ابوالحسن صبا: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام            = '''ابوالحسن صبا'''

| تصویر          = ابوالحسن صبا.jpg

| پس‌زمینه        = non_vocal_instrumentalist

| نام_اصلی        =

| تولد            = ۱۲۸۱  

| ملیت            = {{flagicon|Iran}} [[ایران]]

| ساز            = [[ویولن]]، [[سه‌تار]]، [[سنتور]]، [[تنبک]]، [[نی (ساز)|نی]]، [[کمانچه]]، [[پیانو]]، [[تار]]

| فعالیت         = [[آهنگساز]] [[نوازنده]]

|همسر           = منتخب اسفندیاری کوه نور

|فرزندان            = غزاله، ژاله، رکسانا

|نوه              =  

'''ا'''بوالحسن صبا در سال ۱۳۰۲ در مدرسه عالی موسیقی که توسط علی‌نقی وزیری بنیان گذاشته شده بود، مشغول به تحصیل شد. هرچند صبا از کودکي در نواختن انواع سازهاي اصيل ايراني مهارت داشت، اما شگفتي هنر او را بايد از زمان تأسيس این مدرسه عالي دانست'''.''' صبا در ۲۲ سالگی'''،''' دانشجوی ممتاز و تک‌نواز برنامه‌های مدرسه عالی موسیقی شد و مورد احترام و تشویق اساتید و دوستانش قرار گرفت. نخستین اثر ضبط‌شده صبا قطعه «''زرد ملیجه'''''»''' با ویولن بود که در میان دو بند سرود '''«'''''ای وطن'''''»''' از ساخته‌های استاد علی'''‌'''نقی وزیری و با صدای روح‌انگیز در سال ۱۳۰۶ در قالب صفحه، تولید شد'''.'''

 

بعد از مرگ و بر طبق وصیت او، خانه‌اش توسط دانشکده هنرهای زیبا در ۲۹ آبان ۱۳۵۳ به موزه تبدیل شد. ساختمان خانه صبا بعد از مرگ او به‌وسیله وزارت فرهنگ و هنر از بازماندگان خریداری شد. این خانه که مربوط به دوره رضاشاه است و در تهران، خیابان جمهوری، خیابان ظهیرالاسلام، نبش کوچه صبا واقع شده<ref>[https://opentripmap.com/ru/card/Q5907487#15/35.7118/51.3718 خانه استاد ابوالحسن صبا.سایت  opentripmap]</ref> دارای پنج اتاق، زیر زمین و حیاط کوچکی است ... به‌طور کلی، موزه صبا به دو بخش تقسیم می‌شود، بخش اول شامل سازها، لوازم شخصی و آثار استاد از جمله ردیف‌های موسیقی است و بخش دوم اختصاص به کارهلی دستی خانم صبا، همسر استاد صبا، دارد که شامل مجموعه تندیس‌های مومی و لباس‌های محلی و سنتی ایران قدیم است.<ref name=":0" /> این موزه در سال ۱۳۸۳ به کوشش سبا خویی (فرزند رکسانا کوچکترین دختر استاد صبا و [[اسماعیل خویی]])، مرمت شد.

از میان انبوه شاگردان او می‌توان به حسین تهرانی، حسن کسایی، داریوش صفوت، فرامرز پایور،بانو مرضیه، غلامحسین بنان، لطف‌الله مفخم پایان، علی تجویدی، جهانگیر کامیان، همایون خرم، رحمت‌الله بدیعی، ساسان سپنتا، ابراهیم قنبری مهر، مهدی خالدی، عباس شاهپوری، مهدی مفتاح، محمدعلی بهارلو، حبیب‌الله بدیعی، محمد طغانيان دهكردی، سعید قراچورلو، و شهریار و بابک رادمنش اشاره کرد.