مهشید رزاقی: تفاوت میان نسخه‌ها

مهشید رزاقی پس از پیروزی [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]، خیلی زود به ماهیت نظام جمهوری اسلامی پی برد؛ و همراه با برادراش احمد رزاقی که او هم از ورزشکاران و فوتبالیست‌های شمیران بود، به مجاهدین پیوست و به‌همین خاطر مورد خشم حزب‌اللهی‌ها و طرفداران حکومت قرار داشت.<ref name=":0" />  

سپس مهشید را به جرم استفاده از نام غیر واقعی به یک سال زندان محکوم کردند. وی نخست به زندان اوین و سپس به [[زندان قزلحصار]] منتقل شد. با وجود این‌که دوران محکومیت و زندان وی در روز ۲۳ آذرماه ۱۳۶۰، پایان یافت، اما به خاطر [[تظاهرات ۳۰ خرداد ۱۳۶۰|تظاهرات ۳۰ خرداد]] که به دنبال آن سرکوب مخالفان آغاز شد، او را از زندان آزاد نکردند.<ref name=":1">[https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-4139/mahshid-razzaqi مهشید (حسین) رزاقی - سایت بنیاد عبدالرحمن برومند]</ref>  

در واقع مهشید رزاقی به‌خاطر فعالیت‌های افشاگرانه‌اش در صفوف هواداران مجاهدین دستگیر شد؛ و تحت [[شکنجه]] قرار گرفت. اما در برابر شکنجه‌ها و فشارها مقاومت کرد. وی حتی اسم خودش را هم نگفت؛ و تا مدت‌ها او را به نام اسماعیل رزاقی می‌شناختند. مهشید رزاقی نخست به یک سال زندان محکوم شد، ولی پس از پایان محکومیتش، به خاطر این‌که حاضر به محکوم کردن مجاهدین و رهبرشان [[مسعود رجوی]] نشد، به مدت ۸ سال در زندان باقی ماند.<ref name=":0" />  

مهشید رزاقی در زندان گوهردشت مسئول ورزش جمعی بود و آن را به صورت جالبی که همه زندانیان را به شور و نشاط می‌آورد اجرا می‌کرد و همه در آن شرکت می‌کردند. این کار او در بالا بردن روحیه زندانیان بسیار مؤثر بود، به نحوی که هر کس در این ورزش جمعی شرکت می‌کرد، از طرف زندانبانان به‌عنوان زندانی مقاوم شناخته می‌شد.  

اصغر مهدی‌زاده که از هم‌بندی‌های مهشید رزاقی بود، در دادگاه حمید نوری درباره قتل‌عام‌های تابستان ۱۳۶۷، شهادت داد. او در قسمتی از شهادت خود درباره مهشید رزاقی می‌گوید:<blockquote>«ساعت حدود ۱۱ بود دو نفر از بچه‌های کرج به نام‌های علیرضا غضنفرپور مقدم و سید محمد مروج را صدا کردند. وقتی آن‌ها را داشتند می‌بردند، بچه‌ها نگران بودند و حدس می‌زدند برای انفرادی یا اعدام باشد. بعد ساعت حدود ۱۲ یا ۱۲.۵ بود که از پنجره فرعی من به سمت هواخوری نگاه می‌کردم. دیدم ۵ نفر از زندانیان از سمت پیاده‌رو چشم‌بند زده‌اند به این سمت دارند می‌روند.   

همه‌شان را باید اعدام کرد؛ و دیدیم که آن‌ها شعار مرگ بر خمینی و درود بر رجوی می‌دادند و می‌خواستند به ما حمله کنند. در آن‌جا برایمان مشخص شد بچه‌ها اعدام شده‌اند. تکیه کلام مهشید رزاقی این بود هیهات مناالذله یعنی زندگی کردن را با ذلت هرگز نمی‌پذیرم… مهشید که ورزشکار بود را یک ماه در قبر شکنجه کرده بودند. به همین خاطر همه زندانیان برای او احترام خاصی قائل بودند…»<ref>[https://irane-ma.com/%D9%81%D9%88%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D8%AA%DB%8C%D9%85-%D9%87%D9%85%D8%A7-%D8%B1%D8%A7-%DB%8C%DA%A9-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D9%82%D8%A8%D8%B1-%D8%B4%DA%A9%D9%86%D8%AC%D9%87/ فوتبالیست تیم هما را یک ماه در قبر شکنجه کردند - سایت ایران ما]</ref> </blockquote>

نوبت به مهشید که رسید، بازجو با لحنی فریب‌کارانه گفت: آقای رزاقی! ورزشکار ملی‌پوش خوشنام در محله! به‌به! بفرمائید! بعد از این تعارفات که ما زندانیان معنی آن راخوب می‌دانستیم، بازجو شروع به صحبت کرد؛ و خطاب به مهشید گفت: ما می‌خواهیم تو را آزاد کنیم، اما شرط آزادی تو این است که بروی در مسجد تجریش، که ما مردم را در آن جمع می‌کنیم، سخنرانی کنی و «منافقین» را محکوم کنی! و بگویی من مهشید رزاقی، فوتبالیست معروف که قبلاً منافق بوده‌ام، حالا آن‌ها را محکوم می‌کنم.   

از اتهام، حکم و مدارک و شواهد علیه مهشید رزاقی و هم‌چنین از دفاعیات وی هیچ اطلاعاتی در دسترس نیست. در واقع [[قتل عام ۶۷|قتل‌ عام سال ۱۳۶۷]] که مهشید رزاقی نیز در میان آن‌ها بود، به فتوای خمینی مبنی بر اعدام کسانی که به اصطلاح بر سر موضع نفاق خود بودند، صورت گرفت.