علی رازینی

از ایران پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۳۵ توسط Safa (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
علی رازینی
قاضی-علی-رازینی.jpg
اولین حضور دادکاه انقلاب تهران
آخرین حضور رئیس شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور
سن۷۱
تاریخ تولد۱۳۳۲ رزن همدان
تاریخ مرگ۲۹دی ۱۴۰۳
شغلرئیس شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور
فرزندیک پسر و ۴ دختر
مذهباسلام
ملیتایرانی

علی رازینی، با نام کامل علی رازینی قاضی، (زاده‌ی ۱۳۳۲ شمسی در رزن همدان، مرگ ۲۹دی ۱۴۰۳ تهران)، رئیس شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور بود. علی رازینی، ۲۶ ساله بود که وارد سیستم سرکوب حکومت خمینی شد. او از نفرات مدرسه حقانی و از فارغ‌التحصیلان این محفل بود. این واقعیت علت پیشرفت برق‌آسای او در مراتب و مناصب قضایی است.

او در شهریور ۱۳۶۰ به عنوان حاکم شرع در مشهد، احکام اعدام برای زندانیان سیاسی صادر نمود. در یک نمونه، وی ۳ تن از دختران زندانی در زندان وکیل‌آباد مشهد، به نام‌های سیما مطلبی، ماندانا و میترا مجاوریان، را در دادگاه‌های چند دقیقه‌ای و بدون داشتن وکیل، محاکمه و به اعدام محکوم کرد.[۱]

علی رازینی، صبح شنبه ۲۹ دی ۱۴۰۳ در محل کاخ دادگستری از سوی فرشاد اسدی یکی از کارکنان دادگستری با سلاح کمری یکی از محافظان به همراه محمد مقیسه هدف قرار گرفته و کشته شد.[۲]

مناصب رازینی

  • قاضی دادگاه انقلاب تهران از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۰.
  • قاضی دادگاه انقلاب بجنورد در سال ۱۳۶۰.
  • ریاست دادگاه انقلاب مشهد از ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۳.
  • دادستان انقلاب تهران در سال ۱۳۶۳.
  • رئیس عقیدتی‌ـ سیاسی سپاه در سال ۱۳۶۶.
  • رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح از ۱۳۶۶–۱۳۷۲.
  • حاکم شرع دادگاه ویژه روحانیت از ۲۵ خرداد ۱۳۶۶–۱۶ خرداد ۱۳۹۱.
  • ریاست دادگاه ویژه رسیدگی به تخلفات جنگ در سال ۱۳۶۷.
  • ریاست دانشکده علوم قضایی از سال ۱۳۷۲–۱۳۷۳.
  • رئیس کل دادگستری استان تهران از ۱۳۷۳–۱۳۷۸.
  • معاونت اجرایی دیوان عالی کشور احتمالاً از ۱۳۷۸–۱۳۸۳.
  • رئیس دیوان عدالت اداری از ۱۳۸۳–۱۳۸۸.
  • نماینده استان همدان در دوره چهارم مجلس خبرگان از ۱۳۸۵–۱۳۹۵.
  • معاون حقوقی و قضایی قوه قضاییه از ۲۸ مرداد ۱۳۸۸ ـ شهریور ۱۳۹۳.

علی رازینی علاوه بر مناصبی که در دستگاه قضاییه داشته، در دانشگاه‌های نیز سمت‌های مختلفی داشته که از جمله می‌توان به این سمت‌ها اشاره نمود:

  • عضو شورای نمایندگان رهبری در دانشگاه‌های کشور (با حکم مستقیم علی خامنه‌ای).
  • عضو هیئت امنای مرکز علوم اسلامی خواهران (جامعه الزهرا) با حکم ولی فقیه.
  • عضو هیئت مؤسس دانشکده معارف وابسته به جامعه‌الزهرا.
  • عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی تهران.
  • عضو هیئت مؤسس دانشگاه پیام نور رزن همدان.[۳]

یکی از دلایل تسخیر مراکز و موسسات آموزشی توسط چنین افرادی، حذف، تصفیه و تبعید مخالفان حکومت و گذاشتن نیروهای سرسپرده به ولایت فقیه در دانشگاه‌ها است.

رازینی حاکم شرع

۲۵ خرداد ۱۳۶۶ خمینی طی حکمی رازینی را به سمت «حاکم شرع دادگاه ویژه روحانیت» منصوب کرد. از نتایج این انتصاب، باید به محاکمه سیدمهدی هاشمی به عنوان عضو اصلی بیت آیت‌الله حسینعلی منتظری اشاره نمود که به حکم علی رازینی در مهرماه سال ۱۳۶۶ اعدام شد.

رازینی و لاجوردی.jpg

اجرای حکم سنگسار

علی رازینی در مصاحبه با خبرگزاری تسنیم از صادق خلخالی به عنوان فرد با اقتدار و الگوی خود نام می‌برد و از اسدالله لاجوردی به عنوان یک خدمتگزار بزرگ نظام یاد می‌کند.

علی رازینی افتخار می‌کند که در سال ۱۳۶۰ به بجنورد رفته و موضوع ۴۳ نفر از گروه ارانی که بجنوردی بوده‌اند را بی‌درنگ با حکم اعدام حل کرده است.

در کلیپی که از اجرای حکم سنگسار ۳مرد در فضای مجازی در همان زمان منتتشر شد تصویر علی رازینی نشان داده می‌شود که اولین سنگ را به سمت قربانیان پرتاب می‌کند.[۴]

کشتار مخالفان در سال ۶۷

در مردادماه ۶۷ خمینی طی حکمی به رازینی ابلاغ کرد که دادگاه ویژه تخلفات جنگ را تشکیل بدهد و بدون رعایت مقررات دست و پاگیر! به جرائم رسیدگی کند.

متن حکم خمینی به رازینی از این قرار است:

«۱- دادگاه ویژه تخلفات جنگ را در کلیه مناطق جنگی تشکیل و طبق موازین شرع بدون رعایت هیچ‌یک از مقررات دست و پاگیر به جرایم متخلفان رسیدگی نمایید.

۲- هر عملی که به تشخیص دادگاه موجب شکست جبهه اسلام و یا موجب خسارت جانی بوده و یا می‌باشد مجازات آن اعدام است؛ و السلام».

علی رازینی حاکم شرع دادگاه ویژه روحانیت.jpg

پس از آن بود که رازینی به تشکیل «دادگاه‌های صحرایی» روی آورد و با همین حکم، بسیاری از نیروهای سازمان مجاهدین خلق را که در عملیات فروغ جاویدان، دستگیرشده بودند در شهرهای دورتر از تهران، همچون اسلام‌آباد و کرمانشاه اعدام نمود.

رازینی در پاسخ به این پرسش که چند نفر را در جریان مرصاد محاکمه و اعدام کردید، می‌گوید: «نشمردیم. یادم نیست. آن موقع سر ما شلوغ بود و وقت شمردن نداشتیم.»[۵]

وی در این رابطه همچنین می‌گوید:

«از ثمرات بسیار مهم این قانون این بود که با مخالفینی که در عملیات مرصاد آمده بودند در این دادگاه‌ها برخورد شد. یعنی هیچ‌کدام منافقینی که در عملیات مرصاد دستگیرشده بودند را نیاوردیم در تهران و یا اهواز محاکمه کنیم. در همان مناطق جنگی که دستگیر شدند، محاکمه و مجازات شدند.»

رازینی همچنین گفت اعدام نیروهای سازمان مجاهدین خلق، با هدف تقویت روحیه نیروهای رزمنده بوده است.[۶]

وب‌سایت دفتر آیت‌الله منتظری، ۲۰ مرداد ۱۳۹۵ یک فایل صوتی شامل گفت‌وگوی او با ۴عضو هیئت مرگ را منتشر کرد که در آن تأکید شده طرح کشتار زندانیان سیاسی، به خصوص هواداران سازمان مجاهدین خلق ربطی به عملیات فروغ جاویدان (مرصاد) نداشته و از سال‌ها قبل ریخته شده است.

این اعدام‌ها که ناقض بسیاری از پیمان‌ها و کنوانسیون‌های بین‌المللی و قوانین داخلی بود، چنان ابعادی داشت که مخالفان زیادی پیدا کرد. مشهورترین این مخالفان در آن زمان حسینعلی منتظری بود که به خاطر انتقادش از این رویه ضدانسانی، از قائم مقامی رهبری خلع شد.[۷]

افتخار به کشتار زندانیان

علی رازینی در مصاحبه‌ای در باره‌ی قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ می‌گوید:

«مسئله ٦٧ خیلی پیچیده نیست. عده‌ای جرمی مرتکب و محاکمه می‌شوند و به زندان می‌روند. زمانی هم که در زندان هستند، باز جرمی مرتکب می‌شوند یا بعضی از جرائمی که قبلا انجام داده‌اند، برملا می‌شود.

مثلا فردی به‌خاطر یک جرم به دو سال حبس محکوم می‌شود؛ اما در این مدت مشخص می‌شود در یک ترور هم نقش داشته است. تعدادی از منافقین در شرایطی بودند که جرائم جدیدی داشتند که امام (ره) دستور دادند، اینها دوباره محاکمه شوند و یک جمعی مرکب از قاضی و دادستان آمدند و در یک برهه، همه را محاکمه کردند و حکم صادر شد.

ما باید برای امام (ره) دعا کنیم که همان روزهای اول که منافقین قیام کردند، ملاحظه توصیه افراد ترسو را نکردند؛ امام قاطع فرمودند احکام شرع باید اجرا شود و احکام شرع اجرا شد.

اگر با چند ده‌نفر از آنها، همان سال‌های انقلاب برخورد نمی‌شد و اعدام نمی‌شدند، فرزندان بسیاری از خانواده‌ها به دام منافقین می‌افتادند؛ علت ناامنی امروز افغانستان، عراق و سوریه این است که آنجا امام ندارند، دادگاه انقلاب ندارند؛ اگر امام و دادگاه انقلاب داشتند، عراق وقتی صدام سقوط کرد در دو هفته امن می‌شد.»

در ادامه‌ی این مصاحبه او به کشتار زندانیان سیاسی افتخار می‌کند:

«ما این شهامت را داشتیم که هرکس را اعدام کرده‌ایم، نوشتیم این آقا به این دلیل اعدام شده است و زیر آن را امضا کرده‌ایم و این افتخاری است برای ما»[۸]

منابع