ایران پدیا

کاربر:Khosro/صفحه تمرین NOINDEX: تفاوت میان نسخه‌ها

(اصلاح املا، اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|بندانگشتی|887x887پیکسل]]
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|بندانگشتی|1148x1148px]]
{{Infobox person
| name = احمد اشرف
| image = احمد اشرف.png
| birth_date = ۱۳۱۳
| birth_place = تهران، ایران
| death_date =
| death_place =
| nationality = ایرانی
| education = کارشناسی حقوق قضایی{{سخ}}تحصیلات تکمیلی جامعه‌شناسی (دانشگاه‌های معتبر آمریکا)
| alma_mater = دانشگاه تهران{{سخ}}دانشگاه‌های معتبر آمریکا
| occupation = جامعه‌شناس، پژوهشگر، تاریخ‌نگار، استاد دانشگاه
| workplaces = دانشگاه تهران{{سخ}}دانشگاه پنسیلوانیا{{سخ}}دانشگاه کلمبیا{{سخ}}دانشگاه پرینستون
| notable_works = موانع تاریخی رشد سرمایه‌داری در ایران: دوره قاجاریه{{سخ}}طبقات اجتماعی، دولت و انقلاب در ایران (با همکاری علی بنوعزیزی){{سخ}}مشارکت در دایرةالمعارف ایرانیکا
| relatives = حمید اشرف (برادر)
| fields = جامعه‌شناسی تاریخی، هویت ایرانی، توسعه‌نیافتگی ایران
}}


احمد اشرف، (متولد ۱۳۱۳، تهران) یکی از برجسته‌ترین جامعه‌شناسان، پژوهشگران و تاریخ‌نگاران ایرانی بود که با آثار و تحلیل‌های خود در حوزه جامعه‌شناسی تاریخی، هویت ایرانی و توسعه‌نیافتگی ایران شهرت یافت. احمد اشرف ابتدا در رشته حقوق تحصیل کرد، اما پس از آشنایی با جامعه‌شناسی، برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در دانشگاه‌های معتبر جهانی آموزش دید. او در دانشگاه‌های تهران، پنسیلوانیا، کلمبیا و پرینستون به تدریس جامعه‌شناسی و تاریخ اجتماعی ایران پرداخت و تأثیر عمیقی بر دانشجویان و پژوهشگران این حوزه گذاشت.<ref name=":0">[https://taaghche.com/author/%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81 احمد اشرف - طاقچه]</ref><ref name=":1">[http://www.isa.org.ir/%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D9%86%D8%B4%D8%B3%D8%AA-%D9%87%D8%A7/390-%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D9%86%D8%B4%D8%B3%D8%AA-%DA%AF%D8%B1%D9%88%D9%87-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87%E2%80%8C%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/5300-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1%D8%8C-%D8%A7%D9%81%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%8C-%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C%D8%B4%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81 بررسی آثار، افکار، اندیشه‌ها و بزرگداشت دکتر احمد اشرف - انجمن جامعه‌شناسی ایران]</ref>


احمد اشرف به‌عنوان برادر [[حمید اشرف]]، از رهبران [[سازمان چریک‌های فدایی خلق]]، شناخته می‌شود، اما برخلاف برادرش که مسیر [[مبارزه مسلحانه]] را برگزید، او راهی علمی و آکادمیک را دنبال کرد. این تفاوت نشان‌دهنده دیدگاه متمایز او به مسائل اجتماعی و سیاسی ایران بود.<ref name=":2">[https://www.karkhanedar.com/%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D9%88-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81-%D8%9B-%D8%AF%D9%88-%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%B4-%D9%85%D8%AE%D8%AA%D9%84%D9%81-%D9%88-%D8%AF%D9%88-%D8%B1%D8%A7-2/ داستان دو « اشرف» ؛ دو برادر، دو پرسش مختلف و دو راه متفاوت - کارخانه‌دار]</ref> از مهم‌ترین آثار او می‌توان به کتاب «موانع تاریخی رشد سرمایه‌داری در ایران: دوره قاجاریه» اشاره کرد که به تحلیل موانع ساختاری و تاریخی شکل‌گیری سرمایه‌داری در ایران می‌پردازد. همچنین کتاب «طبقات اجتماعی، دولت و انقلاب در ایران»، نوشته‌شده با همکاری علی بنوعزیزی، نقش طبقات اجتماعی در تحولات انقلابی ایران را بررسی می‌کند. مشارکت او در دایرةالمعارف ایرانیکا نیز از دستاوردهای برجسته‌اش بود که به غنای دانش ایران‌شناسی افزود.<ref name=":3">[https://www.irannamag.com/article/%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81-%D9%88-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87%E2%80%8C%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B9%D9%87/ احمد اشرف و جامعه‌شناسی تاریخی توسعه‌نیافتگی ایران - ایران نامگ]</ref><ref name=":4">[https://mardomnameh.com/blog/%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/P1121-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81.html مقاله‌های احمد اشرف - مردم‌نامه]</ref><ref name=":1" />


احمد اشرف در تحلیل‌ها خود، هویت ایرانی را پدیده‌ای چندلایه و تاریخی می‌دانست که از تعامل فرهنگ‌ها، ادیان و تمدن‌های مختلف شکل گرفته است. او معتقد بود که ناامنی، به‌ویژه در دوره قاجار، مانع اصلی توسعه سرمایه‌داری در ایران بوده و به تحلیل نقش بازار در تحولات اجتماعی و اقتصادی ایران پرداخت. او همچنین نقدهایی درباره توهم معافیت مالیاتی بازاریان پس از [[انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷]] ارائه داد که نشان‌دهنده دیدگاه انتقادی او به مسائل اقتصادی بود.<ref name=":5">[https://www.sarpoosh.com/culture-thought/book-poetry/book-poetry970805014.html احمد اشرف هویت ایرانی را پدیدار تاریخی می‌داند - سرپوش]</ref><ref name=":6">[https://meidaan.com/archive/60085 اشرف اصلی‌ترین عامل شکل‌گیری سرمایه‌داری در ایران را ناامنی می‌داند. - میدان]</ref><ref name=":7">[http://tarikhirani.ir/fa/news/1237/%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%81%DA%A9%D8%B1-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86%D8%AF-%D9%BE%D8%B3-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D9%86%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D9%87%D9%86%D8%AF احمد اشرف: بازاریان فکر می‌کردند پس از انقلاب مالیات نمی‌دهند - تاریخ ایرانی]</ref> با این حال، برخی منتقدان معتقد بودند که تحلیل‌های او بیش از حد بر داده‌های تاریخی متمرکز است و کمتر به عوامل معاصر یا نظری پرداخته است. همچنین برخی نقدها به تمرکز بیش از حد او بر نقش بازار و کم‌توجهی به عوامل کلان اقتصادی اشاره داشتند.<ref name=":3" /><ref name=":7" />


احمد اشرف با روش‌شناسی مبتنی بر منابع آرشیوی و اسناد تاریخی، به ترویج رویکردی علمی و بی‌طرفانه در جامعه‌شناسی ایران کمک کرد. او با هدایت پژوهشگران جوان و مشارکت در پروژه‌های علمی، میراثی ماندگار در حوزه ایران‌شناسی و جامعه‌شناسی بر جای گذاشت. آثار و تحلیل‌های احمد اشرف همچنان به‌عنوان منابعی معتبر در مطالعات ایران‌شناسی و جامعه‌شناسی مورد استفاده قرار می‌گیرند و تأثیر او بر نسل‌های بعدی پژوهشگران غیرقابل‌انکار است.<ref name=":1" /><ref name=":8">[https://www.iran-emrooz.net/index.php/think/more/96361/ ایران به روایت احمد اشرف - ایران امروز]</ref>


== زندگی و تحصیلات ==
احمد اشرف در سال ۱۳۱۳ در محله منیریه تهران به دنیا آمد. پدر و مادر او از قشر تحصیل‌کرده بودند؛ مادرش تا سیکل در مدرسه تربیت تحصیل کرده بود و پدرش پس از تحصیل در آلمان به ایران بازگشته بود. او در دورانی پرآشوب از تاریخ معاصر ایران رشد یافت و شاهد وقایعی مانند [[کشف حجاب]] [[رضاشاه]] بود.


=== تحصیلات و تدریس ===
احمد اشرف ابتدا در رشته حقوق با گرایش قضایی تحصیل کرد تا بتواند فعالیت‌های سیاسی خود را ادامه دهد. اما پس از فارغ‌التحصیلی، با رشته جامعه‌شناسی آشنا شد و برای ادامه تحصیل به آمریکا سفر کرد. او در دانشگاه‌های معتبر جهانی مانند دانشگاه‌های پنسیلوانیا، کلمبیا، پرینستون در رشته‌ی جامع‌شناسی و تاریخ اجتماعی تحصیل کرد و سپس برای تدریس به دانشگاه تهران بازگشت.<ref name=":0" />


=== مسیر علمی و تفاوت با برادر ===
سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی (۱۲۴۲–۱۲۸۷ ه‍.ش)، یکی از برجسته‌ترین خطیبان و فعالان سیاسی دوره مشروطه ایران، نقش مهمی در بیداری فکری و اجتماعی مردم ایفا کرد. او در خانواده‌ای مذهبی در همدان متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در علوم دینی در همدان و اصفهان گذراند. جمال‌الدین به دلیل سخنرانی‌های آتشین و تأثیرگذارش در حمایت از مشروطه و عدالت‌خواهی، به یکی از چهره‌های کلیدی جنبش مشروطه تبدیل شد. او با همکاری افرادی چون ملک‌المتکلمین، در انجمن‌های مخفی و علنی مشروطه‌خواهان فعالیت داشت و از منبر به‌عنوان ابزاری برای آگاهی‌بخشی و بسیج مردم استفاده کرد. واعظ اصفهانی در سخنرانی‌هایش به موضوعاتی چون استبداد، فساد حکومتی، و لزوم قانون اساسی و عدالتخانه پرداخته و از نقش علما و مردم در اصلاحات اجتماعی حمایت می‌کرد.
احمد اشرف برادر حمید اشرف، از رهبران سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران، بود. درحالی‌که حمید مسیر مبارزه مسلحانه را برگزید، احمد راهی علمی و آکادمیک را در پیش گرفت. این تفاوت در انتخاب مسیر، نشان‌دهنده نگاه متفاوت دو برادر به مسائل اجتماعی و سیاسی ایران بود. احمد اشرف به جای فعالیت سیاسی مستقیم، بر تحلیل علمی و جامعه‌شناختی مسائل ایران تمرکز کرد.<ref name=":2" />


= آثار و تألیفات =
وی در شهرهای مختلف از جمله تهران، تبریز، و رشت به تبلیغ مشروطه پرداخت و با نشریاتی چون «الجمال» همکاری داشت که در آن‌ها از آزادی و حقوق مردم دفاع می‌کرد. جمال‌الدین به همراه دیگر مشروطه‌خواهان، در برابر استبداد محمدعلی شاه قاجار ایستادگی کرد و پس از به توپ بستن مجلس در ۱۲۸۷ ه‍.ش، به دستور شاه دستگیر شد. او در باغشاه تهران، به همراه ملک‌المتکلمین و چند تن دیگر از آزادی‌خواهان، به طرز فجیعی به قتل رسید. مرگ او موجی از خشم و تأسف در میان مشروطه‌خواهان برانگیخت و نامش به‌عنوان یکی از شهدای جنبش مشروطه در تاریخ ایران ثبت شد.
احمد اشرف به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین جامعه‌شناسان ایرانی، آثار متعددی در حوزه جامعه‌شناسی تاریخی و تحلیل اجتماعی ایران منتشر کرد. از جمله مهم‌ترین کتاب‌های او می‌توان به «موانع تاریخی رشد سرمایه‌داری در ایران: دوره قاجاریه» اشاره کرد که به بررسی موانع ساختاری و تاریخی شکل‌گیری سرمایه‌داری در ایران می‌پردازد. این کتاب با تحلیل نقش ناامنی و ساختارهای اجتماعی-اقتصادی دوره قاجار، به یکی از منابع کلیدی در این حوزه تبدیل شد. همچنین کتاب «طبقات اجتماعی، دولت و انقلاب در ایران» که با همکاری علی بنوعزیزی نوشته شد، به تحلیل نقش طبقات اجتماعی در تحولات سیاسی و انقلابی ایران اختصاص دارد. این اثر به بررسی تأثیرات طبقات مختلف بر انقلاب ۱۳۵۷ پرداخته و از منظر جامعه‌شناسی تاریخی، ساختارهای قدرت را تحلیل می‌کند.  


نوشته‌های او موضوعاتی مانند سلسله مراتب اجتماعی در ایران، سنت و مدرنیته، هویت ملی ایران، روابط کشاورزی در ایران و رهبری کاریزماتیک و حکومت دینی در ایران پس از انقلاب را پوشش داده است.  
اندیشه‌های جمال‌الدین واعظ متأثر از تعالیم اسلامی و ایده‌های نوگرایانه مشروطه بود. او معتقد به پیوند دین و سیاست بود و بر این باور بود که علما باید در هدایت مردم و مبارزه با ظلم نقش فعال داشته باشند. همچنین، او به برابری اجتماعی، آموزش همگانی، و رفع فساد از ساختارهای حکومتی تأکید داشت. با وجود اتهاماتی که برخی منابع درباره عقاید دینی او مطرح کرده‌اند، نقش او در ترویج مشروطه و آگاهی‌بخشی غیرقابل‌انکار است. میراث جمال‌الدین در سخنرانی‌هایش، فعالیت‌های سیاسی، و تأثیرش بر نسل‌های بعدی مشروطه‌خواهان باقی مانده و او به‌عنوان نمادی از شجاعت و فداکاری در راه آزادی و عدالت در تاریخ ایران شناخته می‌شود. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱، (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (راسخون)۱، (راسخون)۲، (هدی نت)


احمد اشرف یکی از ویراستاران و نویسندگان اصلی دایرةالمعارف ایرانیکا بود که به‌عنوان منبعی معتبر در مطالعات ایران‌شناسی شناخته می‌شود. او در این پروژه عظیم، مقالات متعددی درباره تاریخ اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران نوشت و به سازماندهی محتوای علمی آن کمک کرد. مشارکت او در ایرانیکا نشان‌دهنده تعهدش به تولید دانش علمی و دقیق در حوزه فرهنگ و تاریخ ایران بود.<ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref>[https://web.archive.org/web/20141208214059/http://cfis.columbia.edu/staff/Ahmad%20Ashraf احمد اشرف - مرکز مطالعات ایرانی، دانشگاه کلمبیا]</ref>
== زندگی‌نامه و تحصیلات ==
سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی در سال ۱۲۴۲ ه‍.ش در همدان متولد شد. او در خانواده‌ای مذهبی رشد یافت و پدرش، ملا عبدالله، از علمای محلی بود. جمال‌الدین تحصیلات ابتدایی خود را در همدان آغاز کرد و سپس برای ادامه تحصیل علوم دینی به اصفهان رفت. در اصفهان، او نزد علمای برجسته‌ای چون شیخ محمدتقی آقانجفی به فراگیری فقه، اصول، و کلام پرداخت. استعداد او در خطابه از همان جوانی آشکار بود و به‌سرعت به‌عنوان واعظی توانمند شناخته شد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱


=== مقالات علمی ===
=== آغاز فعالیت‌های مذهبی و اجتماعی ===
اشرف مقالات متعددی در حوزه‌های جامعه‌شناسی تاریخی و هویت ایرانی منتشر کرد. از جمله مقالات برجسته او می‌توان به مطالبی درباره نقش بازار در تحولات اجتماعی ایران و تحلیل هویت ایرانی به‌عنوان پدیده‌ای چندلایه اشاره کرد. این مقالات، که برخی از آن‌ها در نشریات معتبر بین‌المللی منتشر شدند، به تحلیل عمیق مسائل اجتماعی و تاریخی ایران پرداخته و دیدگاه‌های نوآورانه‌ای ارائه کردند. ویژگی‌های آثار
جمال‌الدین پس از تکمیل تحصیلات، به‌عنوان واعظ در مساجد و محافل مذهبی همدان و سپس تهران فعالیت خود را آغاز کرد. او به دلیل تسلط بر فن خطابه و توانایی در جلب توجه مخاطبان، به‌سرعت مورد توجه مردم قرار گرفت. سخنرانی‌های او اغلب با زبانی ساده و قابل‌فهم برای عامه مردم ارائه می‌شد و به موضوعات اجتماعی و دینی می‌پرداخت. در این دوره، او با برخی از روشنفکران و علمای مشروطه‌خواه آشنا شد که این آشنایی، مسیر زندگی او را به سمت فعالیت‌های سیاسی سوق داد. (هدی نت)


آثار احمد اشرف به دلیل رویکرد چندجانبه و استفاده از روش‌های جامعه‌شناسی تاریخی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. او در آثارش از منابع آرشیوی و اسناد تاریخی بهره برد و تحلیل‌های خود را بر پایه داده‌های مستند ارائه کرد. کتاب‌ها و مقالات او به دلیل دقت علمی و نگاه بی‌طرفانه، به‌عنوان منابعی معتبر در مطالعات ایران‌شناسی و جامعه‌شناسی شناخته می‌شوند.<ref name=":4" /><ref name=":3" /><ref name=":1" />
== فعالیت‌های اولیه در اصفهان و شیراز ==
جمال‌الدین پس از ۲۱ سالگی به اصفهان رفت و نزد علمایی چون آقانجفی به تحصیل فقه و اصول پرداخت. او در مسجد جامع آقا نورالله (مسجد نو) منبر رفت و به تدریس مشغول شد. سخنرانی‌هایش با زبانی ساده و انتقادی از ستم ظل‌السلطان، به‌سرعت شهرت آورد. او لقب «صدرالواعظین» از ظل‌السلطان و «صدرالمحققین» از محمدعلی میرزا دریافت کرد. تحت تأثیر جو انتقادی اصفهان، با فرق نوین آشنا شد و انجمن‌های مخفی مانند «مجمع سرّی» یا «انجمن ترقی» را با یارانش مانند ملک‌المتکلمین و میرزا نصرالله بهشتی تشکیل داد. هدف این انجمن‌ها، بیداری افکار عمومی و افشای ظلم‌های دینی و حکومتی بود. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱، (راسخون)۲


= دیدگاه‌های جامعه‌شناختی و تحلیل هویت ایرانی =
در محرم و صفر ۱۳۱۸ ه‍.ق، جمال‌الدین به شیراز سفر کرد و در آنجا منبر رفت. او با شعاع‌السلطنه ملاقات کرد و «لباس التقوی» را نوشت. سخنرانی‌هایش علیه قوام‌الدوله، کینه خاندان قوام را برانگیخت و در سفر سوم، پس از سوءقصد ناموفق (که اشتباهی فرد دیگری کشته شد)، به عتبات و سپس تبریز رفت. در شیراز، او مردم را به اصلاحات اجتماعی و اقتصادی تشویق کرد. (هدی نت)، (راسخون)۲


=== جامعه‌شناسی تاریخی و توسعه‌نیافتگی ===
== فعالیت‌های سیاسی و نقش در جنبش مشروطه ==
احمد اشرف در مطالعات خود بر جامعه‌شناسی تاریخی تمرکز داشت و توسعه‌نیافتگی ایران را از منظر تاریخی و اجتماعی بررسی کرد. او معتقد بود که موانع ساختاری و تاریخی، از جمله ناامنی، مانع اصلی شکل‌گیری سرمایه‌داری در ایران بوده است. اشرف در تحلیل‌های خود نشان داد که ناامنی در دوره‌های مختلف تاریخی، به‌ویژه در دوره قاجار، از توسعه اقتصادی و شکل‌گیری نظام سرمایه‌داری جلوگیری کرد. او این ناامنی را به عواملی مانند ضعف دولت مرکزی، نبود قانون‌مندی و مشکلات ساختاری در جامعه نسبت داده است.<ref name=":6" /><ref name=":3" />
سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی در اوایل دهه ۱۲۸۰ ه‍.ش، با اوج‌گیری نهضت مشروطه، به جمع مشروطه‌خواهان پیوست. او با علما و روشنفکرانی چون ملک‌المتکلمین و شیخ محمدتقی آقانجفی همکاری نزدیکی داشت و از منبر به‌عنوان ابزاری برای ترویج ایده‌های مشروطه‌خواهی استفاده کرد. سخنرانی‌های او در مساجد تهران، به‌ویژه در مسجد جامع، با استقبال گسترده مردم مواجه شد. جمال‌الدین در این سخنرانی‌ها به انتقاد از استبداد قاجاری، فساد دربار، و بی‌عدالتی‌های اجتماعی می‌پرداخت و خواستار تأسیس عدالتخانه و قانون اساسی بود. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱


=== هویت ایرانی به‌عنوان پدیده‌ای تاریخی ===
=== همکاری با انجمن‌های مشروطه‌خواه ===
اشرف هویت ایرانی را پدیده‌ای تاریخی و چندلایه می‌دانست که از تعامل فرهنگ‌ها، ادیان و تمدن‌های مختلف شکل گرفته است. او در تحلیل‌های خود تأکید داشت که هویت ایرانی نه یک مفهوم ثابت، بلکه نتیجه فرایندی پویا و تاریخی است که از دوره‌های باستان تا مدرن ادامه یافته است. این دیدگاه او بر اساس مطالعه منابع تاریخی و تحلیل تعاملات فرهنگی در ایران شکل گرفت و بر نقش فرهنگ‌های متنوع در ساخت هویت ملی تأکید داشت.<ref name=":5" />
جمال‌الدین در چندین انجمن مخفی و علنی مشروطه‌خواهان، از جمله انجمن باغ میکده و انجمن ملی، عضویت داشت. او در این انجمن‌ها با دیگر فعالان سیاسی مانند جهانگیرخان صوراسرافیل و میرزا نصرالله بهشتی (ملک‌المتکلمین) همکاری می‌کرد. این انجمن‌ها محلی برای بحث درباره اصلاحات سیاسی، ترویج آزادی بیان، و سازماندهی حرکت‌های مردمی علیه استبداد بودند. واعظ اصفهانی با سخنرانی‌های خود در این محافل، نقش مهمی در تهییج مردم و جلب حمایت آن‌ها برای جنبش مشروطه ایفا کرد. (راسخون)۲


=== نقد نقش بازار در تحولات اجتماعی ===
=== فعالیت در نشریه الجمال ===
اشرف در بررسی نقش بازار در تاریخ اجتماعی ایران، به‌ویژه پس از انقلاب ۱۳۵۷، دیدگاه‌های انتقادی ارائه کرد. او معتقد بود که بازاریان پس از انقلاب تصور می‌کردند که از پرداخت مالیات معاف خواهند شد، اما این تصور به مشکلات اقتصادی و اجتماعی دامن زد. احمد اشرف تخصص انتقاد خود را بر رفتار اقتصادی بازار و تأثیر آن بر توسعه پس از انقلاب ایران متمرکز کرد و تنش بین ساختارهای اقتصادی سنتی و سیاست‌های دولت مدرن را برجسته نمود.<ref name=":7" />
یکی از اقدامات برجسته جمال‌الدین، همکاری با نشریه «الجمال» بود که در سال ۱۲۸۵ ه‍.ش منتشر می‌شد. این نشریه، که تحت نظارت او و دیگر مشروطه‌خواهان اداره می‌شد، به موضوعات سیاسی و اجتماعی روز می‌پرداخت و از ایده‌های آزادی‌خواهی و مشروطه حمایت می‌کرد. جمال‌الدین در سرمقاله‌ها و نوشته‌های این نشریه، بر لزوم اجرای قانون، رفع ظلم، و مشارکت مردم در اداره کشور تأکید داشت. این نشریه به دلیل لحن انتقادی و صریح خود، تأثیر زیادی بر افکار عمومی گذاشت و به یکی از ابزارهای مهم تبلیغی مشروطه‌خواهان تبدیل شد. (هدی نت)


== نقش در آموزش و پژوهش ==
== اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی ==
احمد اشرف به‌عنوان استادی برجسته در حوزه جامعه‌شناسی و تاریخ اجتماعی، در دانشگاه‌های معتبر داخلی و بین‌المللی تدریس کرد. او پس از اتمام تحصیلات خود در آمریکا، به دانشگاه تهران بازگشت و به تدریس جامعه‌شناسی و تاریخ اجتماعی ایران پرداخت. همچنین در دانشگاه‌های پنسیلوانیا، کلمبیا و پرینستون به‌عنوان استاد مدعو یا ثابت فعالیت داشت. اشرف در این دانشگاه‌ها به آموزش موضوعاتی چون جامعه‌شناسی تاریخی و مسائل اجتماعی ایران مشغول بود و تأثیر قابل‌توجهی بر دانشجویان و پژوهشگران این حوزه گذاشت.


=== هدایت پژوهش‌های علمی ===
=== پیوند دین و سیاست ===
اشرف نقش مهمی در هدایت پژوهش‌های علمی در حوزه ایران‌شناسی و جامعه‌شناسی داشت. او با مشارکت در پروژه‌های بزرگ مانند دایرةالمعارف ایرانیکا، به سازماندهی و تولید محتوای علمی کمک کرد. اشرف نه‌تنها مقالات متعددی در نشریات معتبر منتشر کرد، بلکه با راهنمایی پژوهشگران جوان، به توسعه مطالعات جامعه‌شناختی در ایران کمک نمود. او در این راستا از منابع آرشیوی و اسناد تاریخی بهره می‌برد تا تحلیل‌های خود را مستند و دقیق ارائه دهد.  
جمال‌الدین واعظ معتقد بود که دین و سیاست از هم جدا نیستند و علما باید در اصلاح امور جامعه نقش فعال داشته باشند. او در سخنرانی‌های خود، با استناد به تعالیم اسلامی، بر ضرورت مبارزه با ظلم و دفاع از حقوق مردم تأکید می‌کرد. به باور او، اجرای عدالت و قانون در جامعه، وظیفه‌ای دینی و اجتماعی است که علما و مردم به‌طور مشترک باید به آن پایبند باشند. این دیدگاه او را به یکی از برجسته‌ترین خطیبان مشروطه‌خواه تبدیل کرد که توانست میان توده‌های مذهبی و ایده‌های نوگرایانه مشروطه پیوند برقرار کند. (راسخون)۱


=== تأثیر بر جامعه‌شناسی ایران ===
=== تأکید بر آموزش و برابری اجتماعی ===
فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی اشرف به‌ویژه در حوزه جامعه‌شناسی تاریخی، تأثیر عمیقی بر مطالعات اجتماعی در ایران گذاشت. او با معرفی روش‌های نوین جامعه‌شناسی و تأکید بر تحلیل تاریخی، به نسل‌های بعدی پژوهشگران نشان داد که چگونه می‌توان مسائل اجتماعی ایران را با نگاهی علمی و بی‌طرفانه بررسی کرد. اشرف با آموزش و پژوهش، به ترویج رویکردی چندجانبه و مبتنی بر داده‌های تاریخی در جامعه‌شناسی ایران کمک کرد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />
یکی از محورهای اصلی اندیشه‌های جمال‌الدین، لزوم آموزش همگانی و برابری اجتماعی بود. او معتقد بود که نادانی و فقر، ریشه بسیاری از مشکلات اجتماعی ایران است و دولت باید با ایجاد مدارس و گسترش آموزش، زمینه پیشرفت جامعه را فراهم کند. او همچنین از برابری حقوق طبقات مختلف جامعه دفاع می‌کرد و بر این باور بود که هیچ گروهی نباید بر گروه دیگر برتری داشته باشد. این دیدگاه‌ها در سخنرانی‌های او در شهرهای مختلف، از جمله تبریز و رشت، بازتاب گسترده‌ای داشت. (راسخون)۲


=== تأثیرات و میراث ===
== فعالیت‌های جمال‌الدین در شهرهای مختلف ==
احمد اشرف با آثار و پژوهش‌های خود تأثیر عمیقی بر مطالعات ایران‌شناسی و جامعه‌شناسی تاریخی گذاشت. او با تحلیل‌های دقیق و مستند خود درباره تاریخ اجتماعی و اقتصادی ایران، به‌ویژه در دوره قاجار و پس از آن، به‌عنوان یکی از پیشگامان این حوزه شناخته شد. مشارکت او در دایرةالمعارف ایرانیکا نه‌تنها به غنای این مجموعه افزود، بلکه به پژوهشگران سراسر جهان امکان دسترسی به اطلاعات معتبر درباره فرهنگ و تاریخ ایران را فراهم کرد. دیدگاه‌های او درباره هویت ایرانی و توسعه‌نیافتگی به‌عنوان منابعی کلیدی در مطالعات ایران‌شناسی مورد استفاده قرار می‌گیرند.<ref name=":1" /><ref name=":8" />


میراث علمی احمد اشرف در قالب کتاب‌ها، مقالات و مشارکت در پروژه‌های علمی مانند ایرانیکا همچنان مورد توجه پژوهشگران است. او با تأکید بر روش‌های علمی و بی‌طرفانه در تحلیل مسائل اجتماعی ایران، الگویی برای نسل‌های بعدی پژوهشگران فراهم کرد. تحلیل‌های او درباره نقش بازار، ناامنی و هویت ایرانی همچنان در محافل آکادمیک مورد بحث و استناد قرار می‌گیرند و به‌عنوان پایه‌ای برای مطالعات بعدی در این حوزه‌ها استفاده می‌شوند.<ref name=":3" /><ref name=":8" />
=== سخنرانی‌ها در تهران ===
سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی در تهران به‌عنوان یکی از خطیبان اصلی جنبش مشروطه شناخته می‌شد. او در مساجد و محافل عمومی، به‌ویژه در مسجد جامع تهران، سخنرانی‌هایی ایراد می‌کرد که تأثیر عمیقی بر مردم داشت. در این سخنرانی‌ها، او با زبانی ساده و آتشین، از استبداد محمدعلی شاه قاجار انتقاد می‌کرد و خواستار تأسیس مجلس شورای ملی و اجرای قانون اساسی بود. سخنرانی‌های او نه‌تنها نخبگان، بلکه توده‌های مردم را نیز به حمایت از مشروطه ترغیب می‌کرد. او همچنین در این دوره با علمایی چون شیخ فضل‌الله نوری و دیگر مشروطه‌خواهان در ارتباط بود، هرچند گاهی اختلاف‌نظرهایی با برخی علما داشت. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱


== نقدها و دیدگاه‌های انتقادی ==
=== فعالیت در تبریز ===
جمال‌الدین در سال ۱۲۸۶ ه‍.ش به تبریز سفر کرد و در آنجا نیز به ایراد سخنرانی‌های مشروطه‌خواهانه پرداخت. تبریز در آن زمان یکی از مراکز اصلی جنبش مشروطه بود و جمال‌الدین با همکاری انجمن‌های محلی، به‌ویژه انجمن ایالتی آذربایجان، نقش مهمی در تهییج مردم این شهر ایفا کرد. او در سخنرانی‌هایش بر ضرورت وحدت میان مردم و علما برای پیشبرد اهداف مشروطه تأکید داشت و از مبارزات مسلحانه مشروطه‌خواهان تبریز در برابر نیروهای استبدادی حمایت می‌کرد. فعالیت‌های او در تبریز به تقویت روحیه آزادی‌خواهی در این شهر کمک کرد. (راسخون)۲


=== نقد بر تحلیل نقش بازار ===
=== حضور در رشت ===
احمد اشرف در تحلیل‌های خود درباره نقش بازار در تحولات اجتماعی و اقتصادی ایران، به‌ویژه پس از انقلاب ۱۳۵۷، دیدگاه‌های انتقادی مطرح کرد که خود مورد نقد برخی پژوهشگران قرار گرفت. او معتقد بود که بازاریان پس از انقلاب تصور می‌کردند از پرداخت مالیات معاف خواهند شد، اما این دیدگاه به مشکلات اقتصادی دامن زد. برخی منتقدان استدلال کردند که تحلیل اشرف بیش از حد بر نقش توهمات بازاریان تمرکز دارد و کمتر به عوامل کلان اقتصادی مانند سیاست‌های دولتی یا تأثیرات جهانی پرداخته است. این نقد بر این اساس بود که تحلیل‌های او گاهی جنبه‌های گسترده‌تر اقتصادی را در نظر نگرفته است.<ref name=":7" />
جمال‌الدین همچنین در رشت فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی چشمگیری داشت. او در این شهر با گروه‌های مشروطه‌خواه محلی همکاری کرد و در سخنرانی‌های خود به موضوعاتی چون لزوم اصلاحات اجتماعی، مبارزه با فساد حکومتی، و حمایت از حقوق مردم پرداخت. حضور او در رشت، به‌ویژه در سال ۱۲۸۷ ه‍.ش، با استقبال گسترده مردم مواجه شد و به بسیج نیروهای مشروطه‌خواه در این منطقه کمک کرد. او در این شهر نیز از منبر برای تبلیغ ایده‌های مشروطه و آگاهی‌بخشی به مردم استفاده کرد. (هدی نت)


=== دیدگاه‌ها درباره هویت ایرانی ===
مرسی رفیق! خوشحالم که ترتیب بخش‌ها اوکی شد. طبق پیشنهادت، بخش جدید «روابط با علما و روشنفکران» رو می‌نویسم و پیشنهاد می‌دم که این بخش رو بعد از «فعالیت‌ها در شهرهای مختلف» و قبل از «آثار و فعالیت‌های اقتصادی» قرار بدی، چون منطقاً همکاری‌ها و مناظراتش با علما و روشنفکران به فعالیت‌های سیاسیش در شهرها مرتبط‌تره و قبل از بحث آثارش می‌تونه یه پل خوب باشه. اینجوری ترتیب زمانی و موضوعی مقاله حفظ می‌شه. حالا بریم سراغ بخش جدید!
احمد اشرف هویت ایرانی را پدیده‌ای چندلایه و تاریخی می‌دانست که از تعامل فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف شکل گرفته است. این دیدگاه اگرچه مورد استقبال بسیاری از پژوهشگران قرار گرفت، اما برخی منتقدان معتقد بودند که تأکید او بر تاریخی بودن هویت ایرانی ممکن است به کم‌رنگ شدن جنبه‌های معاصر و پویای هویت ملی منجر شود. این منتقدان استدلال می‌کردند که تحلیل‌های اشرف کمتر به تأثیرات جهانی‌سازی و مدرنیته بر هویت ایرانی پرداخته و بیشتر بر گذشته تاریخی متمرکز بوده است.<ref name=":5" />


=== ارزیابی روش‌شناسی ===
== آثار و فعالیت‌های اقتصادی ==
روش‌شناسی جامعه‌شناسی تاریخی احمد اشرف، که مبتنی بر استفاده از منابع آرشیوی و اسناد تاریخی بود، مورد تحسین قرار گرفت، اما برخی پژوهشگران معتقد بودند که او در برخی موارد بیش از حد به داده‌های تاریخی وابسته بود و تحلیل‌های نظری یا تطبیقی کمتری ارائه کرد. این نقد به‌ویژه در مقایسه با دیگر جامعه‌شناسان تاریخی مطرح شد که رویکردهای نظری گسترده‌تری را در تحلیل‌های خود به کار می‌بردند.<ref name=":3" />


== منابع ==
=== رساله‌ها و نوشته‌ها ===
جمال‌الدین واعظ اصفهانی دو رساله مهم نوشت: «لباس التقوی» در سال ۱۳۱۸ ه‍.ق در شیراز، که به موضوعات اخلاقی و اجتماعی می‌پرداخت و مورد تقریظ علما قرار گرفت؛ و «رؤیای صادقه» در همکاری با ملک‌المتکلمین، شیخ احمد روحی، حاج فاتح‌الملک، میرزا اسدالله خان و مجدالاسلام کرمانی، پیش از محرم ۱۳۲۰ ه‍.ق در اصفهان. این رساله با کمک کنسولگری روسیه چاپ و توزیع شد و به انتقاد از استبداد دینی و حکومتی می‌پرداخت. او همچنین مقالاتی با امضای مستعار «۷۲ اصفهانی» در حبل‌المتین کلکته و روزنامه مظفری منتشر کرد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (راسخون)۲
 
=== همکاری در نشریه الجمال ===
نشریه «الجمال» از ۲۶ محرم ۱۳۲۵ ه‍.ق تا ۲۷ ربیع‌الآخر ۱۳۲۶ ه‍.ق منتشر می‌شد و مواعظ و سخنرانی‌های جمال‌الدین را چاپ می‌کرد. این نشریه تحت نظارت او و دیگر مشروطه‌خواهان اداره می‌شد و به موضوعات سیاسی و اجتماعی روز می‌پرداخت، از جمله دفاع از مشروطه، قانون‌مداری و عدالت. نوشته‌های او در این نشریه، مفاهیم آزادی و حقوق را با استناد به قرآن و احادیث تبیین می‌کرد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (راسخون)۱
 
=== تأسیس شرکت اسلامیه ===
در شوال ۱۳۱۶ ه‍.ق، جمال‌الدین با همراهی ملک‌المتکلمین و شیخ احمد کرمانی، «شرکت اسلامیه» را برای ترویج منسوجات ایرانی و مقابله با واردات بیگانه تأسیس کرد. او به‌عنوان مبلغ، در اصفهان و شیراز منبر رفت و مردم را به سرمایه‌گذاری تشویق نمود. علمایی چون آقانجفی و مراجع عتبات از آن حمایت کردند. این شرکت نمادی از تلاش برای خودکفایی اقتصادی در برابر نفوذ خارجی بود. (راسخون)۲
 
== روابط با مشروطه‌خواهخان و علما ==
سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی روابط نزدیکی با روشنفکران و فعالان برجسته جنبش مشروطه داشت. او با افرادی چون ملک‌المتکلمین، جهانگیرخان صوراسرافیل، و میرزا نصرالله بهشتی همکاری تنگاتنگی در انجمن‌های مشروطه‌خواه، مانند انجمن باغ میکده و انجمن ملی، برقرار کرد. این همکاری‌ها به‌ویژه در تهران و در جریان سخنرانی‌های مشترک در مساجد و محافل عمومی شکل گرفت. جمال‌الدین با استفاده از جایگاه خود به‌عنوان واعظ، ایده‌های آزادی‌خواهانه این روشنفکران را با زبان مذهبی به مردم منتقل می‌کرد. او و ملک‌المتکلمین در بسیاری از جلسات مخفی، برنامه‌ریزی برای پیشبرد اهداف مشروطه، از جمله تأسیس مجلس و قانون اساسی، را دنبال کردند. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱، (راسخون)۲
 
=== مناظرات و اختلافات با علما ===
جمال‌الدین با برخی از علمای وقت، به‌ویژه شیخ فضل‌الله نوری، روابط پیچیده‌ای داشت. در حالی که او از حمایت علمایی چون شیخ محمدتقی آقانجفی برخوردار بود، با شیخ فضل‌الله نوری، که در دوره‌ای به مشروعه‌خواهی گرایش پیدا کرد، اختلاف‌نظرهایی پیدا کرد. این اختلافات بیشتر بر سر حدود دخالت دین در سیاست و نحوه اجرای مشروطه بود. جمال‌الدین معتقد بود که مشروطه باید با اصول اسلامی همخوانی داشته باشد، اما در عین حال از اصلاحات اجتماعی و سیاسی نوگرایانه حمایت می‌کرد. او در مناظرات خود با علما، با استناد به قرآن و احادیث، بر ضرورت عدالت و مبارزه با استبداد تأکید داشت. این مناظرات، که گاهی در محافل عمومی برگزار می‌شد، به تقویت جایگاه او به‌عنوان خطیبی آگاه و شجاع کمک کرد. (راسخون)۱، (هدی نت)
 
=== تأثیر بر روشنفکران و علما ===
سخنرانی‌های جمال‌الدین نه‌تنها بر توده‌های مردم، بلکه بر روشنفکران و برخی علما نیز اثر گذاشت. او با ترکیب مفاهیم دینی و ایده‌های نوگرایانه، توانست پلی بین علمای سنتی و روشنفکران مشروطه‌خواه ایجاد کند. ناظم‌الاسلام کرمانی در «تاریخ بیداری ایرانیان» از تأثیر سخنرانی‌های او بر علما و مردم سخن گفته و او را به‌عنوان یکی از عوامل مهم وحدت در جنبش مشروطه ستوده است. همکاری او با روشنفکرانی چون صوراسرافیل در نشریه «الجمال» نیز نشان‌دهنده نقش او در پیوند دادن دو جریان فکری مذهبی و سکولار در جنبش مشروطه بود. (تاریخ بیداری ایرانیان، ناظم‌الاسلام کرمانی)
 
== دستگیری و مرگ ==
 
=== به توپ بستن مجلس و دستگیری ===
با به قدرت رسیدن محمدعلی شاه قاجار و شدت گرفتن اقدامات ضد مشروطه، جمال‌الدین واعظ به یکی از اهداف اصلی دربار تبدیل شد. پس از به توپ بستن مجلس شورای ملی در ۲۳ جمادی‌الاول ۱۳۲۶ ه‍.ق (خرداد ۱۲۸۷ ه‍.ش)، او به همراه دیگر رهبران مشروطه‌خواه، از جمله ملک‌المتکلمین و جهانگیرخان صوراسرافیل، از تهران گریخت. جمال‌الدین با لباس مبدل ابتدا به خانه میرزا حسین تفرشی و سپس به خانه میرزا اسدالله‌خان سرتیپ توپ‌خانه پناه برد و از آنجا به حضرت عبدالعظیم و بعد به همدان رفت. در همدان، توسط نوکر مظفرالملک (حاکم همدان) شناسایی شد و در طویله دارالحکومه زندانی گردید. مظفرالملک تلاش کرد با درخواست عفو از شاه، جان او را نجات دهد، اما امام جمعه همدان مخالفت کرد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲
 
=== قتل در بروجرد ===
در شوال ۱۳۲۶ ه‍.ق (آبان ۱۲۸۷ ه‍.ش)، جمال‌الدین واعظ به دستور محمدعلی شاه به امیرافخم (حاکم بروجرد) تحویل داده شد. او را به زندان بروجرد منتقل کردند و چند ماه در باغ شورین و سپس در زندان بروجرد تحت نظر احتشام‌الدوله (پسر امیرافخم) نگه داشتند. امیرافخم دستور قتل داد و یکی از نوکران سید (به نام سید خاص) او را با دستمال ابریشمی خفه کرد. روایت ناظم‌الاسلام کرمانی حاکی از آن است که جمال‌الدین چند روز در بروجرد زنده ماند و پزشکان تأیید کردند که مسموم نشده است. آخرین نامه او به پسرش سید محمدعلی (جمال‌زاده) از زندان بروجرد نوشته شد، که در آن خود را «شهید وطن» نامید و انگشتر و مهرش را برای او فرستاد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (هدی نت)، (تاریخ بیداری ایرانیان، ناظم‌الاسلام کرمانی)
 
==== مقبره در جمالیه بروجرد ====
پس از قتل، جمال‌الدین واعظ در قبرستان عمومی بروجرد دفن شد که به تدریج به «جمالیه» معروف گردید. ابتدا بدون نشانه بود، اما بعدها مزین‌السلطان چارطاقی بر آن ساخت. در سال ۱۳۰۰ ه‍.ش، همایون سیاح آن را مرمت کرد و در ۱۳۰۴ ه‍.ش، مدرسه جمالیه در آنجا بنا شد. قبرستان در ۱۳۱۵ ه‍.ش تسطیح گردید، اما در ۱۳۱۷ ه‍.ش قبر بیرون آورده شد و سنگی بزرگ بر آن نهادند. در ۱۳۱۹ ه‍.ش به باغی زیبا با عمارت تبدیل شد و در ۱۳۴۸ ه‍.ش، انجمن آثار ملی سنگی مخصوص مزار تراشید. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (هدی نت)
 
== میراث و تأثیر بر جنبش مشروطه ==
جمال‌الدین واعظ اصفهانی با سخنرانی‌های آتشین و فعالیت‌های سیاسی خود، نقش غیرقابل‌انکاری در پیشبرد جنبش مشروطه داشت. او توانست با استفاده از منبر، که در آن زمان ابزاری قدرتمند برای ارتباط با مردم بود، ایده‌های مشروطه‌خواهی را به توده‌ها منتقل کند. احمد کسروی در «تاریخ مشروطه ایران» از او به‌عنوان یکی از خطیبان برجسته‌ای یاد می‌کند که با شجاعت و فصاحت، مردم را به سوی آزادی و عدالت هدایت کرد. فعالیت‌های او در شهرهای مختلف و همکاری‌اش با نشریه الجمال، به گسترش آگاهی سیاسی و اجتماعی در ایران کمک کرد. (تاریخ مشروطه ایران، احمد کسروی)
 
=== جایگاه در تاریخ ایران ===
مرگ جمال‌الدین به‌عنوان یکی از شهدای مشروطه، نام او را در تاریخ ایران جاودانه کرد. او به‌عنوان نمادی از شجاعت و فداکاری در راه آرمان‌های آزادی و عدالت شناخته می‌شود. سخنرانی‌های او، که ترکیبی از تعالیم دینی و ایده‌های نوگرایانه بود، الگویی برای نسل‌های بعدی فعالان سیاسی و اجتماعی شد. تأثیر او بر جنبش مشروطه و نقشش در بیداری فکری مردم، همچنان در مطالعات تاریخی ایران مورد توجه قرار دارد. (راسخون)۱
 
=== ترتیب پیشنهادی بخش‌ها ===
 
# '''زندگی‌نامه و پیشینه'''
#* تولد و تحصیلات
#* آغاز فعالیت‌های مذهبی و اجتماعی
# '''فعالیت‌های اولیه در اصفهان و شیراز'''
#* ورود به اصفهان و آغاز وعظ
#* سفر به شیراز و فعالیت‌ها
# '''فعالیت‌های سیاسی و نقش در جنبش مشروطه'''
#* پیوستن به جنبش مشروطه
#* همکاری با انجمن‌های مشروطه‌خواه
#* فعالیت در نشریه الجمال
# '''اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی'''
#* پیوند دین و سیاست
#* تأکید بر آموزش و برابری اجتماعی
# '''فعالیت‌ها در شهرهای مختلف'''
#* سخنرانی‌ها در تهران
#* فعالیت در تبریز
#* حضور در رشت
# '''آثار و فعالیت‌های اقتصادی'''
#* رساله‌ها و نوشته‌ها
#* همکاری در نشریه الجمال
#* تأسیس شرکت اسلامیه
# '''روابط با علما و روشنفکران''' (بخش پیشنهادی جدید)
#* همکاری با مشروطه‌خواهان
#* مناظرات و اختلافات با علما
# '''دستگیری و مرگ'''
#* به توپ بستن مجلس و دستگیری
#* قتل در بروجرد
#* مقبره در جمالیه بروجرد
# '''میراث و تأثیر'''
#* تأثیر بر جنبش مشروطه
#* جایگاه در تاریخ ایران
 
== منابع: ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۲۷

برای صفحه تمرین.jpg




سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی (۱۲۴۲–۱۲۸۷ ه‍.ش)، یکی از برجسته‌ترین خطیبان و فعالان سیاسی دوره مشروطه ایران، نقش مهمی در بیداری فکری و اجتماعی مردم ایفا کرد. او در خانواده‌ای مذهبی در همدان متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در علوم دینی در همدان و اصفهان گذراند. جمال‌الدین به دلیل سخنرانی‌های آتشین و تأثیرگذارش در حمایت از مشروطه و عدالت‌خواهی، به یکی از چهره‌های کلیدی جنبش مشروطه تبدیل شد. او با همکاری افرادی چون ملک‌المتکلمین، در انجمن‌های مخفی و علنی مشروطه‌خواهان فعالیت داشت و از منبر به‌عنوان ابزاری برای آگاهی‌بخشی و بسیج مردم استفاده کرد. واعظ اصفهانی در سخنرانی‌هایش به موضوعاتی چون استبداد، فساد حکومتی، و لزوم قانون اساسی و عدالتخانه پرداخته و از نقش علما و مردم در اصلاحات اجتماعی حمایت می‌کرد.

وی در شهرهای مختلف از جمله تهران، تبریز، و رشت به تبلیغ مشروطه پرداخت و با نشریاتی چون «الجمال» همکاری داشت که در آن‌ها از آزادی و حقوق مردم دفاع می‌کرد. جمال‌الدین به همراه دیگر مشروطه‌خواهان، در برابر استبداد محمدعلی شاه قاجار ایستادگی کرد و پس از به توپ بستن مجلس در ۱۲۸۷ ه‍.ش، به دستور شاه دستگیر شد. او در باغشاه تهران، به همراه ملک‌المتکلمین و چند تن دیگر از آزادی‌خواهان، به طرز فجیعی به قتل رسید. مرگ او موجی از خشم و تأسف در میان مشروطه‌خواهان برانگیخت و نامش به‌عنوان یکی از شهدای جنبش مشروطه در تاریخ ایران ثبت شد.

اندیشه‌های جمال‌الدین واعظ متأثر از تعالیم اسلامی و ایده‌های نوگرایانه مشروطه بود. او معتقد به پیوند دین و سیاست بود و بر این باور بود که علما باید در هدایت مردم و مبارزه با ظلم نقش فعال داشته باشند. همچنین، او به برابری اجتماعی، آموزش همگانی، و رفع فساد از ساختارهای حکومتی تأکید داشت. با وجود اتهاماتی که برخی منابع درباره عقاید دینی او مطرح کرده‌اند، نقش او در ترویج مشروطه و آگاهی‌بخشی غیرقابل‌انکار است. میراث جمال‌الدین در سخنرانی‌هایش، فعالیت‌های سیاسی، و تأثیرش بر نسل‌های بعدی مشروطه‌خواهان باقی مانده و او به‌عنوان نمادی از شجاعت و فداکاری در راه آزادی و عدالت در تاریخ ایران شناخته می‌شود. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱، (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (راسخون)۱، (راسخون)۲، (هدی نت)

زندگی‌نامه و تحصیلات

سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی در سال ۱۲۴۲ ه‍.ش در همدان متولد شد. او در خانواده‌ای مذهبی رشد یافت و پدرش، ملا عبدالله، از علمای محلی بود. جمال‌الدین تحصیلات ابتدایی خود را در همدان آغاز کرد و سپس برای ادامه تحصیل علوم دینی به اصفهان رفت. در اصفهان، او نزد علمای برجسته‌ای چون شیخ محمدتقی آقانجفی به فراگیری فقه، اصول، و کلام پرداخت. استعداد او در خطابه از همان جوانی آشکار بود و به‌سرعت به‌عنوان واعظی توانمند شناخته شد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱

آغاز فعالیت‌های مذهبی و اجتماعی

جمال‌الدین پس از تکمیل تحصیلات، به‌عنوان واعظ در مساجد و محافل مذهبی همدان و سپس تهران فعالیت خود را آغاز کرد. او به دلیل تسلط بر فن خطابه و توانایی در جلب توجه مخاطبان، به‌سرعت مورد توجه مردم قرار گرفت. سخنرانی‌های او اغلب با زبانی ساده و قابل‌فهم برای عامه مردم ارائه می‌شد و به موضوعات اجتماعی و دینی می‌پرداخت. در این دوره، او با برخی از روشنفکران و علمای مشروطه‌خواه آشنا شد که این آشنایی، مسیر زندگی او را به سمت فعالیت‌های سیاسی سوق داد. (هدی نت)

فعالیت‌های اولیه در اصفهان و شیراز

جمال‌الدین پس از ۲۱ سالگی به اصفهان رفت و نزد علمایی چون آقانجفی به تحصیل فقه و اصول پرداخت. او در مسجد جامع آقا نورالله (مسجد نو) منبر رفت و به تدریس مشغول شد. سخنرانی‌هایش با زبانی ساده و انتقادی از ستم ظل‌السلطان، به‌سرعت شهرت آورد. او لقب «صدرالواعظین» از ظل‌السلطان و «صدرالمحققین» از محمدعلی میرزا دریافت کرد. تحت تأثیر جو انتقادی اصفهان، با فرق نوین آشنا شد و انجمن‌های مخفی مانند «مجمع سرّی» یا «انجمن ترقی» را با یارانش مانند ملک‌المتکلمین و میرزا نصرالله بهشتی تشکیل داد. هدف این انجمن‌ها، بیداری افکار عمومی و افشای ظلم‌های دینی و حکومتی بود. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱، (راسخون)۲

در محرم و صفر ۱۳۱۸ ه‍.ق، جمال‌الدین به شیراز سفر کرد و در آنجا منبر رفت. او با شعاع‌السلطنه ملاقات کرد و «لباس التقوی» را نوشت. سخنرانی‌هایش علیه قوام‌الدوله، کینه خاندان قوام را برانگیخت و در سفر سوم، پس از سوءقصد ناموفق (که اشتباهی فرد دیگری کشته شد)، به عتبات و سپس تبریز رفت. در شیراز، او مردم را به اصلاحات اجتماعی و اقتصادی تشویق کرد. (هدی نت)، (راسخون)۲

فعالیت‌های سیاسی و نقش در جنبش مشروطه

سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی در اوایل دهه ۱۲۸۰ ه‍.ش، با اوج‌گیری نهضت مشروطه، به جمع مشروطه‌خواهان پیوست. او با علما و روشنفکرانی چون ملک‌المتکلمین و شیخ محمدتقی آقانجفی همکاری نزدیکی داشت و از منبر به‌عنوان ابزاری برای ترویج ایده‌های مشروطه‌خواهی استفاده کرد. سخنرانی‌های او در مساجد تهران، به‌ویژه در مسجد جامع، با استقبال گسترده مردم مواجه شد. جمال‌الدین در این سخنرانی‌ها به انتقاد از استبداد قاجاری، فساد دربار، و بی‌عدالتی‌های اجتماعی می‌پرداخت و خواستار تأسیس عدالتخانه و قانون اساسی بود. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱

همکاری با انجمن‌های مشروطه‌خواه

جمال‌الدین در چندین انجمن مخفی و علنی مشروطه‌خواهان، از جمله انجمن باغ میکده و انجمن ملی، عضویت داشت. او در این انجمن‌ها با دیگر فعالان سیاسی مانند جهانگیرخان صوراسرافیل و میرزا نصرالله بهشتی (ملک‌المتکلمین) همکاری می‌کرد. این انجمن‌ها محلی برای بحث درباره اصلاحات سیاسی، ترویج آزادی بیان، و سازماندهی حرکت‌های مردمی علیه استبداد بودند. واعظ اصفهانی با سخنرانی‌های خود در این محافل، نقش مهمی در تهییج مردم و جلب حمایت آن‌ها برای جنبش مشروطه ایفا کرد. (راسخون)۲

فعالیت در نشریه الجمال

یکی از اقدامات برجسته جمال‌الدین، همکاری با نشریه «الجمال» بود که در سال ۱۲۸۵ ه‍.ش منتشر می‌شد. این نشریه، که تحت نظارت او و دیگر مشروطه‌خواهان اداره می‌شد، به موضوعات سیاسی و اجتماعی روز می‌پرداخت و از ایده‌های آزادی‌خواهی و مشروطه حمایت می‌کرد. جمال‌الدین در سرمقاله‌ها و نوشته‌های این نشریه، بر لزوم اجرای قانون، رفع ظلم، و مشارکت مردم در اداره کشور تأکید داشت. این نشریه به دلیل لحن انتقادی و صریح خود، تأثیر زیادی بر افکار عمومی گذاشت و به یکی از ابزارهای مهم تبلیغی مشروطه‌خواهان تبدیل شد. (هدی نت)

اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی

پیوند دین و سیاست

جمال‌الدین واعظ معتقد بود که دین و سیاست از هم جدا نیستند و علما باید در اصلاح امور جامعه نقش فعال داشته باشند. او در سخنرانی‌های خود، با استناد به تعالیم اسلامی، بر ضرورت مبارزه با ظلم و دفاع از حقوق مردم تأکید می‌کرد. به باور او، اجرای عدالت و قانون در جامعه، وظیفه‌ای دینی و اجتماعی است که علما و مردم به‌طور مشترک باید به آن پایبند باشند. این دیدگاه او را به یکی از برجسته‌ترین خطیبان مشروطه‌خواه تبدیل کرد که توانست میان توده‌های مذهبی و ایده‌های نوگرایانه مشروطه پیوند برقرار کند. (راسخون)۱

تأکید بر آموزش و برابری اجتماعی

یکی از محورهای اصلی اندیشه‌های جمال‌الدین، لزوم آموزش همگانی و برابری اجتماعی بود. او معتقد بود که نادانی و فقر، ریشه بسیاری از مشکلات اجتماعی ایران است و دولت باید با ایجاد مدارس و گسترش آموزش، زمینه پیشرفت جامعه را فراهم کند. او همچنین از برابری حقوق طبقات مختلف جامعه دفاع می‌کرد و بر این باور بود که هیچ گروهی نباید بر گروه دیگر برتری داشته باشد. این دیدگاه‌ها در سخنرانی‌های او در شهرهای مختلف، از جمله تبریز و رشت، بازتاب گسترده‌ای داشت. (راسخون)۲

فعالیت‌های جمال‌الدین در شهرهای مختلف

سخنرانی‌ها در تهران

سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی در تهران به‌عنوان یکی از خطیبان اصلی جنبش مشروطه شناخته می‌شد. او در مساجد و محافل عمومی، به‌ویژه در مسجد جامع تهران، سخنرانی‌هایی ایراد می‌کرد که تأثیر عمیقی بر مردم داشت. در این سخنرانی‌ها، او با زبانی ساده و آتشین، از استبداد محمدعلی شاه قاجار انتقاد می‌کرد و خواستار تأسیس مجلس شورای ملی و اجرای قانون اساسی بود. سخنرانی‌های او نه‌تنها نخبگان، بلکه توده‌های مردم را نیز به حمایت از مشروطه ترغیب می‌کرد. او همچنین در این دوره با علمایی چون شیخ فضل‌الله نوری و دیگر مشروطه‌خواهان در ارتباط بود، هرچند گاهی اختلاف‌نظرهایی با برخی علما داشت. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱

فعالیت در تبریز

جمال‌الدین در سال ۱۲۸۶ ه‍.ش به تبریز سفر کرد و در آنجا نیز به ایراد سخنرانی‌های مشروطه‌خواهانه پرداخت. تبریز در آن زمان یکی از مراکز اصلی جنبش مشروطه بود و جمال‌الدین با همکاری انجمن‌های محلی، به‌ویژه انجمن ایالتی آذربایجان، نقش مهمی در تهییج مردم این شهر ایفا کرد. او در سخنرانی‌هایش بر ضرورت وحدت میان مردم و علما برای پیشبرد اهداف مشروطه تأکید داشت و از مبارزات مسلحانه مشروطه‌خواهان تبریز در برابر نیروهای استبدادی حمایت می‌کرد. فعالیت‌های او در تبریز به تقویت روحیه آزادی‌خواهی در این شهر کمک کرد. (راسخون)۲

حضور در رشت

جمال‌الدین همچنین در رشت فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی چشمگیری داشت. او در این شهر با گروه‌های مشروطه‌خواه محلی همکاری کرد و در سخنرانی‌های خود به موضوعاتی چون لزوم اصلاحات اجتماعی، مبارزه با فساد حکومتی، و حمایت از حقوق مردم پرداخت. حضور او در رشت، به‌ویژه در سال ۱۲۸۷ ه‍.ش، با استقبال گسترده مردم مواجه شد و به بسیج نیروهای مشروطه‌خواه در این منطقه کمک کرد. او در این شهر نیز از منبر برای تبلیغ ایده‌های مشروطه و آگاهی‌بخشی به مردم استفاده کرد. (هدی نت)

مرسی رفیق! خوشحالم که ترتیب بخش‌ها اوکی شد. طبق پیشنهادت، بخش جدید «روابط با علما و روشنفکران» رو می‌نویسم و پیشنهاد می‌دم که این بخش رو بعد از «فعالیت‌ها در شهرهای مختلف» و قبل از «آثار و فعالیت‌های اقتصادی» قرار بدی، چون منطقاً همکاری‌ها و مناظراتش با علما و روشنفکران به فعالیت‌های سیاسیش در شهرها مرتبط‌تره و قبل از بحث آثارش می‌تونه یه پل خوب باشه. اینجوری ترتیب زمانی و موضوعی مقاله حفظ می‌شه. حالا بریم سراغ بخش جدید!

آثار و فعالیت‌های اقتصادی

رساله‌ها و نوشته‌ها

جمال‌الدین واعظ اصفهانی دو رساله مهم نوشت: «لباس التقوی» در سال ۱۳۱۸ ه‍.ق در شیراز، که به موضوعات اخلاقی و اجتماعی می‌پرداخت و مورد تقریظ علما قرار گرفت؛ و «رؤیای صادقه» در همکاری با ملک‌المتکلمین، شیخ احمد روحی، حاج فاتح‌الملک، میرزا اسدالله خان و مجدالاسلام کرمانی، پیش از محرم ۱۳۲۰ ه‍.ق در اصفهان. این رساله با کمک کنسولگری روسیه چاپ و توزیع شد و به انتقاد از استبداد دینی و حکومتی می‌پرداخت. او همچنین مقالاتی با امضای مستعار «۷۲ اصفهانی» در حبل‌المتین کلکته و روزنامه مظفری منتشر کرد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (راسخون)۲

همکاری در نشریه الجمال

نشریه «الجمال» از ۲۶ محرم ۱۳۲۵ ه‍.ق تا ۲۷ ربیع‌الآخر ۱۳۲۶ ه‍.ق منتشر می‌شد و مواعظ و سخنرانی‌های جمال‌الدین را چاپ می‌کرد. این نشریه تحت نظارت او و دیگر مشروطه‌خواهان اداره می‌شد و به موضوعات سیاسی و اجتماعی روز می‌پرداخت، از جمله دفاع از مشروطه، قانون‌مداری و عدالت. نوشته‌های او در این نشریه، مفاهیم آزادی و حقوق را با استناد به قرآن و احادیث تبیین می‌کرد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (راسخون)۱

تأسیس شرکت اسلامیه

در شوال ۱۳۱۶ ه‍.ق، جمال‌الدین با همراهی ملک‌المتکلمین و شیخ احمد کرمانی، «شرکت اسلامیه» را برای ترویج منسوجات ایرانی و مقابله با واردات بیگانه تأسیس کرد. او به‌عنوان مبلغ، در اصفهان و شیراز منبر رفت و مردم را به سرمایه‌گذاری تشویق نمود. علمایی چون آقانجفی و مراجع عتبات از آن حمایت کردند. این شرکت نمادی از تلاش برای خودکفایی اقتصادی در برابر نفوذ خارجی بود. (راسخون)۲

روابط با مشروطه‌خواهخان و علما

سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی روابط نزدیکی با روشنفکران و فعالان برجسته جنبش مشروطه داشت. او با افرادی چون ملک‌المتکلمین، جهانگیرخان صوراسرافیل، و میرزا نصرالله بهشتی همکاری تنگاتنگی در انجمن‌های مشروطه‌خواه، مانند انجمن باغ میکده و انجمن ملی، برقرار کرد. این همکاری‌ها به‌ویژه در تهران و در جریان سخنرانی‌های مشترک در مساجد و محافل عمومی شکل گرفت. جمال‌الدین با استفاده از جایگاه خود به‌عنوان واعظ، ایده‌های آزادی‌خواهانه این روشنفکران را با زبان مذهبی به مردم منتقل می‌کرد. او و ملک‌المتکلمین در بسیاری از جلسات مخفی، برنامه‌ریزی برای پیشبرد اهداف مشروطه، از جمله تأسیس مجلس و قانون اساسی، را دنبال کردند. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۱، (راسخون)۲

مناظرات و اختلافات با علما

جمال‌الدین با برخی از علمای وقت، به‌ویژه شیخ فضل‌الله نوری، روابط پیچیده‌ای داشت. در حالی که او از حمایت علمایی چون شیخ محمدتقی آقانجفی برخوردار بود، با شیخ فضل‌الله نوری، که در دوره‌ای به مشروعه‌خواهی گرایش پیدا کرد، اختلاف‌نظرهایی پیدا کرد. این اختلافات بیشتر بر سر حدود دخالت دین در سیاست و نحوه اجرای مشروطه بود. جمال‌الدین معتقد بود که مشروطه باید با اصول اسلامی همخوانی داشته باشد، اما در عین حال از اصلاحات اجتماعی و سیاسی نوگرایانه حمایت می‌کرد. او در مناظرات خود با علما، با استناد به قرآن و احادیث، بر ضرورت عدالت و مبارزه با استبداد تأکید داشت. این مناظرات، که گاهی در محافل عمومی برگزار می‌شد، به تقویت جایگاه او به‌عنوان خطیبی آگاه و شجاع کمک کرد. (راسخون)۱، (هدی نت)

تأثیر بر روشنفکران و علما

سخنرانی‌های جمال‌الدین نه‌تنها بر توده‌های مردم، بلکه بر روشنفکران و برخی علما نیز اثر گذاشت. او با ترکیب مفاهیم دینی و ایده‌های نوگرایانه، توانست پلی بین علمای سنتی و روشنفکران مشروطه‌خواه ایجاد کند. ناظم‌الاسلام کرمانی در «تاریخ بیداری ایرانیان» از تأثیر سخنرانی‌های او بر علما و مردم سخن گفته و او را به‌عنوان یکی از عوامل مهم وحدت در جنبش مشروطه ستوده است. همکاری او با روشنفکرانی چون صوراسرافیل در نشریه «الجمال» نیز نشان‌دهنده نقش او در پیوند دادن دو جریان فکری مذهبی و سکولار در جنبش مشروطه بود. (تاریخ بیداری ایرانیان، ناظم‌الاسلام کرمانی)

دستگیری و مرگ

به توپ بستن مجلس و دستگیری

با به قدرت رسیدن محمدعلی شاه قاجار و شدت گرفتن اقدامات ضد مشروطه، جمال‌الدین واعظ به یکی از اهداف اصلی دربار تبدیل شد. پس از به توپ بستن مجلس شورای ملی در ۲۳ جمادی‌الاول ۱۳۲۶ ه‍.ق (خرداد ۱۲۸۷ ه‍.ش)، او به همراه دیگر رهبران مشروطه‌خواه، از جمله ملک‌المتکلمین و جهانگیرخان صوراسرافیل، از تهران گریخت. جمال‌الدین با لباس مبدل ابتدا به خانه میرزا حسین تفرشی و سپس به خانه میرزا اسدالله‌خان سرتیپ توپ‌خانه پناه برد و از آنجا به حضرت عبدالعظیم و بعد به همدان رفت. در همدان، توسط نوکر مظفرالملک (حاکم همدان) شناسایی شد و در طویله دارالحکومه زندانی گردید. مظفرالملک تلاش کرد با درخواست عفو از شاه، جان او را نجات دهد، اما امام جمعه همدان مخالفت کرد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲

قتل در بروجرد

در شوال ۱۳۲۶ ه‍.ق (آبان ۱۲۸۷ ه‍.ش)، جمال‌الدین واعظ به دستور محمدعلی شاه به امیرافخم (حاکم بروجرد) تحویل داده شد. او را به زندان بروجرد منتقل کردند و چند ماه در باغ شورین و سپس در زندان بروجرد تحت نظر احتشام‌الدوله (پسر امیرافخم) نگه داشتند. امیرافخم دستور قتل داد و یکی از نوکران سید (به نام سید خاص) او را با دستمال ابریشمی خفه کرد. روایت ناظم‌الاسلام کرمانی حاکی از آن است که جمال‌الدین چند روز در بروجرد زنده ماند و پزشکان تأیید کردند که مسموم نشده است. آخرین نامه او به پسرش سید محمدعلی (جمال‌زاده) از زندان بروجرد نوشته شد، که در آن خود را «شهید وطن» نامید و انگشتر و مهرش را برای او فرستاد. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (هدی نت)، (تاریخ بیداری ایرانیان، ناظم‌الاسلام کرمانی)

مقبره در جمالیه بروجرد

پس از قتل، جمال‌الدین واعظ در قبرستان عمومی بروجرد دفن شد که به تدریج به «جمالیه» معروف گردید. ابتدا بدون نشانه بود، اما بعدها مزین‌السلطان چارطاقی بر آن ساخت. در سال ۱۳۰۰ ه‍.ش، همایون سیاح آن را مرمت کرد و در ۱۳۰۴ ه‍.ش، مدرسه جمالیه در آنجا بنا شد. قبرستان در ۱۳۱۵ ه‍.ش تسطیح گردید، اما در ۱۳۱۷ ه‍.ش قبر بیرون آورده شد و سنگی بزرگ بر آن نهادند. در ۱۳۱۹ ه‍.ش به باغی زیبا با عمارت تبدیل شد و در ۱۳۴۸ ه‍.ش، انجمن آثار ملی سنگی مخصوص مزار تراشید. (مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی)۲، (هدی نت)

میراث و تأثیر بر جنبش مشروطه

جمال‌الدین واعظ اصفهانی با سخنرانی‌های آتشین و فعالیت‌های سیاسی خود، نقش غیرقابل‌انکاری در پیشبرد جنبش مشروطه داشت. او توانست با استفاده از منبر، که در آن زمان ابزاری قدرتمند برای ارتباط با مردم بود، ایده‌های مشروطه‌خواهی را به توده‌ها منتقل کند. احمد کسروی در «تاریخ مشروطه ایران» از او به‌عنوان یکی از خطیبان برجسته‌ای یاد می‌کند که با شجاعت و فصاحت، مردم را به سوی آزادی و عدالت هدایت کرد. فعالیت‌های او در شهرهای مختلف و همکاری‌اش با نشریه الجمال، به گسترش آگاهی سیاسی و اجتماعی در ایران کمک کرد. (تاریخ مشروطه ایران، احمد کسروی)

جایگاه در تاریخ ایران

مرگ جمال‌الدین به‌عنوان یکی از شهدای مشروطه، نام او را در تاریخ ایران جاودانه کرد. او به‌عنوان نمادی از شجاعت و فداکاری در راه آرمان‌های آزادی و عدالت شناخته می‌شود. سخنرانی‌های او، که ترکیبی از تعالیم دینی و ایده‌های نوگرایانه بود، الگویی برای نسل‌های بعدی فعالان سیاسی و اجتماعی شد. تأثیر او بر جنبش مشروطه و نقشش در بیداری فکری مردم، همچنان در مطالعات تاریخی ایران مورد توجه قرار دارد. (راسخون)۱

ترتیب پیشنهادی بخش‌ها

  1. زندگی‌نامه و پیشینه
    • تولد و تحصیلات
    • آغاز فعالیت‌های مذهبی و اجتماعی
  2. فعالیت‌های اولیه در اصفهان و شیراز
    • ورود به اصفهان و آغاز وعظ
    • سفر به شیراز و فعالیت‌ها
  3. فعالیت‌های سیاسی و نقش در جنبش مشروطه
    • پیوستن به جنبش مشروطه
    • همکاری با انجمن‌های مشروطه‌خواه
    • فعالیت در نشریه الجمال
  4. اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی
    • پیوند دین و سیاست
    • تأکید بر آموزش و برابری اجتماعی
  5. فعالیت‌ها در شهرهای مختلف
    • سخنرانی‌ها در تهران
    • فعالیت در تبریز
    • حضور در رشت
  6. آثار و فعالیت‌های اقتصادی
    • رساله‌ها و نوشته‌ها
    • همکاری در نشریه الجمال
    • تأسیس شرکت اسلامیه
  7. روابط با علما و روشنفکران (بخش پیشنهادی جدید)
    • همکاری با مشروطه‌خواهان
    • مناظرات و اختلافات با علما
  8. دستگیری و مرگ
    • به توپ بستن مجلس و دستگیری
    • قتل در بروجرد
    • مقبره در جمالیه بروجرد
  9. میراث و تأثیر
    • تأثیر بر جنبش مشروطه
    • جایگاه در تاریخ ایران

منابع:

برگرفته از «https://www.iran-pedia.org/w/index.php?title=کاربر:Khosro/صفحه_تمرین_NOINDEX&oldid=81914»