۸٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
آخوند خراسانی از ۱۲ سالگی وارد حوزه علمیه مشهد شد و ادبیات عربی، منطق، فقه و اصول فقه را نزد اساتید محلی آموخت. پس از شش سال، احساس کرد آموزشهای مشهد برایش کافی نیست و به خانواده گفت:<blockquote>«دیگر اینجا برای من تازگی ندارد، من آنچه در اینجا بود، فراگرفتم. اکنون میخواهم، راهی نجف شوم و از مرکز علم و دانش استفاده کنم».</blockquote>او در سال ۱۲۷۷ ه.ق به حجاز و سپس نجف مهاجرت کرد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":7" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":6" /> | آخوند خراسانی از ۱۲ سالگی وارد حوزه علمیه مشهد شد و ادبیات عربی، منطق، فقه و اصول فقه را نزد اساتید محلی آموخت. پس از شش سال، احساس کرد آموزشهای مشهد برایش کافی نیست و به خانواده گفت:<blockquote>«دیگر اینجا برای من تازگی ندارد، من آنچه در اینجا بود، فراگرفتم. اکنون میخواهم، راهی نجف شوم و از مرکز علم و دانش استفاده کنم».</blockquote>او در سال ۱۲۷۷ ه.ق به حجاز و سپس نجف مهاجرت کرد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":7" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":6" /> | ||
==تحصیلات در نجف و اساتید== | ==تحصیلات در نجف و اساتید== | ||
[[پرونده:مجلس خارج فقه.jpg|جایگزین=مجلس تدریس آخوند خراسانی|بندانگشتی|291x291پیکسل|مجلس تدریس آخوند خراسانی]] | |||
آخوند خراسانی در نجف، ابتدا نزد شیخ مرتضی انصاری (شیخ الأنصاری، خاتم الفقهاء و المجتهدین) بیش از دو سال فقه و اصول خواند. سپس نزد میرزا محمدحسن شیرازی (میرزای بزرگ، صادرکننده فتوای تحریم تنباکو) بیش از ۱۳ سال شاگردی کرد و از برجستهترین شاگردانش بود. وقتی میرزای شیرازی به سامرا مهاجرت کرد (۱۲۹۱ ه. ق)، آخوند خراسانی ماند و به تدریس پرداخت، اما میرزا او را ستود و گفت:<blockquote>«او از فضیلت و تقوای بالایی برخوردار است، شاگردان از دروسش بهره ببرند».</blockquote>دیگر اساتید او عبارت بودند از: سید علی شوشتری (تا ۱۲۸۳ ه. ق)، شیخ راضی نجفی (تا ۱۲۹۰ ه. ق)، سید مهدی قزوینی، میرزا ابوالحسن جلوه و ملا حسین خویی در تهران. | آخوند خراسانی در نجف، ابتدا نزد شیخ مرتضی انصاری (شیخ الأنصاری، خاتم الفقهاء و المجتهدین) بیش از دو سال فقه و اصول خواند. سپس نزد میرزا محمدحسن شیرازی (میرزای بزرگ، صادرکننده فتوای تحریم تنباکو) بیش از ۱۳ سال شاگردی کرد و از برجستهترین شاگردانش بود. وقتی میرزای شیرازی به سامرا مهاجرت کرد (۱۲۹۱ ه. ق)، آخوند خراسانی ماند و به تدریس پرداخت، اما میرزا او را ستود و گفت:<blockquote>«او از فضیلت و تقوای بالایی برخوردار است، شاگردان از دروسش بهره ببرند».</blockquote>دیگر اساتید او عبارت بودند از: سید علی شوشتری (تا ۱۲۸۳ ه. ق)، شیخ راضی نجفی (تا ۱۲۹۰ ه. ق)، سید مهدی قزوینی، میرزا ابوالحسن جلوه و ملا حسین خویی در تهران. | ||
===تدریس و مرجعیت=== | ===تدریس و مرجعیت=== |
ویرایش