جواد بدیع‌زاده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== زندگی نامه == | == زندگی نامه == | ||
سید جواد بدیع‌زاده متولد پاچنار تهران،فرزند سیدرضا بدیع کاشانی معروف به (بدیعالمتکلمین) روحانی مشروطه خواه بودکه به سید اناری شهرت داشت | سید جواد بدیع‌زاده متولد پاچنار تهران،فرزند سیدرضا بدیع کاشانی معروف به (بدیعالمتکلمین) روحانی مشروطه خواه بودکه به سید اناری شهرت داشت وی به ردیف موسیقی ایرانی تسلط داشت در مجالس وعظ و روضه فرزندش جواد را با خود همراه می‌کرد. بدین سان بود که جواد از علم پدر بهره گرفت با گوشه‌ها و ردیف‌های موسیقی ایرانی آشنا شد. همچنین از دانش هنری دایی خود (میرزا یحیی سعید واعظین) درسها گرفت.او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تدین و دوره متوسطه را در مدرسه آلیانس فرانسوی‌ها و سپس دارالفنون به اتمام رساند و از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۳۱ در مجلس شورای ملی استخدام شد و به عنوان نماینده خدمت کرد. بدیع‌زاده علاوه بر خوانندگی در امر آهنگ‌سازی نیز شهرت دارد. در سال ۱۳۰۴ که کمپانی انگلیسی صفحه‌پُرکنی هیزمَستِرزوُیس، در تهران شعبهٔ گشود، بدیع‌زاده به‌عنوان اولین خواننده مرد، با معرفی و پیشنهاد عبدالحسین‌خان شهنازی، اولین صفحه او با عنوان «جلوه گل» روانه بازار شد، که شامل دو قطعه آواز و سه تصنیف از ساخته‌هاي خودش بود. تا سال ۱۳۱۴ بدیع‌زاده ۲۴ تصنیف تولید و همگی روی صفحه ضبط شده‌اند. در سال‌هاي بعد در سفرهایی به حلب و بیروت و برلین و شبه‌قاره هند، بر شمار ضبط آهنگ‌هاي خود افزوده است. از مشهورترین ساختهایس می‌توان از سرود «ایران، کشور داریوش» و ترانه‌هاي جلوه گل، داد دل، دل‌افسرده، هدیهٔ خاک، گل پرپر و خزان عشق یاد کرد. «خزان عشق» بدیع‌زاده با افتتاح رادیو به جمع هیئت ارکستر آن زمان رادیو پیوست و درکنار هنرمندانی چون حسین تهرانی، مرتضی نی‌داوود، حبیب سماعی و استاد ابوالحسن صبا آثار مشهوری در حوزهٔ موسیقی ایرانی پدید آورد. بدیع‌زاده سالها عضو شعر و موسیقی رادیو تهران بود. وی سرانجام در دیماه سال ۱۳۵۸ در هفتاد و هشت سالگی، براثر دومین سکته مغزی، در تهران چشم از جهان فروبست و در بهشت زهرا «قطعه: ۸ ردیف: ۲ شماره: ۲۶» به خاک سپرده شد.<ref name=":0">مگ یاد - [https://www.magyad.com/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D8%A8%D8%AF%DB%8C%D8%B9%E2%80%8C%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%86%D8%AF%D9%87/ بیوگرافی استاد جواد بدیع زاده]</ref><ref>دانشنامه تی تیل- [http://teeteel.ir/javad-badezade.html بیوگرافی جواد بدیع‌زاده]</ref> | ||
بدیع زاده نیز همانند سایر هنرمندان با افتتاح رادیو به جمع هیئت ارکستر آن زمان پیوست و با حسین تهرانی ، مرتضی | == شرح حال == | ||
بدیع زاده نیز همانند سایر هنرمندان با افتتاح رادیو به جمع هیئت ارکستر آن زمان پیوست و با حسین تهرانی ، مرتضی نی‌داوود، حبیب سماعی، و استاد صبا آثار مشهوری در حوزه موسیقی ایرانی پدید آورد. روی آوردن بدیع زاده به سبک طنز و فکاهی با وجود متداول بودن ترانه‌های فاخر و غزل‌های سنتی، کاری عجیب و در عین حال سختی بود. وی عضو یک خانواده روحانی بود و انجام این کار در آغاز برایش سخت بود ، اما جسارت به خرج داد و قدم در این راه گذاشت. البته لازم به ذکر است که آقای اسماعیل مهرتاش وی را متقاعد کرد که انتقاد از راه هزل و کنایه تاثیر بیشتری دارد. با توجه به موارد ذکر شده ، بدیع زاده را می توان بزرگترین خواننده هزلیه خوان در تاریخ موسیقی ایران به شمار آورد. این هزلیه خوانی ها بعدها به پیش پرده خوانی کشیده شد و به جرات می توان " رپ خوانی " های امروز را هم از آن دانست. از جمله تصانیف فکاهی که ساخته ، می توان به " ماشین مش ممدلی ، ارزون و بی معطلی " و " از قند و شکر ساخته ام جوجه خروس " اشاره کرد که با آنها از وضع اجتماعی و اقتصادی آن زمان انتقاد می‌کرد. این تصنیف‌ها مورد توجه عوام قرار گرفت و هم اکنون نیز توسط مردم کوچه و بازار تکرار می‌شود.<ref>آموزشگاه موسیقی انوشه - [http://anooshemusic.ir/Public/ArticleDetails.aspx?id=29 بیوگرافی جواد بدیع زاده ، خواننده و آهنگساز ایرانی.]</ref> | |||
== درگذشت == | |||
از میان آثار معروف بدیع‌زاده می‌توانبه سرود “ایران، مشور داریوش” و ترانه‌های جلوه گل، داد دل، دل افسرده، گل پرپر و خزان عشق اشاره کرد. جواد بدیع‌زاده در دهم دیماه ۱۳۵۸ و در سن هفتاد و هشت سالگی بر اثر سکته مغزی درگذشت و در بهشت زهرا در تهران (قطعه:۸ ردیف ۲، شماره ۲۶) به خاک سپرده شد.<ref>توانا - [https://tavaana.org/fa/content/%D8%B3%D8%A7%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%AF-%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D8%A8%D8%AF%DB%8C%D8%B9%E2%80%8C%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87%D8%8C-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%88-%D9%85%D9%8 سالگرد درگذشت جواد بدیع‌زاده، خواننده و موسیقی‌دان]</ref> | |||
از میان آثار معروف بدیع‌زاده می‌توانبه سرود “ایران، مشور داریوش” و ترانه‌های جلوه گل، داد دل، دل افسرده، گل پرپر و خزان عشق اشاره کرد.جواد بدیع‌زاده در دهم دیماه ۱۳۵۸ و در سن | |||
جستارهای وابسته == | جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۸ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۸:۲۳
جواد بدیع زاده (متولد ۱۲۸۱ تهران « درگذشت ۱۰ دی ۱۳۵۸ تهران) ترانه خوان و نوازنده، موسیقی دان، آهنگساز ایرانی اولین خواننده مرد که صدایش بر روی صفحه ضبط شد. [۱]
زندگی نامه
سید جواد بدیع‌زاده متولد پاچنار تهران،فرزند سیدرضا بدیع کاشانی معروف به (بدیعالمتکلمین) روحانی مشروطه خواه بودکه به سید اناری شهرت داشت وی به ردیف موسیقی ایرانی تسلط داشت در مجالس وعظ و روضه فرزندش جواد را با خود همراه می‌کرد. بدین سان بود که جواد از علم پدر بهره گرفت با گوشه‌ها و ردیف‌های موسیقی ایرانی آشنا شد. همچنین از دانش هنری دایی خود (میرزا یحیی سعید واعظین) درسها گرفت.او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تدین و دوره متوسطه را در مدرسه آلیانس فرانسوی‌ها و سپس دارالفنون به اتمام رساند و از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۳۱ در مجلس شورای ملی استخدام شد و به عنوان نماینده خدمت کرد. بدیع‌زاده علاوه بر خوانندگی در امر آهنگ‌سازی نیز شهرت دارد. در سال ۱۳۰۴ که کمپانی انگلیسی صفحه‌پُرکنی هیزمَستِرزوُیس، در تهران شعبهٔ گشود، بدیع‌زاده به‌عنوان اولین خواننده مرد، با معرفی و پیشنهاد عبدالحسین‌خان شهنازی، اولین صفحه او با عنوان «جلوه گل» روانه بازار شد، که شامل دو قطعه آواز و سه تصنیف از ساخته‌هاي خودش بود. تا سال ۱۳۱۴ بدیع‌زاده ۲۴ تصنیف تولید و همگی روی صفحه ضبط شده‌اند. در سال‌هاي بعد در سفرهایی به حلب و بیروت و برلین و شبه‌قاره هند، بر شمار ضبط آهنگ‌هاي خود افزوده است. از مشهورترین ساختهایس می‌توان از سرود «ایران، کشور داریوش» و ترانه‌هاي جلوه گل، داد دل، دل‌افسرده، هدیهٔ خاک، گل پرپر و خزان عشق یاد کرد. «خزان عشق» بدیع‌زاده با افتتاح رادیو به جمع هیئت ارکستر آن زمان رادیو پیوست و درکنار هنرمندانی چون حسین تهرانی، مرتضی نی‌داوود، حبیب سماعی و استاد ابوالحسن صبا آثار مشهوری در حوزهٔ موسیقی ایرانی پدید آورد. بدیع‌زاده سالها عضو شعر و موسیقی رادیو تهران بود. وی سرانجام در دیماه سال ۱۳۵۸ در هفتاد و هشت سالگی، براثر دومین سکته مغزی، در تهران چشم از جهان فروبست و در بهشت زهرا «قطعه: ۸ ردیف: ۲ شماره: ۲۶» به خاک سپرده شد.[۱][۲]
شرح حال
بدیع زاده نیز همانند سایر هنرمندان با افتتاح رادیو به جمع هیئت ارکستر آن زمان پیوست و با حسین تهرانی ، مرتضی نی‌داوود، حبیب سماعی، و استاد صبا آثار مشهوری در حوزه موسیقی ایرانی پدید آورد. روی آوردن بدیع زاده به سبک طنز و فکاهی با وجود متداول بودن ترانه‌های فاخر و غزل‌های سنتی، کاری عجیب و در عین حال سختی بود. وی عضو یک خانواده روحانی بود و انجام این کار در آغاز برایش سخت بود ، اما جسارت به خرج داد و قدم در این راه گذاشت. البته لازم به ذکر است که آقای اسماعیل مهرتاش وی را متقاعد کرد که انتقاد از راه هزل و کنایه تاثیر بیشتری دارد. با توجه به موارد ذکر شده ، بدیع زاده را می توان بزرگترین خواننده هزلیه خوان در تاریخ موسیقی ایران به شمار آورد. این هزلیه خوانی ها بعدها به پیش پرده خوانی کشیده شد و به جرات می توان " رپ خوانی " های امروز را هم از آن دانست. از جمله تصانیف فکاهی که ساخته ، می توان به " ماشین مش ممدلی ، ارزون و بی معطلی " و " از قند و شکر ساخته ام جوجه خروس " اشاره کرد که با آنها از وضع اجتماعی و اقتصادی آن زمان انتقاد می‌کرد. این تصنیف‌ها مورد توجه عوام قرار گرفت و هم اکنون نیز توسط مردم کوچه و بازار تکرار می‌شود.[۳]
درگذشت
از میان آثار معروف بدیع‌زاده می‌توانبه سرود “ایران، مشور داریوش” و ترانه‌های جلوه گل، داد دل، دل افسرده، گل پرپر و خزان عشق اشاره کرد. جواد بدیع‌زاده در دهم دیماه ۱۳۵۸ و در سن هفتاد و هشت سالگی بر اثر سکته مغزی درگذشت و در بهشت زهرا در تهران (قطعه:۸ ردیف ۲، شماره ۲۶) به خاک سپرده شد.[۴]
جستارهای وابسته ==
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ مگ یاد - بیوگرافی استاد جواد بدیع زاده
- ↑ دانشنامه تی تیل- بیوگرافی جواد بدیع‌زاده
- ↑ آموزشگاه موسیقی انوشه - بیوگرافی جواد بدیع زاده ، خواننده و آهنگساز ایرانی.
- ↑ توانا - سالگرد درگذشت جواد بدیع‌زاده، خواننده و موسیقی‌دان