کاربر:Poori/صفحه تمرین ۳: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مدرسه حقانی'''، یک حوزه علمیه شیعه در قم، در سال ۱۹۶۴ میلادی (۱۳۴۳ شمسی) در دوران حکومت پهلوی تأسیس شد. این مدرسه با هدف اصلاح برنامه درسی حوزه‌ها و تقویت نقش فلسفه در آموزش‌های دینی شکل گرفت. بنیانگذاران کلیدی آن شامل افرادی مانند عبدالکریم حق‌شناس، محمدتقی مصباح یزدی، احمد جنتی، محمد بهشتی، محمد صادوقی و محمود طالقانی بودند. بسیاری از فارغ‌التحصیلان این مدرسه پس از انقلاب ۱۹۷۹ در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران به مناصب دولتی و قضایی رسیدند، از جمله ریاست قوه قضائیه، وزارت اطلاعات و دیگر موقعیت‌های کلیدی. | |||
== تاریخچه شکل‌گیری == | |||
مدرسه حقانی در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی در قم تأسیس شد، زمانی که ایران تحت حکومت سلطنتی پهلوی قرار داشت. این مدرسه ابتدا به عنوان بخشی از تلاش برای اصلاح سیستم آموزشی حوزه‌های علمیه شیعه ایجاد گردید و بر تقویت جایگاه فلسفه در برنامه درسی تمرکز داشت. بنیانگذاری آن به سال ۱۹۶۴ بازمی‌گردد، زمانی که گروهی از روحانیون تصمیم به تأسیس یک نهاد آموزشی جدید گرفتند تا آموزش‌های سنتی را با عناصر مدرن ترکیب کنند. | |||
پیش از تأسیس رسمی، این مدرسه از ساختمانی به نام مدرسه منتشریه استفاده می‌کرد که بعدها به مدرسه حقانی تغییر نام داد. برنامه درسی آن شامل دروس سنتی فقه و اصول، همراه با موضوعات مدرن مانند علوم، پزشکی، سیاست و فلسفه غربی بود. این رویکرد در دوران پهلوی، که با فشارهای مدرنیزاسیون همراه بود، به عنوان پاسخی به چالش‌های آموزشی حوزه‌ها دیده می‌شد. پس از انقلاب ۱۹۷۹ و ترور برخی از بنیانگذاران مانند عبدالکریم حق‌شناس و محمد بهشتی در سال ۱۹۸۱، نام مدرسه به مدرسه شهدا تغییر یافت. | |||
در دوران پهلوی، مدرسه حقانی به عنوان یک مرکز آموزشی برای تربیت روحانیون عمل می‌کرد و تحت نظارت مراجع تقلید مانند آیت‌الله میلانی قرار داشت. این مدرسه بخشی از شبکه حوزه‌های قم بود که در آن دوره با محدودیت‌های دولتی روبرو بودند، اما توانست به عنوان یک نهاد آموزشی پایدار باقی بماند. | |||
== افراد موثر == | |||
بنیانگذاران و چهره‌های کلیدی مدرسه حقانی عمدتاً از روحانیون قم بودند که در تأسیس و مدیریت اولیه آن نقش داشتند. عبدالکریم حق‌شناس به عنوان یکی از بنیانگذاران اصلی شناخته می‌شود. دیگر افراد مؤثر شامل محمدتقی مصباح یزدی، احمد جنتی، محمد بهشتی، محمد صادوقی و محمود طالقانی بودند. | |||
محمد بهشتی، یکی از بنیانگذاران، در توسعه برنامه درسی نقش داشت و بعدها در ساختار سیاسی پس از انقلاب فعال شد. محمدتقی مصباح یزدی نیز در مدیریت و آموزش مدرسه دخیل بود و بر جنبه‌های ایدئولوژیک تمرکز داشت. احمد جنتی در امور اداری و آموزشی مشارکت داشت. این افراد در دوران پهلوی، مدرسه را به عنوان مرکزی برای آموزش روحانیون با رویکرد ترکیبی سنتی و مدرن اداره می‌کردند. | |||
علاوه بر بنیانگذاران، افرادی مانند علامه طباطبایی، که پدرزن عبدالکریم حق‌شناس بود، در تهیه متون آموزشی مانند "بدایه الحکمه" (۱۹۷۰) و "نهایه الحکمه" (۱۹۷۵) همکاری داشتند. این همکاری‌ها نشان‌دهنده تلاش برای ادغام فلسفه در برنامه‌های آموزشی بود. | |||
== شخصیت‌های خروجی مشهور == | |||
بسیاری از فارغ‌التحصیلان مدرسه حقانی پس از انقلاب ۱۹۷۹ در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران به مناصب دولتی و قضایی رسیدند. محمد بهشتی، یکی از بنیانگذاران، به عنوان رئیس قوه قضائیه سابق خدمت کرد. غلامحسین محسنی اژه‌ای، فارغ‌التحصیل این مدرسه، در حال حاضر رئیس قوه قضائیه است و پیشتر معاون قوه قضائیه بود. | |||
مصطفی پورمحمدی به عنوان وزیر دادگستری و وزیر کشور خدمت کرده است. محمد ری‌شهری، یکی دیگر از فارغ‌التحصیلان، وزیر اطلاعات سابق بود. علی فلاحیان، جانشین ری‌شهری در وزارت اطلاعات، نیز از این مدرسه فارغ‌التحصیل شد. | |||
ابراهیم رئیسی، که پیشتر رئیس قوه قضائیه بود و اکنون رئیس‌جمهور است، در مدرسه حقانی تحصیل کرده است. محمدتقی مصباح یزدی به عنوان مشاور ایدئولوژیک محمود احمدی‌نژاد عمل کرد. دیگر فارغ‌التحصیلان شامل عبدالله جوادی آملی، احمد احمدی و روح‌الله حسینیان هستند که در موقعیت‌های قضایی و سیاسی مختلف قرار گرفتند. | |||
بسیاری از وزرای اطلاعات ایران، از جمله پنج وزیر، از فارغ‌التحصیلان این مدرسه بوده‌اند. این الگو نشان‌دهنده نفوذ فارغ‌التحصیلان مدرسه در نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی است. | |||
== منابع == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۵۶
مدرسه حقانی، یک حوزه علمیه شیعه در قم، در سال ۱۹۶۴ میلادی (۱۳۴۳ شمسی) در دوران حکومت پهلوی تأسیس شد. این مدرسه با هدف اصلاح برنامه درسی حوزه‌ها و تقویت نقش فلسفه در آموزش‌های دینی شکل گرفت. بنیانگذاران کلیدی آن شامل افرادی مانند عبدالکریم حق‌شناس، محمدتقی مصباح یزدی، احمد جنتی، محمد بهشتی، محمد صادوقی و محمود طالقانی بودند. بسیاری از فارغ‌التحصیلان این مدرسه پس از انقلاب ۱۹۷۹ در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران به مناصب دولتی و قضایی رسیدند، از جمله ریاست قوه قضائیه، وزارت اطلاعات و دیگر موقعیت‌های کلیدی.
تاریخچه شکل‌گیری
مدرسه حقانی در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی در قم تأسیس شد، زمانی که ایران تحت حکومت سلطنتی پهلوی قرار داشت. این مدرسه ابتدا به عنوان بخشی از تلاش برای اصلاح سیستم آموزشی حوزه‌های علمیه شیعه ایجاد گردید و بر تقویت جایگاه فلسفه در برنامه درسی تمرکز داشت. بنیانگذاری آن به سال ۱۹۶۴ بازمی‌گردد، زمانی که گروهی از روحانیون تصمیم به تأسیس یک نهاد آموزشی جدید گرفتند تا آموزش‌های سنتی را با عناصر مدرن ترکیب کنند.
پیش از تأسیس رسمی، این مدرسه از ساختمانی به نام مدرسه منتشریه استفاده می‌کرد که بعدها به مدرسه حقانی تغییر نام داد. برنامه درسی آن شامل دروس سنتی فقه و اصول، همراه با موضوعات مدرن مانند علوم، پزشکی، سیاست و فلسفه غربی بود. این رویکرد در دوران پهلوی، که با فشارهای مدرنیزاسیون همراه بود، به عنوان پاسخی به چالش‌های آموزشی حوزه‌ها دیده می‌شد. پس از انقلاب ۱۹۷۹ و ترور برخی از بنیانگذاران مانند عبدالکریم حق‌شناس و محمد بهشتی در سال ۱۹۸۱، نام مدرسه به مدرسه شهدا تغییر یافت.
در دوران پهلوی، مدرسه حقانی به عنوان یک مرکز آموزشی برای تربیت روحانیون عمل می‌کرد و تحت نظارت مراجع تقلید مانند آیت‌الله میلانی قرار داشت. این مدرسه بخشی از شبکه حوزه‌های قم بود که در آن دوره با محدودیت‌های دولتی روبرو بودند، اما توانست به عنوان یک نهاد آموزشی پایدار باقی بماند.
افراد موثر
بنیانگذاران و چهره‌های کلیدی مدرسه حقانی عمدتاً از روحانیون قم بودند که در تأسیس و مدیریت اولیه آن نقش داشتند. عبدالکریم حق‌شناس به عنوان یکی از بنیانگذاران اصلی شناخته می‌شود. دیگر افراد مؤثر شامل محمدتقی مصباح یزدی، احمد جنتی، محمد بهشتی، محمد صادوقی و محمود طالقانی بودند.
محمد بهشتی، یکی از بنیانگذاران، در توسعه برنامه درسی نقش داشت و بعدها در ساختار سیاسی پس از انقلاب فعال شد. محمدتقی مصباح یزدی نیز در مدیریت و آموزش مدرسه دخیل بود و بر جنبه‌های ایدئولوژیک تمرکز داشت. احمد جنتی در امور اداری و آموزشی مشارکت داشت. این افراد در دوران پهلوی، مدرسه را به عنوان مرکزی برای آموزش روحانیون با رویکرد ترکیبی سنتی و مدرن اداره می‌کردند.
علاوه بر بنیانگذاران، افرادی مانند علامه طباطبایی، که پدرزن عبدالکریم حق‌شناس بود، در تهیه متون آموزشی مانند "بدایه الحکمه" (۱۹۷۰) و "نهایه الحکمه" (۱۹۷۵) همکاری داشتند. این همکاری‌ها نشان‌دهنده تلاش برای ادغام فلسفه در برنامه‌های آموزشی بود.
شخصیت‌های خروجی مشهور
بسیاری از فارغ‌التحصیلان مدرسه حقانی پس از انقلاب ۱۹۷۹ در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران به مناصب دولتی و قضایی رسیدند. محمد بهشتی، یکی از بنیانگذاران، به عنوان رئیس قوه قضائیه سابق خدمت کرد. غلامحسین محسنی اژه‌ای، فارغ‌التحصیل این مدرسه، در حال حاضر رئیس قوه قضائیه است و پیشتر معاون قوه قضائیه بود.
مصطفی پورمحمدی به عنوان وزیر دادگستری و وزیر کشور خدمت کرده است. محمد ری‌شهری، یکی دیگر از فارغ‌التحصیلان، وزیر اطلاعات سابق بود. علی فلاحیان، جانشین ری‌شهری در وزارت اطلاعات، نیز از این مدرسه فارغ‌التحصیل شد.
ابراهیم رئیسی، که پیشتر رئیس قوه قضائیه بود و اکنون رئیس‌جمهور است، در مدرسه حقانی تحصیل کرده است. محمدتقی مصباح یزدی به عنوان مشاور ایدئولوژیک محمود احمدی‌نژاد عمل کرد. دیگر فارغ‌التحصیلان شامل عبدالله جوادی آملی، احمد احمدی و روح‌الله حسینیان هستند که در موقعیت‌های قضایی و سیاسی مختلف قرار گرفتند.
بسیاری از وزرای اطلاعات ایران، از جمله پنج وزیر، از فارغ‌التحصیلان این مدرسه بوده‌اند. این الگو نشان‌دهنده نفوذ فارغ‌التحصیلان مدرسه در نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی است.