۵٬۸۹۲
ویرایش
کاربر:Khosro/صفحه تمرین تشکیلات خودگردان فلسطین: تفاوت میان نسخه‌ها
کاربر:Khosro/صفحه تمرین تشکیلات خودگردان فلسطین (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۳
، ۱۲ نوامبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
|زیرنویس نقشه۲ = | |زیرنویس نقشه۲ = | ||
|متن موقعیت مکانی = | |متن موقعیت مکانی = | ||
|پایتخت =[[رام‌الله]] ([[دفاکتو]]){{سخ}}[[بیت‌المقدس شرقی]] | |پایتخت =[[رام‌الله]] ([[دفاکتو]]){{سخ}}[[بیت‌المقدس شرقی]] | ||
|نوع پایتخت = | |نوع پایتخت = | ||
|مختصات = | |مختصات = | ||
| خط ۱۸۶: | خط ۱۸۶: | ||
|اعضا = | |اعضا = | ||
}} | }} | ||
'''تشلیلات خودگردان فلسطین'''، به انگلیسی: (<bdi>'''Palestinian National Authority'''</bdi>) مخفف=('''PA''')، به عربی: ('''السلطة الوطنیة الفلسطینیة''''')،'' توافق‌نامه‌ای است که بین سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) و اسرائیل در سال ۱۹۹۳، در اسلو منعقد گردید که به عنوان توافقنامه اسلو نیز معروف است. نخستین رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین یاسر عرفات بود و پس از مرگ او در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس در ژانویه ۲۰۰۵، با کسب ۶۲ درصد آرا انتخاب شد. تشکیلات خودگردان به عنوان یک هیئت حاکمه موقت در حالی ایجاد شد که فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در حال مذاکره برای حل نهایی مناقشه خود بودند که باید این راه حل نهایی تا سال ۱۹۹۹، بر اساس این توافقنامه‌ها به نتیجه می‌رسید. به دنبال توافق اسلو، چندین گروه اسلامی، به‌ویژه جنبش حماس توافق صلح را محکوم کردند و این توافق هرگز به نتیجه نرسید و در واقع به خاطر حملات حماس به اسرائیل روند صلح شکست خورد. محمود عباس در سال ۲۰۱۳، پس از رأی‌گیری مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۲، با به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان کشور ناظر، فرمان تغییر نام تشکیلات خودگردان را به کشور فلسطین امضا کرد. با وجود این تغییر، هنوز هم به‌عنوان تشکیلات خودگردان فلسطین شناخته می‌شود. در واقع تشکیلات خودگردان قرار بود تا سال ۱۹۹۹، به‌عنوان بخشی از راه حل دو دولتی و توافقنامه صلح منطقه‌ای دائمی، یک دولت موقت در مسیر ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین باشد، اما این هرگز اتفاق نیفتاد. تشکیلات خودگردان فلسطین هیچ قدرت و سلطه‌ای بر شهرک‌نشینان و شهرک‌ها، مرزها، حریم هوایی، آب، و حوزه‌های مختلف دیگر ندارند. اسرائیل این اختیار را برای خود محفوظ داشته که هر قانون تشکیلات خودگردان را بررسی و وتو کند. از زمان توافق اسلو، ارتش اسرائیل همواره ۵۹ درصد از کرانه باختری و تا زمان خروج از غزه در سال ۲۰۰۵، سی درصد از نوار غزه را کنترل کرده است. | '''تشلیلات خودگردان فلسطین'''، به انگلیسی: (<bdi>'''Palestinian National Authority'''</bdi>) مخفف=('''PA''')، به عربی: ('''السلطة الوطنیة الفلسطینیة''''')،'' توافق‌نامه‌ای است که بین [[سازمان آزادی‌بخش فلسطین|'''سازمان آزادی‌بخش فلسطین''']] (ساف) و اسرائیل در سال ۱۹۹۳، در اسلو منعقد گردید که به عنوان توافقنامه اسلو نیز معروف است. نخستین رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین [[یاسر عرفات|'''یاسر عرفات''']] بود و پس از مرگ او در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس در ژانویه ۲۰۰۵، با کسب ۶۲ درصد آرا انتخاب شد. تشکیلات خودگردان به عنوان یک هیئت حاکمه موقت در حالی ایجاد شد که فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در حال مذاکره برای حل نهایی مناقشه خود بودند که باید این راه حل نهایی تا سال ۱۹۹۹، بر اساس این توافقنامه‌ها به نتیجه می‌رسید. به دنبال توافق اسلو، چندین گروه اسلامی، به‌ویژه جنبش حماس توافق صلح را محکوم کردند و این توافق هرگز به نتیجه نرسید و در واقع به خاطر حملات [[جنبش حماس|'''حماس''']] به اسرائیل روند صلح شکست خورد. محمود عباس در سال ۲۰۱۳، پس از رأی‌گیری مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۲، با به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان کشور ناظر، فرمان تغییر نام تشکیلات خودگردان را به کشور فلسطین امضا کرد. با وجود این تغییر، هنوز هم به‌عنوان تشکیلات خودگردان فلسطین شناخته می‌شود. در واقع تشکیلات خودگردان قرار بود تا سال ۱۹۹۹، به‌عنوان بخشی از راه حل دو دولتی و توافقنامه صلح منطقه‌ای دائمی، یک دولت موقت در مسیر ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین باشد، اما این هرگز اتفاق نیفتاد. تشکیلات خودگردان فلسطین هیچ قدرت و سلطه‌ای بر شهرک‌نشینان و شهرک‌ها، مرزها، حریم هوایی، آب، و حوزه‌های مختلف دیگر ندارند. اسرائیل این اختیار را برای خود محفوظ داشته که هر قانون تشکیلات خودگردان را بررسی و وتو کند. از زمان توافق اسلو، ارتش اسرائیل همواره ۵۹ درصد از کرانه باختری و تا زمان خروج از غزه در سال ۲۰۰۵، سی درصد از نوار غزه را کنترل کرده است. | ||
== تشکیلات خودگردان فلسطین == | == تشکیلات خودگردان فلسطین == | ||
[[پرونده:توافق نامه اسلو.PNG|جایگزین=توافقنامه اسلو در سال ۱۹۹۳|بندانگشتی|توافقنامه اسلو در سال ۱۹۹۳]] | |||
=== توافقنامه اسلو === | === توافقنامه اسلو === | ||
| خط ۲۰۰: | خط ۲۰۱: | ||
== ریاست تشکیلات خودگردان == | == ریاست تشکیلات خودگردان == | ||
[[پرونده:یاسر و محمود.PNG|جایگزین=یاسر عرفات و محمود عباس|بندانگشتی|یاسر عرفات و محمود عباس]] | |||
رئیس تشکیلات خودگردان توسط رئیس جمهور رهبری می‌شود. نخستین رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین یاسر عرفات بود که در سال ۱۹۹۶، هشتاد وهشت درصد آرا را به دست آورد. پس از مرگ عرفات در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس در ژانویه ۲۰۰۵، با کسب ۶۲ درصد آرا انتخاب شد. فلسطینیان خارج از کرانه باختری و نوار غزه اجازه شرکت در هیچ‌یک از انتخابات تشکیلات خودگردان را ندارند.<ref name=":0" /> | رئیس تشکیلات خودگردان توسط رئیس جمهور رهبری می‌شود. نخستین رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین یاسر عرفات بود که در سال ۱۹۹۶، هشتاد وهشت درصد آرا را به دست آورد. پس از مرگ عرفات در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس در ژانویه ۲۰۰۵، با کسب ۶۲ درصد آرا انتخاب شد. فلسطینیان خارج از کرانه باختری و نوار غزه اجازه شرکت در هیچ‌یک از انتخابات تشکیلات خودگردان را ندارند.<ref name=":0" /> | ||
| خط ۲۰۵: | خط ۲۰۷: | ||
تشکیلات خودگردان تنها نماینده فلسطینیان در سرزمین‌های اشغالی است و سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف)، نماینده فلسطینی‌ها در همه جا است، اکثریت اعضاء ساف در تبعید خارج از فلسطین و اسرائیل زندگی می‌کنند و اسرائیل از بازگشت آن‌ها به دلیل یهودی نبودن جلوگیری می‌کند. سازمان آزادی‌بخش فلسطین هم‌چنین از نظر قانونی مسئول انجام مذاکرات با اسرائیل است. | تشکیلات خودگردان تنها نماینده فلسطینیان در سرزمین‌های اشغالی است و سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف)، نماینده فلسطینی‌ها در همه جا است، اکثریت اعضاء ساف در تبعید خارج از فلسطین و اسرائیل زندگی می‌کنند و اسرائیل از بازگشت آن‌ها به دلیل یهودی نبودن جلوگیری می‌کند. سازمان آزادی‌بخش فلسطین هم‌چنین از نظر قانونی مسئول انجام مذاکرات با اسرائیل است. | ||
تشکیلات خودگردان فلسطین از زمان تأسیس، تحت سلطه‌ی جنبش فتح بوده است که ابتدا توسط یاسر عرفات و سپس محمود عباس رئیس کنونی تشکیلات خودگردان، رهبری می‌شود. از دهه ۱۹۶۰، جنبش فتح بر سازمان آزادی‌بخش فلسطین نیز تسلط داشته است، سازمانی که قرار است یک چتر حمایتی از تمام فلسطینیان باشد.<ref name=":2" /> | تشکیلات خودگردان فلسطین از زمان تأسیس، تحت سلطه‌ی '''[[جنبش فتح]]''' بوده است که ابتدا توسط یاسر عرفات و سپس محمود عباس رئیس کنونی تشکیلات خودگردان، رهبری می‌شود. از دهه ۱۹۶۰، جنبش فتح بر سازمان آزادی‌بخش فلسطین نیز تسلط داشته است، سازمانی که قرار است یک چتر حمایتی از تمام فلسطینیان باشد.<ref name=":2" /> | ||
== مدیریت تشکیلات خودگردان == | == مدیریت تشکیلات خودگردان == | ||
[[پرونده:مجلس قانونگذاری فلسطین.PNG|جایگزین=مجلس قانونگذاری فلسطین|بندانگشتی|مجلس قانونگذاری فلسطین]] | |||
تشکیلات خودگردان فلسطین توسط یک قانون اساسی موقت اداره می‌شود که ممکن است توسط قانونگذاران با اکثریت دو سوم اصلاح شود. رئیس جمهور به طور مستقیم برای یک دوره چهار ساله با محدودیت دو دوره انتخاب می‌شود. رئیس‌جمهور فرمانده کلّ نیروهای امنیتی است، روابط خارجی را مدیریت می‌کند، قدرت وتوی قوانین را دارد و ممکن است در زمانی که مجلس در جلسه نیست، احکامی صادر کند. نخست وزیر توسط رئیس جمهور منصوب می‌شود و شورای وزیران دارای اختیارات اجرایی اولیه هستند، مشروط به اعتماد شورای قانونگذاری فلسطین که متشکل از ۱۳۲ عضو است و برای دوره‌های چهار ساله انتخاب می‌شوند. تعدادی از کرسی‌ها که با فرمان ریاست جمهوری تعریف شده است، به مسیحیان اختصاص داده شده است و احزاب سیاسی باید تعداد معینی از زنان را در لیست خود بگنجانند.<ref name=":1" /> | تشکیلات خودگردان فلسطین توسط یک قانون اساسی موقت اداره می‌شود که ممکن است توسط قانونگذاران با اکثریت دو سوم اصلاح شود. رئیس جمهور به طور مستقیم برای یک دوره چهار ساله با محدودیت دو دوره انتخاب می‌شود. رئیس‌جمهور فرمانده کلّ نیروهای امنیتی است، روابط خارجی را مدیریت می‌کند، قدرت وتوی قوانین را دارد و ممکن است در زمانی که مجلس در جلسه نیست، احکامی صادر کند. نخست وزیر توسط رئیس جمهور منصوب می‌شود و شورای وزیران دارای اختیارات اجرایی اولیه هستند، مشروط به اعتماد شورای قانونگذاری فلسطین که متشکل از ۱۳۲ عضو است و برای دوره‌های چهار ساله انتخاب می‌شوند. تعدادی از کرسی‌ها که با فرمان ریاست جمهوری تعریف شده است، به مسیحیان اختصاص داده شده است و احزاب سیاسی باید تعداد معینی از زنان را در لیست خود بگنجانند.<ref name=":1" /> | ||
تشکیلات خودگردان دارای ریاست منتخب و شورای قانونگذاری تک مجلسی است. | تشکیلات خودگردان دارای ریاست منتخب و شورای قانونگذاری تک مجلسی است. | ||
از زمانی که دوره اولیه انتخاباتی محمود عباس در سال ۲۰۰۹ منقضی شد، او با فرمان ریاست جمهوری حکومت کرد و شورای قانونگذاری فلسطین سال‌ها است که تشکیل نشده است.<ref name=":2" /> | از زمانی که دوره اولیه انتخاباتی محمود عباس در سال ۲۰۰۹ منقضی شد، او با اعلام دولت اضطراری، با فرمان ریاست جمهوری حکومت کرد و شورای قانونگذاری فلسطین سال‌ها است که تشکیل نشده است.<ref name=":2" /> | ||
=== نخست وزیری تشکیلات خودگردان === | === نخست وزیری تشکیلات خودگردان === | ||
محمود عباس در سال ۲۰۰۹، پس فرمان دولت اضطراری، سلام فیاض وزیر دارایی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد. سلام فیاض دستور کار دولت‌سازی نئولیبرالی را برای توسعه نهادهای دولتی و تحریک رشد اقتصادی در آماده‌سازی برای یک دولت مستقل کاملاً فعال دنبال کرد. بسیاری از دولت‌های غربی و ناظران خارجی از فیادیسم به‌عنوان سازنده‌ای برای دولت آینده فلسطین و غیرقابل تقابل با اسرائیل استقبال کردند. با این حال، سلام فیاض از حمایت کمی در میان فلسطینی‌ها برخوردار بود، زیرا در غیاب پیشرفت دیپلماتیک واقعی که بتواند ثبات و دوام این نهادها را تضمین کند، تلاش‌های او را، تلاشی زودگذر و بیهوده می‌دانستند. | [[پرونده:محمد اشتیه....PNG|جایگزین=محمد اشتیه|بندانگشتی|محمد اشتیه]] | ||
محمود عباس در سال ۲۰۰۹، پس فرمان دولت اضطراری، سلام فیاض وزیر دارایی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد. سلام فیاض دستور کار دولت‌سازی نئولیبرالی را برای توسعه نهادهای دولتی و تحریک رشد اقتصادی در آماده‌سازی برای یک دولت مستقل کاملاً فعال دنبال کرد. بسیاری از دولت‌های غربی و ناظران خارجی از فیادیسم به‌عنوان سازنده‌ای برای دولت آینده فلسطین و غیرقابل تقابل با اسرائیل استقبال کردند. با این حال، سلام فیاض از حمایت کمی در میان فلسطینی‌ها برخوردار بود، زیرا در غیاب پیشرفت دیپلماتیک واقعی که بتواند ثبات و دوام این نهادها را تضمین کند، تلاش‌های او را، تلاشی زودگذر و بیهوده می‌دانستند. اگرچه سیاست‌های سلام فیاض موفقیت اولیه را به همراه داشت، تنش‌های دیپلماتیک در اوایل دهه ۲۰۱۰ باعث شد که اسرائیل و سایرین بودجه‌های خود را از تشکیلات خودگردان خودداری کنند که منجر به یک بحران مالی شد. سلام فیاض در سال ۲۰۱۳ استعفا داد. | |||
رامی حمدالله، رئیس وقت دانشگاه ملی النجاح در نابلس، به جای سلام فیاض به‌عنوان سرپرست منصوب شد. سال بعد، پس از توافق با جنبش حماس، رامی حمدالله (که به جنبش فتح و حماس | رامی حمدالله، رئیس وقت دانشگاه ملی النجاح در نابلس، به جای سلام فیاض به‌عنوان سرپرست منصوب شد. سال بعد، پس از توافق با جنبش حماس، رامی حمدالله (که هیچ وابستگی به جنبش فتح و حماس نداشت) دوباره به نخست وزیری منصوب شد، این بار برای ریاست دولت وحدت و اجرای روند آشتی با حماس | ||
تشکیلات خودگردان در سال ۲۰۱۷، تصاحب برخی از وظایف دولتی در نوار غزه را آغاز کرد. با تزلزل آشتی، آینده رهبری تشکیلات خودگردان نامشخص‌تر شد و ناآرامی‌ها در کرانه باختری بر سر یک برنامه بحث‌انگیز امنیت اجتماعی جدید افزایش یافت. جنبش فتح در ژانویه ۲۰۱۹، به محمود عباس توصیه کرد که حکومت وحدت ملی را برکنار کند. چند روز بعد، رامی حمدالله استعفا داد، اما تا زمان تشکیل دولت جدید در نقش سرپرست باقی ماند. محمد اشتیه، مذاکره کننده ارشد توافقنامه اسلو، در همان سال جایگزین رامی حمدالله شد.<ref name=":1" /> | تشکیلات خودگردان در سال ۲۰۱۷، تصاحب برخی از وظایف دولتی در نوار غزه را آغاز کرد. با تزلزل آشتی، آینده رهبری تشکیلات خودگردان نامشخص‌تر شد و ناآرامی‌ها در کرانه باختری بر سر یک برنامه بحث‌انگیز امنیت اجتماعی جدید افزایش یافت. جنبش فتح در ژانویه ۲۰۱۹، به محمود عباس توصیه کرد که حکومت وحدت ملی را برکنار کند. چند روز بعد، رامی حمدالله استعفا داد، اما تا زمان تشکیل دولت جدید در نقش سرپرست باقی ماند. محمد اشتیه، مذاکره کننده ارشد توافقنامه اسلو، در همان سال جایگزین رامی حمدالله شد.<ref name=":1" /> | ||
== تقسیم مناطق و مسئولیت‌ها == | == تقسیم مناطق و مسئولیت‌ها == | ||
[[پرونده:نفشه فلسطین تا کنون.PNG|جایگزین=نقشه فلسطین از سال ۱۹۴۷ تا کنون|بندانگشتی|<nowiki>نقشه فلسطین از سال ۱۹۴۷ تا کنون [منطقه سبز=فلسطین | منطقه سفید= اسرائیل]</nowiki>]] | |||
حکومت منطقه‌ای تشکیلات خودگردان بر اساس توافقنامه موقت ۱۹۹۵، که به‌عنوان قرارداد اسلو ۲ نیز شناخته شده، به ۱۶ استان تقسیم می‌شود، ۱۱ استان در کرانه باختری و ۵ استان در نوار غزه<ref name=":1" /> | حکومت منطقه‌ای تشکیلات خودگردان بر اساس توافقنامه موقت ۱۹۹۵، که به‌عنوان قرارداد اسلو ۲ نیز شناخته شده، به ۱۶ استان تقسیم می‌شود، ۱۱ استان در کرانه باختری و ۵ استان در نوار غزه<ref name=":1" /> | ||
| خط ۲۳۱: | خط ۲۳۶: | ||
=== کنترل اسرائیل === | === کنترل اسرائیل === | ||
در داخل اراضی | [[پرونده:کنترل اسرائیل.PNG|جایگزین=کنترل ارتش اسرائیل در مناطق فلسطین|بندانگشتی|کنترل ارتش اسرائیل در مناطق فلسطینی]] | ||
در داخل اراضی اشغالی فلسطین، ارتش اسرائیل مستقیماً و به طور کامل تقریباً ۶۰ درصد از کرانه باختری رود اردن را تحت کنترل دارد که تحت توافق اسلو به منطقه «C» معروف است. این بیشتر شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل و دره اردن را در بر می‌گیرد. هم‌چنین اسرائیل از فلسطینی‌ها مالیات می‌گیرد، از جمله بر واردات و صادرات، که مطابق قراردد باید به تشکیلات خودگردان منتقل شود، اما اسرائیل اغلب به منظور تحت فشار قرار دادن رهبران تشکیلات خودگردان یا به‌عنوان مجازات، از پرداخت پول مالیات خودداری کرده است. | |||
این به این معناست که اسرائیل عملاً تمام جنبه‌های زندگی فلسطینیان در سرزمین‌های اشغالی را کنترل می‌کند، از جمله اینکه کجا و چه زمانی می‌توانند سفر کنند، کجا می‌توانند زندگی کنند و بسازند، و هم‌چنین شبکه‌ای از محدودیت‌ها و موانع را تحمیل می‌کند. در واقع اسرائیل تمامی مرزهای سرزمین های اشغالی اعم از حریم هوایی و سواحل غزه و ورود و خروج افراد و کالاها را کنترل می‌کند. اسرائیل محدودیت‌های متعددی را برای رفت و آمد افراد و کالاهای تجاری به داخل و خارج از سرزمین‌های اشغالی و در داخل آن‌ها اعمال نموده و اقتصاد فلسطین را محدود می‌کند که زندگی عادی را برای مردم غیرممکن می‌سازد. در واقع تشکیلات خودگردان فلسطین هیچ حاکمیت یا قدرت واقعی ندارد و در بخش‌هایی از کرانه باختری اشغالی و غزه تحت کنترل کلّی ارتش اسرائیل فعالیت می کند.<ref name=":2" /> | این به این معناست که اسرائیل عملاً تمام جنبه‌های زندگی فلسطینیان در سرزمین‌های اشغالی را کنترل می‌کند، از جمله اینکه کجا و چه زمانی می‌توانند سفر کنند، کجا می‌توانند زندگی کنند و بسازند، و هم‌چنین شبکه‌ای از محدودیت‌ها و موانع را تحمیل می‌کند. در واقع اسرائیل تمامی مرزهای سرزمین های اشغالی اعم از حریم هوایی و سواحل غزه و ورود و خروج افراد و کالاها را کنترل می‌کند. اسرائیل محدودیت‌های متعددی را برای رفت و آمد افراد و کالاهای تجاری به داخل و خارج از سرزمین‌های اشغالی و در داخل آن‌ها اعمال نموده و اقتصاد فلسطین را محدود می‌کند که زندگی عادی را برای مردم غیرممکن می‌سازد. در واقع تشکیلات خودگردان فلسطین هیچ حاکمیت یا قدرت واقعی ندارد و در بخش‌هایی از کرانه باختری اشغالی و غزه تحت کنترل کلّی ارتش اسرائیل فعالیت می کند.<ref name=":2" /> | ||
| خط ۲۴۲: | خط ۲۴۸: | ||
=== قطع کمک مالی آمریکا === | === قطع کمک مالی آمریکا === | ||
پس از اینکه ایالات متحده سفارت خود را در اسرائیل به شهر مورد مناقشه اورشلیسم منتقل نمود و از اسرائیل جانبداری کرد، محمود عباس اعلام کرد که تشکیلات خودگردان دیگر میانجی‌گری ایالات متحده را نمی‌پذیرد. آمریکا نیز در سال ۲۰۱۸، که بزرگترین اهدا کننده کمک‌های خارجی به فلسطینی‌ها بود، شروع به قطع کمک‌های مالی به تشکیلات خودگردان و برنامه‌های کمک به فلسطینی‌ها کرد. در سپتامبر همان سال، ایالات متحده دستور بستن دفتر ساف در واشینگتن دی‌سی را صادر کرد که به‌عنوان نماینده دیپلماتیک تشکیلات خودگردان در ایالات متحده فعالیت می‌کرد.<ref name=":1" /> | پس از اینکه ایالات متحده سفارت خود را در اسرائیل به شهر مورد مناقشه اورشلیسم منتقل نمود و از اسرائیل جانبداری کرد، محمود عباس اعلام کرد که تشکیلات خودگردان دیگر میانجی‌گری ایالات متحده را نمی‌پذیرد. آمریکا نیز در سال ۲۰۱۸، که بزرگترین اهدا کننده کمک‌های خارجی به فلسطینی‌ها بود، شروع به قطع کمک‌های مالی به تشکیلات خودگردان و برنامه‌های کمک به فلسطینی‌ها کرد. در سپتامبر همان سال، ایالات متحده دستور بستن دفتر ساف در واشینگتن دی‌سی را صادر کرد که به‌عنوان نماینده دیپلماتیک تشکیلات خودگردان در ایالات متحده فعالیت می‌کرد.<ref name=":1" /> | ||
== دیدار محمود عباس با [[مریم رجوی]] == | |||
[[پرونده:دیدار محمود عباس با مریم رجوی.PNG|جایگزین=دیدار محمود عباس با مریم رجوی|بندانگشتی|دیدار محمود عباس با مریم رجوی]] | |||
در مردادماه ۱۳۹۵، محمود عباس، رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین با مریم رجوی رئیس جمهور منتخب [[شورای ملی مقاومت ایران|'''شورای ملی مقاومت ایران''']] در محل اقامت مریم رجوی در پاریس دیدار و گفت‌وگو کردند. این گفت‌وگو پیرامون بحران‌های جاری منطقه‌ی خاورمیانه و طرح‌های صلح برای حل و فصل موضوع فلسطین با ابتکار فرانسه بوده است. محمود عباس در این ملاقات و گفت‌وگو، بر ضرورت مبارزه با بنیادگرایی و تروریسم در منطقه تأکید کرد و آخرین تحولات خاورمیانه به‌ویژه مسائل مربوط به فلسطین را با خانم مریم رجوی در میان گذاشت. | |||
در این دیدار محمود عباس آخرین تحولات در منطقه خاورمیانه و به‌طور مشخص موضوع فلسطین را به اطلاع خانم رجوی رئیس‌جمهور شورای ملی مقاومت رساند. | |||
خانم رجوی در دیدار با پرزیدنت محمود عباس، تأکید کرد که رژیم ایران منشأء اصلی تفرقه و بنیادگرایی و تروریسم در تمامی منطقه به‌ویژه در لبنان، سوریه،عراق و یمن و هم‌چنین فلسطین است. مریم رجوی تأکید کرد که اکنون زمان آن فرا رسیده که کشورهای منطقه و مردم و مقاومت ایران برای خلاصی خاورمیانه از شر بنیادگرایی که کانون آن رژیم ایران است، متحد شوند. او با تقدیر از همبستگی مقاومت فلسطین و رهبر آن با مردم و مقاومت ایران، پیروزی‌های دولت خودگردان فلسطین را تبریک گفت و ابراز امیدواری کرد که همه‌ی مردم فلسطین به آرمان خود که همانا آزاد کردن سرزمین‌های فلسطین و بازگشت مردم این کشور به وطن خود است، دست یابد. این ملاقات در بسیاری از رسانه‌ها و خبرگزاری‌های بین‌المللی بازتاب گسترده‌ای داشت. محمود عباس هم‌چنین در پاریس با جان کری وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا و ژان مارک آیرو، وزیر خارجه فرانسه دیدار و گفت‌وگو کرد.<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/182330 گزارشهایی از رسانه‌های خبری درباره دیدار و گفتگوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت با پرزیدنت محمود عباس - سایت سازمان مجاهدین خلق ایران]</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||