|
|
| خط ۷۳: |
خط ۷۳: |
| === تأثیر بر سلامت روان === | | === تأثیر بر سلامت روان === |
| بیکاری طولانی‌مدت به مشکلات روانی، از جمله افسردگی و اضطراب، در میان نیروی کار منجر شده است. گزارش‌های مستقل این واقعیت را برجسته می‌کنند که جوانان بیکار، به‌ویژه زنان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، با احساس بی‌ارزشی و ناامیدی مواجه‌اند. نبود خدمات روان‌درمانی و حمایت‌های اجتماعی این مشکلات را تشدید کرده است. به عنوان مثال، در شهرهای بزرگ، افزایش خودکشی در میان جوانان بیکار گزارش شده است.<ref name=":14" /><ref>استیگلیتز، جوزف. (۲۰۰۲). ''جهانی‌سازی و نارضایتی‌های آن''. انتشارات نورتون. </ref> | | بیکاری طولانی‌مدت به مشکلات روانی، از جمله افسردگی و اضطراب، در میان نیروی کار منجر شده است. گزارش‌های مستقل این واقعیت را برجسته می‌کنند که جوانان بیکار، به‌ویژه زنان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، با احساس بی‌ارزشی و ناامیدی مواجه‌اند. نبود خدمات روان‌درمانی و حمایت‌های اجتماعی این مشکلات را تشدید کرده است. به عنوان مثال، در شهرهای بزرگ، افزایش خودکشی در میان جوانان بیکار گزارش شده است.<ref name=":14" /><ref>استیگلیتز، جوزف. (۲۰۰۲). ''جهانی‌سازی و نارضایتی‌های آن''. انتشارات نورتون. </ref> |
|
| |
| == راهکارها و پیشنهادات ==
| |
| رفع بحران بیکاری در ایران نیازمند اصلاحات ساختاری عمیق است. با این حال، تمرکز رژیم ایران بر بقای سیاسی، این امر را ناممکن کرده و به آن را مشروط به براندازی خود نموده است. در ادامه، پیشنهادهای کلیدی ارائه می‌شود:
| |
|
| |
| === اصلاح نظام آموزشی ===
| |
| نظام آموزشی باید با نیازهای بازار کار هم‌راستا شود. این شامل به‌روزرسانی برنامه‌های درسی، تقویت آموزش‌های فنی و حرفه‌ای، و ایجاد ارتباط بین دانشگاه‌ها و صنایع است. دولت باید برنامه‌های آموزشی هدفمند برای جوانان و زنان طراحی کند.<ref>بکر، گری. (۱۹۶۴). ''سرمایه انسانی: تحلیلی نظری و تجربی''. انتشارات دانشگاه شیکاگو. </ref>
| |
|
| |
| === تقویت بخش خصوصی ===
| |
| حذف موانع پیش روی بخش خصوصی، از جمله کاهش بوروکراسی و اصلاح قوانین مالیاتی، ضروری است. حمایت از استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای کوچک می‌تواند فرصت‌های شغلی جدیدی ایجاد کند. <ref>فریدمن، میلتون. (۱۹۶۲). ''سرمایه‌داری و آزادی''. انتشارات دانشگاه شیکاگو. </ref>
| |
|
| |
| === کاهش نابرابری‌های جنسیتی ===
| |
| سیاست‌های تبعیض‌آمیز علیه زنان باید حذف شوند. ایجاد فرصت‌های برابر، ارائه مرخصی‌های زایمان، و حمایت از مادران شاغل می‌تواند مشارکت زنان را افزایش دهد. [۱۲, ۴۰]
| |
|
| |
| === سرمایه‌گذاری در مناطق محروم ===
| |
| سرمایه‌گذاری در مناطق محروم، مانند کردستان، با توسعه زیرساخت‌ها و حمایت از کشاورزی محلی می‌تواند بیکاری را کاهش دهد.<ref name=":5" /><ref>ساکس، جفری. (۲۰۰۵). ''پایان فقر: امکانات اقتصادی برای زمان ما''. انتشارات پنگوئن</ref>
| |
|
| |
| === بازنگری در سیاست خارجی ===
| |
| مذاکره برای رفع تحریم‌ها و جذب سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند اقتصاد را احیا کند. این امر نیازمند تغییر در رویکرد تهاجمی رژیم است.<ref name=":0" /><ref>رودریک، دنی. (۲۰۰۷). ''یک اقتصاد، چندین نسخه: جهانی‌سازی، نهادها و رشد اقتصادی''. انتشارات دانشگاه پرینستون</ref>
| |
|
| |
| == نتیجه‌گیری ==
| |
| بحران بیکاری در ایران نتیجه حاکمیتی استبدادی و فاشیستی در ایران و محصول سیاست‌های ناکارآمد و اولویت‌بندی منافع سیاسی این رژیم است. دستکاری آماری، غیرفعال شدن نیروی کار، و نابودی فرصت‌های شغلی تصویری گمراه‌کننده ارائه داده‌اند، در حالی که واقعیت نشان‌دهنده عمق فاجعه است. جوانان، زنان، و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به‌طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار دارند و پیامدهای این بحران به افزایش فقر، نابرابری، و خطر ناآرامی منجر شده است. این مقاله با ارائه تحلیلی جامع، به دنبال افشای واقعیت‌های پنهان و تأکید بر ضرورت تغییر بنیادین در ساختار حکومت است.<ref name=":13" /><ref>پیکتی، توماس. (۲۰۱۴). ''سرمایه در قرن بیست و یکم''. انتشارات دانشگاه هاروارد</ref>
| |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |
