کاربر:Khosro/صفحه تمرین NOINDEX: تفاوت میان نسخه‌ها

 
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|بندانگشتی|887x887پیکسل]]
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|بندانگشتی|1148x1148px]]
 
{{جعبه اطلاعات سیاست‌مدار
{{جعبه اطلاعات هنرمند
| نام              = میرزا علی‌اصغر خان اتابک
| رنگ پس‌زمینه =
| تصویر           = میرزا علی اصغر اتابک؛2.jpg
| عنوان =  
| شرح تصویر       = میرزا علی‌اصغر خان اتابک اعظم، صدراعظم دوره قاجار
| تصویر = جوانی ناصر تقوایی.jpg
| نام کامل        =  
| اندازه تصویر =  
| زادروز          = ۱۶ بهمن ۱۲۳۶ ه.ش
| توضیح تصویر = ناصر تقوایی در جوانی، کارگردان و مستندساز برجسته ایرانی
| شهر تولد         = تهران
| نام اصلی =  
| کشور تولد       =  
| نام = ناصر تقوایی
| تاریخ مرگ       = ۸ شهریور ۱۲۸۶ ه.ش
| نام خانوادگی =
| شهر مرگ         = تهران
| تاریخ تولد = ۱۹ تیر ۱۳۲۰
| کشور مرگ         =  
| شهر تولد = آبادان
| تحصیلات          = ادبیات فارسی، عربی، و زبان فرانسه نزد معلمان خصوصی
| کشور تولد =  
| دین              =  
| تاریخ مرگ = ۲۲ مهر ۱۴۰۴
| حزب سیاسی        = وابسته به دربار قاجار
| شهر مرگ = تهران
| سمت              = صدراعظم ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، محمدعلی شاه
| کشور مرگ =  
| پست‌های قبلی    = وزیر دربار، مسئول بیوتات سلطنتی، ضرابخانه، و گمرکات
| ملیت =
| فعالیت‌ها        = اعطای امتیاز رژی تنباکو (۱۲۷۰ شبانک استقراضی روس، قرارداد دارسی (۱۲۸۰ ش)
| حوزه فعالیت = کارگردانی، نویسندگی، مستندسازی، عکاسی
| رشته = سینما و تلویزیون
| آموزش =  
| جنبش = موج نوی سینمای ایران
| سبک = واقع‌گرایی، نشانه‌شناسی، اقتباس ادبی
| آثار = آرامش در حضور دیگران، ناخدا خورشید، دایی‌جان ناپلئون، کاغذ بی‌خط، باد جن، تمرین آخر و...
| پشتیبانان =
| تأثیرپذیرفته از = غلامحسین ساعدی، ارنست همینگوی، ایرج پزشکزاد، ابراهیم گلستان
| تأثیرگذاشته بر = نسل جدید فیلمسازان ایرانی
| جوایز = شیر نقره‌ای ونیز (۱۳۵۲، آرامش در حضور دیگرانپلنگ برنزی لوکارنو (۱۳۶۶، ناخدا خورشید)، نامزد نخل طلایی کن (۱۳۷۷، کشتی یونانی)، تندیس زرین جشن خانه سینما (۱۳۸۱، کاغذ بی‌خط، نپذیرفت)
| وب‌گاه =
| ازدواج‌ها = شهرنوش پارسی‌پور، شهین‌دخت بهزادی، مرضیه وفامهر
| فرزندان = علی تقوایی
}}
}}
'''ناصر تقوایی'''، (۱۹ تیر ۱۳۲۰، آبادان در گذشته ۲۲ مهر ۱۴۰۴، تهران) یکی از پیشگامان موج نوی سینمای ایران، کارگردان، نویسنده، عکاس و مستندساز برجسته‌ای بود که با آثارش بر پایه ادبیات و واقع‌گرایی اجتماعی، هویت سینمایی معاصر ایران را شکل داد. او زاده آبادان در خانواده‌ای متوسط، تحصیلات دبیرستانی خود را در آنجا گذراند و از نوجوانی به سینما و ادبیات علاقه‌مند شد. فعالیت حرفه‌ای‌اش با دستیاری در فیلم «خشت و آینه» ابراهیم گلستان آغاز شد و با مستندسازی در دهه ۱۳۴۰ ادامه یافت. ناصر تقویی بنیان‌گذار موج نو بود و با اقتباس از نویسندگانی چون [[غلامحسین ساعدی]]، ارنست همینگوی و ایرج پزشکزاد، آثاری خلق کرد که به مسائل انسانی، اجتماعی و هجو اشرافیت می‌پرداختند. برجسته‌ترین آثارش شامل فیلم‌های «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹، اقتباس از ساعدی، توقیف چهارساله)، «صادق کرده» (۱۳۵۱)، «نفرین» (۱۳۵۲)، «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵، اقتباس از همینگوی)، «ای ایران» (۱۳۶۸)، «کشتی یونانی» (۱۳۷۷، نامزد نخل طلایی کن)، و «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۰، استعاره از [[قتل‌های زنجیره‌ای]]) است. سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴، هجو طنزآمیز اشرافیت) تنها اثر تلویزیونی اوست. مستندهایی چون «باد جن»، «[[فروغ فرخزاد]]» و «تمرین آخر» (درباره تعزیه) نیز از کارنامه‌اش هستند.
'''میرزا علی‌اصغر خان اتابک اعظم'''، (امین‌السلطان) (متولد ۱۶ بهمن ۱۲۳۶، تهران درگذشته ۸ شهریور ۱۲۸۶ ش) صدراعظم سه پادشاه قاجار [[ناصرالدین شاه]]، [[مظفرالدین شاه]]، و [[محمد علی شاه|محمدعلی شاه]]، یکی از تأثیرگذارترین و منفورترین چهره‌های سیاسی ایران در دوره قاجار بود. او در تهران در خانواده‌ای گرجی‌تبار متولد شد و از ۱۵ سالگی در دربار ناصرالدین شاه خدمت کرد. در ۱۲۶۵، صدراعظم شد و با اعطای امتیازات بزرگ رژی تنباکو، بانک شاه، و امتیازات تجاری به انگلیس و بلژیک، به نفوذ خارجی دامن زد، که به جنبش تنباکو و تکفیر او توسط علما منجر شد. در دوره مظفرالدین شاه، با استقراض از روسیه و اعطای امتیازاتی مانند قرارداد دارسی منفوریتش افزایش یافت و به تبعید موقت به اروپا رفت. (قرارداد دارسی، منعقدشده در ۱۹۰۱ برابر با ۱۲۸۰ خورشیدی برای مدت شصت سال، امتیازی بود که به موجب آن ویلیام ناکس دارسی حق انحصاری برای جستجو و بهره‌برداری از نفت، گاز طبیعی، آسفالت و اوزوکریت را در سه چهارم مساحت کشور، مناطقی به وسعت ۱٬۲۴۲٬۰۰۰ کیلومتر مربع دریافت کرد). در سال ۱۳۲۵ ق، محمدعلی شاه او را به صدراعظمی فراخواند، اما به دلیل حمایت از [[استبداد صغیر]] و تلاش برای تعدیل مشروطه، مورد انتقاد شدید مطبوعات و مشروطه‌خواهان قرار گرفت. اتابک در ۸ شهریور ۱۲۸۶، توسط عباس آقا تبریزی در برابر مجلس ترور شد، که به فتح تهران و احیای مشروطیت کمک کرد. او با ثروت عظیم از امتیازات، باغ‌ها و عمارت‌هایی در یوسف‌آباد و قیطریه ساخت. مهارت سیاسی او در حفظ ثبات دربار و مدیریت بحران‌های مالی ستایش شده، اما اعطای امتیازات خارجی، انحصارطلبی، و نقش در استبداد صغیر او را به نمادی از فساد قاجار تبدیل کرد. میراث اتابک در تاریخ ایران به‌عنوان سیاستمداری پیچیده و منفور، با تأثیرات مثبت و منفی بر سیاست و اقتصاد، ماندگار است.<ref name=":0">[http://www.iichs.org/index.asp?id=526&doc_cat=1 علی‌اصغر خان اتابک اعظم (امين السلطان) - مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران]</ref><ref name=":1">[https://www.iranicaonline.org/articles/atabak-e-azam/ اتابک اعظم امین‌السلطان - ایرانیکا آنلاین]</ref><ref name=":2">[https://www.rouydad24.ir/fa/news/383306/%D8%B9%D9%84%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D8%B5%D8%BA%D8%B1-%D8%AE%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D8%A8%DA%A9-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%DB%8C%DA%A9-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%BE%DB%8C%DA%86%DB%8C%D8%AF%D9%87 علی‌اصغر خان اتابک؛ داستان زندگی یک سیاستمدار پیچیده - رویداد ۲۴]</ref><ref name=":3">[http://tarikhirani.ir/fa/news/2544/%DA%86%D9%87-%DA%A9%D8%B3%DB%8C-%D9%86%D8%AE%D8%B3%D8%AA-%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%B1-%D8%B1%D8%A7-%DA%A9%D8%B4%D8%AA-%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%A8%D9%87%D8%A7%D9%85-%D8%A2%D9%84%D9%88%D8%AF-%D8%AA%D8%B1%D9%88%D8%B1-%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D8%A8%DA%A9-%D8%A7%D8%B9%D8%B8%D9%85 مروری بر ماجرای ابهام‌آلود ترور اتابک اعظم - تاریخ ایرانی]</ref><ref name=":4">[https://psri.ir/?id=c994c1br علی‌اصغر خان اتابک اعظم (امین السلطان) - مؤسسه مطالعات و پژهشهای سیاسی]</ref><ref name=":5">[http://pajoohe.ir/%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%B7%D8%A7%D9%86%D8%8C-%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D8%B5%D8%BA%D8%B1-%D8%AE%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D8%A8%DA%A9-%D8%A7%D8%B9%D8%B8%D9%85__a-45334.aspx امین السلطان، میرزا علی اصغر خان (اتابک اعظم) - پژوهه]</ref><ref>[https://www.iichs.ir/fa/gallery/3361/2/%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D8%B5%D8%BA%D8%B1%D8%AE%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%B7%D8%A7%D9%86 میرزا علی‌اصغرخان امین‌السلطان - پژوهشکده تاریخ معاصر]</ref><ref name=":6">کتاب «تاریخ مشروطه ایران»، تألیف احمد کسروی</ref>  
 
تقوایی جوایز متعددی دریافت کرد، از جمله شیر نقره ونیز برای «آرامش در حضور دیگران»، پلنگ برنزی لوکارنو برای «ناخدا خورشید»، و تندیس زرین بهترین فیلم جشن خانه سینما برای «کاغذ بی‌خط» (که نپذیرفت). او در برابر سانسور رژیم پهلوی و جمهوری اسلامی مقاومت کرد؛ آثارش توقیف شدند و پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]، ۲۲ سال دوری اجباری از سینما داشت. پروژه‌هایی چون «چای تلخ» و «کوچک جنگلی» نیمه‌کاره ماندند به دلیل سانسور و عدم حمایت. زندگی شخصی‌اش شامل ازدواج با شهرنوش پارسی‌پور (۱۳۴۶–۱۳۵۲، حاصل یک پسر به نام علی)، شهین‌دخت بهزادی، و مرضیه وفامهر (همسر دوم یا سوم) بود. سال‌ها با بیماری ناشناخته دست‌وپنجه نرم کرد و در ۲۲ مهر ۱۴۰۴ در ۸۴ سالگی بر اثر عوارض آن در تهران درگذشت. ناصر تقوایی، با محبوبیت مردمی و استقلال هنری، نماد آزاده‌زیستی بود و آثارش همچنان الهام‌بخش است.<ref name=":2">[https://news.mojahedin.org/i/%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D8%A8%D8%B3%D8%AA%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%AF%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D8%AA%D9%82%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%88-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87-%D9%87%D9%86%D8%B1%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D9%85%DB%8C%D9%87%D9%86 تسلیت به بستگان و دوستداران ناصر تقوایی و جامعه هنرمندان آزادهٔ میهن - سازمان مجاهدین خلق]</ref><ref name=":0">[https://namnak.com/nasser-taghvai-biography.p111553 بیماری ناصر تقوایی+ بیوگرافی - نمناک]</ref><ref name=":1">[https://www.filimo.com/shot/17096/%d9%86%d8%a7%d8%b5%d8%b1-%d8%aa%d9%82%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c/ نگاهی به کارنامه ناصر تقوایی - فیلیمو]</ref><ref name=":3">[https://www.radiofarda.com/a/nasser-taghvaei-dies-84-years-film/33559326.html ناصر تقوایی، کارگردان و خالق آثار شاخص سینمایی و تلویزیونی، درگذشت - رادیو فردا]</ref>  
 
== زندگی اولیه و تحصیلات ==
[[پرونده:جوانی ناصر تقوایی؛7.jpg|جایگزین=جوانی ناصر تقوایی|بندانگشتی|285x285پیکسل|جوانی ناصر تقوایی]]
ناصر تقوایی در نوزدهمین روز از تیر ماه ۱۳۲۰ در روستای عرب‌نشین سعدونی در جنوب شرقی آبادان به دنیا آمد. پدرش، علی تقوایی، کارمند اداره گمرک بود و این شغل خانواده را ناگزیر به سفرهایی به بندر لنگه می‌کرد. تقوایی در توصیف دوران کودکی خود اظهار داشته است که به آدم‌های دانایی برخورد کرده، اما زندگی کودکی‌اش صحنه جالبی ندارد. محیط آبادان و جنوب ایران، با فرهنگ اقلیمی و اجتماعی غنی، بر سبک هنری او تأثیر عمیقی گذاشت و بعدها در آثارش منعکس شد.
 
تقوایی تحصیلات دبیرستانی خود را در دبیرستان رازی آبادان به پایان رساند. از سال‌های نوجوانی به دنیای سینما و ادبیات علاقه‌مند شد و این علایق پایه‌ای برای ورودش به حرفه فیلمسازی فراهم کرد. او یکی از عوامل فنی فیلم سینمایی «خشت و آینه» ساخته ابراهیم گلستان بود که این تجربه، نخستین گام جدی او در عرصه سینما محسوب می‌شود. نزدیکی به ادبیات، به ویژه نویسندگانی چون ارنست همینگوی، از ویژگی‌های بارز او بود.<ref name=":0" />  


== ورود به حرفه و فعالیت‌های اولیه ==
== زندگی شخصی و خانوادگی ==
=== آغاز مستندسازی ===
میرزا علی‌اصغر خان اتابک در ۱۶ بهمن ۱۲۳۶ ش، در تهران متولد شد. او فرزند ابراهیم خان امین‌السلطان، صدراعظم ناصرالدین شاه، و از خانواده‌ای گرجی‌تبار بود که پس از شورش علیه روس‌ها به ایران مهاجرت کرده بودند. او در محیطی ثروتمند و بانفوذ پرورش یافت و از کودکی با دربار قاجار آشنا شد.  
[[پرونده:ناصر تقوایی، داریوش مهرجویی.jpg|جایگزین=ناصر تقوایی در کنار داریوش مهرجویی|بندانگشتی|234x234پیکسل|ناصر تقوایی در کنار داریوش مهرجویی]]
ناصر تقوایی فعالیت حرفه‌ای خود را با ساخت مستند در اواسط دهه ۱۳۴۰ آغاز کرد. او به عنوان مستندساز برای تلویزیون ملی ایران کار کرد و آثاری چون «نانخورهای بیسواد»، «آرایشگاه آفتاب»، «تاکسی متر»، «باد جن»، «نخل»، «پنج‌شنبه‌بازار میناب»، «موسیقی جنوب»، «اربعین»، «مشهد قالی» و «فروغ فرخزاد» را ساخت. این مستندها، با نگاهی جامعه‌شناختی و واقع‌گرایانه به فرهنگ و زندگی جنوب ایران، نشان‌دهنده دقت او در فضاسازی و نشانه‌شناسی بصری بودند.  


=== ورود به فیلم بلند و موج نو ===
میرزا علی‌اصغر خان اتابک با خانم اعظم ازدواج کرد و صاحب چندین فرزند شد. نام فرزندان او قدس‌اعظم (همسر شجاع‌السلطنه)، فخراعظم (همسر اسکندرخان خازن‌الممالک)، نوش‌آفرین اعظم‌السلطنه (همسر معیری، که بعداً جدا شد)، محترم اعظم، و افتخار اعظم (همسر صارم‌الدوله) بودند. فرزندانش در دوره پهلوی نام‌های خانوادگی اتابکی، گرجی، و صدری را برگزیدند. خانواده اتابک به دلیل ثروت و نفوذ سیاسی، جایگاه اجتماعی بالایی در دوره قاجار داشتند.<ref name=":0" /><ref name=":5" /><ref name=":2" />  
ناصر تقوایی به عنوان یکی از چهره‌های کلیدی موج نوی دوم سینمای ایران شناخته می‌شود که در تقابل با فیلم فارسی و ادامه رویکرد «خشت و آینه» شکل گرفت. او در میان سینماگران ایرانی به دلیل پیوند عمیق با ادبیات شهرت دارد و نامش در کنار مسعود کیمیایی، [[قتل داریوش مهرجویی و همسرش|داریوش مهرجویی]]، علی حاتمی و امیر نادری قرار می‌گیرد. اولین فیلم بلند او، «آرامش در حضور دیگران»، در سال ۱۳۴۹ ساخته شد و پس از چهار سال توقیف در ۱۳۵۲ اکران گردید. این فیلم، اقتباس از داستان غلامحسین ساعدی، به مسائل روان‌شناختی و اجتماعی می‌پردازد و پس از نمایش محدود در جشن هنر شیراز توقیف شد.<ref name=":1" /><ref name=":0" />  


== آثار برجسته و سبک سینمایی ==
=== ثروت و املاک ===
[[پرونده:ناصر تقوایی؛3.jpg|جایگزین=ناصر تقوایی|بندانگشتی|220x220پیکسل|ناصر تقوایی]]
میرزا علی‌اصغر خان اتابک با درآمدهای حاصل از امتیازات خارجی و مدیریت مشاغل درباری مانند بیوتات سلطنتی و گمرکات، ثروت عظیمی جمع‌آوری کرد. او باغ و عمارتی در یوسف‌آباد تهران معروف به پارک اتابک، که بعداً به سفارت روسیه تبدیل شد و همچنین باغی در قیطریه (اکنون پارک قیطریه) ساخت. تاریخنگاران این املاک را نمادی از تجمل و فساد مالی او می‌دانند، اما مهارتش در مدیریت منابع مالی دربار را نیز برجسته می‌کنند.<ref name=":0" /><ref name=":2" /><ref name=":1" />


=== فیلم‌های سینمایی ===
=== تحصیلات و ورود به دربار ===
ناصر تقوایی با ساخت فیلم‌هایی که پیوند عمیقی با ادبیات داشتند، به یکی از پیشگامان سینمای هنری ایران تبدیل شد. پس از «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹)، او فیلم «صادق کرده» (۱۳۵۱) را بر اساس داستانی از غلامحسین ساعدی کارگردانی کرد که به زندگی روستاییان جنوب ایران و مسائل اجتماعی آن‌ها می‌پرداخت. این فیلم، با سبک واقع‌گرایانه و توجه به جزئیات بصری، جایگاه تقوایی را در موج نوی سینمای ایران تثبیت کرد. در سال ۱۳۵۲، «نفرین» را ساخت که داستانی عاشقانه با زمینه‌ای روان‌شناختی داشت و به مسائل طبقاتی در جامعه ایران اشاره می‌کرد. برجسته‌ترین اثر سینمایی او، «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵)، اقتباسی از رمان «کلبه عمو تام» نوشته ارنست همینگوی بود. این فیلم، که در جنوب ایران روایت می‌شود، داستان ناخدایی است که در برابر ظلم و استعمار مقاومت می‌کند و به دلیل سبک بصری و روایت قدرتمندش، مورد تحسین قرار گرفت. دیگر آثار او شامل «ای ایران» (۱۳۶۸)، که به مسائل اجتماعی پس از انقلاب می‌پردازد، و «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۰)، که به عنوان استعاره‌ای از قتل‌های زنجیره‌ای و سانسور تفسیر شده، هستند. فیلم کوتاه «کشتی یونانی» (۱۳۷۷) نیز نامزد نخل طلایی جشنواره کن شد.  
اتابک تحصیلات خود را نزد معلمان خصوصی در تهران در زمینه ادبیات فارسی، عربی، و زبان فرانسه آغاز کرد. در ۱۵ سالگی (۱۲۵۱ ش) به‌عنوان پیشخدمت مخصوص ناصرالدین شاه وارد دربار شد و در ۱۲۹۹ ق، لقب امین‌الملک گرفت. با مرگ پدرش در سال ۱۳۰۰ ق، مشاغل پردرآمد بیوتات سلطنتی، ضرابخانه و گمرکات را به دست آورد و لقب امین‌السلطان دریافت کرد.<ref name=":1" /><ref name=":5" />


=== سریال و مستندها ===
== صدراعظمی در دوره ناصرالدین شاه ==
تنها اثر تلویزیونی تقوایی، سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴)، اقتباسی از رمان ایرج پزشکزاد، یکی از ماندگارترین آثار تاریخ تلویزیون ایران است. این سریال، با طنزی هجوآمیز، زندگی اشرافی و فرهنگ سنتی را نقد می‌کند و به دلیل بازی‌های درخشان و کارگردانی دقیق، محبوبیت گسترده‌ای یافت. مستندهای تقوایی نیز بخش مهمی از کارنامه او هستند. او آثاری چون «باد جن» (درباره آیین‌های جنوب)، «فروغ فرخزاد» (پرتره‌ای از شاعر برجسته)، و «تمرین آخر» (درباره تعزیه) ساخت که نشان‌دهنده عمق نگاه او به فرهنگ و آیین‌های ایرانی بود. این آثار، با سبک نشانه‌شناسانه و توجه به جزئیات فرهنگی، به مستندسازی هویت جنوب ایران کمک کردند.  
[[پرونده:میرزا علی اصغر اتابک؛1.jpg|جایگزین=میرزا علی اصغر خان اتابک|بندانگشتی|255x255پیکسل|میرزا علی اصغر خان اتابک]]


=== جدول آثار منتخب ===
=== صدراعظمی و مدیریت دربار ===
{| class="wikitable"
میرزا علی‌اصغر خان اتابک در سال ۱۲۶۵، به صدراعظمی ناصرالدین شاه منصوب شد و تا سال ۱۲۸۵، در این سمت باقی ماند. او با مهارت سیاسی خود، دربار قاجار را در دوره‌ای پرتنش مدیریت کرد و در سه سفر ناصرالدین شاه به اروپا (۱۲۹۰، ۱۲۹۵، و ۱۳۰۶ ق) همراه او بود. اتابک با تمرکز بر ثبات مالی و سیاسی دربار، مشاغل کلیدی مانند بیوتات سلطنتی، ضرابخانه، و گمرکات را تحت کنترل گرفت و به یکی از قدرتمندترین صدراعظم‌های قاجار تبدیل شد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":5" />  
!سال
!عنوان
!نوع
!توضیحات
|-
|۱۳۴۹
|آرامش در حضور دیگران
|فیلم بلند
|اقتباس از غلامحسین ساعدی، توقیف چهارساله
|-
|۱۳۵۱
|صادق کرده
|فیلم بلند
|اقتباس از ساعدی، روایت زندگی روستایی جنوب
|-
|۱۳۵۲
|نفرین
|فیلم بلند
|داستان عاشقانه با زمینه روان‌شناختی
|-
|۱۳۵۴
|دایی‌جان ناپلئون
|سریال
|اقتباس از ایرج پزشکزاد، هجو اشرافیت
|-
|۱۳۶۵
|ناخدا خورشید
|فیلم بلند
|اقتباس از همینگوی، برنده پلنگ برنزی لوکارنو
|-
|۱۳۶۸
|ای ایران
|فیلم بلند
|نقد مسائل اجتماعی پس از انقلاب
|-
|۱۳۷۷
|کشتی یونانی
|فیلم کوتاه
|نامزد نخل طلایی کن
|-
|۱۳۸۰
|کاغذ بی‌خط
|فیلم بلند
|استعاره از قتل‌های زنجیره‌ای، برنده تندیس زرین
|-
|دهه ۱۳۴۰–۵۰
|باد جن، فروغ فرخزاد، تمرین آخر
|مستند
|مستندهای فرهنگی و آیینی
|}<ref name=":1" /><ref name=":0" />


== جوایز و افتخارات ==
=== امتیازات خارجی و [[جنبش تنباکو]] ===
[[پرونده:جایزه ناصر تقوایی.jpg|جایگزین=دریافت جایزه پلنگ برنزی لوکارنو توسط ناصر تقوایی|بندانگشتی|270x270پیکسل|دریافت جایزه پلنگ برنزی لوکارنو توسط ناصر تقوایی]]
اتابک در دوره صدراعظمی‌اش امتیازات بزرگی به خارجی‌ها اعطا کرد، از جمله امتیاز رژی تنباکو (۱۲۷۰ ش/۱۸۹۰ م) به انگلیس، که انحصار تولید و فروش تنباکو را به شرکت تالبوت واگذار کرد. او همچنین امتیاز بانک شاه و تجارتخانه‌های بلژیکی را اعطا نمود. این اقدامات به نارضایتی عمومی منجر شد و جنبش تنباکو را با فتوای میرزای شیرازی (۱۳۰۹ ق) برانگیخت، که اولین اعتراض سراسری علیه نفوذ خارجی بود. این امتیازات، اگرچه به تقویت مالی دربار کمک کرد، اتابک را به چهره‌ای منفور تبدیل نمود.<ref name=":4" /><ref name=":5" /><ref name=":6" />


=== جوایز بین‌المللی و داخلی ===
== صدراعظمی در دوره مظفرالدین شاه ==
ناصر تقوایی به دلیل سبک نوآورانه و تأثیرگذارش در سینمای ایران، جوایز متعددی دریافت کرد. فیلم «آرامش در حضور دیگران» در سال ۱۳۵۲ برنده شیر نقره‌ای جشنواره ونیز شد، هرچند به دلیل توقیف در ایران، کمتر دیده شد. «ناخدا خورشید» در سال ۱۳۶۶ پلنگ برنزی جشنواره لوکارنو را کسب کرد و به عنوان یکی از شاهکارهای سینمای ایران شناخته می‌شود. فیلم کوتاه «کشتی یونانی» در سال ۱۳۷۷ نامزد نخل طلایی جشنواره کن شد که نشان‌دهنده جایگاه بین‌المللی تقوایی بود. «کاغذ بی‌خط» در سال ۱۳۸۱ تندیس زرین بهترین فیلم جشن خانه سینما را دریافت کرد، اما تقوایی به دلیل اعتراض به سانسور و شرایط سینمایی، این جایزه را نپذیرفت. این اقدام، نشانه‌ای از روحیه مستقل و آزاده او بود.
[[پرونده:مظفرالدین شاه و اتابک.jpg|جایگزین=مظفرالدین شاه و اتابک|بندانگشتی|235x235پیکسل|مظفرالدین شاه و اتابک]]
پس از ترور ناصرالدین شاه در سال ۱۲۷۵، اتابک در سال ۱۲۸۰، صدراعظم مظفرالدین شاه شد و تا ۱۲۸۵، در این سمت باقی ماند. او با همراهی شاه در سفرهای پرهزینه به اروپا، استقراض از روسیه (مانند وام ۱۲ میلیون روبلی ۱۲۷۹ ش) را ترتیب داد. این وام‌ها برای تأمین هزینه‌های دربار بود، اما به افزایش نفوذ خارجی و بدهی کشور منجر شد. اتابک همچنین امتیازاتی مانند بانک استقراضی روس و قرارداد دارسی را برای اکتشاف نفت را اعطا کرد.<ref name=":5" /><ref name=":7">[https://eghtesadenergyonline.ir/228399/%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7-%D8%B9%D9%84%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D8%B5%D8%BA%D8%B1-%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D8%A8%DA%A9-%D8%A8%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86%DA%AF%D8%B0%D8%A7%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D8%A7%D8%B1%D8%AF/ میرزا علی‌اصغر اتابک، بنیانگذار قراردادهای نفتی ایران - اقتصاد انرژی آنلاین]</ref><ref name=":8">[https://dashboard.literaturelib.com/storage/img/db9Ev1599389927.pdf کتاب «مکاتبات و نامه‌های اتابک با مظفرالدین شاه»، به کوشش سعاد پیرا و علیرضا نیکنژاد]</ref>


=== جدول جوایز ===
=== تکفیر و تبعید ===
{| class="wikitable"
اعطای امتیازات خارجی و استقراض‌ها به نارضایتی شدید علما و مردم منجر شد. در سال ۱۳۲۱ ق، علمای عتبات، از جمله میرزای شیرازی، اتابک را به دلیل سیاست‌هایش تکفیر کردند. این تکفیر، همراه با فشارهای سیاسی، به برکناری موقت او در سال ۱۲۸۵ و تبعید به اروپا منجر شد. این دوره تبعید نشان‌دهنده کاهش نفوذ او در ایران بود، اما ارتباطاتش با دربار حفظ شد.<ref name=":4" /><ref name=":2" /><ref name=":9">کتاب «انقلاب مشروطه ایران»، تألیف عباس میرزا معزالسلطنه</ref>  
!سال
!جایزه
!اثر
!توضیحات
|-
|۱۳۵۲
|شیر نقره‌ای ونیز
|آرامش در حضور دیگران
|موفقیت بین‌المللی پس از توقیف
|-
|۱۳۶۶
|پلنگ برنزی لوکارنو
|ناخدا خورشید
|تحسین جهانی برای سبک بصری
|-
|۱۳۷۷
|نامزد نخل طلایی کن
|کشتی یونانی
|حضور در معتبرترین جشنواره جهانی
|-
|۱۳۸۱
|تندیس زرین جشن خانه سینما
|کاغذ بی‌خط
|جایزه‌ای که تقوایی نپذیرفت
|}<ref name=":1" /><ref name=":3" />


== سانسور و مقاومت در برابر حکومت ==
== نقش در انقلاب مشروطیت و استبداد صغیر ==


=== چالش‌ها در دوره پهلوی ===
=== بازگشت و صدراعظمی محمدعلی شاه ===
[[پرونده:ناصر تقوایی، سعید سلطانپور.jpg|جایگزین=ناصر تقوایی (نفر پشت سر، غلامحسین ساعدی)|بندانگشتی|268x268پیکسل|ناصر تقوایی (نفر پشت سر، غلامحسین ساعدی)]]
در سال ۱۲۸۵ ش، پس از امضای فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه، علی‌اصغر خان اتابک از تبعید اروپا بازگشت و در سال ۱۲۸۶، توسط محمدعلی شاه به صدراعظمی منصوب شد. او کابینه‌ای با وزرای باتجربه تشکیل داد و تلاش کرد مشروطه را تعدیل کند تا قدرت دربار حفظ شود. این رویکرد او را در برابر مطبوعات مشروطه‌خواه مانند حبل‌المتین و روح‌القدس و انجمن‌های انقلابی قرار داد که او را به حمایت از استبداد متهم کردند.  
ناصر تقوایی در طول فعالیت حرفه‌ای خود با موانع متعددی از سوی نظام‌های حاکم مواجه شد. در دوره [[محمدرضا پهلوی]]، اولین فیلم بلند او، «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹)، به دلیل مضمون روان‌شناختی و نقد اجتماعی‌اش به مدت چهار سال توقیف شد و تنها پس از نمایش محدود در جشن هنر شیراز در سال ۱۳۵۲ اکران عمومی یافت. این توقیف، که به دلیل حساسیت‌های سیاسی و اجتماعی رژیم پهلوی بود، نشان‌دهنده رویکرد تقوایی به موضوعات حساس و تابوشکنانه بود. او در کتاب «گفتن با نگفتن: سینما و سانسور به روایت ناصر تقوایی» به صراحت از فشارهای سانسور در این دوره سخن گفته و تأکید کرده که رژیم پهلوی تلاش داشت تا سینمای هنری را تحت کنترل درآورد. با این حال، تقوایی با ساخت آثاری چون «صادق کرده» و «نفرین» به فعالیت خود ادامه داد و نشان داد که تسلیم محدودیت‌ها نمی‌شود.<ref name=":0" />


=== موانع در نظام جمهوری اسلامی ===
=== تلاش برای انحلال مجلس ===
پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷]]، تقوایی با چالش‌های بیشتری مواجه شد. رژیم جمهوری اسلامی، با اعمال سانسور شدید، بسیاری از پروژه‌های او را متوقف کرد. سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴)، که پیش از انقلاب ساخته شده بود، به دلیل طنز انتقادی‌اش مورد استقبال مردم قرار گرفت، اما پس از انقلاب، تقوایی به مدت ۲۲ سال از ساخت فیلم بلند محروم شد. پروژه‌هایی مانند «چای تلخ» و «کوچک جنگلی» به دلیل عدم موافقت نهادهای حکومتی نیمه‌کاره ماندند. فیلم «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۰) نیز، که به مسائل اجتماعی و سیاسی مانند قتل‌های زنجیره‌ای اشاره داشت، با محدودیت‌های اکران مواجه شد. تقوایی در برابر این فشارها مقاومت کرد و هیچ‌گاه حاضر نشد آثارش را با خواست‌های حکومتی هماهنگ کند. [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] در بیانیه تسلیت خود، تقوایی را به عنوان یکی از «هنرمندان آزاده میهن» ستود که در برابر دیکتاتوری تسلیم نشد و با آثارش به مبارزه با سانسور پرداخت.<ref name=":2" />
اتابک در دوره صدراعظمی محمدعلی شاه، به دلیل مخالفت با برخی اصول مشروطه، مانند نظارت مجلس بر دربار، به تلاش برای محدود کردن مجلس متهم شد. او با حمایت محمدعلی شاه، سیاست‌هایی برای تقویت استبداد صغیر (۱۲۸۷–۱۲۸۸ ش) دنبال کرد، از جمله مذاکره با گروه‌های محافظه‌کار و دربار برای کاهش نفوذ مشروطه‌خواهان. این اقدامات او را به هدف اصلی انتقادات انقلابیون تبدیل کرد و به منفوریت بیشتر او دامن زد.<ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":6" /><ref name=":9" />  


== زندگی شخصی ==
== روابط با دربار و دیپلماسی خارجی ==
[[پرونده:میرزا علی اصغر اتابک؛3.jpg|جایگزین=میرزا علی اصغر اتابک|بندانگشتی|265x265پیکسل|میرزا علی اصغر اتابک]]
میرزا علی‌اصغر خان اتابک روابط نزدیکی با دربار قاجار، به‌ویژه ناصرالدین و مظفرالدین شاه، داشت. او با مکاتبات گسترده با مظفرالدین شاه، به‌ویژه در سفرهای خارجی، نقش کلیدی در تصمیم‌گیری‌های دربار ایفا کرد. نامه‌های او، که شامل توصیه‌های سیاسی و مالی بود، نشان‌دهنده نفوذش بر شاه و تلاش برای حفظ ثبات دربار در برابر فشارهای داخلی و خارجی است. این مکاتبات، که در کتاب سعاد پیرا و نیکنژاد گردآوری شده، مهارت او در مدیریت روابط درباری را برجسته می‌کند، هرچند برخی منابع این نزدیکی را نشانه انحصارطلبی او می‌دانند.<ref name=":1" /><ref name=":8" />


=== ازدواج‌ها و خانواده ===
=== دیپلماسی خارجی ===
ناصر تقوایی در زندگی شخصی‌اش سه ازدواج داشت. در سال ۱۳۴۶ با شهرنوش پارسی‌پور، نویسنده برجسته ایرانی، ازدواج کرد که حاصل این ازدواج پسری به نام علی بود. این ازدواج در سال ۱۳۵۲ به جدایی انجامید. پس از آن، با شهین‌دخت بهزادی ازدواج کرد که جزئیات کمی درباره این دوره در دسترس است. همسر سوم او، مرضیه وفامهر، بازیگر و فیلمساز، در سال‌های پایانی عمرش همراه او بود. ناصر تقوایی در مصاحبه‌هایش کمتر به زندگی شخصی‌اش پرداخت و بیشتر بر آثار و دیدگاه‌های هنری‌اش تمرکز داشت. با این حال، روابط او با چهره‌های ادبی و هنری، مانند پارسی‌پور، نشان‌دهنده پیوند عمیق او با جامعه روشنفکری ایران بود.<ref name=":0" />  
اتابک در دیپلماسی خارجی، به‌ویژه با روسیه و انگلیس، فعال بود. او با مذاکره برای استقراض از روسیه (۱۲ میلیون روبل، ۱۲۷۹ ش) و اعطای امتیازاتی مانند بانک شاه و قرارداد دارسی به انگلیس، به تقویت مالی دربار کمک کرد. این سیاست‌ها، اگرچه به حفظ قدرت قاجار کمک کرد، به افزایش نفوذ خارجی و نارضایتی عمومی منجر شد. [[احمد کسروی]] او را به دلیل این امتیازات به خیانت به منافع ملی متهم می‌کند، اما برخی منابع او را سیاستمداری زیرک در مدیریت روابط بین‌المللی توصیف می‌کند.<ref name=":1" /><ref name=":7" /><ref name=":6" />  


=== بیماری و انزوا ===
== ترور و پایان زندگی ==
در سال‌های پایانی زندگی، ناصر تقوایی با بیماری ناشناخته‌ای دست‌وپنجه نرم کرد که او را از نظر جسمی و روحی تحت فشار قرار داد. این بیماری، همراه با انزوای ناشی از محدودیت‌های حرفه‌ای، باعث شد که او در دهه‌های آخر کمتر در محافل عمومی ظاهر شود. با این حال، محبوبیت مردمی او کاهش نیافت و آثارش همچنان مورد توجه علاقه‌مندان به سینما بود. تقوایی در مصاحبه‌ای اظهار داشت که انزوای او نتیجه شرایطی بود که رژیم برای هنرمندان مستقل ایجاد کرده بود، اما او هرگز از اصولش عقب‌نشینی نکرد.<ref name=":3" />  
[[پرونده:عباس آقا قاتل اتابک.jpg|جایگزین=عباس‌آقا تبریزی|بندانگشتی|255x255پیکسل|عباس‌آقا تبریزی]]
علی‌اصغر خان اتابک در ۸ شهریور ۱۲۸۶ ش، مصادف با ۲۱ رجب ۱۳۲۵ ق، هنگام خروج از مجلس شورای ملی در تهران، توسط عباس آقا تبریزی، صراف و عضو فداییان مشروطه‌خواه تبریز، ترور شد. عباس آقا تبریزی متولد تبریز، حدود ۱۲۶۰ ش، از تجار و روشنفکران محلی تبریز بود که به دلیل فعالیت‌هایش در انجمن ایالتی تبریز و حمایت از مشروطه، به فداییان پیوسته بود. او به‌عنوان یک فعال سیاسی، در دوره استبداد صغیر به مبارزه مسلحانه علیه سیاست‌های اتابک و محمدعلی شاه پرداخت و انگیزه ترور او را پایان دادن به نفوذ اتابک در حمایت از استبداد و اعطای امتیازات خارجی می‌دانست. عباس آقا پس از شلیک به اتابک، خودکشی کرد. این رویداد به‌عنوان نقطه عطفی در تضعیف استبداد صغیر و حرکت به سوی فتح تهران (۱۲۸۸ ش) شناخته می‌شود.<ref name=":0" /><ref name=":4" /><ref name=":3" />


== وفات و میراث ==
جسد اتابک به قم انتقال داده شد و مقبره او در قسمت زنانه حرم حضرت معصومه (س) قرار دارد.  
[[پرونده:ناصر تقوایی؛4.jpg|جایگزین=ناصر تقوایی|بندانگشتی|281x281پیکسل|ناصر تقوایی]]ناصر تقوایی در ۲۲ مهر ۱۴۰۴، در سن ۸۴ سالگی، بر اثر عوارض بیماری ناشناخته‌ای در تهران درگذشت. خبر درگذشت او موجی از تأسف و واکنش‌های احساسی در میان مردم و جامعه هنری ایران ایجاد کرد. سازمان مجاهدین خلق در بیانیه خود، او را به عنوان هنرمندی آزاده توصیف کرد که با آثارش به مبارزه با دیکتاتوری پرداخت. رادیو فردا نیز گزارش داد که تقوایی تا آخرین لحظات عمرش به اصول هنری و استقلال خود پایبند ماند. درگذشت او، پایان دوره‌ای از سینمای هنری ایران بود که با نوآوری و تعهد به فرهنگ و هویت ایرانی شناخته می‌شد.  


=== میراث هنری ===
=== پیامدها ===
میراث ناصر تقوایی در سینمای ایران غیرقابل انکار است. او با پیوند ادبیات و سینما، خلق آثاری با سبک واقع‌گرایانه و نشانه‌شناسانه، و مقاومت در برابر سانسور، به یکی از نمادهای سینمای هنری ایران تبدیل شد. فیلم‌هایی چون «ناخدا خورشید» و سریال «دایی‌جان ناپلئون» همچنان در میان مخاطبان ایرانی و بین‌المللی محبوب هستند و به عنوان آثاری کلاسیک شناخته می‌شوند. مستندهای او، مانند «باد جن» و «تمرین آخر»، به حفظ و معرفی فرهنگ جنوب ایران و آیین‌های سنتی کمک کردند. تقوایی با تربیت نسل جدیدی از فیلمسازان و تأثیر بر سینمای موج نو، راه را برای سینمای هنری در ایران هموار کرد. کتاب «گفتن با نگفتن: سینما و سانسور به روایت ناصر تقوایی» نیز نشان‌دهنده دیدگاه او به هنر و مبارزه با محدودیت‌هاست. او به عنوان هنرمندی که هرگز تسلیم نشد، در تاریخ سینمای ایران جاودانه باقی خواهد ماند.<ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":1" />  
ترور اتابک به پایان صدراعظمی او و تضعیف موقعیت محمدعلی شاه منجر شد. این اقدام، روحیه مشروطه‌خواهان را تقویت کرد و به احیای مشروطیت در سال ۱۲۸۸، کمک نمود. با این حال، برخی منابع این ترور را نتیجه رقابت‌های سیاسی و نفرت عمومی از سیاست‌های اتابک می‌دانند، که او را به نمادی از فساد قاجار تبدیل کرده بود.<ref name=":1" /><ref name=":6" />  


== اهمیت تاریخی و جایگاه ==
== میراث ==
[[پرونده:ناصر تقوایی؛6.jpg|جایگزین=ناصر تقوایی|بندانگشتی|249x249پیکسل|ناصر تقوایی]]
ناصر تقوایی به عنوان یکی از پیشگامان موج نوی سینمای ایران، جایگاهی برجسته در تاریخ هنر و فرهنگ ایران دارد. او با آثاری که پیوند عمیقی با ادبیات و فرهنگ ایرانی داشتند، به خلق سینمایی پرداخت که هم‌زمان واقع‌گرایانه، نشانه‌شناسانه، و انتقادی بود. فیلم‌هایی مانند «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵)، که با اقتباس از ارنست همینگوی به مسائل مقاومت و هویت در جنوب ایران می‌پرداخت، و سریال «دایی‌جان ناپلئون» (۱۳۵۴)، که با طنز هجوآمیز اشرافیت قاجاری را نقد کرد، به عنوان آثاری کلاسیک در سینمای ایران شناخته می‌شوند. مستندهای او، از جمله «باد جن» و «تمرین آخر»، با تمرکز بر آیین‌ها و فرهنگ جنوب، به حفظ و معرفی هویت فرهنگی ایران کمک کردند. این آثار، نه‌تنها در زمان خود بلکه برای نسل‌های بعدی نیز الهام‌بخش بودند و در محافل سینمایی داخل و خارج از ایران مورد تحسین قرار گرفتند.


تقوایی با مقاومت در برابر سانسور رژیم‌های پهلوی و جمهوری اسلامی، به نمادی از استقلال هنری تبدیل شد. توقیف فیلم «آرامش در حضور دیگران» (۱۳۴۹) در دوره پهلوی و موانع متعدد پس از انقلاب، از جمله توقف پروژه‌هایی مانند «چای تلخ» و «کوچک جنگلی»، نشان‌دهنده چالش‌های او در برابر نظام‌های حاکم بود. او با امتناع از پذیرش جایزه جشن خانه سینما برای «کاغذ بی‌خط» (۱۳۸۱)، اعتراض خود به سانسور و محدودیت‌های سینمایی را نشان داد. این روحیه آزاده‌زیستی، او را در میان مردم و جامعه هنری به چهره‌ای محبوب و محترم تبدیل کرد.
=== تأثیر بر سیاست قاجار ===
علی‌اصغر خان اتابک با صدراعظمی طولانی در دوره سه پادشاه قاجار (ناصرالدین، مظفرالدین، و محمدعلی شاه)، تأثیر عمیقی بر سیاست ایران گذاشت. او با مدیریت بحران‌های مالی و دیپلماتیک، ثبات دربار را حفظ کرد، اما اعطای امتیازات خارجی مانند رژی تنباکو، بانک استقراضی روس، و قرداد دارسی به افزایش نفوذ خارجی و تضعیف اقتصاد ملی منجر شد. این سیاست‌ها به نارضایتی عمومی و جنبش‌های اعتراضی، مانند جنبش تنباکو و مشروطیت، دامن زدند.<ref name=":4" /><ref name=":7" /><ref name=":9" />


تأثیر ناصر تقوایی بر سینمای ایران فراتر از آثارش بود. او با تربیت فیلمسازان جوان و تأثیر بر جریان موج نو، راه را برای سینمایی هنری و متعهد هموار کرد. نام او در کنار چهره‌هایی چون داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی، و علی حاتمی قرار می‌گیرد که سینمای ایران را از فیلمفارسی به سوی آثار تأمل‌برانگیز هدایت کردند. جوایز بین‌المللی او، مانند شیر نقره‌ای ونیز و پلنگ برنزی لوکارنو، جایگاه جهانی‌اش را تثبیت کرد. کتاب «گفتن با نگفتن: سینما و سانسور به روایت ناصر تقوایی» نیز دیدگاه‌های او درباره هنر و مبارزه با سانسور را مستند کرده و منبعی ارزشمند برای مطالعه سینمای ایران است. جایگاه تقوایی در تاریخ سینمای ایران، به دلیل نوآوری، تعهد به فرهنگ، و ایستادگی در برابر محدودیت‌ها، همچنان موضوع مطالعه و تحسین است.<ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" />  
=== جایگاه در تاریخ ایران ===
ترور اتابک در سال ۱۲۸۶، به تضعیف استبداد صغیر و احیای مشروطیت کمک کرد، اما او به‌عنوان نمادی از فساد و انحصارطلبی قاجار در تاریخ ایران شناخته می‌شود. برخی منابع، مانند احمد کسروی، او را سیاستمداری زیرک اما خیانتکار به منافع ملی توصیف می‌کنند که با اعطای امتیازات خارجی، به سقوط تدریجی قاجار کمک کرد. میراث او در تاریخ ایران به‌عنوان چهره‌ای پیچیده و منفور ماندگار است.<ref name=":3" /><ref name=":6" /><ref name=":7" />  


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۲:۵۳

برای صفحه تمرین.jpg
میرزا علی‌اصغر خان اتابک
میرزا علی اصغر اتابک؛2.jpg
میرزا علی‌اصغر خان اتابک اعظم، صدراعظم دوره قاجار
شناسنامه
زادروز۱۶ بهمن ۱۲۳۶ ه.ش
زادگاهتهران،
تاریخ مرگ۸ شهریور ۱۲۸۶ ه.ش
محل مرگتهران،
تحصیلاتادبیات فارسی، عربی، و زبان فرانسه نزد معلمان خصوصی
اطلاعات سیاسی
حزب سیاسیوابسته به دربار قاجار
سمتصدراعظم ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، محمدعلی شاه
سمت‌های پیشینوزیر دربار، مسئول بیوتات سلطنتی، ضرابخانه، و گمرکات
فعالیت‌هااعطای امتیاز رژی تنباکو (۱۲۷۰ ش)، بانک استقراضی روس، قرارداد دارسی (۱۲۸۰ ش)

میرزا علی‌اصغر خان اتابک اعظم، (امین‌السلطان) (متولد ۱۶ بهمن ۱۲۳۶، تهران – درگذشته ۸ شهریور ۱۲۸۶ ش) صدراعظم سه پادشاه قاجار ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، و محمدعلی شاه، یکی از تأثیرگذارترین و منفورترین چهره‌های سیاسی ایران در دوره قاجار بود. او در تهران در خانواده‌ای گرجی‌تبار متولد شد و از ۱۵ سالگی در دربار ناصرالدین شاه خدمت کرد. در ۱۲۶۵، صدراعظم شد و با اعطای امتیازات بزرگ رژی تنباکو، بانک شاه، و امتیازات تجاری به انگلیس و بلژیک، به نفوذ خارجی دامن زد، که به جنبش تنباکو و تکفیر او توسط علما منجر شد. در دوره مظفرالدین شاه، با استقراض از روسیه و اعطای امتیازاتی مانند قرارداد دارسی منفوریتش افزایش یافت و به تبعید موقت به اروپا رفت. (قرارداد دارسی، منعقدشده در ۱۹۰۱ برابر با ۱۲۸۰ خورشیدی برای مدت شصت سال، امتیازی بود که به موجب آن ویلیام ناکس دارسی حق انحصاری برای جستجو و بهره‌برداری از نفت، گاز طبیعی، آسفالت و اوزوکریت را در سه چهارم مساحت کشور، مناطقی به وسعت ۱٬۲۴۲٬۰۰۰ کیلومتر مربع دریافت کرد). در سال ۱۳۲۵ ق، محمدعلی شاه او را به صدراعظمی فراخواند، اما به دلیل حمایت از استبداد صغیر و تلاش برای تعدیل مشروطه، مورد انتقاد شدید مطبوعات و مشروطه‌خواهان قرار گرفت. اتابک در ۸ شهریور ۱۲۸۶، توسط عباس آقا تبریزی در برابر مجلس ترور شد، که به فتح تهران و احیای مشروطیت کمک کرد. او با ثروت عظیم از امتیازات، باغ‌ها و عمارت‌هایی در یوسف‌آباد و قیطریه ساخت. مهارت سیاسی او در حفظ ثبات دربار و مدیریت بحران‌های مالی ستایش شده، اما اعطای امتیازات خارجی، انحصارطلبی، و نقش در استبداد صغیر او را به نمادی از فساد قاجار تبدیل کرد. میراث اتابک در تاریخ ایران به‌عنوان سیاستمداری پیچیده و منفور، با تأثیرات مثبت و منفی بر سیاست و اقتصاد، ماندگار است.[۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸]

زندگی شخصی و خانوادگی

میرزا علی‌اصغر خان اتابک در ۱۶ بهمن ۱۲۳۶ ش، در تهران متولد شد. او فرزند ابراهیم خان امین‌السلطان، صدراعظم ناصرالدین شاه، و از خانواده‌ای گرجی‌تبار بود که پس از شورش علیه روس‌ها به ایران مهاجرت کرده بودند. او در محیطی ثروتمند و بانفوذ پرورش یافت و از کودکی با دربار قاجار آشنا شد.

میرزا علی‌اصغر خان اتابک با خانم اعظم ازدواج کرد و صاحب چندین فرزند شد. نام فرزندان او قدس‌اعظم (همسر شجاع‌السلطنه)، فخراعظم (همسر اسکندرخان خازن‌الممالک)، نوش‌آفرین اعظم‌السلطنه (همسر معیری، که بعداً جدا شد)، محترم اعظم، و افتخار اعظم (همسر صارم‌الدوله) بودند. فرزندانش در دوره پهلوی نام‌های خانوادگی اتابکی، گرجی، و صدری را برگزیدند. خانواده اتابک به دلیل ثروت و نفوذ سیاسی، جایگاه اجتماعی بالایی در دوره قاجار داشتند.[۱][۶][۳]

ثروت و املاک

میرزا علی‌اصغر خان اتابک با درآمدهای حاصل از امتیازات خارجی و مدیریت مشاغل درباری مانند بیوتات سلطنتی و گمرکات، ثروت عظیمی جمع‌آوری کرد. او باغ و عمارتی در یوسف‌آباد تهران معروف به پارک اتابک، که بعداً به سفارت روسیه تبدیل شد و همچنین باغی در قیطریه (اکنون پارک قیطریه) ساخت. تاریخنگاران این املاک را نمادی از تجمل و فساد مالی او می‌دانند، اما مهارتش در مدیریت منابع مالی دربار را نیز برجسته می‌کنند.[۱][۳][۲]

تحصیلات و ورود به دربار

اتابک تحصیلات خود را نزد معلمان خصوصی در تهران در زمینه ادبیات فارسی، عربی، و زبان فرانسه آغاز کرد. در ۱۵ سالگی (۱۲۵۱ ش) به‌عنوان پیشخدمت مخصوص ناصرالدین شاه وارد دربار شد و در ۱۲۹۹ ق، لقب امین‌الملک گرفت. با مرگ پدرش در سال ۱۳۰۰ ق، مشاغل پردرآمد بیوتات سلطنتی، ضرابخانه و گمرکات را به دست آورد و لقب امین‌السلطان دریافت کرد.[۲][۶]

صدراعظمی در دوره ناصرالدین شاه

 
میرزا علی اصغر خان اتابک

صدراعظمی و مدیریت دربار

میرزا علی‌اصغر خان اتابک در سال ۱۲۶۵، به صدراعظمی ناصرالدین شاه منصوب شد و تا سال ۱۲۸۵، در این سمت باقی ماند. او با مهارت سیاسی خود، دربار قاجار را در دوره‌ای پرتنش مدیریت کرد و در سه سفر ناصرالدین شاه به اروپا (۱۲۹۰، ۱۲۹۵، و ۱۳۰۶ ق) همراه او بود. اتابک با تمرکز بر ثبات مالی و سیاسی دربار، مشاغل کلیدی مانند بیوتات سلطنتی، ضرابخانه، و گمرکات را تحت کنترل گرفت و به یکی از قدرتمندترین صدراعظم‌های قاجار تبدیل شد.[۱][۲][۶]

امتیازات خارجی و جنبش تنباکو

اتابک در دوره صدراعظمی‌اش امتیازات بزرگی به خارجی‌ها اعطا کرد، از جمله امتیاز رژی تنباکو (۱۲۷۰ ش/۱۸۹۰ م) به انگلیس، که انحصار تولید و فروش تنباکو را به شرکت تالبوت واگذار کرد. او همچنین امتیاز بانک شاه و تجارتخانه‌های بلژیکی را اعطا نمود. این اقدامات به نارضایتی عمومی منجر شد و جنبش تنباکو را با فتوای میرزای شیرازی (۱۳۰۹ ق) برانگیخت، که اولین اعتراض سراسری علیه نفوذ خارجی بود. این امتیازات، اگرچه به تقویت مالی دربار کمک کرد، اتابک را به چهره‌ای منفور تبدیل نمود.[۵][۶][۸]

صدراعظمی در دوره مظفرالدین شاه

 
مظفرالدین شاه و اتابک

پس از ترور ناصرالدین شاه در سال ۱۲۷۵، اتابک در سال ۱۲۸۰، صدراعظم مظفرالدین شاه شد و تا ۱۲۸۵، در این سمت باقی ماند. او با همراهی شاه در سفرهای پرهزینه به اروپا، استقراض از روسیه (مانند وام ۱۲ میلیون روبلی ۱۲۷۹ ش) را ترتیب داد. این وام‌ها برای تأمین هزینه‌های دربار بود، اما به افزایش نفوذ خارجی و بدهی کشور منجر شد. اتابک همچنین امتیازاتی مانند بانک استقراضی روس و قرارداد دارسی را برای اکتشاف نفت را اعطا کرد.[۶][۹][۱۰]

تکفیر و تبعید

اعطای امتیازات خارجی و استقراض‌ها به نارضایتی شدید علما و مردم منجر شد. در سال ۱۳۲۱ ق، علمای عتبات، از جمله میرزای شیرازی، اتابک را به دلیل سیاست‌هایش تکفیر کردند. این تکفیر، همراه با فشارهای سیاسی، به برکناری موقت او در سال ۱۲۸۵ و تبعید به اروپا منجر شد. این دوره تبعید نشان‌دهنده کاهش نفوذ او در ایران بود، اما ارتباطاتش با دربار حفظ شد.[۵][۳][۱۱]

نقش در انقلاب مشروطیت و استبداد صغیر

بازگشت و صدراعظمی محمدعلی شاه

در سال ۱۲۸۵ ش، پس از امضای فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه، علی‌اصغر خان اتابک از تبعید اروپا بازگشت و در سال ۱۲۸۶، توسط محمدعلی شاه به صدراعظمی منصوب شد. او کابینه‌ای با وزرای باتجربه تشکیل داد و تلاش کرد مشروطه را تعدیل کند تا قدرت دربار حفظ شود. این رویکرد او را در برابر مطبوعات مشروطه‌خواه مانند حبل‌المتین و روح‌القدس و انجمن‌های انقلابی قرار داد که او را به حمایت از استبداد متهم کردند.

تلاش برای انحلال مجلس

اتابک در دوره صدراعظمی محمدعلی شاه، به دلیل مخالفت با برخی اصول مشروطه، مانند نظارت مجلس بر دربار، به تلاش برای محدود کردن مجلس متهم شد. او با حمایت محمدعلی شاه، سیاست‌هایی برای تقویت استبداد صغیر (۱۲۸۷–۱۲۸۸ ش) دنبال کرد، از جمله مذاکره با گروه‌های محافظه‌کار و دربار برای کاهش نفوذ مشروطه‌خواهان. این اقدامات او را به هدف اصلی انتقادات انقلابیون تبدیل کرد و به منفوریت بیشتر او دامن زد.[۴][۵][۸][۱۱]

روابط با دربار و دیپلماسی خارجی

 
میرزا علی اصغر اتابک

میرزا علی‌اصغر خان اتابک روابط نزدیکی با دربار قاجار، به‌ویژه ناصرالدین و مظفرالدین شاه، داشت. او با مکاتبات گسترده با مظفرالدین شاه، به‌ویژه در سفرهای خارجی، نقش کلیدی در تصمیم‌گیری‌های دربار ایفا کرد. نامه‌های او، که شامل توصیه‌های سیاسی و مالی بود، نشان‌دهنده نفوذش بر شاه و تلاش برای حفظ ثبات دربار در برابر فشارهای داخلی و خارجی است. این مکاتبات، که در کتاب سعاد پیرا و نیکنژاد گردآوری شده، مهارت او در مدیریت روابط درباری را برجسته می‌کند، هرچند برخی منابع این نزدیکی را نشانه انحصارطلبی او می‌دانند.[۲][۱۰]

دیپلماسی خارجی

اتابک در دیپلماسی خارجی، به‌ویژه با روسیه و انگلیس، فعال بود. او با مذاکره برای استقراض از روسیه (۱۲ میلیون روبل، ۱۲۷۹ ش) و اعطای امتیازاتی مانند بانک شاه و قرارداد دارسی به انگلیس، به تقویت مالی دربار کمک کرد. این سیاست‌ها، اگرچه به حفظ قدرت قاجار کمک کرد، به افزایش نفوذ خارجی و نارضایتی عمومی منجر شد. احمد کسروی او را به دلیل این امتیازات به خیانت به منافع ملی متهم می‌کند، اما برخی منابع او را سیاستمداری زیرک در مدیریت روابط بین‌المللی توصیف می‌کند.[۲][۹][۸]

ترور و پایان زندگی

 
عباس‌آقا تبریزی

علی‌اصغر خان اتابک در ۸ شهریور ۱۲۸۶ ش، مصادف با ۲۱ رجب ۱۳۲۵ ق، هنگام خروج از مجلس شورای ملی در تهران، توسط عباس آقا تبریزی، صراف و عضو فداییان مشروطه‌خواه تبریز، ترور شد. عباس آقا تبریزی متولد تبریز، حدود ۱۲۶۰ ش، از تجار و روشنفکران محلی تبریز بود که به دلیل فعالیت‌هایش در انجمن ایالتی تبریز و حمایت از مشروطه، به فداییان پیوسته بود. او به‌عنوان یک فعال سیاسی، در دوره استبداد صغیر به مبارزه مسلحانه علیه سیاست‌های اتابک و محمدعلی شاه پرداخت و انگیزه ترور او را پایان دادن به نفوذ اتابک در حمایت از استبداد و اعطای امتیازات خارجی می‌دانست. عباس آقا پس از شلیک به اتابک، خودکشی کرد. این رویداد به‌عنوان نقطه عطفی در تضعیف استبداد صغیر و حرکت به سوی فتح تهران (۱۲۸۸ ش) شناخته می‌شود.[۱][۵][۴]

جسد اتابک به قم انتقال داده شد و مقبره او در قسمت زنانه حرم حضرت معصومه (س) قرار دارد.

پیامدها

ترور اتابک به پایان صدراعظمی او و تضعیف موقعیت محمدعلی شاه منجر شد. این اقدام، روحیه مشروطه‌خواهان را تقویت کرد و به احیای مشروطیت در سال ۱۲۸۸، کمک نمود. با این حال، برخی منابع این ترور را نتیجه رقابت‌های سیاسی و نفرت عمومی از سیاست‌های اتابک می‌دانند، که او را به نمادی از فساد قاجار تبدیل کرده بود.[۲][۸]

میراث

تأثیر بر سیاست قاجار

علی‌اصغر خان اتابک با صدراعظمی طولانی در دوره سه پادشاه قاجار (ناصرالدین، مظفرالدین، و محمدعلی شاه)، تأثیر عمیقی بر سیاست ایران گذاشت. او با مدیریت بحران‌های مالی و دیپلماتیک، ثبات دربار را حفظ کرد، اما اعطای امتیازات خارجی مانند رژی تنباکو، بانک استقراضی روس، و قرداد دارسی به افزایش نفوذ خارجی و تضعیف اقتصاد ملی منجر شد. این سیاست‌ها به نارضایتی عمومی و جنبش‌های اعتراضی، مانند جنبش تنباکو و مشروطیت، دامن زدند.[۵][۹][۱۱]

جایگاه در تاریخ ایران

ترور اتابک در سال ۱۲۸۶، به تضعیف استبداد صغیر و احیای مشروطیت کمک کرد، اما او به‌عنوان نمادی از فساد و انحصارطلبی قاجار در تاریخ ایران شناخته می‌شود. برخی منابع، مانند احمد کسروی، او را سیاستمداری زیرک اما خیانتکار به منافع ملی توصیف می‌کنند که با اعطای امتیازات خارجی، به سقوط تدریجی قاجار کمک کرد. میراث او در تاریخ ایران به‌عنوان چهره‌ای پیچیده و منفور ماندگار است.[۴][۸][۹]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ علی‌اصغر خان اتابک اعظم (امين السلطان) - مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ اتابک اعظم امین‌السلطان - ایرانیکا آنلاین
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ علی‌اصغر خان اتابک؛ داستان زندگی یک سیاستمدار پیچیده - رویداد ۲۴
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ مروری بر ماجرای ابهام‌آلود ترور اتابک اعظم - تاریخ ایرانی
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ علی‌اصغر خان اتابک اعظم (امین السلطان) - مؤسسه مطالعات و پژهشهای سیاسی
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ ۶٫۵ امین السلطان، میرزا علی اصغر خان (اتابک اعظم) - پژوهه
  7. میرزا علی‌اصغرخان امین‌السلطان - پژوهشکده تاریخ معاصر
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ ۸٫۵ کتاب «تاریخ مشروطه ایران»، تألیف احمد کسروی
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ میرزا علی‌اصغر اتابک، بنیانگذار قراردادهای نفتی ایران - اقتصاد انرژی آنلاین
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ کتاب «مکاتبات و نامه‌های اتابک با مظفرالدین شاه»، به کوشش سعاد پیرا و علیرضا نیکنژاد
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ کتاب «انقلاب مشروطه ایران»، تألیف عباس میرزا معزالسلطنه