کاربر:Alireza k h/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
Alireza k h (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Alireza k h (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
سکینه چاقوساز | سکینه چاقوساز | ||
</div> | </div> | ||
<table style="width:100%; margin-top:10px;"> | <table class="wikitable" style="width:100%; margin-top:10px;"> | ||
<tr> | <tr> | ||
<td style="font-weight:bold;">نام کامل</td> | <td style="font-weight:bold;">نام کامل</td> | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۳۸
سکینه چاقوساز
| نام کامل | سکینه چاقوساز ایرانی |
| زادروز | ۱۳۱۴ |
| زادگاه | تبریز، ایران |
| تاریخ شهادت | ۳۰ اردیبهشت ۱۳۶۰ |
| محل شهادت | تهران، ایران |
| علت شهادت | ضربات چماقداران در حمله به مراسم عید فطر |
| محل فعالیت | تبریز |
| وابستگی | سازمان مجاهدین خلق ایران |
| وصیت‌نامه | حفظ راه مجاهدین و پایداری در برابر ظلم |
سکینه چاقوساز (۱۳۱۴ – ۱۳۶۰)، از زنان مجاهد و فعال سیاسی اهل تبریز بود که در جریان انقلاب ضدسلطنتی و سپس مقابله با استبداد مذهبی حاکم پس از انقلاب ۱۳۵۷ در صفوف هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران فعالیت می‌کرد. او در عید فطر سال ۱۳۵۹ در مسجد اندبیلی‌های تبریز، هدف حمله اوباش مسلح وابسته به حزب جمهوری اسلامی و عوامل آخوند موسوی تبریزی قرار گرفت و در پی ضربات وارده دچار خون‌ریزی مغزی شد. پس از ۹ ماه بستری‌شدن در بیمارستان‌های تهران، سرانجام در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۶۰ به‌شهادت رسید. وصیت‌نامه و زندگی این مادر شهید، نماد پایداری زنان ایران در مبارزه برای آزادی و عدالت دانسته می‌شود.
زندگی و مبارزه
سکینه چاقوساز در سال ۱۳۱۴ در شهر تبریز، از خانواده‌ای زحمتکش چشم به جهان گشود. از همان دوران نوجوانی با فضای ظلم و استبداد شاهنشاهی آشنا بود و به‌ویژه در دهه‌های پایانی سلطنت پهلوی با فعالیت‌های انقلابی، به‌ویژه در راهپیمایی‌ها و تظاهرات مردمی علیه رژیم شاه، همراه شد.
پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، وی همچون بسیاری از هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران، به حمایت فعالانه از این جریان پرداخت و در مراسم مذهبی و سیاسی این سازمان در تبریز حضور داشت.
واقعه مسجد اندبیلی‌ها
در عید فطر سال ۱۳۵۹، در مسجد اندبیلی‌های تبریز، هواداران مجاهدین خلق مراسمی مذهبی برگزار کردند. این مراسم هدف یورش چماقداران حزب جمهوری اسلامی و عوامل مسلح تحت فرمان آخوند موسوی تبریزی قرار گرفت. در این حمله، سکینه چاقوساز به‌شدت از ناحیه سر مورد اصابت ضربات باتوم و سلاح‌های جنگی قرار گرفت و به خون‌ریزی مغزی دچار شد.
وی پس از این حادثه به تهران منتقل شد و در بیمارستان‌های ایرانشهر و به‌آور تحت چندین عمل جراحی و درمان‌های فشرده قرار گرفت. اما بر اثر شدت آسیب‌دیدگی، پس از ۹ ماه تحمل درد و رنج، در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۶۰ به شهادت رسید.
واکنش‌ها و یادبود
سازمان مجاهدین خلق ایران در اطلاعیه‌ای رسمی در تاریخ ۵ خرداد ۱۳۶۰، شهادت این مادر مجاهد را اعلام کرد و آن را سندی آشکار بر سرکوب و خشونت نیروهای انحصارطلب مذهبی دانست. در این اطلاعیه آمده بود که سکینه چاقوساز نه فقط یک مادر مقاوم بلکه «نمونه‌ای نادر از آزادگی و ایستادگی مردم تبریز» بود.
مراسم بزرگداشت او در روز جمعه اول خرداد ۱۳۶۰ در مسجد احتشام تبریز با حضور گسترده مردم برگزار شد. این مراسم یکی از نخستین یادمان‌های علنی شهدای مقاومت در تبریز پس از حملات سال ۱۳۵۹ محسوب می‌شود.
وصیت‌نامه
وصیت‌نامه سکینه چاقوساز، که در واپسین روزهای حیاتش نوشته شده بود، به‌عنوان سندی از آگاهی و تعهد ایدئولوژیک مادران مجاهد در تاریخ مقاومت معاصر ایران شناخته می‌شود. در این وصیت‌نامه آمده است:
«...به تمامی فرزندان و جوانان وصیت می‌کنم که راه مجاهدین را ادامه داده و از هیچ چیز نترسند که خدا با ماست... امروز آشکارا می‌بینم که همان جوانانی که شاه به‌اتهام خرابکار و تروریست به زندان می‌انداخت، اکنون توسط رژیم جمهوری اسلامی دوباره شکنجه می‌شوند...»
این متن در اسناد رسمی سازمان مجاهدین خلق ایران و در مراسم سالگرد وی نیز بارها بازخوانی شده است.
اهمیت تاریخی
شهادت سکینه چاقوساز، نمادی از ورود پررنگ زنان به عرصه مبارزات اجتماعی و سیاسی در سال‌های پس از انقلاب ۱۳۵۷ است. او در شمار نخستین مادران شهیدی قرار گرفت که در رویارویی با سرکوب ساختارمند جمهوری اسلامی جان باختند، و شهادتش الهام‌بخش بسیاری از خانواده‌های مقاوم و مبارز شد.