۱٬۶۵۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
== تظاهرات ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ == | == تظاهرات ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ == | ||
یک روز پیش از برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی زنان در سال ۱۳۵۷، [[روحالله خمینی]] در سخنرانی مدرسه رفاه اعلام کرد زنان کارمند ادارههای دولتی باید حجاب اسلامی را برای حفظ آبرویشان رعایت کنند:<blockquote>«در وزارتخانه اسلامی نباید معصیت بشود. در وزارتخانههای اسلامی نباید زنهای لخت بیایند. زنها بروند اما باحجاب باشند. مانعی ندارد بروند کار کنند لیکن با حجاب شرعی باشند.»</blockquote>روز بعد زنان کارمند بدون حجاب اجازه ورود به محل کارشان را نیافتند.<ref>[https://www.radiozamaneh.com/431797 زنان ایران، ۴۰ سال بعد از انقلاب: به عقب برگشتیم]، سایت رادیو زمانه</ref> | یک روز پیش از برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی زنان در سال ۱۳۵۷، [[روحالله خمینی]] در سخنرانی مدرسه رفاه اعلام کرد زنان کارمند ادارههای دولتی باید حجاب اسلامی را برای حفظ آبرویشان رعایت کنند:<blockquote>«در وزارتخانه اسلامی نباید معصیت بشود. در وزارتخانههای اسلامی نباید زنهای لخت بیایند. زنها بروند اما باحجاب باشند. مانعی ندارد بروند کار کنند لیکن با حجاب شرعی باشند.»</blockquote>روز بعد زنان کارمند بدون حجاب اجازه ورود به محل کارشان را نیافتند. زنان اما به جای برگشتن به خانه، به خیابانها ریختند.<ref>[https://www.radiozamaneh.com/431797 زنان ایران، ۴۰ سال بعد از انقلاب: به عقب برگشتیم]، سایت رادیو زمانه</ref> | ||
زنان کارمند و پرستار و دختران دانشآموز از نقاط مختلف شهر به خیابان انقلاب رسیدند و بسیاری از زنان حاضر در برنامهها با ترک سالنهای سخنرانی به تظاهرات زنان معترض پیوستند. | |||
راهپیمایی بزرگ از مقابل دانشگاه تهران با حدود ۱۵ هزار زن آغاز شد<ref>روزنامه کیهان، ۱۷ اسفند ۱۳۵۷</ref> و با سرازیر شدن جمعیت به خیابان به ۵۰ هزار تن رسید.<ref>روزنامه لیبراسیون، ۱۸ اسفند ۱۳۵۷ (۹ مارس ۱۹۷۹)</ref> | |||
با وجود مسالمتآمیز بودن تظاهرات زنان، ضرب و شتم و فحاشی از سوی نیروهای حزباللهی و تیراندازی هوایی از سوی نیروهای کمیته از همان روز اول شروع شد. | |||
زنان معترض، ۲۱ اسفند ماه از زمین چمن دانشگاه تهران حرکت کردند و این بار شدیدتر و خشونتبارتر از چهار روز قبل سرکوب شدند. صدها تن از نیروهای حزبالله که از داخل دانشگاه زنان معترض را تعقیب میکردند، پشت سر جمعیتی که تعدادشان تا ۵۰ هزار تن تخمین زده شده، راه افتادند. زنان در نزدیکیهای میدان آزادی مورد حملهی شدید نیروهای مسلحی که با اتوبوس و کامیون به آنجا سرازیر شدهاند قرار گرفتند و به غیر از یک گروه کوچک، باقیشان به میدان آزادی نرسیدند. گروهی که به مقابل ساختمان تلویزیون رفته بودند نیز خشونتهای مشابهی را متحمل شدند و موفق به دیدار با مدیران تلویزیون نشدند.<ref name=":0">[https://www.aasoo.org/fa/articles/1767 اسفند ۵۷: تظاهرات شش روزهای که حجاب اجباری را به تعویق انداخت]</ref> | |||
این تظاهرات البته محدود به تهران نبود و همزمان با پایتخت، در شهرهایی چون سنندج، اصفهان، آبادان، تبریز، شیراز، رشت، اهواز، مشهد، مسجد سلیمان، آمل و اندیمشک نیز زنان معترض به اجباری شدن حجاب به خیابان آمده و کلاسهای درس را در دبیرستانهای دخترانه تعطیل کرده بودند.<ref>احمدی خراسانی، روشنفکران و حجاب، ص ۱۸۷</ref> شدت اعتراضها در شهرهای دیگر به گونهای بود که در تبریز راهپیمایی دختران به خشونت کشیده شد و در گیلان غرب به مدارس دخترانه حمله کردند.<ref name=":0" /> | |||
== تظاهرات ۱۴ اسفند ۱۳۵۹ == | == تظاهرات ۱۴ اسفند ۱۳۵۹ == |
ویرایش