زندان قرچک ورامین

ندامتگاه شهر ری (زندان قرچک ورامین)

زندان قرچک ورامین، واقع در جنوب شرق تهران، به طور انحصاری به زندانیان زن اختصاص دارد. این زندان که به دلیل ازدحام بیش از حد، شرایط بهداشتی نامناسب و رفتارهای خشونت‌آمیز کارکنان شناخته شده است، به نمادی از نقض گسترده حقوق بشر تحت رژیم ایران تبدیل شده است.

زندان قرچک ورامین در جاده ورامین-پلیس راه قرچک- ۷۰۰متر بعد از دوربرگردان به سمت تهران قرار دارد و در ۱۳۸۹ افتتاح شده است. نام رسمی این زندان، ندامتگاه شهر ری است اما در فضای رسانه‌ای ایران به «زندان قرچک ورامین» معروف است. این زندان ویژه زنان در استان تهران است. زندانیان محبوس در زندان قرچک به‌دلیل وضعیت بهداشتی نامناسب، تراکم زیاد زندانی و کمبود فضا و امکانات اولیه از جمله تخت‌خواب، توالت، حمام، جیره غذایی و دارو، عدم ارائه خدمات درمانی موثر و کافی، شکنجه روانی و رفتارهای تحقیرآمیز زندانبان با زندانیان، از این زندان با عنوان «شکنجه‌گاه زنان زندانی» نام می‌برند

زندان زنان قرچک ورامین، در جاده قلعه‌نو تهران – ورامین نه‌تنها محل حبس زنان متهم به جرایم مختلف است، بلکه به روایتی زنده از فراموشی، خشونت سیستماتیک و بی‌عدالتی تبدیل شده است.

به این زندان لقب «کهریزک دوم» را دادند. زنان زندانی می‌گویند زندان قرچک ته دنیاست، جایی که کسی صدای ما را نمی‌شنود.

پیشینه زندان قرچک

در ابتدا مرغداری و سپس مرکز ترک اعتیاد مردان بوده است. سپس به زندان زنان تغییر کاربری داد. بزرگترین بخش زندان در دو طبقه ساخته شده است. در طبقه همکف، سالن آمفی‌تئاتر، آشپزخانه، آرایشگاه، فست‌فود، بوتیک (فروشگاه لباس)، سلول‌های انفرادی، باشگاه، مددکاری، آسایشگاه زندانبانان، ریاست اندرزگاه، بندها و هواخوری بندها قرار دارند.

در ۱۳۹۰ زنان زندانی در زندان قرچک که پیشتر مرغداری بود، به زندان تازه تأسیس شده ”تهران بزرگ“ منتقل شدند. (با توجه به ادامه گزارشات از زندان قرچک در سالهای بعد باید گفت این یک انتقال موقت بوده و دوباره به ان زندان برگردانده شدند).

ساختار زندان قرچک

بر اساس این گزارش، زندان قرچک ورامین نه‌تنها استانداردهای جهانی را زیر پا می‌گذارد، بلکه ابتدایی‌ترین اصول کرامت انسانی را نیز نادیده می‌گیرد. به گفته سازمان حقوق بشر ایران، زنان در زندان قرچک در فضایی بسیار کوچک، بدون تهویه و نور کافی نگهداری می‌شوند و آب نوشیدنی ناسالم، کیفیت پایین غذا، نبود خدمات بهداشتی و درمانی مناسب و رفتارهای تحقیرآمیز و جنسیت‌زده، بخشی از رنج روزمره زندانیان است.

این مکان در ابتدا از مرغداری به مرکز ترک اعتیاد مردان تغییر کاربری داد، اما پس از آنکه مسئولان تصمیم گرفتند آن را به زندان زنان تبدیل کنند، تغییر خاصی در ساختمان آن ایجاد نکردند، به‌طوری که بندها پنجره ندارند و زمانی که درهای آهنی هواخوری‌ها بسته شوند، تنها چیزی که دیده می‌شود، دیوار است.

بزرگترین بخش زندان در دو طبقه ساخته شده است. در طبقه همکف، سالن آمفی‌تئاتر، آشپزخانه، آرایشگاه، فست‌فود، بوتیک (فروشگاه لباس)، سلول‌های انفرادی، باشگاه، مددکاری، آسایشگاه زندانبانان، ریاست اندرزگاه، بندها و هواخوری بندها قرار دارند

زندان قرچک محل نگهداری بیش از هزار و دویست زندانی زن با اتهاماتی از قبیل قتل، دزدی مسلحانه و قاچاق مواد مخدر است. در این زندان طبقه‌بندی و تفکیک جرایم رعایت نمی‌شود[۵] و برخی اعضای خانوادهٔ زندانیان سیاسی، شرایط اسفناک آن را را با بازداشتگاه کهریزک مقایسه و از آن به «کهریزک دوم» یاد کرده‌اند

زندانبانان زندان قرچک

در سال ۱۳۹۸ مهدی محمدی رئیس زندان و مسئولان دیگر زندان مانند خانم‌ها سکینه شاه علی، زهرا میرزایی و مریم میرزایی بوده‌اند.

رئیس زندان صغری خدادادی طغانکی نام دارد. او از سال ۱۳۹۹ رئیس زندان شده است. نهاد اداره‌کننده این زندان سازمان زندان‌های قوه قضاییه می‌باشد.

رئیس زندان، صغری خدادادی، و رئیس اندرزگاه زنان، به همراه برخی از مأموران، متهم به تشکیل یک «مافیای قدرت» هستند که با تهدید، سانسور و اعمال خشونت، هر صدایی را در نطفه خفه می‌کنند.

مدیریت زندان به عهده صغری خدادادی است که رفتارهای خشن او باعث انتقادات گسترده زندانیان شده است. قاضی ناظر، کولیوند، و دادستان‌های محلی نیز به دلیل بی‌توجهی و برخوردهای نامناسب با شکایت‌های شدید مواجه هستند. زندانیان، این مقامات را نمادی از فساد و بی‌عدالتی سیستماتیک در ایران می‌دانند.

بندهای زندان قرچک ورامین

در گزارشات مختلف تعداد بندهای این زندان از ۱۰ تا ۱۱ و ۱۲ بند آمده است. برای مثال در یک گزارش آمده که این زندان شامل ۱۲ بند است؛ بند قرنطینه، بند ۱ و ۲ ویژه اتهامات مواد مخدر، بند ۳ ویژه متهمین مرتبط با جرائم مواد و سرقت است که در صورت صدور کیفرخواست آنها، این زندانیان به بند ۱، ۲ و یا بند چهارم زندان منتقل می شوند. بند ۴ مربوط به زندانیان با جرائم سرقت، بند ۵ ویژه جوانان ۱۸ تا ۲۵ سال، بند ۶ ویژه زندانیان مالی زیر ۲۵ سال، بند ۷ ویژه زندانیان متهم به قتل، فساد و فحشا، بند ۸ ویژه زندانیان سیاسی، بند مادران (بند سلامت و مشاوره ۱ سابق) ویژه نگهداری از مادران باردار و یا دارای کودک و همچنین بند محکومین مالی بیمار (بند سلامت و مشاوره ۲ یا بند نظارت سابق) ویژه نگهداری از زندانیان بیمار و سالخورده بوده که مادر بابک خرمدین نیز در این بند نگهداری می شود.

اندازه و تراکم

هر کدام از سالن‌ها گنجایش کم‌تر از صد نفر را دارد، اما به طور معمول در آن‌ها بیش از دویست نفر زندگی می‌کنند. در مواقعی این عدد به ششصد نفر هم رسیده است. تعداد کل زندانیان بین هزار و پانصد تا بیش از دو هزار نفر در نوسان است.

در اغلب ماه‌های سال به طور متوسط بین ۱۵۰۰ تا دو هزار زن در این زندان در حبس هستند. هر کدام از سالن‌های زندان قرچک گنجایش کم‌تر از صد نفر را دارد، اما معمولا بیش از ۱۵۰ نفر در آنها زندگی می‌کنند که در برخی شرایط این جمعیت به ۶۰۰ نفر هم رسیده است به طوری که زندانیان در کف زندان هم جای خواب نداشتند.

در گزارشی تحت عنوان نسرین ستوده خواهان تعطیلی زندان قرچک ورامین شد آورده شده که در حال حاضر حدود دو هزار زندانی زن با اتهامات گوناگون از قتل و قاچاق مواد مخدر تا اتهامات سیاسی و عقیدتی در هفت سوله این زندان نگهداری می‌شوند.

کولرهای موجود در بندها عملا قادر به خنک کردن فضا نیستند و سیستم سرمایشی زندان در گرمای شدید تابستان کاملا ناتوان است. این وضعیت باعث افزایش گرمازدگی و تشدید مشکلات پوستی در میان زندانیان شده است.

ملاقات و ارتباطات

ملاقات‌ها به دو نوع کابینی (ماهانه) و حضوری (دو ماه یکبار) تقسیم می‌شوند. این محدودیت‌ها باعث ایجاد فشار روانی زیادی بر زندانیان و خانواده‌های آنان شده است. برای مادرانی که کودکان خردسال دارند، این فاصله زمانی به‌طور خاص غیرقابل تحمل است.

بهداشت، درمان، آب

قرچک ورامین از نظر بهداشتی در وضعیتی بحرانی قرار دارد؛ تنها دو حمام در بند قابل استفاده است که فاقد در و قفل هستند و دیوارهای نم‌کشیده آن‌ها را لکه‌های زرد و سفید پوشانده است. سیستم فاضلاب غیر بهداشتی، حضور دائمی موش‌ها و کیفیت بسیار پایین غذا، مشکلاتی چون عفونت‌های گوارشی و بیماری‌های پوستی را برای زنان به‌همراه داشته است.

آب و حمام

آب آشامیدنی زندان آلوده است و زندانیان مجبورند برای خرید آب سالم پول پرداخت کنند. دستگاه تصفیه آب نیز از کار افتاده و جایگزینی برای آن در نظر گرفته نشده است.

در هر بند حداکثر ۱۲ سرویس بهداشتی و ۱۰ حمام وجود دارد که با توجه به وجود زندانی بیش از حد ظرفیت همواره زندانیان دچار مشکلات هستند. با این حال اغلب سرویس‌های بهداشتی و حمام‌ها به دلیل خرابی تاسیسات قابل استفاده نیستند و در بسیاری از سرویس‌ها نیز آب نیست. نظافت زندان برعهده زندانیان است اما مواد شوینده ماهانه ای که در اختیارشان قرار می‌گیرد کفاف یک ماه را نمی‌دهد و در روزهای ابتدایی ماه به پایان می‌رسد.

بهداشت

علاوه بر وضعیت بهداشتی، کمبود خدمات درمانی از بحران‌های اصلی این زندان است. به گفته منابع مطلع، بسیاری از زندانیان حتی برای بیماری‌های مزمن و حیاتی به پزشک متخصص دسترسی ندارند. داروهای ضروری یا نایاب‌اند یا با هزینه‌های سنگین تهیه می‌شود و بسیاری از بیماران با درد و رنج مزمن بدون درمان رها می‌شوند.

اگر یک زندانی به آنتی‌بیوتیک نیاز داشته باشد، بیش از ۴ یا ۵ قرص دریافت نمی‌کند. پزشکان تنها یک بار در ماه برای بیماری‌های عمومی و مامایی به زندانیان مراجعه می‌کنند. در صورت بروز بیماری‌های جدی، زندانیان معمولاً برای انتقال به مراکز درمانی باید روزها و حتی هفته‌ها منتظر بمانند.

یک منبع نزدیک به خانواده یکی از زندانیان محبوس در این خصوص به هرانا گفت: “بیش از ۱۳۰ زندانی مبتلا به ایدز یا هپاتیت در بندهای مختلف زندان قرچک با جرائم عمومی نگهداری می‌شوند

بیماران محروم از درمان؛ از سرطان تا ایدز

در این زندان، بیماران مبتلا به سرطان، ایدز و بیماری‌های قلبی در شرایط بسیار دشواری زندگی می‌کنند. نه‌تنها خدمات پزشکی و درمانی مناسبی دریافت نمی‌کنند، بلکه حتی اجازه ورود داروهای ضروری‌شان از بیرون نیز داده نمی‌شود.

نمونه تلخ این وضعیت، زنی مبتلا به سرطان رحم است که پزشکی قانونی دستور تخلیه فوری لگن او را داده، اما برای مرخصی درمانی‌اش وثیقه‌ای ۱۵ میلیارد تومانی درخواست شده که خانواده‌اش توان پرداخت آن را ندارند. در موارد متعدد، زنان بیمار به دلیل عدم رسیدگی به‌موقع جان خود را از دست داده‌اند؛ مانند عاطفه بنایی که با وجود وخامت وضعیت جسمی‌اش، مدیریت زندان او را متهم به «تمارض» کرد و سرانجام در زندان فوت کرد.

فاضلاب در کف سالن‌ها

هرانا ۱۴۰۱/۳/۲۱: زندانیان طی روزهای اخیر با سرازیر شدن فاضلاب در کف سالن‌ها مواجه شدند. این امر در کنار گرمای هوا و نبود سیستم تهویه، موجب هجوم حشرات و ایجاد مشکلات تنفسی برای زندانیان محبوس در این بندها شده است.»

بحران تغذیه و سوء تغذیه زندان

کیفیت غذا نیز یک مشکل جدی است. وعده‌های غذایی شامل مواد اولیه بی‌کیفیت از جمله مرغ منجمد و تاریخ‌گذشته است که شکایت‌های متعددی را به همراه داشته است. صبحانه معمولاً شامل کره، مربا یا حلوا است. ناهار و شام از غذاهایی تکراری و کم‌ارزش مانند عدس‌پلو، خورشت‌های ساده و تخم‌مرغ آب‌پز تشکیل شده‌اند.

غذای زندان از کیفیت بسیار پایینی برخوردار است و اقلام موجود در فروشگاه زندان نیز با کیفیتی پایین به دو یا چند برابر قیمت بازار عرضه می‌شود. به علاوه در اکثر غذاهای زندان مواد غذایی و افزودنی‌های ناشناخته‌ای وجود دارد که باعث ترش شدن مضاعف غذا می‌شود.

زندان قرچک لکه ننگی بر وجدان جهانی

محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران: «زندان قرچک نمادی از انکار آشکار انسانیت و کرامت بشر است. ادامه فعالیت چنین مکان‌هایی که لکه ننگی بر وجدان جهانی است. زندانیان از وفور حشرات و حیوانات موذی، از جمله سوسک موش، سمندر، مارمولک، آب‌دزدک و حتی رتیل سمی در محل زندگی خود خبر داده‌اند. به گفته زندانیان، آب زندان قابل نوشیدن نیست و درصورتی‌که جوشانده و تصفیه نشود، باعث بیماری‌های مختلف گوارشی و کلیوی می‌شود. زندانیان سیاسی که مدتی به این زندان تبعید شده بودند، می‌گویند این آب حتی برای استحمام نیز قابل استفاده نیست. سپیده قلیان: «زندان زندان است و زندانی زندانی! خانم مسئول زندان گفت با تصمیم دادستان و برای تادیب من را قرچک ورامین منتقل می‌کنند.

به گفته زندانیان، شرایط این زندان آن‌اندازه سخت است که حتی برخی از زندانیان خودکشی می‌کنند.

قرچک ورامین قتلگاه است باید تعطیل شود

شیرین عبادی در پیج اینستاگرامی خود نوشته است:

قرچک ورامین؛ زندان نیست، قتلگاه است

🔹زندان قرچک ورامین، چیزی جز یک قتلگاه نیست. جایی که نه از حقوق انسانی خبری هست، نه از ابتدایی‌ترین استانداردهای پزشکی و بهداشتی. امروز، سمیه رشیدی، زنی که بزرگ‌ترین «جرمش» شعارنویسی اعتراضی بود، در کماست و پزشکان نسبت به وضعیت بحرانی او هشدار داده‌اند. این سرنوشت تلخ گواهی است بر آن‌که قرچک نه محل حبس، بلکه اردوگاه مرگ زنان زندانی است.

🔹در همین زندان، پریوش مسلمی مبتلا به سرطان از هرگونه خدمات درمانی محروم است و روز به روز به مرگ نزدیک‌تر می‌شود. راحله راحمی‌پور، زن دادخواه ۷۴ ساله‌ که مستقیما از بیمارستان به همین زندان منتقل شده، با ضعف جسمانی و کهولت سن، در خطر جدی است. فریبا کمال‌آبادی، ۶۳ ساله و از جامعه بهایی، سیزدهمین سال حبس خود را در همین دیوارهای پوسیده می‌گذراند. دیگر زندانیان سیاسی زن از جمله الهام صالحی نیز در شرایط نگران‌کننده به سر می‌برند؛ شرایطی که عملا به فرسایش تدریجی جان و روان آنان می‌انجامد.

🔹قرچک تنها قتلگاه زندانیان سیاسی نیست. زندانیان عادی، قربانیان جرایم عمومی، نیز در این جهنم زنده زنده می‌سوزند. همین چند روز پیش یک زندانی زن در همین زندان جان باخت، بی‌آنکه دسترسی به درمان داشته باشد. در قرچک، بیماری، گرسنگی، آلودگی، و تحقیر، بخشی از برنامه‌ریزی آگاهانه است، روشی برای شکستن تن و روح انسان‌ها.

🔹چند انسان بی‌گناه دیگر باید سالم وارد قرچک شوند و سپس یا جنازه‌شان بیرون بیاید یا با بیماری لاعلاج بازگردند، تا این شکنجه‌گاه تعطیل شود؟! زندان قرچک ورامین نه فقط لکه ننگی بر کارنامه جمهوری اسلامی است، که یک جنایت سازمان‌یافته علیه زنان زندانی است. امروز، توجه فوری همه ما باید به وضعیت حاد این زندان و به‌ویژه جان سمیه رشیدی معطوف باشد. فردا بدون شک دیر خواهد بود.

🔹شکنجه‌گاه قرچک ورامین باید تعطیل شود.

محرومیت، شکنجه، خشونت، تهدید و قتل در زندان قرچک

بنا به شهادت‌های متعددی که از درون زندان قرچک به بیرون رسیده، زنان در این زندان به‌صورت مستمر در معرض شکنجه‌ روحی و جسمی، از جمله ضرب و شتم، آزار جنسی و تحقیر هستند. رئیس زندان، صغری خدادادی، و رئیس اندرزگاه زنان، به همراه برخی از مأموران، متهم به تشکیل یک «مافیای قدرت» هستند که با تهدید، سانسور و اعمال خشونت، هر صدایی را در نطفه خفه می‌کنند.

چندین زندانی آزادشده تاکید کرده‌اند که استفاده از الفاظ رکیک، تهدید به تنبیه و فشار روانی از جمله روش‌های رایج در برخورد با زندانیان است.

کشیدن ناخن چند زندانی سیاسی

پدر شبنم مددزاده می‌گوید ناخن چند زندانی سیاسی زن در این زندان را کشیده‌اند. آقای مددزاده سه‌شنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۰ افزود: «بیش از ۲۰۰ نفر را در چند سیلو در قرچک جای داده‌اند. نه آب، نه برق، نه حمام، هیچ‏گونه وسایل بهداشتی ندارند. در میان افرادی که آن‏جا هستند، از قاتل و چاقوکش گرفته تا زندانیان سیاسی حضور دارند. همگی در یک انبارند، نه حمام دارند، نه بهداشت دارند، هیچی! روزی یک بار به توالت و دستشویی می‏روند که ظرف‏های‏شان را هم باید در همان‏‌جا بشویند.»

شرایط غیرانسانی و آزارگونه زنان

گزارشگران بدون مرز در بیانیه‌ای شرایط نگه‌داری زنان زندانی در زندان قرچک را غیرانسانی و ناگوار خواندند. در این بیانیه از نهادهای حقوق بشری خواسته شده برای رسیدگی به این مسئله "واکنشی درخور و فوری" نشان دهند.

برهنه‌سازی زندانیان

از زندان قرچک به عنوان محل وقوع آزار و اذیت‌های جنسی و برهنه‌سازی نام برده شده و  تعدادی از زنان فعال مدنی و سیاسی  شرح دادند، چگونه توسط مأموران زن زندان‌های اوین و قرچک، در برابر دوربین‌ها به اجبار مجبور شدند تا کاملا برهنه شوند.

«مت بازی»

مت بازی نوعی بهره کشی جنسی از زندانیان تازه وارد، فقیر یا ضعیف توسط زندانیان قدیمی‌تر است.

زنان بلاتکلیف پشت میله‌ها

بسیاری از زنان زندانی در قرچک، حتی پس از پایان دوران محکومیت یا پرداخت جریمه نقدی و رد مال، همچنان در حبس باقی مانده‌اند. ضعف در سامانه ابلاغ ثنا و روند کند قضایی باعث شده این زنان فرصت اعتراض و دفاع از خود را از دست بدهند.

زنان فراموش‌شده

زنی خارجی به نام «لیفن یان» که بدون تسلط به زبان فارسی و بدون حضور مترجم در دادگاه، در زندان قرچک گرفتار شده است. شریک او با پرداخت ۲۵۰ هزار دلار آزاد شد، اما یان همچنان در حبس به‌سر می‌برد.

همچنین خانمی ۶۷ ساله که به‌دلیل بدهی مالی در زندان است، عمل قلب باز انجام داده اما از دریافت داروهای حیاتی خود محروم مانده است.

استثمار در کارگاه‌ها

زندان قرچک کارگاه‌هایی مانند خیاطی و قالی‌بافی دارد. اما پرداختی‌ها بسیار پایین است و زندانیان با وجود ساعات کاری طولانی، تنها یک میلیون تومان (~۲۰ دلار آمریکا) در ماه دریافت می‌کنند.

محمدمهدی حاج محمدی، رییس وقت سازمان زندان‌ها در تابستان سال ۱۳۹۹ به خبرگزاری ایرنا گفته بود آمار اشتغال در میان زندانیان به بالای ۵۰ درصد رسیده. یعنی نیمی از جمعیت زندانیان برای سازمان زندان‌ها کار می‌کنند. تنها ۲۵ درصد دستمزد زنان در لحظه به زندانی تعلق می‌گیرد. زندانیان کارگر همچنین از بیمه سنوات پاداش و مرخصی و عیدی هم محرومند.

مطهرنژاد گفته است گروه کارخانجات حامی در ۳۱ استان و ۲۹۱ زندان کشور بیش از ده هزار زندانی را به کار گرفته است. او از بهره برداری از زمین‌های اطراف زندان برای کشاورزی سخن می‌گوید.

جان‌باختن زندانی سیاسی سمیه رشیدی

سمیه رشیدی زندانی سیاسی که در اردیبهشت ۱۴۰۴ به اتهام شعارنویسی دستگیر و قضاییه نظام او را به هواداری از سازمان مجاهدین متهم کرد در اثر عدم رسیدگی عمدی به بیماری او در زندان در تاریخ ۳ مهر ۱۴۰۴ در زندان جان باخت. ناظران صغری خدادادی رئیس زندان زنان قرچک را مسئول این قتل می‌دانند. شخصیت‌ها و نهادهای مختلفی در ایران و جهان این بی‌اعتنایی عمدی را محکوم کردند.

وزارت‌خارجه آمریکا طی بیانیه‌ای مرگ ۳زن زندانی در زندان قرچک ورامین به‌دلیل محرومیت از درمان را محکوم کرد. در این بیانیه آمده است که سمیه رشیدی، جمیله عزیزی و سودابه اسدی «قربانی محرومیت بی‌رحمانه رژیم از مراقبت‌های پزشکی شدند» و جان خود را از دست داده‌اند. وزارت خارجه آمریکا تأکید کرد که محروم کردن زندانیان از خدمات پزشکی یکی از ابزارهای جمهوری اسلامی برای سرکوب مخالفان است.

زندانیان زندان قرچک

زندان قرچک که در بزرگراه ورامین-تهران قرار دارد، به دلیل پذیرش زنان با اتهامات مختلف، از جرائم مرتبط با مواد مخدر و فساد مالی تا «جرایم» مربوط به حجاب یا مخالفت با رژیم، شهرت دارد. بسیاری از این زنان قربانی فساد سیستماتیک و سرکوب اجتماعی-سیاسی هستند. زندان قرچک شامل ۱۰ بند است که هرکدام ظرفیت ۱۰۰ تا ۱۲۰ نفر را دارند. در مجموع، بیش از ۱۵۰۰ زن بین ۱۹ تا ۷۰ سال در این زندان نگهداری می‌شوند.

بیش از هزار و ۲۰۰ زندانی زن با اتهامات مختلف در زندان قرچک ورامین در شرایط غیرانسانی نگهداری می‌شوند. تعدادی از زنان زندانی در قرچک همراه با کودکانشان دوران حبس خود را می‌گذرانند و با محرومیت‌ها، محدودیت‌ها و مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم می‌کنند.

زندانیان سياسی زن در زندان قرچک

زندان قرچک ورامین (ندامتگاه شهرری) ویژه زنان و دارای یازده بند است. متهمان و محکومان از همه نوع در این زندان به سر می‌برند، متهمان و زندانیان سیاسی نیز بدون رعایت اصل تفکیک جرایم به منظور فشار بیشتر به این زندان منتقل شده‌اند.

کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱ روز پنجشنبه ۳۰ شهریور ۱۴۰۲، در گزارشی از بازداشت دست‌کم ۶۰۰ زن در سالروز کشته شدن مهسا امینی در پایتخت ایران خبر داده است. بر این مبنا، هم‌اکنون ۱۳۰ نفر از این زنان بازداشت‌شده، در بند قرنطینه زندان زنان قرچک هستند و پرونده‌شان به دادسرا ارسال شده است.

پس از حمله اسرائیل به زندان اوین ۷۰ زندانی سیاسی زن به زندان قرچک منتقل شده‌اند. ایران اینترنشنال در ۱۹ تیر ۱۴۰۴ گزارش کرد وضعیت حدود ۷۰ زندانی سیاسی زن که پس از حمله اسرائیل به زندان اوین در دوم تیرماه به زندان قرچک منتقل شدند، همچنان بحرانی است. این زندانیان سیاسی، مانند سایر زنان محبوس در زندان قرچک، از ابتدایی‌ترین حقوق خود، از جمله دسترسی به آب آشامیدنی سالم محروم‌اند و در گرمای طاقت‌فرسای این روزها، نبود فضای باز، خراب بودن کولرها یا ناکارآمدی سیستم‌های سرمایشی و فقدان تهویه مناسب، شرایط آن‌ها را دشوارتر کرده است.

زندانیان شناخته‌شده‌ای همچون فروغ تقی‌پور، شبنم مددزاده، گلرخ ایرایی، نرگس محمدی، نسرین ستوده، سهیلا حجاب، عالیه مطلب‌زاده، شکیلا منفرد، زندانی استرالیایی کایلی مورگیلبرت، سپیده قلیان، آتنا دائمی، آتنا فرقدانی و ... در این زندان زندانی بوده‌اند.

وضعیت و اتهامات ۹ تن از متهمان و زندانیان سیاسی و عقیدتی در این گزارش آمده است:

۱. گلرخ ابراهیمی ایرایی ۲٫ مرجان داوری ۳. رها احمدی ۴. لیلا میرغفاری ۵. ماری محمدی ۶- زهرا صادقی ۷. زهرا زارع سراجی ۸. مریم ابراهیم وند ۹. الناز پاکروان

زندانیان محکوم به اعدام در زندان قرچک

به گزارش اطلس زندان‌های ایران، ۱۴ تن از زندانیان محبوس در زندان قرچک ورامین، بابت اتهام قتل در خطر اعدام قرار دارند. علاوه بر این این تعداد، حکم اعدام سه متهم به «قتل» در دو ماه گذشته به اجرا درآمده است. و ده‌ها زندانی محکوم به اعدام در این زندان نگه‌داری می‌شوند.

تحریم بین‌المللی زندان قرچک

اتحادیه اروپا روز ۱۲ آذر ۱۴۰۳ اعلام کرد زندان قرچک ورامین به دلیل شرایط غیرانسانی حاکم بر آن در لیست سیاه باقی می‌ماند.

نوشته‌ها در مورد زندان قرچک

یک کتاب کوتاه به نام «زندان قرچک، جهنمی برای زنان و کودکان» در ۱۸ صفحه منتشر شده که گزارش نسبتا جامعی از این زندان را در بردارد. این کتاب طبق فهرست زیر گردآوری شده است:

فهرست مطالب

مقدمه

سابقه زندان زنان قرچک

شرایط زندان

سرویسهای بهداشتی

خدمات بهداشتی در زمان پریود

خدمات درمانی

کیفیت غذا

تفکیک جرایم

معضل کودکان در زندان قرچک

کمکهایی که به کودکان نمیرسند

کودکان بی شناسنامه؛ تهدید مادران با تحویل کودکانشان به بهزیستی

بند مادران و کودکان آلوده و غیر بهداشتی

کودک آزاری در زندان قرچک

خدمات درمانی و بیماریهای کودکان

توصیه ها

منابع