۱٬۱۳۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
روی آوردن بدیع زاده به سبک طنز و فکاهی با وجود متداول بودن ترانه های فاخر و غزل های سنتی ، کاری عجیب و در عین حال سخت بود. وی فرزند یک خانواده روحانی بود و انجام این کار در آغاز برایش سخت بود ، اما جسارت به خرج داد و قدم در این راه گذاشت. البته لازم به ذکر است که آقای اسماعیل مهرتاش وی را متقاعد کرد که انتقاد از راه هزل و گوشه و کنایه تاثیر بیشتری دارد. با توجه به موارد ذکر شده ، بدیع زاده را می توان بزرگترین خواننده هزلیه خوان در تاریخ موسیقی ایران به شمار آورد. این هزلیه خوانی ها بعدها به پیش پرده خوانی کشیده شد و به جرات می توان " رپ خوانی " های امروز را هم از آن دانست. از جمله تصانیف فکاهی که ساخته ، می توان به " ماشین مش ممدلی ، ارزون و بی معطلی " و " از قند و شکر ساخته ام جوجه خروس " اشاره کرد که با آنها از وضع اجتماعی و اقتصادی آن زمان انتقاد می کرد. این تصنیف ها مورد توجه عوام قرار گرفت و هم اکنون نیز توسط مردم کوچه و بازار تکرار می شود. | روی آوردن بدیع زاده به سبک طنز و فکاهی با وجود متداول بودن ترانه های فاخر و غزل های سنتی ، کاری عجیب و در عین حال سخت بود. وی فرزند یک خانواده روحانی بود و انجام این کار در آغاز برایش سخت بود ، اما جسارت به خرج داد و قدم در این راه گذاشت. البته لازم به ذکر است که آقای اسماعیل مهرتاش وی را متقاعد کرد که انتقاد از راه هزل و گوشه و کنایه تاثیر بیشتری دارد. با توجه به موارد ذکر شده ، بدیع زاده را می توان بزرگترین خواننده هزلیه خوان در تاریخ موسیقی ایران به شمار آورد. این هزلیه خوانی ها بعدها به پیش پرده خوانی کشیده شد و به جرات می توان " رپ خوانی " های امروز را هم از آن دانست. از جمله تصانیف فکاهی که ساخته ، می توان به " ماشین مش ممدلی ، ارزون و بی معطلی " و " از قند و شکر ساخته ام جوجه خروس " اشاره کرد که با آنها از وضع اجتماعی و اقتصادی آن زمان انتقاد می کرد. این تصنیف ها مورد توجه عوام قرار گرفت و هم اکنون نیز توسط مردم کوچه و بازار تکرار می شود. | ||
از دیگز خصوصیات اخلاقی بدیع زاده می توان به خوش کلامی ، مهمان نوازی و لطف و صفای او اشاره کرد. سرانجام در دیماه 1358 در سن 78 سالگی بر اثر سکته مغزی در تهران درگذشت و در بهشت زهرا ( قطعه 8 ، ردیف 2 ، شماره 26 ) به خاک سپرده شد. | از دیگز خصوصیات اخلاقی بدیع زاده می توان به خوش کلامی ، مهمان نوازی و لطف و صفای او اشاره کرد. سرانجام در دیماه 1358 در سن 78 سالگی بر اثر سکته مغزی در تهران درگذشت و در بهشت زهرا ( قطعه 8 ، ردیف 2 ، شماره 26 ) به خاک سپرده شد. | ||
از میان آثار معروف بدیعزاده میتوانبه سرود “ایران، مشور داریوش” و ترانههای جلوه گل، داد دل، دل افسرده، گل پرپر و خزان عشق اشاره کرد.جواد بدیعزاده در دهم دیماه ۱۳۵۸ و در سن هفتادوهشت سالگی بر اثر سکته مغزی درگذشت و در بهشت زهرا در تهران (قطعه:۸ ردیف ۲، شماره ۲۶) به خاک سپرده شد.<ref>توانا - [https://tavaana.org/fa/content/%D8%B3%D8%A7%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%AF-%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D8%A8%D8%AF%DB%8C%D8%B9%E2%80%8C%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87%D8%8C-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%88-%D9%85%D9%8 سالگرد درگذشت جواد بدیعزاده، خواننده و موسیقیدان]</ref> | |||
جستارهای وابسته == | جستارهای وابسته == |
ویرایش