ایران پدیا

کاربر:Khosro/صفحه تمرین NOINDEX: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|وسط|بندانگشتی|887x887پیکسل]]
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|بندانگشتی|887x887پیکسل]]


'''مهران بهرامیان'''، (متولد ۱۳۷۲، سمیرم - درگذشته ۱۴۰۴، زندان دستگرد اصفهان) از بازداشت‌شدگان [[اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ ایران|اعتراضات سراسری ۱۴۰۱]] در ایران، در ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ در زندان دستگرد اصفهان اعدام شد. او به اتهام «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، عضو [[بسیج]]، در جریان اعتراضات دی‌ماه ۱۴۰۱ در سمیرم محکوم شده بود. مهران، که برادرش مراد در آبان ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی کشته شده بود، در مراسم چهلم جان‌باختگان اعتراضات بازداشت شد. منابع حقوق بشری گزارش دادند که او و برادرش فاضل در بازداشتگاه اطلاعات [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی|سپاه پاسداران]] تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی، از جمله شکستگی دنده و پارگی پرده گوش، قرار گرفتند و مجبور به اعترافات اجباری شدند. روند قضایی پرونده او با انتقادات گسترده‌ای به دلیل نبود دادرسی عادلانه همراه بود. حکم اعدام مهران پس از تأیید در دیوان عالی کشور اجرا شد، در حالی که فاضل بهرامیان همچنان در خطر اعدام قرار دارد. اعدام مهران بهرامیان با موجی از محکومیت‌ها از سوی فعالان مدنی، چهره‌های سیاسی، و سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر مواجه شد. در سمیرم، کسبه و بازاریان در اعتراض به این اعدام و احکام قبلی دست به اعتصاب زدند. این اعتصابات، نشان‌دهنده خشم عمومی نسبت به سرکوب معترضان بود. اعدام مهران بهرامیان در آستانه سومین سالگرد قتل [[مهسا امینی]]، به‌عنوان نمادی از تشدید سرکوب‌های جمهوری اسلامی، توجهات داخلی و بین‌المللی را به خود جلب کرد و به کارزارهای ضد اعدام مانند «همصدا شویم» دامن زد. این رویداد بار دیگر بر [[نقض حقوق بشر در ایران]] و نیاز به پاسخگویی بین‌المللی تأکید کرد.<ref name=":0">[https://iranwire.com/fa/news-1/124735-%D8%AC%D8%B2%DB%8C%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%AA%D8%A7%D8%B2%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B3%D9%85%DB%8C%D8%B1%D9%85-%D8%B5%D8%AF%D9%88%D8%B1-%D8%AD%DA%A9%D9%85-%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%85-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%81%D8%A7%D8%B6%D9%84-%D8%A8%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86/ جزییات تازه از پرونده سمیرم؛ حکم اعدام برای مهران و فاضل بهرامیان - ایران وایر] 2</ref><ref name=":1">[https://iranhrs.org/%d8%a7%d8%b9%d8%af%d8%a7%d9%85-%d9%85%d9%87%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d9%87%d8%b1%d8%a7%d9%85%db%8c%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d8%b2%d9%86%d8%af%d8%a7%d9%86/ اعدام زندانی سیاسی مهران بهرامیان در زندان دستگرد اصفهان - کانون حقوق بشر ایران] 3</ref><ref name=":2">[https://www.radiozamaneh.com/864099/ جمهوری اسلامی حکم اعدام مهران بهرامیان را اجرا کرد، نگرانی از اجرای حکم اعدام برادر او، فاضل - رادیو زمانه]</ref><ref name=":3">[https://iranhr.net/fa/articles/7971/ اعدام مهران بهرامیان، یکی از متهمان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ - سازمان حقوق بشر ایران]</ref>
{{جعبه اطلاعات هنرمند
| رنگ پس‌زمینه =
| عنوان =
| تصویر = جوانی ناصر تقوایی.jpg
| اندازه تصویر =
| توضیح تصویر = ناصر تقوایی در جوانی، کارگردان و مستندساز برجسته ایرانی
| نام اصلی =
| نام = ناصر تقوایی
| نام خانوادگی =
| تاریخ تولد = ۱۹ تیر ۱۳۲۰
| شهر تولد = آبادان
| کشور تولد =
| تاریخ مرگ = ۲۲ مهر ۱۴۰۴
| شهر مرگ = تهران
| کشور مرگ =
| ملیت =
| حوزه فعالیت = کارگردانی، نویسندگی، مستندسازی، عکاسی
| رشته = سینما و تلویزیون
| آموزش =
| جنبش = موج نوی سینمای ایران
| سبک = واقع‌گرایی، نشانه‌شناسی، اقتباس ادبی
| آثار = آرامش در حضور دیگران، ناخدا خورشید، دایی‌جان ناپلئون، کاغذ بی‌خط، باد جن، تمرین آخر و...
| پشتیبانان =
| تأثیرپذیرفته از = غلامحسین ساعدی، ارنست همینگوی، ایرج پزشکزاد، ابراهیم گلستان
| تأثیرگذاشته بر = نسل جدید فیلمسازان ایرانی
| جوایز = شیر نقره‌ای ونیز (۱۳۵۲، آرامش در حضور دیگران)، پلنگ برنزی لوکارنو (۱۳۶۶، ناخدا خورشید)، نامزد نخل طلایی کن (۱۳۷۷، کشتی یونانی)، تندیس زرین جشن خانه سینما (۱۳۸۱، کاغذ بی‌خط، نپذیرفت)
| وب‌گاه =
| ازدواج‌ها = شهرنوش پارسی‌پور، شهین‌دخت بهزادی، مرضیه وفامهر
| فرزندان = علی تقوایی
}}
'''ناصر تقوایی'''، (۱۹ تیر ۱۳۲۰، آبادان – در گذشته ۲۲ مهر ۱۴۰۴، تهران) یکی از پیشگامان موج نوی سینمای ایران، کارگردان، نویسنده، عکاس و مستندساز برجسته‌ای بود که با آثارش بر پایه ادبیات و واقع‌گرایی اجتماعی، هویت سینمایی معاصر ایران را شکل داد. او زاده آبادان در خانواده‌ای متوسط، تحصیلات دبیرستانی خود را در آنجا گذراند و از نوجوانی به سینما و ادبیات علاقه‌مند شد. فعالیت حرفه‌ای‌اش با دستیاری در فیلم «خشت و آینه» ابراهیم گلستان آغاز شد و با مستندسازی در دهه ۱۳۴۰ ادامه یافت. ناصر تقویی بنیان‌گذار موج نو بود و با اقتباس از نویسندگانی چون [[غلامحسین ساعدی]]، ارنست همینگوی و ایرج پزشکزاد، آثاری خلق کرد که به مسائل انسانی، اجتماعی و هجو اشرافیت می‌پرداختند. برجسته‌ترین آثارش شامل فیلم‌های «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹، اقتباس از ساعدی، توقیف چهارساله)، «صادق کرده» (۱۳۵۱)، «نفرین» (۱۳۵۲)، «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵، اقتباس از همینگوی)، «ای ایران» (۱۳۶۸)، «کشتی یونانی» (۱۳۷۷، نامزد نخل طلایی کن)، و «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۰، استعاره از [[قتل‌های زنجیره‌ای]]) است. سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴، هجو طنزآمیز اشرافیت) تنها اثر تلویزیونی اوست. مستندهایی چون «باد جن»، «[[فروغ فرخزاد]]» و «تمرین آخر» (درباره تعزیه) نیز از کارنامه‌اش هستند.


= زندگی و پیشینه =
تقوایی جوایز متعددی دریافت کرد، از جمله شیر نقره ونیز برای «آرامش در حضور دیگران»، پلنگ برنزی لوکارنو برای «ناخدا خورشید»، و تندیس زرین بهترین فیلم جشن خانه سینما برای «کاغذ بی‌خط» (که نپذیرفت). او در برابر سانسور رژیم پهلوی و جمهوری اسلامی مقاومت کرد؛ آثارش توقیف شدند و پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]، ۲۲ سال دوری اجباری از سینما داشت. پروژه‌هایی چون «چای تلخ» و «کوچک جنگلی» نیمه‌کاره ماندند به دلیل سانسور و عدم حمایت. زندگی شخصی‌اش شامل ازدواج با شهرنوش پارسی‌پور (۱۳۴۶–۱۳۵۲، حاصل یک پسر به نام علی)، شهین‌دخت بهزادی، و مرضیه وفامهر (همسر دوم یا سوم) بود. سال‌ها با بیماری ناشناخته دست‌وپنجه نرم کرد و در ۲۲ مهر ۱۴۰۴ در ۸۴ سالگی بر اثر عوارض آن در تهران درگذشت. ناصر تقوایی، با محبوبیت مردمی و استقلال هنری، نماد آزاده‌زیستی بود و آثارش همچنان الهام‌بخش است.<ref name=":2">[https://news.mojahedin.org/i/%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D8%A8%D8%B3%D8%AA%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%AF%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D8%AA%D9%82%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%88-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87-%D9%87%D9%86%D8%B1%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D9%85%DB%8C%D9%87%D9%86 تسلیت به بستگان و دوستداران ناصر تقوایی و جامعه هنرمندان آزادهٔ میهن - سازمان مجاهدین خلق]</ref><ref name=":0">[https://namnak.com/nasser-taghvai-biography.p111553 بیماری ناصر تقوایی+ بیوگرافی - نمناک]</ref><ref name=":1">[https://www.filimo.com/shot/17096/%d9%86%d8%a7%d8%b5%d8%b1-%d8%aa%d9%82%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c/ نگاهی به کارنامه ناصر تقوایی - فیلیمو]</ref><ref name=":3">[https://www.radiofarda.com/a/nasser-taghvaei-dies-84-years-film/33559326.html ناصر تقوایی، کارگردان و خالق آثار شاخص سینمایی و تلویزیونی، درگذشت - رادیو فردا]</ref>  
مهران بهرامیان، متولد سال ۱۳۷۲ در شهر سمیرم استان اصفهان، یکی از شهروندان فعال در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ ایران بود. او متأهل و دارای فرزند بود و به عنوان کارگر ساختمانی امرار معاش می‌کرد. مهران در خانواده‌ای زندگی می‌کرد که تحت تأثیر سرکوب‌های حکومتی قرار گرفته بود. برادر بزرگ‌تر او، مراد بهرامیان، در آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری توسط نیروهای امنیتی در سمیرم کشته شد. این واقعه تأثیر عمیقی بر مهران گذاشت و او را به یکی از شرکت‌کنندگان فعال در مراسم چهلم جان‌باختگان اعتراضات تبدیل کرد. مهران بهرامیان پیش از بازداشت، در فعالیت‌های اجتماعی و اعتراضی در سمیرم مشارکت داشت و به دلیل شرایط خانوادگی و از دست دادن برادرش، انگیزه‌ای قوی برای اعتراض به سرکوب‌های حکومتی داشت.<ref name=":0" /><ref name=":4">[https://iranhrs.org/%D9%85%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%81%D8%A7%D8%B6%D9%84-%D8%A8%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7/ مهران بهرامیان و فاضل بهرامیان به اعدام محکوم شدند - کانون حقوق بشر ایران] 1</ref>  


== بازداشت و اتهامات ==
== زندگی اولیه و تحصیلات ==
مهران بهرامیان در دی‌ماه ۱۴۰۱، در جریان مراسم چهلم جان‌باختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، در شهر سمیرم، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. او به اتهام «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، یکی از اعضای بسیج، در جریان درگیری‌های اعتراضی سمیرم متهم شد. منابع حقوق بشری گزارش داده‌اند که این اتهامات بر اساس اعترافات اجباری اخذشده تحت شکنجه مطرح شده‌اند و هیچ مدرک مستقل و معتبری برای اثبات این اتهامات ارائه نشده است. مهران به همراه برادرش فاضل بهرامیان، که او نیز در همان مراسم بازداشت شده بود، به بازداشتگاه اطلاعات سپاه پاسداران در اصفهان منتقل شد. شرایط بازداشت او با بی‌خبری طولانی‌مدت همراه بود، به‌طوری که خانواده‌اش برای مدتی از وضعیت او اطلاعی نداشتند. این بازداشت در حالی رخ داد که مهران پیش‌تر به دلیل فعالیت‌های اعتراضی‌اش تحت نظر نیروهای امنیتی قرار داشت.<ref name=":4" /><ref name=":0" /><ref name=":3" />
ناصر تقوایی در نوزدهمین روز از تیر ماه ۱۳۲۰ در روستای عرب‌نشین سعدونی در جنوب شرقی آبادان به دنیا آمد. پدرش، علی تقوایی، کارمند اداره گمرک بود و این شغل خانواده را ناگزیر به سفرهایی به بندر لنگه می‌کرد. تقوایی در توصیف دوران کودکی خود اظهار داشته است که به آدم‌های دانایی برخورد کرده، اما زندگی کودکی‌اش صحنه جالبی ندارد. محیط آبادان و جنوب ایران، با فرهنگ اقلیمی و اجتماعی غنی، بر سبک هنری او تأثیر عمیقی گذاشت و بعدها در آثارش منعکس شد.  


=== شکنجه و اعترافات اجباری ===
تقوایی تحصیلات دبیرستانی خود را در دبیرستان رازی آبادان به پایان رساند. از سال‌های نوجوانی به دنیای سینما و ادبیات علاقه‌مند شد و این علایق پایه‌ای برای ورودش به حرفه فیلمسازی فراهم کرد. او یکی از عوامل فنی فیلم سینمایی «خشت و آینه» ساخته ابراهیم گلستان بود که این تجربه، نخستین گام جدی او در عرصه سینما محسوب می‌شود. نزدیکی به ادبیات، به ویژه نویسندگانی چون ارنست همینگوی، از ویژگی‌های بارز او بود.<ref name=":0" />  
مهران بهرامیان پس از بازداشت در دی‌ماه ۱۴۰۱ در بازداشتگاه اطلاعات سپاه در اصفهان تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت. منابع حقوق بشری گزارش داده‌اند که او و برادرش فاضل بهرامیان در سلول‌های انفرادی نگهداری شدند و در معرض فشارهای سنگین برای اخذ اعترافات اجباری قرار گرفتند. این شکنجه‌ها شامل ضرب‌وشتم شدید، شکستگی دنده، و پارگی پرده گوش بود که به وضعیت جسمانی و روانی او آسیب جدی وارد کرد. مهران در اعتراض به این شرایط غیرانسانی، با دوختن لب‌های خود دست به اعتصاب غذا زد، اقدامی که نشان‌دهنده مقاومت او در برابر فشارهای بازجویان بود. بر اساس گزارشات ارگان‌های حقوق بشری، اعترافات او تحت شکنجه اخذ شده و فاقد اعتبار قانونی بود، زیرا هیچ مدرک مستقل و معتبری برای اتهامات مطرح‌شده علیه او ارائه نشد. این شرایط نقض آشکار استانداردهای دادرسی عادلانه را نشان می‌دهد و مورد انتقاد سازمان‌های حقوق بشری قرار گرفت.<ref name=":5">[https://iranhrs.org/%D9%81%D8%A7%D8%B6%D9%84-%D9%88-%D9%85%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%D8%8C-%D8%AA%D9%87%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%DA%A9%D9%85/ تهدید اجرای حکم اعدام و بی خبری از فاضل و مهران بهرامیان - کانون حقوق بشر ایران] 2</ref><ref>[https://bazdashtshodegan.com/%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%85%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%D9%88%D8%AE%D8%AA%D9%86-%D9%84/ زندانی سیاسی مهران بهرامیان با دوختن لب خود دست به اعتصاب غذا زد! - صدای بازداشت‌شدگان]</ref><ref name=":0" />  


== پروسه دادگاه و حکم اعدام ==
== ورود به حرفه و فعالیت‌های اولیه ==
مهران بهرامیان پس از بازداشت در دی‌ماه ۱۴۰۱، به اتهام «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، عضو بسیج، در جریان اعتراضات سمیرم، در دادگاه انقلاب اصفهان محاکمه شد. روند قضایی پرونده او با انتقادات گسترده‌ای از سوی سازمان‌های حقوق بشری مواجه شد، زیرا فاقد استانداردهای دادرسی عادلانه بود. منابع گزارش داده‌اند که مهران از دسترسی به وکیل انتخابی محروم بود و دادگاه بر اساس اعترافات اجباری اخذشده تحت شکنجه حکم صادر کرد. حکم اعدام او در شعبه دوم دادگاه انقلاب صادر و سپس در دیوان عالی کشور تأیید شد. این فرآیند قضایی به دلیل نبود شواهد معتبر و نقض حقوق متهم مورد اعتراض قرار گرفت. در واکنش به صدور حکم اعدام، مردم سمیرم در تابستان ۱۴۰۲ دست به اعتصابات و اعتراضات گسترده‌ای زدند تا از اجرای حکم جلوگیری کنند، اما این تلاش‌ها بی‌نتیجه ماند.<ref name=":0" /><ref name=":4" /><ref name=":3" />
[[پرونده:جوانی ناصر تقوایی؛2.jpg|جایگزین=جوانی ناصر تقوایی|بندانگشتی|220x220پیکسل|جوانی ناصر تقوایی]]


=== اجرای حکم اعدام ===
=== آغاز مستندسازی ===
مهران بهرامیان در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ در زندان دستگرد (مرکزی) اصفهان اعدام شد. این اعدام در حالی اجرا شد که او به اتهام «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، عضو بسیج، در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ محکوم شده بود. منابع حقوق بشری گزارش داده‌اند که اعدام مهران بهرامیان بدون اطلاع قبلی به خانواده یا وکیل او انجام گرفته و این اقدام نقض آشکار موازین حقوق بشر بوده است. اعدام او در آستانه سومین سالگرد قتل مهسا امینی، که جرقه اعتراضات ۱۴۰۱ را زده بود، توجهات داخلی و بین‌المللی را به خود جلب کرد. سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر این اعدام را محکوم کردند و آن را بخشی از سرکوب گسترده معترضان توسط جمهوری اسلامی دانستند. نگرانی‌هایی نیز درباره وضعیت برادرش، فاضل بهرامیان، که همچنان در خطر اعدام قرار دارد، مطرح شده است.<ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" />
ناصر تقوایی فعالیت حرفه‌ای خود را با ساخت مستند در اواسط دهه ۱۳۴۰ آغاز کرد. او به عنوان مستندساز برای تلویزیون ملی ایران کار کرد و آثاری چون «نانخورهای بیسواد»، «آرایشگاه آفتاب»، «تاکسی متر»، «باد جن»، «نخل»، «پنج‌شنبه‌بازار میناب»، «موسیقی جنوب»، «اربعین»، «مشهد قالی» و «فروغ فرخزاد» را ساخت. این مستندها، با نگاهی جامعه‌شناختی و واقع‌گرایانه به فرهنگ و زندگی جنوب ایران، نشان‌دهنده دقت او در فضاسازی و نشانه‌شناسی بصری بودند.  


== بازتاب‌ها و اعتراضات ==
=== ورود به فیلم بلند و موج نو ===
اعدام مهران بهرامیان در ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ موجی از واکنش‌های داخلی و بین‌المللی را برانگیخت. در شهر سمیرم، کسبه و بازاریان در اعتراض به اعدام مهران و احکام صادرشده علیه دیگر بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱، از جمله برادرش فاضل بهرامیان، دست به اعتصابات گسترده زدند. این اعتصابات، که در تابستان و زمستان ۱۴۰۲ نیز رخ داده بود، نشان‌دهنده خشم عمومی نسبت به سرکوب معترضان توسط جمهوری اسلامی بود. سازمان‌های حقوق بشری، از جمله عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر، اعدام مهران را به شدت محکوم کردند و آن را نمونه‌ای از نقض حقوق بشر و استفاده از مجازات اعدام برای سرکوب مخالفان سیاسی دانستند. شماری از چهره‌های سیاسی و فعالان مدنی نیز این اقدام را محکوم کرده و خواستار توقف اعدام‌های سیاسی شدند. [[شورای ملی مقاومت ایران]] نیز در اطلاعیه‌ای اعدام مهران بهرامیان را به‌عنوان بخشی از سرکوب قیام ۱۴۰۱ محکوم کرد و بر ضرورت پاسخگویی بین‌المللی تأکید نمود. این واکنش‌ها به کارزارهای ضد اعدام، مانند «همصدا شویم»، دامن زد و توجه جهانی را به وضعیت حقوق بشر در ایران جلب کرد.<ref name=":6">[https://iranwire.com/fa/news-1/124895-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%A8-%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D9%85%DB%8C%D8%B1%D9%85-%D9%81%D8%A7%D8%B6%D9%84-%D9%88-%D9%85%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%87%D9%85%DA%86%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%87%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF/ اعتصاب سراسری در سمیرم؛ فاضل و مهران بهرامیان همچنان در انفرادی هستند - ایران وایر] 1</ref><ref>[https://www.iranintl.com/202509067055 شماری از چهره‌های سیاسی و فعالان مدنی اعدام مهران بهرامیان را محکوم کردند - ایران اینترنشنال]</ref><ref name=":2" /><ref name=":7">[https://www.hambastegimeli.com/114910_%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%85-%D9%85%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%85-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%B1 اعدام مهران بهرامیان زندانی قیام به‌خاطر حمله به خودرو نیروهای سرکوبگر و هلاکت مزدور محسن رضایی - همبستگی ملی]</ref>  
ناصر تقوایی به عنوان یکی از چهره‌های کلیدی موج نوی دوم سینمای ایران شناخته می‌شود که در تقابل با فیلم فارسی و ادامه رویکرد «خشت و آینه» شکل گرفت. او در میان سینماگران ایرانی به دلیل پیوند عمیق با ادبیات شهرت دارد و نامش در کنار مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، علی حاتمی و امیر نادری قرار می‌گیرد. اولین فیلم بلند او، «آرامش در حضور دیگران»، در سال ۱۳۴۹ ساخته شد و پس از چهار سال توقیف در ۱۳۵۲ اکران گردید. این فیلم، اقتباس از داستان غلامحسین ساعدی، به مسائل روان‌شناختی و اجتماعی می‌پردازد و پس از نمایش محدود در جشن هنر شیراز توقیف شد.<ref name=":1" /><ref name=":0" />  


=== اطلاعیه شورای ملی مقاومت ===
== آثار برجسته و سبک سینمایی ==
<blockquote>«اعدام مهران بهرامیان زندانی قیام به‌خاطر حمله به خودرو نیروهای سرکوبگر و هلاکت مزدور محسن رضایی
[[پرونده:ناصر تقوایی؛3.jpg|جایگزین=ناصر تقوایی|بندانگشتی|220x220پیکسل|ناصر تقوایی]]


خانم [[مریم رجوی]]: برگ سیاه دیگری در پرونده سراسر جنایت [[سید علی خامنه ای|خامنه‌ای]] که آتش خشم خلق و قیام را فروزان تر می‌کند.
=== فیلم‌های سینمایی ===
ناصر تقوایی با ساخت فیلم‌هایی که پیوند عمیقی با ادبیات داشتند، به یکی از پیشگامان سینمای هنری ایران تبدیل شد. پس از «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹)، او فیلم «صادق کرده» (۱۳۵۱) را بر اساس داستانی از غلامحسین ساعدی کارگردانی کرد که به زندگی روستاییان جنوب ایران و مسائل اجتماعی آن‌ها می‌پرداخت. این فیلم، با سبک واقع‌گرایانه و توجه به جزئیات بصری، جایگاه تقوایی را در موج نوی سینمای ایران تثبیت کرد. در سال ۱۳۵۲، «نفرین» را ساخت که داستانی عاشقانه با زمینه‌ای روان‌شناختی داشت و به مسائل طبقاتی در جامعه ایران اشاره می‌کرد. برجسته‌ترین اثر سینمایی او، «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵)، اقتباسی از رمان «کلبه عمو تام» نوشته ارنست همینگوی بود. این فیلم، که در جنوب ایران روایت می‌شود، داستان ناخدایی است که در برابر ظلم و استعمار مقاومت می‌کند و به دلیل سبک بصری و روایت قدرتمندش، مورد تحسین قرار گرفت. دیگر آثار او شامل «ای ایران» (۱۳۶۸)، که به مسائل اجتماعی پس از انقلاب می‌پردازد، و «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۰)، که به عنوان استعاره‌ای از قتل‌های زنجیره‌ای و سانسور تفسیر شده، هستند. فیلم کوتاه «کشتی یونانی» (۱۳۷۷) نیز نامزد نخل طلایی جشنواره کن شد.  


دژخیمان خامنه‌ای صبح امروز شنبه ۱۵شهریور زندانی قیام مهران بهرامیان ۳۲ساله، فرزند دلیر مردم شهرستان سمیرم را در زندان دستگرد اصفهان حلق‌آویز کردند. مراد بهرامیان از بستگان نزدیک مهران در ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در جریان قیام به ضرب گلوله نیروهای سرکوبگر به‌شهادت رسید.
=== سریال و مستندها ===
تنها اثر تلویزیونی تقوایی، سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴)، اقتباسی از رمان ایرج پزشکزاد، یکی از ماندگارترین آثار تاریخ تلویزیون ایران است. این سریال، با طنزی هجوآمیز، زندگی اشرافی و فرهنگ سنتی را نقد می‌کند و به دلیل بازی‌های درخشان و کارگردانی دقیق، محبوبیت گسترده‌ای یافت. مستندهای تقوایی نیز بخش مهمی از کارنامه او هستند. او آثاری چون «باد جن» (درباره آیین‌های جنوب)، «فروغ فرخزاد» (پرتره‌ای از شاعر برجسته)، و «تمرین آخر» (درباره تعزیه) ساخت که نشان‌دهنده عمق نگاه او به فرهنگ و آیین‌های ایرانی بود. این آثار، با سبک نشانه‌شناسانه و توجه به جزئیات فرهنگی، به مستندسازی هویت جنوب ایران کمک کردند.  


به‌نوشته میزان ارگان قضاییه جلادان مهران بهرامیان، دهم دیماه ۱۴۰۱ در منطقه سمیرم استان اصفهان به «خودرو مأموران حافظ امنیت» حمله کرده که طی آن یکی از نیروهای سرکوبگر به نام محسن رضایی به هلاکت رسید.
=== جدول آثار منتخب ===
{| class="wikitable"
!سال
!عنوان
!نوع
!توضیحات
|-
|۱۳۴۹
|آرامش در حضور دیگران
|فیلم بلند
|اقتباس از غلامحسین ساعدی، توقیف چهارساله
|-
|۱۳۵۱
|صادق کرده
|فیلم بلند
|اقتباس از ساعدی، روایت زندگی روستایی جنوب
|-
|۱۳۵۲
|نفرین
|فیلم بلند
|داستان عاشقانه با زمینه روان‌شناختی
|-
|۱۳۵۴
|دایی‌جان ناپلئون
|سریال
|اقتباس از ایرج پزشکزاد، هجو اشرافیت
|-
|۱۳۶۵
|ناخدا خورشید
|فیلم بلند
|اقتباس از همینگوی، برنده پلنگ برنزی لوکارنو
|-
|۱۳۶۸
|ای ایران
|فیلم بلند
|نقد مسائل اجتماعی پس از انقلاب
|-
|۱۳۷۷
|کشتی یونانی
|فیلم کوتاه
|نامزد نخل طلایی کن
|-
|۱۳۸۰
|کاغذ بی‌خط
|فیلم بلند
|استعاره از قتل‌های زنجیره‌ای، برنده تندیس زرین
|-
|دهه ۱۳۴۰–۵۰
|باد جن، فروغ فرخزاد، تمرین آخر
|مستند
|مستندهای فرهنگی و آیینی
|}<ref name=":1" /><ref name=":0" />


مهران و فاضل بهرامیان برادر مراد بهرامیان شهید قیام، در دیماه ۱۴۰۱ دستگیر و به سلول‌های انفرادی بازداشتگاه اطلاعات سپاه منتقل و تحت بازجویی و شکنجه شدید قرار گرفتند و متعاقباً هر دو به اعدام محکوم شدند.
== جوایز و افتخارات ==
[[پرونده:ناصر تقوایی؛4.jpg|جایگزین=ناصر تقوایی|بندانگشتی|281x281پیکسل|ناصر تقوایی]]


خانم مریم رجوی گفت با اعدام سبعانه مهران بهرامیان برگ سیاه دیگری به پرونده سراسر جنایت فاشیسم دینی حاکم بر ایران افزوده شد. با این خون‌ریزیهای بی‌حساب هیچ دردی از این رژیم بحران‌زده درمان نمی‌شود و فقط آتش خشم خلق را فروزان تر می‌کند. دور نیست روزی که طومار ظلم و ستم آخوندهای حاکم در هم پیچیده شود و سردمداران آن در پیشگاه خلق قهرمان ایران و در برابر عدالت قرار گیرند.
=== جوایز بین‌المللی و داخلی ===
ناصر تقوایی به دلیل سبک نوآورانه و تأثیرگذارش در سینمای ایران، جوایز متعددی دریافت کرد. فیلم «آرامش در حضور دیگران» در سال ۱۳۵۲ برنده شیر نقره‌ای جشنواره ونیز شد، هرچند به دلیل توقیف در ایران، کمتر دیده شد. «ناخدا خورشید» در سال ۱۳۶۶ پلنگ برنزی جشنواره لوکارنو را کسب کرد و به عنوان یکی از شاهکارهای سینمای ایران شناخته می‌شود. فیلم کوتاه «کشتی یونانی» در سال ۱۳۷۷ نامزد نخل طلایی جشنواره کن شد که نشان‌دهنده جایگاه بین‌المللی تقوایی بود. «کاغذ بی‌خط» در سال ۱۳۸۱ تندیس زرین بهترین فیلم جشن خانه سینما را دریافت کرد، اما تقوایی به دلیل اعتراض به سانسور و شرایط سینمایی، این جایزه را نپذیرفت. این اقدام، نشانه‌ای از روحیه مستقل و آزاده او بود.  


مقاومت ایران بار دیگر خواهان اقدام فوری ملل متحد و اتحادیه اروپا و کشورهای عضو به‌منظور نجات زندانیان محکوم به اعدام به‌ویژه زندانیان سیاسی می‌باشد.
=== جدول جوایز ===
{| class="wikitable"
!سال
!جایزه
!اثر
!توضیحات
|-
|۱۳۵۲
|شیر نقره‌ای ونیز
|آرامش در حضور دیگران
|موفقیت بین‌المللی پس از توقیف
|-
|۱۳۶۶
|پلنگ برنزی لوکارنو
|ناخدا خورشید
|تحسین جهانی برای سبک بصری
|-
|۱۳۷۷
|نامزد نخل طلایی کن
|کشتی یونانی
|حضور در معتبرترین جشنواره جهانی
|-
|۱۳۸۱
|تندیس زرین جشن خانه سینما
|کاغذ بی‌خط
|جایزه‌ای که تقوایی نپذیرفت
|}<ref name=":1" /><ref name=":3" />


دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
== سانسور و مقاومت در برابر حکومت ==


۱۵ شهریور ۱۴۰۴ (۶ سپتامبر ۲۰۲۵).»<ref name=":7" /></blockquote>
=== چالش‌ها در دوره پهلوی ===
[[پرونده:ناصر تقوایی، سعید سلطانپور.jpg|جایگزین=ناصر تقوایی (نفر پشت سر، غلامحسین ساعدی)|بندانگشتی|268x268پیکسل|ناصر تقوایی (نفر پشت سر، غلامحسین ساعدی)]]
ناصر تقوایی در طول فعالیت حرفه‌ای خود با موانع متعددی از سوی نظام‌های حاکم مواجه شد. در دوره [[محمدرضا پهلوی]]، اولین فیلم بلند او، «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹)، به دلیل مضمون روان‌شناختی و نقد اجتماعی‌اش به مدت چهار سال توقیف شد و تنها پس از نمایش محدود در جشن هنر شیراز در سال ۱۳۵۲ اکران عمومی یافت. این توقیف، که به دلیل حساسیت‌های سیاسی و اجتماعی رژیم پهلوی بود، نشان‌دهنده رویکرد تقوایی به موضوعات حساس و تابوشکنانه بود. او در کتاب «گفتن با نگفتن: سینما و سانسور به روایت ناصر تقوایی» به صراحت از فشارهای سانسور در این دوره سخن گفته و تأکید کرده که رژیم پهلوی تلاش داشت تا سینمای هنری را تحت کنترل درآورد. با این حال، تقوایی با ساخت آثاری چون «صادق کرده» و «نفرین» به فعالیت خود ادامه داد و نشان داد که تسلیم محدودیت‌ها نمی‌شود.<ref name=":0" />  


== وضعیت فاضل بهرامیان و نگرانی‌های مرتبط ==
=== موانع در نظام جمهوری اسلامی ===
فاضل بهرامیان، برادر مهران بهرامیان، نیز در دی‌ماه ۱۴۰۱ در جریان مراسم چهلم جان‌باختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در سمیرم بازداشت شد. او به اتهامات مشابه مهران، از جمله «محاربه» و دست داشتن در کشته شدن محسن رضایی، عضو بسیج، محاکمه شد و به اعدام محکوم گردید. منابع حقوق بشری گزارش داده‌اند که فاضل، مانند مهران، در بازداشتگاه اطلاعات سپاه تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت و در سلول انفرادی نگهداری شد. پس از اعدام مهران در ۱۵ شهریور ۱۴۰۴، نگرانی‌های گسترده‌ای درباره احتمال اجرای حکم اعدام فاضل بهرامیان مطرح شده است. سازمان‌های حقوق بشری و فعالان مدنی خواستار توقف فوری این حکم شدند و هشدار دادند که ادامه این روند نقض آشکار حقوق بشر است. اعتصابات مردم سمیرم در اعتراض به احکام اعدام مهران و فاضل نیز نشان‌دهنده حمایت اجتماعی از این دو برادر و مخالفت با سرکوب‌های حکومتی بود.<ref name=":5" /><ref name=":6" /><ref name=":2" />  
پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷]]، تقوایی با چالش‌های بیشتری مواجه شد. رژیم جمهوری اسلامی، با اعمال سانسور شدید، بسیاری از پروژه‌های او را متوقف کرد. سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴)، که پیش از انقلاب ساخته شده بود، به دلیل طنز انتقادی‌اش مورد استقبال مردم قرار گرفت، اما پس از انقلاب، تقوایی به مدت ۲۲ سال از ساخت فیلم بلند محروم شد. پروژه‌هایی مانند «چای تلخ» و «کوچک جنگلی» به دلیل عدم موافقت نهادهای حکومتی نیمه‌کاره ماندند. فیلم «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۰) نیز، که به مسائل اجتماعی و سیاسی مانند قتل‌های زنجیره‌ای اشاره داشت، با محدودیت‌های اکران مواجه شد. تقوایی در برابر این فشارها مقاومت کرد و هیچ‌گاه حاضر نشد آثارش را با خواست‌های حکومتی هماهنگ کند. [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] در بیانیه تسلیت خود، تقوایی را به عنوان یکی از «هنرمندان آزاده میهن» ستود که در برابر دیکتاتوری تسلیم نشد و با آثارش به مبارزه با سانسور پرداخت.<ref name=":2" />


== منابع: ==
== زندگی شخصی ==
 
=== ازدواج‌ها و خانواده ===
ناصر تقوایی در زندگی شخصی‌اش سه ازدواج داشت. در سال ۱۳۴۶ با شهرنوش پارسی‌پور، نویسنده برجسته ایرانی، ازدواج کرد که حاصل این ازدواج پسری به نام علی بود. این ازدواج در سال ۱۳۵۲ به جدایی انجامید. پس از آن، با شهین‌دخت بهزادی ازدواج کرد که جزئیات کمی درباره این دوره در دسترس است. همسر سوم او، مرضیه وفامهر، بازیگر و فیلمساز، در سال‌های پایانی عمرش همراه او بود. ناصر تقوایی در مصاحبه‌هایش کمتر به زندگی شخصی‌اش پرداخت و بیشتر بر آثار و دیدگاه‌های هنری‌اش تمرکز داشت. با این حال، روابط او با چهره‌های ادبی و هنری، مانند پارسی‌پور، نشان‌دهنده پیوند عمیق او با جامعه روشنفکری ایران بود.<ref name=":0" />
 
=== بیماری و انزوا ===
در سال‌های پایانی زندگی، ناصر تقوایی با بیماری ناشناخته‌ای دست‌وپنجه نرم کرد که او را از نظر جسمی و روحی تحت فشار قرار داد. این بیماری، همراه با انزوای ناشی از محدودیت‌های حرفه‌ای، باعث شد که او در دهه‌های آخر کمتر در محافل عمومی ظاهر شود. با این حال، محبوبیت مردمی او کاهش نیافت و آثارش همچنان مورد توجه علاقه‌مندان به سینما بود. تقوایی در مصاحبه‌ای اظهار داشت که انزوای او نتیجه شرایطی بود که رژیم برای هنرمندان مستقل ایجاد کرده بود، اما او هرگز از اصولش عقب‌نشینی نکرد.<ref name=":3" />
 
== وفات و میراث ==
ناصر تقوایی در ۲۲ مهر ۱۴۰۴، در سن ۸۴ سالگی، بر اثر عوارض بیماری ناشناخته‌ای در تهران درگذشت. خبر درگذشت او موجی از تأسف و واکنش‌های احساسی در میان مردم و جامعه هنری ایران ایجاد کرد. سازمان مجاهدین خلق در بیانیه خود، او را به عنوان هنرمندی آزاده توصیف کرد که با آثارش به مبارزه با دیکتاتوری پرداخت. رادیو فردا نیز گزارش داد که تقوایی تا آخرین لحظات عمرش به اصول هنری و استقلال خود پایبند ماند. درگذشت او، پایان دوره‌ای از سینمای هنری ایران بود که با نوآوری و تعهد به فرهنگ و هویت ایرانی شناخته می‌شد.
 
=== میراث هنری ===
میراث ناصر تقوایی در سینمای ایران غیرقابل انکار است. او با پیوند ادبیات و سینما، خلق آثاری با سبک واقع‌گرایانه و نشانه‌شناسانه، و مقاومت در برابر سانسور، به یکی از نمادهای سینمای هنری ایران تبدیل شد. فیلم‌هایی چون «ناخدا خورشید» و سریال «دایی‌جان ناپلئون» همچنان در میان مخاطبان ایرانی و بین‌المللی محبوب هستند و به عنوان آثاری کلاسیک شناخته می‌شوند. مستندهای او، مانند «باد جن» و «تمرین آخر»، به حفظ و معرفی فرهنگ جنوب ایران و آیین‌های سنتی کمک کردند. تقوایی با تربیت نسل جدیدی از فیلمسازان و تأثیر بر سینمای موج نو، راه را برای سینمای هنری در ایران هموار کرد. کتاب «گفتن با نگفتن: سینما و سانسور به روایت ناصر تقوایی» نیز نشان‌دهنده دیدگاه او به هنر و مبارزه با محدودیت‌هاست. او به عنوان هنرمندی که هرگز تسلیم نشد، در تاریخ سینمای ایران جاودانه باقی خواهد ماند.<ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":1" />
 
== اهمیت تاریخی و جایگاه ==
ناصر تقوایی به عنوان یکی از پیشگامان موج نوی سینمای ایران، جایگاهی برجسته در تاریخ هنر و فرهنگ ایران دارد. او با آثاری که پیوند عمیقی با ادبیات و فرهنگ ایرانی داشتند، به خلق سینمایی پرداخت که هم‌زمان واقع‌گرایانه، نشانه‌شناسانه، و انتقادی بود. فیلم‌هایی مانند «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵)، که با اقتباس از ارنست همینگوی به مسائل مقاومت و هویت در جنوب ایران می‌پرداخت، و سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴)، که با طنز هجوآمیز اشرافیت قاجاری را نقد کرد، به عنوان آثاری کلاسیک در سینمای ایران شناخته می‌شوند. مستندهای او، از جمله «باد جن» و «تمرین آخر»، با تمرکز بر آیین‌ها و فرهنگ جنوب، به حفظ و معرفی هویت فرهنگی ایران کمک کردند. این آثار، نه‌تنها در زمان خود بلکه برای نسل‌های بعدی نیز الهام‌بخش بودند و در محافل سینمایی داخل و خارج از ایران مورد تحسین قرار گرفتند.
 
تقوایی با مقاومت در برابر سانسور رژیم‌های پهلوی و جمهوری اسلامی، به نمادی از استقلال هنری تبدیل شد. توقیف فیلم «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹) در دوره پهلوی و موانع متعدد پس از انقلاب، از جمله توقف پروژه‌هایی مانند «چای تلخ» و «کوچک جنگلی»، نشان‌دهنده چالش‌های او در برابر نظام‌های حاکم بود. او با امتناع از پذیرش جایزه جشن خانه سینما برای «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۱)، اعتراض خود به سانسور و محدودیت‌های سینمایی را نشان داد. این روحیه آزاده‌زیستی، او را در میان مردم و جامعه هنری به چهره‌ای محبوب و محترم تبدیل کرد.
 
تأثیر ناصر تقوایی بر سینمای ایران فراتر از آثارش بود. او با تربیت فیلمسازان جوان و تأثیر بر جریان موج نو، راه را برای سینمایی هنری و متعهد هموار کرد. نام او در کنار چهره‌هایی چون داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی، و علی حاتمی قرار می‌گیرد که سینمای ایران را از فیلمفارسی به سوی آثار تأمل‌برانگیز هدایت کردند. جوایز بین‌المللی او، مانند شیر نقره‌ای ونیز و پلنگ برنزی لوکارنو، جایگاه جهانی‌اش را تثبیت کرد. کتاب «گفتن با نگفتن: سینما و سانسور به روایت ناصر تقوایی» نیز دیدگاه‌های او درباره هنر و مبارزه با سانسور را مستند کرده و منبعی ارزشمند برای مطالعه سینمای ایران است. جایگاه تقوایی در تاریخ سینمای ایران، به دلیل نوآوری، تعهد به فرهنگ، و ایستادگی در برابر محدودیت‌ها، همچنان موضوع مطالعه و تحسین است.<ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" />
 
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۲۴

برای صفحه تمرین.jpg
ناصر تقوایی
جوانی ناصر تقوایی.jpg
ناصر تقوایی در جوانی، کارگردان و مستندساز برجسته ایرانی
زاده۱۹ تیر ۱۳۲۰
آبادان 
مرگ۲۲ مهر ۱۴۰۴
تهران, 
شناخته‌شده برایسینما و تلویزیون
اثر(های) برجستهآرامش در حضور دیگران، ناخدا خورشید، دایی‌جان ناپلئون، کاغذ بی‌خط، باد جن، تمرین آخر و...
سبکواقع‌گرایی، نشانه‌شناسی، اقتباس ادبی
جنبشموج نوی سینمای ایران
جایزه‌هاشیر نقره‌ای ونیز (۱۳۵۲، آرامش در حضور دیگران)، پلنگ برنزی لوکارنو (۱۳۶۶، ناخدا خورشید)، نامزد نخل طلایی کن (۱۳۷۷، کشتی یونانی)، تندیس زرین جشن خانه سینما (۱۳۸۱، کاغذ بی‌خط، نپذیرفت)

ناصر تقوایی، (۱۹ تیر ۱۳۲۰، آبادان – در گذشته ۲۲ مهر ۱۴۰۴، تهران) یکی از پیشگامان موج نوی سینمای ایران، کارگردان، نویسنده، عکاس و مستندساز برجسته‌ای بود که با آثارش بر پایه ادبیات و واقع‌گرایی اجتماعی، هویت سینمایی معاصر ایران را شکل داد. او زاده آبادان در خانواده‌ای متوسط، تحصیلات دبیرستانی خود را در آنجا گذراند و از نوجوانی به سینما و ادبیات علاقه‌مند شد. فعالیت حرفه‌ای‌اش با دستیاری در فیلم «خشت و آینه» ابراهیم گلستان آغاز شد و با مستندسازی در دهه ۱۳۴۰ ادامه یافت. ناصر تقویی بنیان‌گذار موج نو بود و با اقتباس از نویسندگانی چون غلامحسین ساعدی، ارنست همینگوی و ایرج پزشکزاد، آثاری خلق کرد که به مسائل انسانی، اجتماعی و هجو اشرافیت می‌پرداختند. برجسته‌ترین آثارش شامل فیلم‌های «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹، اقتباس از ساعدی، توقیف چهارساله)، «صادق کرده» (۱۳۵۱)، «نفرین» (۱۳۵۲)، «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵، اقتباس از همینگوی)، «ای ایران» (۱۳۶۸)، «کشتی یونانی» (۱۳۷۷، نامزد نخل طلایی کن)، و «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۰، استعاره از قتل‌های زنجیره‌ای) است. سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴، هجو طنزآمیز اشرافیت) تنها اثر تلویزیونی اوست. مستندهایی چون «باد جن»، «فروغ فرخزاد» و «تمرین آخر» (درباره تعزیه) نیز از کارنامه‌اش هستند.

تقوایی جوایز متعددی دریافت کرد، از جمله شیر نقره ونیز برای «آرامش در حضور دیگران»، پلنگ برنزی لوکارنو برای «ناخدا خورشید»، و تندیس زرین بهترین فیلم جشن خانه سینما برای «کاغذ بی‌خط» (که نپذیرفت). او در برابر سانسور رژیم پهلوی و جمهوری اسلامی مقاومت کرد؛ آثارش توقیف شدند و پس از انقلاب ضدسلطنتی، ۲۲ سال دوری اجباری از سینما داشت. پروژه‌هایی چون «چای تلخ» و «کوچک جنگلی» نیمه‌کاره ماندند به دلیل سانسور و عدم حمایت. زندگی شخصی‌اش شامل ازدواج با شهرنوش پارسی‌پور (۱۳۴۶–۱۳۵۲، حاصل یک پسر به نام علی)، شهین‌دخت بهزادی، و مرضیه وفامهر (همسر دوم یا سوم) بود. سال‌ها با بیماری ناشناخته دست‌وپنجه نرم کرد و در ۲۲ مهر ۱۴۰۴ در ۸۴ سالگی بر اثر عوارض آن در تهران درگذشت. ناصر تقوایی، با محبوبیت مردمی و استقلال هنری، نماد آزاده‌زیستی بود و آثارش همچنان الهام‌بخش است.[۱][۲][۳][۴]

زندگی اولیه و تحصیلات

ناصر تقوایی در نوزدهمین روز از تیر ماه ۱۳۲۰ در روستای عرب‌نشین سعدونی در جنوب شرقی آبادان به دنیا آمد. پدرش، علی تقوایی، کارمند اداره گمرک بود و این شغل خانواده را ناگزیر به سفرهایی به بندر لنگه می‌کرد. تقوایی در توصیف دوران کودکی خود اظهار داشته است که به آدم‌های دانایی برخورد کرده، اما زندگی کودکی‌اش صحنه جالبی ندارد. محیط آبادان و جنوب ایران، با فرهنگ اقلیمی و اجتماعی غنی، بر سبک هنری او تأثیر عمیقی گذاشت و بعدها در آثارش منعکس شد.

تقوایی تحصیلات دبیرستانی خود را در دبیرستان رازی آبادان به پایان رساند. از سال‌های نوجوانی به دنیای سینما و ادبیات علاقه‌مند شد و این علایق پایه‌ای برای ورودش به حرفه فیلمسازی فراهم کرد. او یکی از عوامل فنی فیلم سینمایی «خشت و آینه» ساخته ابراهیم گلستان بود که این تجربه، نخستین گام جدی او در عرصه سینما محسوب می‌شود. نزدیکی به ادبیات، به ویژه نویسندگانی چون ارنست همینگوی، از ویژگی‌های بارز او بود.[۲]

ورود به حرفه و فعالیت‌های اولیه

 
جوانی ناصر تقوایی

آغاز مستندسازی

ناصر تقوایی فعالیت حرفه‌ای خود را با ساخت مستند در اواسط دهه ۱۳۴۰ آغاز کرد. او به عنوان مستندساز برای تلویزیون ملی ایران کار کرد و آثاری چون «نانخورهای بیسواد»، «آرایشگاه آفتاب»، «تاکسی متر»، «باد جن»، «نخل»، «پنج‌شنبه‌بازار میناب»، «موسیقی جنوب»، «اربعین»، «مشهد قالی» و «فروغ فرخزاد» را ساخت. این مستندها، با نگاهی جامعه‌شناختی و واقع‌گرایانه به فرهنگ و زندگی جنوب ایران، نشان‌دهنده دقت او در فضاسازی و نشانه‌شناسی بصری بودند.

ورود به فیلم بلند و موج نو

ناصر تقوایی به عنوان یکی از چهره‌های کلیدی موج نوی دوم سینمای ایران شناخته می‌شود که در تقابل با فیلم فارسی و ادامه رویکرد «خشت و آینه» شکل گرفت. او در میان سینماگران ایرانی به دلیل پیوند عمیق با ادبیات شهرت دارد و نامش در کنار مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، علی حاتمی و امیر نادری قرار می‌گیرد. اولین فیلم بلند او، «آرامش در حضور دیگران»، در سال ۱۳۴۹ ساخته شد و پس از چهار سال توقیف در ۱۳۵۲ اکران گردید. این فیلم، اقتباس از داستان غلامحسین ساعدی، به مسائل روان‌شناختی و اجتماعی می‌پردازد و پس از نمایش محدود در جشن هنر شیراز توقیف شد.[۳][۲]

آثار برجسته و سبک سینمایی

 
ناصر تقوایی

فیلم‌های سینمایی

ناصر تقوایی با ساخت فیلم‌هایی که پیوند عمیقی با ادبیات داشتند، به یکی از پیشگامان سینمای هنری ایران تبدیل شد. پس از «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹)، او فیلم «صادق کرده» (۱۳۵۱) را بر اساس داستانی از غلامحسین ساعدی کارگردانی کرد که به زندگی روستاییان جنوب ایران و مسائل اجتماعی آن‌ها می‌پرداخت. این فیلم، با سبک واقع‌گرایانه و توجه به جزئیات بصری، جایگاه تقوایی را در موج نوی سینمای ایران تثبیت کرد. در سال ۱۳۵۲، «نفرین» را ساخت که داستانی عاشقانه با زمینه‌ای روان‌شناختی داشت و به مسائل طبقاتی در جامعه ایران اشاره می‌کرد. برجسته‌ترین اثر سینمایی او، «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵)، اقتباسی از رمان «کلبه عمو تام» نوشته ارنست همینگوی بود. این فیلم، که در جنوب ایران روایت می‌شود، داستان ناخدایی است که در برابر ظلم و استعمار مقاومت می‌کند و به دلیل سبک بصری و روایت قدرتمندش، مورد تحسین قرار گرفت. دیگر آثار او شامل «ای ایران» (۱۳۶۸)، که به مسائل اجتماعی پس از انقلاب می‌پردازد، و «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۰)، که به عنوان استعاره‌ای از قتل‌های زنجیره‌ای و سانسور تفسیر شده، هستند. فیلم کوتاه «کشتی یونانی» (۱۳۷۷) نیز نامزد نخل طلایی جشنواره کن شد.

سریال و مستندها

تنها اثر تلویزیونی تقوایی، سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴)، اقتباسی از رمان ایرج پزشکزاد، یکی از ماندگارترین آثار تاریخ تلویزیون ایران است. این سریال، با طنزی هجوآمیز، زندگی اشرافی و فرهنگ سنتی را نقد می‌کند و به دلیل بازی‌های درخشان و کارگردانی دقیق، محبوبیت گسترده‌ای یافت. مستندهای تقوایی نیز بخش مهمی از کارنامه او هستند. او آثاری چون «باد جن» (درباره آیین‌های جنوب)، «فروغ فرخزاد» (پرتره‌ای از شاعر برجسته)، و «تمرین آخر» (درباره تعزیه) ساخت که نشان‌دهنده عمق نگاه او به فرهنگ و آیین‌های ایرانی بود. این آثار، با سبک نشانه‌شناسانه و توجه به جزئیات فرهنگی، به مستندسازی هویت جنوب ایران کمک کردند.

جدول آثار منتخب

سال عنوان نوع توضیحات
۱۳۴۹ آرامش در حضور دیگران فیلم بلند اقتباس از غلامحسین ساعدی، توقیف چهارساله
۱۳۵۱ صادق کرده فیلم بلند اقتباس از ساعدی، روایت زندگی روستایی جنوب
۱۳۵۲ نفرین فیلم بلند داستان عاشقانه با زمینه روان‌شناختی
۱۳۵۴ دایی‌جان ناپلئون سریال اقتباس از ایرج پزشکزاد، هجو اشرافیت
۱۳۶۵ ناخدا خورشید فیلم بلند اقتباس از همینگوی، برنده پلنگ برنزی لوکارنو
۱۳۶۸ ای ایران فیلم بلند نقد مسائل اجتماعی پس از انقلاب
۱۳۷۷ کشتی یونانی فیلم کوتاه نامزد نخل طلایی کن
۱۳۸۰ کاغذ بی‌خط فیلم بلند استعاره از قتل‌های زنجیره‌ای، برنده تندیس زرین
دهه ۱۳۴۰–۵۰ باد جن، فروغ فرخزاد، تمرین آخر مستند مستندهای فرهنگی و آیینی

[۳][۲]

جوایز و افتخارات

 
ناصر تقوایی

جوایز بین‌المللی و داخلی

ناصر تقوایی به دلیل سبک نوآورانه و تأثیرگذارش در سینمای ایران، جوایز متعددی دریافت کرد. فیلم «آرامش در حضور دیگران» در سال ۱۳۵۲ برنده شیر نقره‌ای جشنواره ونیز شد، هرچند به دلیل توقیف در ایران، کمتر دیده شد. «ناخدا خورشید» در سال ۱۳۶۶ پلنگ برنزی جشنواره لوکارنو را کسب کرد و به عنوان یکی از شاهکارهای سینمای ایران شناخته می‌شود. فیلم کوتاه «کشتی یونانی» در سال ۱۳۷۷ نامزد نخل طلایی جشنواره کن شد که نشان‌دهنده جایگاه بین‌المللی تقوایی بود. «کاغذ بی‌خط» در سال ۱۳۸۱ تندیس زرین بهترین فیلم جشن خانه سینما را دریافت کرد، اما تقوایی به دلیل اعتراض به سانسور و شرایط سینمایی، این جایزه را نپذیرفت. این اقدام، نشانه‌ای از روحیه مستقل و آزاده او بود.

جدول جوایز

سال جایزه اثر توضیحات
۱۳۵۲ شیر نقره‌ای ونیز آرامش در حضور دیگران موفقیت بین‌المللی پس از توقیف
۱۳۶۶ پلنگ برنزی لوکارنو ناخدا خورشید تحسین جهانی برای سبک بصری
۱۳۷۷ نامزد نخل طلایی کن کشتی یونانی حضور در معتبرترین جشنواره جهانی
۱۳۸۱ تندیس زرین جشن خانه سینما کاغذ بی‌خط جایزه‌ای که تقوایی نپذیرفت

[۳][۴]

سانسور و مقاومت در برابر حکومت

چالش‌ها در دوره پهلوی

 
ناصر تقوایی (نفر پشت سر، غلامحسین ساعدی)

ناصر تقوایی در طول فعالیت حرفه‌ای خود با موانع متعددی از سوی نظام‌های حاکم مواجه شد. در دوره محمدرضا پهلوی، اولین فیلم بلند او، «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹)، به دلیل مضمون روان‌شناختی و نقد اجتماعی‌اش به مدت چهار سال توقیف شد و تنها پس از نمایش محدود در جشن هنر شیراز در سال ۱۳۵۲ اکران عمومی یافت. این توقیف، که به دلیل حساسیت‌های سیاسی و اجتماعی رژیم پهلوی بود، نشان‌دهنده رویکرد تقوایی به موضوعات حساس و تابوشکنانه بود. او در کتاب «گفتن با نگفتن: سینما و سانسور به روایت ناصر تقوایی» به صراحت از فشارهای سانسور در این دوره سخن گفته و تأکید کرده که رژیم پهلوی تلاش داشت تا سینمای هنری را تحت کنترل درآورد. با این حال، تقوایی با ساخت آثاری چون «صادق کرده» و «نفرین» به فعالیت خود ادامه داد و نشان داد که تسلیم محدودیت‌ها نمی‌شود.[۲]

موانع در نظام جمهوری اسلامی

پس از انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷، تقوایی با چالش‌های بیشتری مواجه شد. رژیم جمهوری اسلامی، با اعمال سانسور شدید، بسیاری از پروژه‌های او را متوقف کرد. سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴)، که پیش از انقلاب ساخته شده بود، به دلیل طنز انتقادی‌اش مورد استقبال مردم قرار گرفت، اما پس از انقلاب، تقوایی به مدت ۲۲ سال از ساخت فیلم بلند محروم شد. پروژه‌هایی مانند «چای تلخ» و «کوچک جنگلی» به دلیل عدم موافقت نهادهای حکومتی نیمه‌کاره ماندند. فیلم «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۰) نیز، که به مسائل اجتماعی و سیاسی مانند قتل‌های زنجیره‌ای اشاره داشت، با محدودیت‌های اکران مواجه شد. تقوایی در برابر این فشارها مقاومت کرد و هیچ‌گاه حاضر نشد آثارش را با خواست‌های حکومتی هماهنگ کند. سازمان مجاهدین خلق ایران در بیانیه تسلیت خود، تقوایی را به عنوان یکی از «هنرمندان آزاده میهن» ستود که در برابر دیکتاتوری تسلیم نشد و با آثارش به مبارزه با سانسور پرداخت.[۱]

زندگی شخصی

ازدواج‌ها و خانواده

ناصر تقوایی در زندگی شخصی‌اش سه ازدواج داشت. در سال ۱۳۴۶ با شهرنوش پارسی‌پور، نویسنده برجسته ایرانی، ازدواج کرد که حاصل این ازدواج پسری به نام علی بود. این ازدواج در سال ۱۳۵۲ به جدایی انجامید. پس از آن، با شهین‌دخت بهزادی ازدواج کرد که جزئیات کمی درباره این دوره در دسترس است. همسر سوم او، مرضیه وفامهر، بازیگر و فیلمساز، در سال‌های پایانی عمرش همراه او بود. ناصر تقوایی در مصاحبه‌هایش کمتر به زندگی شخصی‌اش پرداخت و بیشتر بر آثار و دیدگاه‌های هنری‌اش تمرکز داشت. با این حال، روابط او با چهره‌های ادبی و هنری، مانند پارسی‌پور، نشان‌دهنده پیوند عمیق او با جامعه روشنفکری ایران بود.[۲]

بیماری و انزوا

در سال‌های پایانی زندگی، ناصر تقوایی با بیماری ناشناخته‌ای دست‌وپنجه نرم کرد که او را از نظر جسمی و روحی تحت فشار قرار داد. این بیماری، همراه با انزوای ناشی از محدودیت‌های حرفه‌ای، باعث شد که او در دهه‌های آخر کمتر در محافل عمومی ظاهر شود. با این حال، محبوبیت مردمی او کاهش نیافت و آثارش همچنان مورد توجه علاقه‌مندان به سینما بود. تقوایی در مصاحبه‌ای اظهار داشت که انزوای او نتیجه شرایطی بود که رژیم برای هنرمندان مستقل ایجاد کرده بود، اما او هرگز از اصولش عقب‌نشینی نکرد.[۴]

وفات و میراث

ناصر تقوایی در ۲۲ مهر ۱۴۰۴، در سن ۸۴ سالگی، بر اثر عوارض بیماری ناشناخته‌ای در تهران درگذشت. خبر درگذشت او موجی از تأسف و واکنش‌های احساسی در میان مردم و جامعه هنری ایران ایجاد کرد. سازمان مجاهدین خلق در بیانیه خود، او را به عنوان هنرمندی آزاده توصیف کرد که با آثارش به مبارزه با دیکتاتوری پرداخت. رادیو فردا نیز گزارش داد که تقوایی تا آخرین لحظات عمرش به اصول هنری و استقلال خود پایبند ماند. درگذشت او، پایان دوره‌ای از سینمای هنری ایران بود که با نوآوری و تعهد به فرهنگ و هویت ایرانی شناخته می‌شد.

میراث هنری

میراث ناصر تقوایی در سینمای ایران غیرقابل انکار است. او با پیوند ادبیات و سینما، خلق آثاری با سبک واقع‌گرایانه و نشانه‌شناسانه، و مقاومت در برابر سانسور، به یکی از نمادهای سینمای هنری ایران تبدیل شد. فیلم‌هایی چون «ناخدا خورشید» و سریال «دایی‌جان ناپلئون» همچنان در میان مخاطبان ایرانی و بین‌المللی محبوب هستند و به عنوان آثاری کلاسیک شناخته می‌شوند. مستندهای او، مانند «باد جن» و «تمرین آخر»، به حفظ و معرفی فرهنگ جنوب ایران و آیین‌های سنتی کمک کردند. تقوایی با تربیت نسل جدیدی از فیلمسازان و تأثیر بر سینمای موج نو، راه را برای سینمای هنری در ایران هموار کرد. کتاب «گفتن با نگفتن: سینما و سانسور به روایت ناصر تقوایی» نیز نشان‌دهنده دیدگاه او به هنر و مبارزه با محدودیت‌هاست. او به عنوان هنرمندی که هرگز تسلیم نشد، در تاریخ سینمای ایران جاودانه باقی خواهد ماند.[۱][۴][۳]

اهمیت تاریخی و جایگاه

ناصر تقوایی به عنوان یکی از پیشگامان موج نوی سینمای ایران، جایگاهی برجسته در تاریخ هنر و فرهنگ ایران دارد. او با آثاری که پیوند عمیقی با ادبیات و فرهنگ ایرانی داشتند، به خلق سینمایی پرداخت که هم‌زمان واقع‌گرایانه، نشانه‌شناسانه، و انتقادی بود. فیلم‌هایی مانند «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵)، که با اقتباس از ارنست همینگوی به مسائل مقاومت و هویت در جنوب ایران می‌پرداخت، و سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴)، که با طنز هجوآمیز اشرافیت قاجاری را نقد کرد، به عنوان آثاری کلاسیک در سینمای ایران شناخته می‌شوند. مستندهای او، از جمله «باد جن» و «تمرین آخر»، با تمرکز بر آیین‌ها و فرهنگ جنوب، به حفظ و معرفی هویت فرهنگی ایران کمک کردند. این آثار، نه‌تنها در زمان خود بلکه برای نسل‌های بعدی نیز الهام‌بخش بودند و در محافل سینمایی داخل و خارج از ایران مورد تحسین قرار گرفتند.

تقوایی با مقاومت در برابر سانسور رژیم‌های پهلوی و جمهوری اسلامی، به نمادی از استقلال هنری تبدیل شد. توقیف فیلم «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹) در دوره پهلوی و موانع متعدد پس از انقلاب، از جمله توقف پروژه‌هایی مانند «چای تلخ» و «کوچک جنگلی»، نشان‌دهنده چالش‌های او در برابر نظام‌های حاکم بود. او با امتناع از پذیرش جایزه جشن خانه سینما برای «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۱)، اعتراض خود به سانسور و محدودیت‌های سینمایی را نشان داد. این روحیه آزاده‌زیستی، او را در میان مردم و جامعه هنری به چهره‌ای محبوب و محترم تبدیل کرد.

تأثیر ناصر تقوایی بر سینمای ایران فراتر از آثارش بود. او با تربیت فیلمسازان جوان و تأثیر بر جریان موج نو، راه را برای سینمایی هنری و متعهد هموار کرد. نام او در کنار چهره‌هایی چون داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی، و علی حاتمی قرار می‌گیرد که سینمای ایران را از فیلمفارسی به سوی آثار تأمل‌برانگیز هدایت کردند. جوایز بین‌المللی او، مانند شیر نقره‌ای ونیز و پلنگ برنزی لوکارنو، جایگاه جهانی‌اش را تثبیت کرد. کتاب «گفتن با نگفتن: سینما و سانسور به روایت ناصر تقوایی» نیز دیدگاه‌های او درباره هنر و مبارزه با سانسور را مستند کرده و منبعی ارزشمند برای مطالعه سینمای ایران است. جایگاه تقوایی در تاریخ سینمای ایران، به دلیل نوآوری، تعهد به فرهنگ، و ایستادگی در برابر محدودیت‌ها، همچنان موضوع مطالعه و تحسین است.[۳][۱][۴]

منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ تسلیت به بستگان و دوستداران ناصر تقوایی و جامعه هنرمندان آزادهٔ میهن - سازمان مجاهدین خلق
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ بیماری ناصر تقوایی+ بیوگرافی - نمناک
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ نگاهی به کارنامه ناصر تقوایی - فیلیمو
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ناصر تقوایی، کارگردان و خالق آثار شاخص سینمایی و تلویزیونی، درگذشت - رادیو فردا
برگرفته از «https://www.iran-pedia.org/w/index.php?title=کاربر:Khosro/صفحه_تمرین_NOINDEX&oldid=81631»