اعدام در ایران

اعدام در ایران نوعی مجازات است که به وسیله آن جان مجرم گرفته می‌شود، به همین دلیل به آن اشد مجازات هم می‌گویند. در ایران که حکومت مذهبی که بر مبنای ولایت فقیه تشکیل شده‌است این کیفر برای جرایم قتل، تجاوز، آزار جنسی کودکان، لواط، قاچاق مواد مخدر، سرقت مسلحانه، آدم‌ربایی و محاربه در نظر گرفته شده‌است.

بنا به گفته عفو بین الملل، مجازات اعدام در ۵۸ کشور جهان به اجرا در میآید و در ۱۳۹ کشور یا قانوناً لغو شده و یا عملاً به اجرا گذاشته نمیشود. از میان ۱۳۹کشوری که در آنها مجازات اعدام به اجرا گذاشته نمی شود. از این بین ۹۸ کشور مجازات اعدام را برای تمامی جرائم ملغی نموده و ۸ کشور فقط در مورد جرائم عمومی (به جز جرائم سنگینی، مثلاً جرائم زمان جنگ). ۳۵ کشور اگرچه مجازات اعدام را لغو نکرده، اما آن را عملاً به اجرا در نمی آورد. در ۱۵ نوامبر سال ۲۰۰۷ کمیسیون سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد با ۹۹ رای مثبت و ۵۲ رای منفی و ۳۳ رای ممتنع، در فطعنامه ای خواستار تعلیق مجازات اعدام در جهان شد. در تصویب این قطعنامه سازمان غیر دولتی ایتالیائی کسی به قابیل دست نزند نقش فعالی داشت.

مجمع عمومی قطعنامه مذبور را در تاریخ ۱۸ دسامبر ۲۰۰۷ با ۱۰۴ رای مثبت و ۵۴ رای مخالف و ۲۹ رای ممتنع به تصویب رساند. قطعنامه در مجمع عمومی ۵ رای مثبت تسبت به رای کمیسیون سوم بدست آورد.

تاریخچه اعدام

اولین شواهد تاریخی در مورد اعدام در ایران و درجهان به دوره هخامنشی، یعنی به حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می رسد.

در طول تاریخ بشریت برخی از امپراتورهای چین و روم و ژاپن و پادشاه هند و تزار روسیه با مجازات اعدام مخالفت کرده و آن را به تعلیق درآوردند. اولین کشوری که اعدام را به حالت تعلیق درآورد، در سال ۱۴۹۸ میلادی، جمهوری سن مارینو بود که در سال ۱۸۶۵ این قانون را به کلی ملغی نمود. اولین کشوری اعدام را لغو کرد دوک نشین توسکانی می باشد که در تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۷۸۶، با الهام از ایده های متفکر بزرگ ایتالیائی چزاره بکّاریا، دست به این عمل زد. این روز هنوز هم در استان توسکانی روز تعطیل بوده و جشن گرفته می شود. انگلستان در سال ۱۹۴۸ و فرانسه در سال ۱۹۸۱ مجازات اعدام را لغو کردند.  

پانویس

Hanging, su newworldencyclopedia.org.