترکیه و روسیه درخواست کمک کرد، اما این اقدام دیرهنگام نتوانست خسارات را به طور کامل جبران کند. | علل اصلی این آتش‌سوزی‌ها عمدتاً انسانی است، از جمله سهل‌انگاری محلی‌ها، گردشگران، و احتمالاً اقدامات عمدی برای زمین‌خواری یا قاچاق چوب. رژیم جمهوری اسلامی ایران با تأخیر در واکنش، کمبود تجهیزات مانند بالگردهای اطفای حریق و هواپیماهای آب‌پاش، و عدم تخصیص بودجه کافی، نقش عمده‌ای در گسترش بحران ایفا کرده است. مردم محلی، کوهنوردان و داوطلبان محیط‌زیستی با ابزارهای ابتدایی مانند بیل و دمنده‌ها، بخش اصلی عملیات اطفا را بر عهده گرفتند و دست‌کم ۲۰ نفر مصدوم شدند. دولت پس از چندین هفته، از کشورهای خارجی مانند ترکیه و روسیه درخواست کمک کرد، اما این اقدام دیرهنگام نتوانست خسارات را به طور کامل جبران کند. | ||