۸٬۷۶۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری |
(اصلاح املا، اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام) برچسب: برگرداندهشده |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|وسط|بندانگشتی|887x887پیکسل]] | [[پرونده:برای صفحه تمرین.jpg|وسط|بندانگشتی|887x887پیکسل]] | ||
{{جعبه اطلاعات نویسنده | |||
| نام = عبدالهادی حائری | |||
| تصویر = عبدالهادی حائری.jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام هنگام تولد = عبدالهادی حائری | |||
| تاریخ تولد = ۱۳۱۴ | |||
| مکان تولد = قم، ایران | |||
| تاریخ مرگ = ۲۳ تیر ۱۳۷۲ | |||
| مکان مرگ = مشهد، ایران | |||
| شغل = تاریخنگار، پژوهشگر، استاد دانشگاه | |||
| ملیت = ایرانی | |||
| تحصیلات = دکتری اسلامشناسی | |||
| دانشگاه = دانشگاه تهران، دانشگاه مکگیل | |||
| دوره = معاصر | |||
| ژانر = تاریخنگاری، تحلیل تاریخی | |||
| موضوع = تاریخ معاصر ایران، مشروطیت، تعاملات فرهنگی ایران و غرب | |||
| آثار برجسته = تشیع و مشروطیت در ایران، نخستین رویارویی اندیشهگران با تمدن بورژوازی غرب، آنچه گذشت | |||
| جوایز = جایزه کتاب سال ۱۳۶۸، استاد نمونه دانشگاه فردوسی (۱۳۷۰–۱۳۷۱) | |||
| سالهای فعالیت = ۱۳۴۳–۱۳۷۲ | |||
| همسر = | |||
| فرزندان = | |||
| خویشاوندان = شیخ عبدالکریم حائری یزدی (جد مادری) | |||
| تأثیرات = عبدالحسین زرینکوب، محمد معین، بدیعالزمان فروزانفر | |||
| امضا = | |||
| پانویس = برخی اطلاعات، مانند جزئیات زندگی شخصی (همسر و فرزندان)، به دلیل نبود داده در منابع مشخص نیست. | |||
}} | |||
'''عبدالهادی حائری'''، (متولد سال ۱۳۱۴، قم – درگذشته ۲۳ تیر ۱۳۷۲، مشهد) پژوهشگر برجسته تاریخ معاصر ایران، در قم در خانوادهای مذهبی متولد شد. او نوه دختری شیخ عبدالکریم حائری یزدی، بنیانگذار حوزه علمیه قم، بود و به دلیل فضای خانوادگی مذهبی، از تحصیل رسمی اولیه محروم ماند، اما با پشتکار دیپلم ادبی اخذ کرد. عبدالهادی حائری در دانشکده الهیات دانشگاه تهران از محضر عبدالحسین زرینکوب و دیگران بهره برد و لیسانس الهیات گرفت. وی در سال ۱۳۴۳ با بورس به کانادا رفت و فوقلیسانس و دکترای اسلامشناسی (با رساله تشیع و مشروطیت) را از دانشگاه مکگیل اخذ کرد. او چهار سال در دانشگاه برکلی تدریس کرد و مقالات انگلیسی منتشر نمود. عبدالهادی حائری در سال ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و در دانشگاه فردوسی مشهد به تدریس تاریخ معاصر پرداخت؛ در سال ۱۳۷۰–۱۳۷۱ استاد نمونه شد. آثار کلیدیاش «تشیع و مشروطیت در ایران»، «نخستین رویارویی اندیشهگران با تمدن بورژوازی غرب»، «آنچه گذشت» (خودزندگینامه)، و «تاریخ جنبشهای فراماسونری» است. دیدگاههای او بر دو رویه تمدن غرب (دانش و استعمار) و نقش علما در مشروطیت تأکید دارد. عبدالهادی حائری در ۲۳ تیر ۱۳۷۲ بر اثر سرطان در مشهد درگذشت.<ref name=":0">[https://rasekhoon.net/mashahir/show/595980 عبدالهادی حائری - راسخون]</ref><ref name=":1">[https://raahak.com/?p=9418 زندگی، آثار و اندیشههای تاریخنگارانۀ دکتر عبدالهادی حائری - راهک]</ref><ref name=":2">[https://www.edub.ir/education/view/19141:%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C+%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1%DB%8C%D8%8C+%D9%BE%DA%98%D9%88%D9%87%D8%B4%DA%AF%D8%B1+%D9%88+%D8%B5%D8%A7%D8%AD%D8%A8+%D9%86%D8%B8%D8%B1+%D8%AF%D8%B1+%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE+%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1+%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 عبدالهادی حائری، پژوهشگر و صاحب نظر در تاریخ معاصر ایران - بانک مقالات ایران]</ref><ref name=":3">[https://mashhadchehreh.shahraranews.ir/fa/news/957/%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%E2%80%8A%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%A9%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D9%85%D8%B4%D9%87%D8%AF تاریخ معاصر؛ درباره دکتر عبدالهادی حائری - مشهد چهره]</ref><ref name=":4">[https://www.karkhanedar.com/%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C%D8%B4%D9%87-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1/ مروری بر زندگی و اندیشه عبدالهادی حائری؛ غرب شناس بی ادعا - کارخانهدار]</ref><ref name=":5">[https://www.ibna.ir/news/537051/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D8%A7-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C «عبدالهادی حائری»؛ از منطق در تاریخنگاری تا امید در زندگانی - ایبنا]</ref><ref name=":6">[https://www.oral-history.ir/?page=post&id=2068 نگاهی به «آنچه گذشت» - تاریخ شفاهی ایران]</ref><ref name=":7">[https://www.wahr.ir/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D8%A6%D8%B1%DB%8C/ عبدالهادی حائری - مجله پژوهشگر تاریخ]</ref><ref name=":8">[https://pezeshki.blogfa.com/post/55 بررسی مقایسهای تاریخنگاری فریدون آدمیت و عبدالهادی حائری - دانش سیاسی]</ref> | |||
== زندگی و تحصیلات == | == زندگی و تحصیلات == | ||
عبدالهادی حائری در سال ۱۳۱۴ شمسی در قم، در خانوادهای مذهبی و سرشناس متولد شد. او نوه دختری آیتالله شیخ عبدالکریم حائری یزدی، بنیانگذار حوزه علمیه قم، و فرزند میرزا احمد حائری بود. فضای مذهبی خانواده، بهویژه پایبندی به شئونات دینی، مانع از تحصیل رسمی او در کودکی شد. با این حال، حائری با پشتکار شخصی و مطالعه آزاد، به یادگیری علوم دینی و ادبیات پرداخت. او از طریق آزمونهای متفرقه در دهه ۱۳۳۰ موفق به اخذ دیپلم ادبی شد. این خودآموزی نشاندهنده اراده قوی او برای غلبه بر محدودیتهای خانوادگی و اجتماعی بود. محیط قم، که مرکز علوم دینی بود، در شکلگیری علاقه او به تاریخ و فرهنگ اسلامی نقش داشت. ارتباط خانوادگی با علما، مانند شیخ عبدالکریم، او را با چالشهای فکری و سیاسی زمان آشنا کرد و انگیزهای برای پیگیری تحصیلات عالی شد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" /> | عبدالهادی حائری در سال ۱۳۱۴ شمسی در قم، در خانوادهای مذهبی و سرشناس متولد شد. او نوه دختری آیتالله شیخ عبدالکریم حائری یزدی، بنیانگذار حوزه علمیه قم، و فرزند میرزا احمد حائری بود. فضای مذهبی خانواده، بهویژه پایبندی به شئونات دینی، مانع از تحصیل رسمی او در کودکی شد. با این حال، حائری با پشتکار شخصی و مطالعه آزاد، به یادگیری علوم دینی و ادبیات پرداخت. او از طریق آزمونهای متفرقه در دهه ۱۳۳۰ موفق به اخذ دیپلم ادبی شد. این خودآموزی نشاندهنده اراده قوی او برای غلبه بر محدودیتهای خانوادگی و اجتماعی بود. محیط قم، که مرکز علوم دینی بود، در شکلگیری علاقه او به تاریخ و فرهنگ اسلامی نقش داشت. ارتباط خانوادگی با علما، مانند شیخ عبدالکریم، او را با چالشهای فکری و سیاسی زمان آشنا کرد و انگیزهای برای پیگیری تحصیلات عالی شد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" /> | ||
=== فعالیتهای اولیه و ورود به دانشگاه === | === فعالیتهای اولیه و ورود به دانشگاه === | ||
خط ۲۵: | خط ۵۳: | ||
== سالهای پایانی، درگذشت و میراث == | == سالهای پایانی، درگذشت و میراث == | ||
عبدالهادی حائری در اوج فعالیتهای علمیاش در اوایل دهه ۱۳۷۰ به بیماری سرطان مبتلا شد. او برای درمان به اتریش سفر کرد، اما بیماری پیشرفته بود. در بیمارستانهای مشهد، با وجود شرایط جسمانی دشوار، خودزندگینامهاش «آنچه گذشت» را تکمیل کرد که روایتی صمیمی از زندگی و تجربیات او ارائه میدهد. عبدالهادی حائری سرانجام در ۲۳ تیر ۱۳۷۲ در بیمارستان قائم مشهد درگذشت. پس از درگذشت، کتابخانه شخصی او، شامل مجموعهای غنی از کتب و اسناد تاریخی، به دانشگاه فردوسی مشهد اهدا شد. همچنین خیابانی در مشهد به نام او نامگذاری گردید تا یادش گرامی داشته شود. مراسم تشییع او با حضور اساتید، دانشجویان، و پژوهشگران برگزار شد و فقدان او بهعنوان ضایعهای برای جامعه علمی ایران تلقی شد. فعالیتهای او در تاریخنگاری و تدریس، تا آخرین لحظات زندگیاش ادامه داشت و نشاندهنده تعهد عمیق او به دانش بود.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" /><ref name=":6" /> | عبدالهادی حائری در اوج فعالیتهای علمیاش در اوایل دهه ۱۳۷۰ به بیماری سرطان مبتلا شد. او برای درمان به اتریش سفر کرد، اما بیماری پیشرفته بود. در بیمارستانهای مشهد، با وجود شرایط جسمانی دشوار، خودزندگینامهاش «آنچه گذشت» را تکمیل کرد که روایتی صمیمی از زندگی و تجربیات او ارائه میدهد. عبدالهادی حائری سرانجام در ۲۳ تیر ۱۳۷۲ در بیمارستان قائم مشهد درگذشت. پس از درگذشت، کتابخانه شخصی او، شامل مجموعهای غنی از کتب و اسناد تاریخی، به دانشگاه فردوسی مشهد اهدا شد. همچنین خیابانی در مشهد به نام او نامگذاری گردید تا یادش گرامی داشته شود. مراسم تشییع او با حضور اساتید، دانشجویان، و پژوهشگران برگزار شد و فقدان او بهعنوان ضایعهای برای جامعه علمی ایران تلقی شد. فعالیتهای او در تاریخنگاری و تدریس، تا آخرین لحظات زندگیاش ادامه داشت و نشاندهنده تعهد عمیق او به دانش بود.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":5" /><ref name=":6" /> | ||
== منابع | == منابع == |
ویرایش