۸٬۸۶۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ sidebar | {{sidebar | ||
| name = حقوق بینالملل بشردوستانه | | name = حقوق بینالملل بشردوستانه | ||
| title = حقوق بینالملل بشردوستانه | | title = حقوق بینالملل بشردوستانه | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
| دیوان کیفری بینالمللی بر مبنای اساسنامه رم | | دیوان کیفری بینالمللی بر مبنای اساسنامه رم | ||
}} | }} | ||
}}<noinclude> | |Image=حقوق بینالملل بشردوستانه.JPG}}<noinclude> | ||
[[رده:الگو:نوارکناری قانون]] | [[رده:الگو:نوارکناری قانون]] | ||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
ایران در طول چهار دهه گذشته به دلیل نقض گسترده حقوق بشر، از جمله اعدامهای گسترده، شکنجه، سرکوب اعتراضات مسالمتآمیز، و تبعیض علیه اقلیتها و زنان، بارها از سوی نهادهای بینالمللی مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مورد انتقاد قرار گرفته است. گزارشهای معتبر، مانند گزارش دیدهبان حقوق بشر در سال ۲۰۲۴ و گزارشگر ویژه سازمان ملل، افزایش اعدامها و محدودیتهای شدید بر آزادیهای اساسی را مستند کردهاند. این اقدامات، اگرچه عمدتاً در چارچوب درگیریهای داخلی رخ میدهند، با اصول IHL، بهویژه ممنوعیت رفتار غیرانسانی و مجازاتهای خودسرانه، در تضاد هستند. برای مثال، سرکوب اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، پس از مرگ [[مهسا امینی|'''مهسا امینی''']]، که به کشته شدن صدها نفر منجر شد، نمونهای از نقض حق حیات و کرامت انسانی است که در اسناد بینالمللی مورد تأکید قرار گرفتهاند. | ایران در طول چهار دهه گذشته به دلیل نقض گسترده حقوق بشر، از جمله اعدامهای گسترده، شکنجه، سرکوب اعتراضات مسالمتآمیز، و تبعیض علیه اقلیتها و زنان، بارها از سوی نهادهای بینالمللی مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مورد انتقاد قرار گرفته است. گزارشهای معتبر، مانند گزارش دیدهبان حقوق بشر در سال ۲۰۲۴ و گزارشگر ویژه سازمان ملل، افزایش اعدامها و محدودیتهای شدید بر آزادیهای اساسی را مستند کردهاند. این اقدامات، اگرچه عمدتاً در چارچوب درگیریهای داخلی رخ میدهند، با اصول IHL، بهویژه ممنوعیت رفتار غیرانسانی و مجازاتهای خودسرانه، در تضاد هستند. برای مثال، سرکوب اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، پس از مرگ [[مهسا امینی|'''مهسا امینی''']]، که به کشته شدن صدها نفر منجر شد، نمونهای از نقض حق حیات و کرامت انسانی است که در اسناد بینالمللی مورد تأکید قرار گرفتهاند. | ||
این مقاله استدلال میکند که گرچه ایران بهطور رسمی در یک مخاصمه مسلحانه بینالمللی یا داخلی قرار ندارد، اما سرکوبهای سیستماتیک آن میتوانند تحت چارچوبهای حقوقی گستردهتر، مانند نقض قواعد عرفی IHL یا اسناد حقوق بشری مکمل، بررسی شوند. همچنین، موانع جبران خسارت برای قربانیان، از جمله مصونیت مقامات و فقدان مکانیسمهای پاسخگویی داخلی، مورد تحلیل قرار میگیرد. در نهایت، مقاله پیشنهاد میکند که تقویت نظارت بینالمللی، حمایت از جامعه مدنی، و استفاده از سازوکارهای قضایی جهانی، مانند دیوان کیفری بینالمللی، میتواند به کاهش نقضها کمک کند. این بررسی با تکیه بر منابع آکادمیک و گزارشهای نهادهای معتبر، تصویری جامع از تقاطع IHL و نقض حقوق بشر در ایران ارائه میدهد و بر ضرورت اصلاحات ساختاری تأکید دارد. | این مقاله استدلال میکند که گرچه ایران بهطور رسمی در یک مخاصمه مسلحانه بینالمللی یا داخلی قرار ندارد، اما سرکوبهای سیستماتیک آن میتوانند تحت چارچوبهای حقوقی گستردهتر، مانند نقض قواعد عرفی IHL یا اسناد حقوق بشری مکمل، بررسی شوند. همچنین، موانع جبران خسارت برای قربانیان، از جمله مصونیت مقامات و فقدان مکانیسمهای پاسخگویی داخلی، مورد تحلیل قرار میگیرد. در نهایت، مقاله پیشنهاد میکند که تقویت نظارت بینالمللی، حمایت از جامعه مدنی، و استفاده از سازوکارهای قضایی جهانی، مانند دیوان کیفری بینالمللی، میتواند به کاهش نقضها کمک کند. این بررسی با تکیه بر منابع آکادمیک و گزارشهای نهادهای معتبر، تصویری جامع از تقاطع IHL و نقض حقوق بشر در ایران ارائه میدهد و بر ضرورت اصلاحات ساختاری تأکید دارد. [منابع چکیده: ۱، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹] | ||
[منابع چکیده: ۱، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹] | |||
== مقدمه == | == مقدمه == |
ویرایش