۱۳٬۱۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Alireza k h (بحث | مشارکتها) (انتشار مقاله) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
}}'''رابیندرانات تاگور،''' (۷ مه ۱۸۶۱، کلکته – ۷ اوت ۱۹۴۱، کلکته)، شاعر، نویسنده، فیلسوف، موسیقیدان و نقاش برجسته هندی، یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های فرهنگی و ادبی قرن بیستم است. او نخستین آسیایی بود که در سال ۱۹۱۳ جایزه نوبل ادبیات را برای مجموعه شعر معنوی «گیتانجالی» دریافت کرد. آثار تاگور شامل بیش از ۲۰۰۰ اثر متنوع در قالب‌های شعر، داستان کوتاه، نمایشنامه، موسیقی و نقاشی است که هر یک به نوبه خود تأثیر عمیقی بر ادبیات و هنر هند و جهان گذاشته‌اند. | }}'''رابیندرانات تاگور،''' (۷ مه ۱۸۶۱، کلکته – ۷ اوت ۱۹۴۱، کلکته)، شاعر، نویسنده، فیلسوف، موسیقیدان و نقاش برجسته هندی، یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های فرهنگی و ادبی قرن بیستم است. او نخستین آسیایی بود که در سال ۱۹۱۳ جایزه نوبل ادبیات را برای مجموعه شعر معنوی «گیتانجالی» دریافت کرد. آثار تاگور شامل بیش از ۲۰۰۰ اثر متنوع در قالب‌های شعر، داستان کوتاه، نمایشنامه، موسیقی و نقاشی است که هر یک به نوبه خود تأثیر عمیقی بر ادبیات و هنر هند و جهان گذاشته‌اند. | ||
زندگی تاگور سرشار از سفرهای فرهنگی و تعامل با ملت‌ها و فرهنگ‌های مختلف بود. از جمله مهم‌ترین سفرهای او، دو سفر به ایران بود که در آن‌ها با بزرگان فرهنگی و ادبی ایران دیدار کرد و علاقه عمیق خود به ادبیات و فرهنگ فارسی را نشان داد. این علاقه ریشه در خانواده او داشت؛ پدرش دیندارانات تاگور | * زندگی تاگور سرشار از سفرهای فرهنگی و تعامل با ملت‌ها و فرهنگ‌های مختلف بود. از جمله مهم‌ترین سفرهای او، دو سفر به ایران بود که در آن‌ها با بزرگان فرهنگی و ادبی ایران دیدار کرد و علاقه عمیق خود به ادبیات و فرهنگ فارسی را نشان داد. این علاقه ریشه در خانواده او داشت؛ پدرش دیندارانات تاگور [[حافظ]] را برایش می‌خواند و خود او نیز با ترجمه‌ها و متون فارسی آشنا بود. سفرهای تاگور به ایران باعث تقویت روابط فرهنگی میان هند و ایران شد و تأثیرات آن در آثار و فلسفه او مشهود است. | ||
آثار ادبی تاگور با مضامین عمیق انسانی، عشق، آزادی، عدالت اجتماعی، وحدت انسان و طبیعت، فلسفه زندگی و معنویت، الهام‌بخش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بوده‌اند. مجموعه موسیقی او، معروف به «تاگور سانگ»، شامل بیش از ۲۳۰۰ آهنگ است که بخش مهمی از فرهنگ موسیقی هند و بنگلادش را تشکیل می‌دهد. همچنین نقاشی‌های انتزاعی و نمادین او نمونه‌ای برجسته از هنر مدرن هند به‌شمار می‌روند. | آثار ادبی تاگور با مضامین عمیق انسانی، عشق، آزادی، عدالت اجتماعی، وحدت انسان و طبیعت، فلسفه زندگی و معنویت، الهام‌بخش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بوده‌اند. مجموعه موسیقی او، معروف به «تاگور سانگ»، شامل بیش از ۲۳۰۰ آهنگ است که بخش مهمی از فرهنگ موسیقی هند و بنگلادش را تشکیل می‌دهد. همچنین نقاشی‌های انتزاعی و نمادین او نمونه‌ای برجسته از هنر مدرن هند به‌شمار می‌روند. | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
رابیندرانات تاگور در سال ۱۹۴۱ درگذشت، اما میراث ادبی و فرهنگی او همچنان زنده و الهام‌بخش نسل‌های بعدی است. آثار او به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده و در سراسر جهان خوانده می‌شود. او نه تنها یک شاعر و نویسنده بزرگ، بلکه یک فیلسوف و هنرمند چندبعدی بود که توانست پلی میان سنت و مدرنیته، شرق و غرب ایجاد کند.<ref name=":5">[https://taaghche.com/author/%D8%B1%D8%A7%D8%A8%DB%8C%D9%86%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AA-%D8%AA%D8%A7%DA%AF%D9%88%D8%B1 رایندرانات تاگور - سایت طاقچه]</ref> | رابیندرانات تاگور در سال ۱۹۴۱ درگذشت، اما میراث ادبی و فرهنگی او همچنان زنده و الهام‌بخش نسل‌های بعدی است. آثار او به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده و در سراسر جهان خوانده می‌شود. او نه تنها یک شاعر و نویسنده بزرگ، بلکه یک فیلسوف و هنرمند چندبعدی بود که توانست پلی میان سنت و مدرنیته، شرق و غرب ایجاد کند.<ref name=":5">[https://taaghche.com/author/%D8%B1%D8%A7%D8%A8%DB%8C%D9%86%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AA-%D8%AA%D8%A7%DA%AF%D9%88%D8%B1 رایندرانات تاگور - سایت طاقچه]</ref> | ||
== | ==سفر تاگور به ایران == | ||
[[پرونده:تاگور در کنار نمایندگان مجلس ایران؛ ۱۳۱۱.JPG|جایگزین=تاگور در کنار نمایندگان مجلس ایران|بندانگشتی|258x258پیکسل|تاگور در کنار نمایندگان مجلس ایران]]رابیندرانات تاگور دو بار به ایران سفر کرد؛ اولین بار در اردیبهشت ۱۳۱۱ شمسی (۱۹۳۲ میلادی) به دعوت رسمی دولت ایران بود که جشن هفتادمین سال تولدش در تهران برگزار شد. او به همراه عروس خود، پراتیما، و دینشاه ایرانی، یکی از پیشوایان پارسیان هند، وارد ایران شد و در این سفر از شهرهای تهران، شیراز، اصفهان و بوشهر دیدن کرد. در این سفر، تاگور با نویسندگان و شاعران ایرانی دیدار و گفتگو داشت و [[محمدتقی بهار| | [[پرونده:تاگور در کنار نمایندگان مجلس ایران؛ ۱۳۱۱.JPG|جایگزین=تاگور در کنار نمایندگان مجلس ایران|بندانگشتی|258x258پیکسل|تاگور در کنار نمایندگان مجلس ایران]]رابیندرانات تاگور دو بار به ایران سفر کرد؛ اولین بار در اردیبهشت ۱۳۱۱ شمسی (۱۹۳۲ میلادی) به دعوت رسمی دولت ایران بود که جشن هفتادمین سال تولدش در تهران برگزار شد. او به همراه عروس خود، پراتیما، و دینشاه ایرانی، یکی از پیشوایان پارسیان هند، وارد ایران شد و در این سفر از شهرهای تهران، شیراز، اصفهان و بوشهر دیدن کرد. در این سفر، تاگور با نویسندگان و شاعران ایرانی دیدار و گفتگو داشت و [[محمدتقی بهار|ملک‌الشعرای بهار]] در ستایش او مثنوی بلندی سرود که نشان‌دهنده ارادت متقابل میان این دو شاعر بزرگ بود.<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":1" /> | ||
تاگور به زبان و فرهنگ فارسی علاقه‌مند بود و این علاقه ریشه در خانواده‌اش داشت. پدرش، دیندارانات، حافظ را برای او می‌خواند و خود به اشعار فارسی علاقه وافری داشت. اگرچه رابیندرانات تاگور زبان فارسی را نمی‌دانست، اما از طریق ترجمه‌ها و متون اصلی با ادبیات فارسی آشنا بود و تأثیر عرفان و ادبیات فارسی در آثارش مشهود است. او معتقد بود که زبان و ادبیات فارسی، به ویژه به دلیل حضور مسلمانان و گورکانیان در هند، بخش مهمی از میراث ادبی بنگال و فرهنگ هند است و حدود سه هزار واژه بنگالی ریشه فارسی دارند.<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /> | تاگور به زبان و فرهنگ فارسی علاقه‌مند بود و این علاقه ریشه در خانواده‌اش داشت. پدرش، دیندارانات، حافظ را برای او می‌خواند و خود به اشعار فارسی علاقه وافری داشت. اگرچه رابیندرانات تاگور زبان فارسی را نمی‌دانست، اما از طریق ترجمه‌ها و متون اصلی با ادبیات فارسی آشنا بود و تأثیر عرفان و ادبیات فارسی در آثارش مشهود است. | ||
او معتقد بود که زبان و ادبیات فارسی، به ویژه به دلیل حضور مسلمانان و گورکانیان در هند، بخش مهمی از میراث ادبی بنگال و فرهنگ هند است و حدود سه هزار واژه بنگالی ریشه فارسی دارند.<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /> | |||
سفر دوم تاگور به ایران در سال ۱۳۱۳ شمسی (۱۹۳۴ میلادی) بود که علی‌رغم سن بالا و مشکلات جسمانی، برای ادای احترام به '''[[فردوسی]]''' و شرکت در مراسم رونمایی آرامگاه توس به ایران آمد. این سفر نشان‌دهنده علاقه عمیق او به فرهنگ و تاریخ ایران بود و در آن هنگام تاگور ۷۳ سال داشت.<ref name=":1" /><ref name=":4" /> | سفر دوم تاگور به ایران در سال ۱۳۱۳ شمسی (۱۹۳۴ میلادی) بود که علی‌رغم سن بالا و مشکلات جسمانی، برای ادای احترام به '''[[فردوسی]]''' و شرکت در مراسم رونمایی آرامگاه توس به ایران آمد. این سفر نشان‌دهنده علاقه عمیق او به فرهنگ و تاریخ ایران بود و در آن هنگام تاگور ۷۳ سال داشت.<ref name=":1" /><ref name=":4" /> | ||