کاربر:Khosro/صفحه تمرین تفتیش عقاید: تفاوت میان نسخه‌ها

تفتیش عقاید در ایران به حوزه مذهب محدود نمی‌شود و دگراندیشان سیاسی و فرهنگی را نیز در بر می‌گیرد. فعالان سیاسی که دیدگاه‌های مخالف ایدئولوژی رسمی را ابراز می‌کنند، با اتهاماتی چون "محاربه"، "تبلیغ علیه نظام" و "توهین به مقدسات" مواجه می‌شوند. این اتهامات، که اغلب بدون مدارک مشخص مطرح می‌شوند، یادآور محاکمات نمایشی تفتیش عقاید است که هدفش حذف صداهای منتقد بود.<ref name=":2" /> برای مثال، در جریان اعتراضات ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱، هزاران نفر بازداشت شدند و برخی به اعدام محکوم شدند، فرآیندی که سازمان‌های حقوق بشری آن را "سرکوب سیستماتیک" توصیف کرده‌اند.<ref name=":14">[https://fa.iran-hrm.com/%D8%AD%DA%A9%D9%88%D9%85%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D8%B5%D9%84%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%86%D9%82%D8%B6-%D8%A2%D8%B2%D8%A7/ حکومت ایران از اصلی ترین بانیان نقض آزادی عقیده و بیان در جهان - مانیتورینگ حقوق بشر ایران]</ref>

نفوذ تفتیش عقاید به نهادهای آموزشی یکی از نگران‌کننده‌ترین جنبه‌های این پدیده در ایران است. در سال ۱۴۰۰، گزارش‌هایی از توزیع پرسشنامه‌هایی در مدارس تهران منتشر شد که دانش‌آموزان را وادار به افشای عقاید شخصی، مذهبی و خانوادگی خود می‌کرد. این پرسشنامه‌ها، که توسط وزارت آموزش و پرورش تأیید شدند، با هدف شناسایی "انحرافات فکری" طراحی شده بودند و شباهت عجیبی به روش‌های بازجویی تفتیش عقاید کلاسیک داشتند.<ref>[https://old.iranintl.com/%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%B5%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%B9-%D9%81%D8%B1%D9%85%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%C2%AB%D8%AA%D9%81%D8%AA%DB%8C%D8%B4-%D8%B9%D9%82%D8%A7%DB%8C%D8%AF%C2%BB-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%B3-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86 توزیع فرم‌های «تفتیش عقاید» در مدارس تهران - ایران اینترنشنال]</ref><ref name=":15">[https://www.radiofarda.com/a/questionnaire-inquisition-distributed-students-iran/32465585.html وزرات آموزش و پرورش توزیع پرسشنامه «تفتیش عقاید» بین دانش‌آموزان را تأیید کرد - رادیو فردا]</ref> این اقدام انتقادات گسترده‌ای را برانگیخت و به‌عنوان نقض حریم خصوصی و آزادی عقیده تلقی شد.<ref name=":9" /> در دانشگاه‌ها نیز، دانشجویان به دلیل فعالیت‌های سیاسی یا ابراز عقاید مخالف، اخراج یا تعلیق می‌شوند، و اساتید با نظارت شدید و سانسور مواجه‌اند.<ref name=":5" /> این سیاست‌ها نه‌تنها نسل جوان را تحت فشار ایدئولوژیک قرار می‌دهد، بلکه اعتماد به نهادهای آموزشی را تضعیف کرده است.

تفتیش عقاید در ایران پیامدهای گسترده‌ای داشته است. سرکوب اقلیت‌ها و دگراندیشان به کاهش تنوع فرهنگی و مذهبی منجر شده و حس انزوا را در میان گروه‌های هدف تقویت کرده است.<ref name=":16">[https://www.dw.com/fa-ir/%DA%A9%D9%85%DB%8C%D8%B3%DB%8C%D9%88%D9%86-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%85%D8%B0%D8%A7%D9%87%D8%A8-%D8%B3%D8%B1%DA%A9%D9%88%D8%A8-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%B0%D9%87%D8%A8%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA/a-65494569 کمیسیون آزادی مذهب: سرکوب آزادی مذهب در ایران شدیدتر شده است - دویچه‌وله]</ref> فرار مغزها، که نتیجه فشارهای ایدئولوژیک است، اقتصاد و توسعه علمی را تضعیف کرده؛ تخمین زده می‌شود که سالانه هزاران متخصص ایران را ترک می‌کنند.<ref name=":13" /> از منظر بین‌المللی، گزارش‌های سالانه، از جمله گزارش وزارت امور خارجه آمریکا در ۲۰۲۲، ایران را یکی از بدترین ناقضان آزادی مذهب معرفی کرده‌اند.<ref name=":6" /> این سرکوب‌ها نه‌تنها جایگاه جهانی ایران را مخدوش کرده، بلکه به تحریم‌ها و انزوای دیپلماتیک دامن زده است.<ref name=":17">[https://ir.voanews.com/a/religious-persecution-continues-in-iran/1569254.html سرکوب مذهب در ايران ادامه دارد - صدای آمریکا]</ref> در داخل، شکاف میان دولت و مردم عمیق‌تر شده و اعتراضات مداوم نشان‌دهنده نارضایتی گسترده از این سیاست‌هاست.<ref name=":12" />

تفتیش عقاید در ایران معاصر، اگرچه در بستر متفاوتی از نمونه‌های کلاسیک شکل گرفته، شباهت‌های ساختاری آشکاری با آن‌ها دارد. در تفتیش عقاید اسپانیا، کلیسا و دولت برای حذف بدعت‌گذاران همکاری می‌کردند، در ایران، نهادهای مذهبی (مانند حوزه‌های علمیه) و امنیتی (مانند سپاه) این نقش را بر عهده دارند.<ref name=":10" /><ref name=":2" /> هر دو سیستم از اتهامات مبهم مانند "بدعت" یا "ارتداد" برای توجیه سرکوب استفاده کرده‌اند و هدف مشترکی را دنبال می‌کنند: حفظ یکپارچگی ایدئولوژیک و حذف تهدیدات.<ref name=":0" /> در مقایسه با نظام‌های مدرن، مانند اتحاد جماهیر شوروی، سرکوب در ایران بیشتر ریشه مذهبی دارد، اما مانند شوروی، از نظارت گسترده و اعتراف‌گیری اجباری بهره می‌برد.<ref name=":7" /> این تطبیق نشان می‌دهد که تفتیش عقاید یک الگوی جهانی است که در هر دوره با ابزارها و توجیهات محلی بازسازی می‌شود.<ref name=":1" />

تفتیش عقاید در ایران ریشه در ایدئولوژی شیعه اثنی‌عشری دارد که پس از انقلاب به محور قدرت تبدیل شد. اصل ۱۲ قانون اساسی، با رسمی‌کردن این مذهب، و اصل ۴، که قوانین را تابع شریعت می‌داند، زمینه را برای سرکوب سایر عقاید فراهم کرده است.<ref name=":8" /> احکام شرعی مانند "ارتداد" و "محاربه"، که مجازات‌های سنگینی را پیش‌بینی می‌کنند، به نظام اجازه می‌دهد هر انحرافی را سرکوب کند [۲۷]. از منظر سیاسی، این سرکوب ابزاری برای تثبیت قدرت در برابر اعتراضات داخلی و فشارهای خارجی است؛ به‌ویژه در زمان بحران‌هایی چون تحریم‌ها و جنبش‌های مردمی<ref name=":12" /> از بعد اجتماعی، فرهنگ متمرکز بر اطاعت و تعصب مذهبی، که پس از انقلاب تقویت شد، به پذیرش این سیاست‌ها در بخش‌هایی از جامعه کمک کرده، هرچند مقاومت‌هایی نیز وجود دارد.<ref name=":5" /> این ترکیب سه‌گانه، تفتیش عقاید را به بخشی جدایی‌ناپذیر از نظام تبدیل کرده است.

کاهش تفتیش عقاید در ایران نیازمند رویکردهای چندجانبه است. در سطح داخلی، اصلاح قانون اساسی برای حذف تبعیض‌های مذهبی، از جمله به‌رسمیت‌شناختن بهائیان و لغو اصل ۴، ضروری است.<ref name=":9" /> شفاف‌سازی قوانین قضایی، لغو اتهامات مبهم و ایجاد دادگاه‌های مستقل می‌تواند از سرکوب خودسرانه بکاهد.<ref name=":5" /> در سطح آموزشی، حذف محتوای ایدئولوژیک از برنامه‌های درسی و توقف اقدامات نظارتی مانند پرسشنامه‌های تفتیش عقاید، به کاهش فشار بر نسل جوان کمک می‌کند.<ref name=":15" /> در سطح بین‌المللی، تحریم‌های هدفمند علیه مقامات ناقض حقوق بشر، همراه با حمایت از سازمان‌های حقوق بشری مانند ماده ۱۸ و ۱۹، می‌تواند فشار مؤثری ایجاد کند.<ref name=":11" /><ref name=":5" />  تقویت صدای جامعه مدنی ایران، از طریق پشتیبانی از فعالان و رسانه‌های مستقل، نیز حیاتی است.<ref name=":16" /> این راهکارها، اگرچه دشوار، با فشار مداوم قابل‌پیگیری‌اند.

موانع اصلی کاهش تفتیش عقاید در ایران شامل ساختار ولایت فقیه، مقاومت نهادهای امنیتی و فقدان اراده سیاسی در میان نخبگان حاکم است.<ref name=":14" /> سرکوب مداوم جامعه مدنی و رسانه‌ها نیز این فرایند را پیچیده می‌کند.<ref name=":13" /> با این حال، فرصت‌هایی نیز وجود دارد؛ افزایش دسترسی به اطلاعات از طریق اینترنت و رشد آگاهی عمومی، به‌ویژه در میان جوانان، می‌تواند به مقاومت در برابر سرکوب کمک کند.<ref name=":12" /> تجربه تاریخی اروپا نشان می‌دهد که تفتیش عقاید با فشار اجتماعی و روشنفکری افول کرد؛ در ایران نیز، جنبش‌های مدنی مانند اعتراضات ۱۴۰۱ نشانه‌هایی از این پتانسیل را نشان داده‌اند.<ref name=":4" /> چشم‌انداز آینده به تعادل میان این موانع و فرصت‌ها بستگی دارد، اما بدون تغییر ساختاری، سرکوب احتمالاً ادامه خواهد یافت.<ref name=":17" />