کاربر:Khosro/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

تسخیر سفارت آمریکا ، در روز ۱۳ آبان ۱۳۵۸(برابر با ۴ نوابر ۱۹۷۹)، واقع شد؛ این سفارت در تهران به اشغال گروهی از دانشجویان درآمد که به آنها «دانشجویان پیرو خط امام» می گفتند و اشغال سفارت آمریکا «تسخیر لانه جاسوسی» نام گرفت و بهانه این اشغال، پذیرش شاه از طرف آمریکا به این کشوربرای درمان بود؛ طی این اشغال ۶۶ دیپلمات آمریکایی به گروگان گرفته شدند که بعد از مدتی ۱۴ تن از گروگانها (زنان و سیاه پوستان) آزاد شدند و ۵۲ تن دیگر به مدت ۴۴۴ روز، گروگان نظام جمهوری اسلامی باقی ماندند.  

بحران گروگان گیری  در ایران (به انگلیسی: Iran hostage crisis)

قرارداد الجزایر و پایان گروگان گیری

سرانجام در قراردادی موسوم به «قرارداد الجزایر»، بین دولت آمریکا و دولت جمهوری اسلامی ایران، در تاریخ ۳۰ دی ماه ۱۳۵۹ (۲۰ ژوئیه ۱۹۸۱)، این بحران با بازگرداندن بخشی از دارایی های ایران پایان یافت و گروگانها آزاد و به آمریکا برگردانده شدند. (ویکی گفتاورد)

یکی از اعضای مرکزی «دانشجویان پیرو خط امام» به نام ابراهیم اصغرزاده، فاش کرده بود که در مورد تماس های بهشتی با مقامات آمریکایی، اسنادی در سفارت آمریکا پیدا شده بود اما این اسناد «منفی» نبودند و آن را مهم نمی دیدیم و خمینی هم گفته بود نمی خواهد سند و مدرکی از اطرافیانش در سفارت تسخیر شده آمریکا کشف و افشا شود. ولی با نشان ندادن این اسناد و مدارک، مردم دیگر همه چیز را فهمیده بودند.  

یک منبع از قو ل همکار سابقش که با بهشتی در ارتباط بود، گفته بود که بهشتی در رابطه با چیزهایی که به سفارت آمریکا می گفت، خیلی احتیاط می کرد و می ترسید که صحبتهایش به گوش شاه برسد؛ گویی نمی خواست کسی بداند که هم به شاه و هم به شیخ وصل است!