کاربر:Safa/صفحه تمرین آبراهام لینکلن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{#if:{{{comment|}}}
{{جعبه زندگینامه
|{{mbox
| اندازه جعبه      =
| type  = notice
| عنوان            =علی معزی
| image = none
| نام              =
| text  = '''Contributor note''': {{{comment}}}
| تصویر            =
علی معزی.jpg
| اندازه تصویر      =
| عنوان تصویر      =علی معزی
| زادروز            = ۱۳۳۲
| زادگاه            =قم
| تاریخ مرگ        =
| مکان مرگ          =
|عرض جغرافیایی محل دفن=
|طول جغرافیایی محل دفن=
<!-- عرض جغرافیایی به درجه دقیقه و ثانیه و جهت پیش‌فرض شمال-->
|latd=|latm=|lats=|latNS=N
<!-- طول جغرافیایی به درجه دقیقه و ثانیه و جهت پیش‌فرض غرب-->
|longd=|longm=|longs=|longEW=E
| محل زندگی        =
| ملیت              =
| نژاد              =
| تابعیت            =ایرانی
| تحصیلات            =
| دانشگاه          =
| پیشه              =زندانی سیاسی
| سال‌های فعالیت    =۱۳۵۰ تا ۱۴۰۲ در مجموع بیش از ۱۲ سال در جمهوری اسلامی در زندان بوده‌است.
| کارفرما          =
| نهاد              =
| نماینده          =
| شناخته‌شده برای    =مردم ایران
| نقش‌های برجسته    =
| سبک              =
| تأثیرگذاران      =
| تأثیرپذیرفتگان    =مردم ایران و آزادیخواهان جهان
| شهر خانگی        =
| تلویزیون          =
| لقب              =
| حزب              =هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران
| جنبش              =آزدایخواهی مردم ایران
| مخالفان          =وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی و دستگاه‌های امنیتی
| هیئت              =
| دین              =اسلام
| مذهب              =شیعه
| منصب              =
| مکتب              =
| آثار              =
| خویشاوندان سرشناس =دو دختر او در آلبانی و در اشرف ۳ می‌باشند.
| جوایز            =
| امضا              =
| اندازه امضا      =
| وبگاه            =
| پانویس            =
}}
}}
}}<includeonly>{{#ifeq:{{{nocat|}}}|true||{{{category|{{#switch:{{NAMESPACE}}
'''علی معزی،''' متولد ۱۳۳۲ از شهر قم و ساکن تهران است. از زندانیان سیاسی دهه شصت است. علی معزی از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۳ در رابطه با ارتباط با مجاهدین خلق در زندان‌های [[زندان اوین|اوین]]، [[زندان گوهردشت|گوهردشت]] و [[زندان قزل‌حصار|قزلحصار]] محبوس بوده و تحت شکنجه قرار گرفته است. یکی از برادران او در دهه شصت در زندان‌های ایران به اتهام هواداری از [[سازمان مجاهدین خلق ایران|مجاهدین خلق]] دستگیر و اعدام شد.
|{{ns:2}}
|{{ns:3}}=<!-- no category for user/talk pages-->
|#default=[[رده:صفحه‌های گسترده در دست ساخت]]
}}}}}}}</includeonly><noinclude>
 
</noinclude>
 
{{جعبه زندگینامه
|نام_شخص=برهان الیاسی
|تصویر=برهان الیاسی ۴.JPG
|عرض_تصویر=260px
|توضیح_تصویر=
|تاریخ_تولد=۱۳۷۹
|محل_تولد=جوانرود
|تاریخ_مرگ=۱۰ دی  ۱۴۰۱
|ملیت= ایرانی
|محل_مرگ=جوانرود
|مدفن=آرامستان حسن گایر شهرستان جوانرود
|علت مرگ= شلیک گلوله جنگی توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی
|شناخته‌شده برای    =
|همسر=
|والدین= }}
 
'''برهان الیاسی،''' (متولد سال ۱۳۷۹ جان‌باخته‌ی ۱۰دی ۱۴۰۱)، در ایذه چه خبر است؟ ۳ دی ۱۴۰۱   
 
 
در ایذه اینترنت را قطع و ده‌ها نفر را بازداشت کرده‌اند. خانواده‌ها را با تهدید از اطلاع‌رسانی ترسانده‌اند. پس از ۲۹ آذر و حمله به دو روستای «پرسیلا» و «پیون»، در شهر هم شبه حکومت نظامی برقرار است.
 
ایذه، روستای پرسیلا، ماموران حکومتی خانه‌ای که چند تن از معترضان در آن پناه گرفته بودند را گلوله‌باران کرد_۲۹ آذر ۱۴۰۱
 
ظهر ۲۸ آذر رسانه‌های حکومتی ایران از «دستگیری عوامل حمله تروریستی» در ایذه خبر دادند. باشگاه خبرنگاران جوان که به نهادهای امنیتی نزدیک است، بدون اینکه جزئیات «حمله تروریستی» را مشخص کند، به نقل از دادستان خوزستان نوشت: در عملیات مشترک فراجا، وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران دو نفر از عوامل این حادثه کشته و دو نفر دیگر بازداشت شدند.
 
به ادعای دادستان این افراد «قرار بود عملیات تروریستی دیگری را در ایذه انجام بدهند».
 
به فاصله کوتاهی پس از انتشار این خبر، تصاویر دو تن از کشته شدگان به نام‌های حسین سعیدی و محمود احمدی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. عباس کورکوری (مجاهد کورکور) نیز در این «درگیری مسلحانه» که رسانه‌های حکومتی ایران هم آن را تایید کرده‌اند، مجروح و بازداشت شده است. همچنین نیروهای امنیتی هومن صیدالی، مالک خانه‌ای را که این افراد در آن پناه گرفته بودند بازداشت کرده‌اند.
 
تصاویر و ویدئوهای منتشر شده از روستای «پِر سیلا» در ایذه گویای استفاده از سلاح جنگی از سوی ماموران حکومتی برای بازداشت و کشتن شهروندانی است که بنا بر روایت‌های منتشر شده «مسلح» بودند و در روز خاک‌سپاری کیان پیرفلک با ماموران حکومتی درگیر شده بودند.
 
کیان پیرفلک کودک ۹ ساله‌ ایذه‌ای شامگاه ۲۵ آبان در جریان آنچه که حمله مسلحانه به بازار این شهر گزارش شد، به قتل رسید. رسانه‌های حکومتی ایران «افراد ناشناس» را مسئول حمله معرفی و ادعا کردند که آنها را هنگام فرار بازداشت کرده‌اند. در یکی از اسناد فاش شده خبرگزاری فارس اما مشخص شده که افراد بازداشت شده ارتباطی با این واقعه نداشتند. علاوه بر کیان پیرفلک، هشت شهروند دیگر از جمله یک کودک ۱۴ ساله به نام سپهر مقصودی نیز در این واقعه کشته شدند. خاکسپاری کیان پیرفلک در ایذه به صحنه خشن عمومی بدل شد. مادر او جمهوری اسلامی را قاتل فرزندش خواند.
 
۲۵ آبان در ایذه
 
هنوز با گذشت نزدیک به ۴۰ روز از واقعه ایذه جزئیات آن به صورت کامل روشن نیست. ابراهیم عالی‌پور، فعال سیاسی ایذه‌ای که هم اکنون در آلمان سکونت دارد، در باره روز و شب ۲۵ آبان می‌گوید:
 
«اعتراضات تا ۲۵ آبان خیلی نمایان نبود. ۲۵ آبان اما شهر داشت از نیروهای امنیتی خارج می‌شد. در ایذه وقتی مردم بتوانند در میدان اصلی شهر به هم برسند، بیرون انداختن نیروهای امنیتی و خارج کردن شهر از کنترل آنها ممکن می‌شود».
 
نیروهای امنیتی که به گفته عالی‌پور از یکم آبان در ایذه حکومت نیمه نظامی برقرار کرده بودند، در رویارویی با معترضان از سلاح جنگی استفاده کردند: «در ساعت اولیه ۹ نفر کشته و ۱۵ نفر زخمی شدند».
 
او می‌گوید: همان شب یک درگیری مسلحانه در شهر رخ داد. بین هفت تا ۱۵ نفر از نیروهای نظامی کشته شدند. حکومت هیچ‌وقت این رویداد را روایت نکرد اما درگیری نظامی بوده و خشونت نیروهای حکومتی هم خیلی زیاد.
 
دو روز پس از این واقعه پیکر کیان پیرفلک با حضور پرشمار مردم به خاک سپرده شد. مادر کیان نیروهای حکومتی را مسئول قتل فرزندش معرفی کرد.
 
بازداشت گسترده در ایذه
 
پس از خاکسپاری کشته شدگان واقعه ۲۵ آبان ماموران حکومتی شمار زیادی از فعالان را در ایذه بازداشت کردند. رسانه‌های رسمی تا روز ششم آذر بازداشت ۶۴ نفر را تایید کردند. بنا بر روایت فعالان حقوق بشر شمار بازداشت شدگان از آنچه که رسانه‌های رسمی و مقام‌های حکومتی جمهوری اسلامی می‌گویند، بیشتر است. عالی‌پور هم این موضوع را تایید می‌کند:
 
 
«تعداد بازداشتی‌ها خیلی زیاد است. فقط اسم تعدادی از آن‌ها را می‌دانیم. خانواده‌ها زیر فشار هستند و تهدید می‌شوند که اطلاع‌رسانی نکنند. آن‌ها را تهدید کرده‌اند اگر اطلاع‌رسانی کنید بقیه اعضای خانواده را هم می‌گیریم یا جنازه بچه‌هایتان را تحویل می‌دهیم.»
 
همین وضعیت سبب شده است تا خانواده بسیاری از بازداشت‌شده سکوت کنند و حتی به گفته او «به دروغ بگویند بچه‌هایشان برای کار رفته‌اند. در دل مردم ترس انداخته‌اند اگر رسانه‌ای شود بلایی که سر حامد سلحشور آوردیم سر بچه‌های شما می‌آوریم». بخش بزرگی از جمعیت ایذه در پروژه‌های مرتبط با نفت و گاز در عسلویه و ماههشر کار می‌کنند.
 
حامد سلحشور یکی از بازداشت‌شدگان در ایذه بود. ماموران امنیتی او را در چهارم آذر بازداشت کردند و یک روز بعد جسدش را در چهل کیلومتری بیرون شهر دفن کردند. خانواده سلحشور شبانه جسد او را از مزارش بیرون کشیدند و به گورستان شهر آوردند. عالی‌پور در باره این واقعه می‌گوید: «مردم شبانه روز بر سر مزار او کشیک دادند تا نیروهای نظامی قبر را خالی کنند. این وضعیت تا یک هفته ادامه داشت».
 
روز واقعه ۲۹ آذر
 
در ۲۹ آذر رسانه‌های حکومتی ایران از «دستگیری عوامل حمله ترویستی ایذه» خبر دادند. صادق چگنی، دادستان عمومی و انقلاب استان خوزستان بدون بیان جزئیات از بازداشت افرادی که ادعا می‌کرد «قصد انجام عملیات تروریستی دیگری در شهر ایذه» داشتند، خبر داد. او تایید کرد در جریان بازداشت این افراد نیروهای سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و نیروی انتظامی شرکت داشته‌اند و درگیری مسلحانه رخ داده است.
 
برای دیدن محتوای نقل شده از سایت دیگر، کوکی‌های آن سایت را بپذیرید
 
پذیرش
 
بر بنیاد تصاویر و ویدئوهای منتشر شده در رسانه‌های حکومتی و شبکه‌های اجتماعی نیروهای حکومتی به سمت مخفی‌گاه معترضان در روستای پرسیلا نارنجک و آرپی‌جی شلیک کردند. تصاویر خانه‌ای که این افراد در آن پناه گرفته بودند از گستردگی شلیک نیروهای حکومتی حکایت دارد. بخش‌هایی از دیوار خانه بر اثر شدت شلیک فرو ریخته و دیوارهای آن سوراخ شده است.
 
عالی‌پور می‌گوید: «آنچه که مشخص است این افراد ربطی به عملیات تروریستی ۲۵ آبان نداشتند. آن واقعه برای مردم روشن است که کار سپاه پاسداران بود. خانواده هیچ‌کدام از کشته‌شدگان و مجروحان آن واقعه از این سه نفر شکایت نکردند و هیچ‌وقت هم نگفتند که کار آن‌ها بوده است.»
 
به گفته او حمله به روستای پرسیلا و پس از آن پیون برنامه‌ریزی شده برای جلوگیری از مقاومت در ایذه که به سمت مسلح شدن می‌رفت، انجام شده است: «در ایذه یک مقاومت شبه مسلحانه داشت شکل می‌گرفت. مردم به نیروهای بسیج، سپاه و امنیتی‌ها حمله کردند. حکومت از این ترسید که جای پلاکارد و شعار این شکل از مبارزه گسترده شود. برای همین هم حمله کرد به روستا.»
 
عالی‌پور می‌گوید چند روز قبل از این واقعه شماری از بازداشت‌شدگان به قید وثیقه آزاد شده بودند تا فضای شهر آرام‌تر شود اما از روز ۲۹ آذر دوباره شروع کردند به بازداشت‌ گسترده.
 
هنوز تعداد بازداشت‌شدگان مشخص نیست. فعالان حقوق بشر از بازداشت گسترده در روستای پیون و پرسیلا خبر داده‌اند. به یک روایت ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ نفر طی یک شبانه‌روز بازداشت شده‌اند. عالی‌پور می‌گوید: تعداد بازداشت‌شده‌ها مشخص نیست. فقط می‌دانیم هجوم برده‌اند. اینترنت را قطع کرده‌اند.
 
·        ایذه: شهر همیشه معترض
 
ایذه از دی ۹۶ یکی از اصلی‌ترین کانون‌های اعتراض در ایران بوده است. در دی ۹۶ نیروهای حکومتی دست‌کم ۳۰۰ تن را در این شهر بازداشت کردند. آبان ۹۸ هم اعتراضات در ایذه گسترده شد و به دنبال آن بازداشت هم خشن‌تر و بیشتر. ایذه در شورش گرسنگان و قیام تشنگان هم صحنه اعتراض بود. سابقه اعتراض به تبعیض و سرکوب در ایذه اما به پنج سال اخیر محدود نیست. در دهه‌های گذشته نیز این شهر که یکی از بالاترین نرخ‌های بیکاری را دارد، صحنه اعتراض بوده است.
 
اسفند ۱۳۸۲ پس از اعلام نتیجه انتخابات هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی ایذه ایذه شاهد اعتراض گسترده بود. خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) آن زمان به نقل از فرماندار وقت ایذه واقعه را این‌گونه روایت کرد: «بعد از اينكه نتايج آرا مشخص شد تعدادی به خيال اينكه می‌توانند انتخابات را زير سوال ببرند، به طرف فرمانداری حركت و قصد داشتند كه آن را تصرف كنند.» در این واقعه دست‌کم چهار تن کشته شدند.
 
پیش از آن‌هم در سال ۱۳۶۸ به دنبال قتل یک جوان به دست «کمیته انقلاب اسلامی» مردم ساختمان این نهاد را به آتش کشیدند. محمود کیانوش‌راد، نماینده هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی در خاطرات خود نوشته است: روستای پیون در ایذه پایگاه نیروهای چپ و کمونیست بود و در منطقه ایذه، باغملک و مسجدسلیمان فعال بودند.
 
حاشیه‌ای که سکونت‌گاه به حاشیه‌رانده‌شدگان شد
 
بافت جمعیتی غالب ایذه در استان خوزستان را لرهای بختیاری تشکیل می‌دهند. این شهر در کنار هفت‌گل، رامهرمز، باغملک، دزفول و مسجدسلیمان از جمله مناطقی در استان خوزستان هستند که از نرخ بیکاری بالا رنج می‌برند. استاندار پیشین خوزستان در اردیبهشت ۱۴۰۰ گفته بود نرخ بیکاری در برخی مناطق این استان بالاتر از ۴۵ درصد است.
 
ساخت سد کارون سه در نزدیکی ایذه که موجب نابودی زمین‌های کشاورزی روستاییان منطقه شد، جمعیت شهرنشین و بیکار ایذه را افزایش داد. خبرگزاری دولتی کار (ایلنا)، شهریور ۱۳۹۹ گزارش کرده بود ساخت سد کارون سه موجب تخریب ۶۳ روستا و افزایش مهاجرت، خودکشی و حاشیه‌نشینی در ایذه شده است. بخش بزرگی از روستاییان بیکار شده در حاشیه ایذه ساکن شدند تا به گفته عالی‌پور «حاشیه‌نشین شهری که خودش در حاشیه بود بشوند».


او می‌گوید در ایذه «حتما از هر چهار نفر عضو یک خانواده دو نفر بیکارند. آن دو نفر شاغل هم در شهرهای دیگر کار می‌کنند». عسلویه، ماهشهر و هر کجا که پروژه‌های نفت و گاز هستند، کارگران ایذه‌ای هم حضور دارند. بسیاری از آن‌ها کارگر موقت پروژه‌ای هستند که برای تامین معیشت کیلومترها دور از خانواده باید شرایط سخت کاری را هم تحمل کنند.
این زندانی سیاسی در دهه هشتاد و نود نیز چند سال در زندان‌های اوین و گوهردشت زندانی بوده است. او در مجموعه بیش از ۱۲سال در زندان‌های ایران محبوس بود.


رد کارگران ایذه‌ای را در اعتصاب‌های کارگران پروژه‌ای نفت و گاز می‌توان دید. در سال‌های قبل که مجامع عمومی کارگران موقت نفت و گاز در شهرهای مختلف شکل گرفت، ایذه از جمله شهرهایی بود که بزرگ‌ترین مجمع عمومی کارگران موقت را تشکیل داد.
زندانی سیاسی علی معزی، در آخرین بازداشت، در جریان تظاهرات سراسری مردم ایران، ساعت ۵ بامداد روز شنبه ۹ مهرماه ۱۴۰۱، ساعت ۵صبح، پس از یورش ماموران امنیتی به منزلش بازداشت و به محل سلول‌های انفرادی زندان اوین منتقل و تحت بازجویی قرار گرفت. او پس از بازجویی به بند ۸ زندان اوین منتقل‌شد.<ref name=":0">[https://iranhrs.org/%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D9%85%D8%B9%D8%B2%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%9F/ سایت کانون حقوق بشر ایران]</ref>


شبه حکومت نظامی در ایذه
اما در روز یکشنبه ۲۷فروردین ماه ۱۴۰۲، زندانی سیاسی علی معزی را از بند فراخوانده و به سلول انفرادی ۲۰۹ اوین منتقل‌کردند. او در ۲۰۹ اوین تحت فشار و بازجویی قرار‌گرفت.


در مهر ماه امسال شورای سازماندهی کارگران موقت نفت و گاز در همبستگی با خیزش زن، زندگی، آزادی اعتصاب کردند. بر بنیاد گزارش شورای سازماندهی اعتراضات کارگران قراردادی نفت و گاز دست‌کم ۲۵۰ کارگر بازداشت شدند. هویت بسیاری از کارگران بازداشت شده هنوز فاش نشده است و اطلاعی از سرنوشت آن‌ها نیست.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده علی معزی به خبرگزاری هرانا اطلاع داد: وی حدود ۲ سال پیش تحت عمل جراحی سرطان پروستات قرار‌گرفت. چندماه بعد در حالیکه روند درمان وی ناقص مانده‌بود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و درمانش نیمه‌کاره ماند، مشکلات ناشی از جراحی، مشکلات زانو و ورم کلیه، زندگی در شرایط زندان را برای او دشوارتر کرده‌است.<ref>[https://www.hra-news.org/2023/hranews/a-45777/ خبرگزاری هرانا]</ref>


عالی‌پور می‌گوید نزدیک به نیمی از کارگران پروژه‌ای در عسلویه و ماهشهر از ایذه و شهرهای همجوار آن هستند. در اعتصاب‌ها نقش پررنگی دارند و برای همین هم همیشه زیرنظر هستند. به گفته او از آغاز آبان در شهر یک شبه حکومت نظامی برقرار شده است: «در برخی محله‌ها ریخته‌اند و تقریبا همه جوان‌ها را بازداشت کرده‌اند».
روز جمعه ۲۷مردادماه ۱۴۰۲، زندانی سیاسی علی معزی پس از گذراندن چهار ماه در سلول انفرادی، در ۷۰ سالگی به شش سال و سه ماه زندان محکوم شد. محکومیت این زندانی سیاسی توسط [[ابوالقاسم صلواتی|قاضی صلواتی]] صادر‌شد.


بازداشت گسترده در ایذه همواره به عنوان یک ابزار تهدید به کار گرفته شده است. حکومت برای ایجاد وحشت عمومی بازداشت‌شدگان را شکنجه می‌کند. او می‌گوید: در یک محله به اسم سرقنات همه پسرها را بازداشت کرده‌اند. در پیون خیلی‌ها را گرفته‌اند. در بقیه محله‌ها هم خیلی‌ها را بازداشت کرده‌اند»
اتهامات این زندانی سیاسی حضور فرزندانش در [[اشرف ۳|اشرف۳]] در آلبانی و صدور بیانیه علیه نظام اعلام شد. این در حالی است که او پیش از این در در دهه هشتاد و نود به این اتهامات زندانی بوده و محکومیت این اتهامات را تحمل کرده‌است.


حضور نیروهای امنیتی در میادین و خیابان‌های اصلی ایذه پرشمار گزارش شده است. همینطور نیروهای سرکوب در پوشش لباس شخصی نیز در این شهر زیاد هستند و به گفته شاهدان عینی «دائم در حال گشت‌زنی». شبکه اینترنت در ایذه از چند روز قبل به صورت کامل قطع شده است.
زندانی سیاسی علی معزی در اواسط مردادماه ۱۴۰۲، به دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی بردند. این در حالی بود که او اعلام کرد که جرمی مرتکب نشده و دادگاه را به رسمیت نمی‌شناسد و حاضر نبود در دادگاه حضور یابد. قاضی صلواتی در این دادگاه، پس از ۱۰ماه بلاتکلیفی، او را به ۷۵ ماه زندان محکوم‌کرد.<ref name=":0" />


او در پاییز ۱۳۸۷ به دلیل رفتن به عراق برای دیدار فرزندانش دستگیر و به دو سال حبس تعزیری و سه سال حبس تعلیقی محکوم شد که پس از تحمل دو سال حبس در زندان گوهردشت در سال ۸۹ آزاد شد.


<nowiki>https://www.radiozamaneh.com/746894/</nowiki>
آقای معزی مجدد در ۲۲خردادماه ۹۰، به دلیل شرکت در مراسمی که برای بزرگداشت زندانی سیاسی [[علی صارمی]]، از زندانیان سیاسی سربدار، بازداشت شد.


در خردادماه ۹۲ مجددا به اتهام «تبلیغ علیه نظام» بازداشت و توسط قاضی آصف‌ حسینی به طور غیابی به چهار سال زندان محکوم شد.


== مراسم خاکسپاری ==
در سال ۹۴ علیرغم پایان زمان محکومیت او را آزاد نکردند. در همان سال با پرونده‌سازی، توسط قاضی مقیسه به یک سال محکومیت مجدد و در سال ۹۵ نیز با پرونده‌سازی دیگری تحت عنوان تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس دیگر محکوم شد.
مراسم تشییع و تدفین پیکر «برهان الیاسی»٬ جوان ۲۲ ساله٬ روز ۱۰ دی با حضور گسترده مردم در جوانرود برگزار شد.<ref>[https://ir.voanews.com/a/large-turnout-burhan-elyasi-funeral-javanrud-iran/6899155.html سایت صدای آمریکا فارسی]</ref>


خانواده او٬ از ترس ربوده شدن پیکرش تصمیم گرفتند به سرعت مراسم تدفین را در آرامستان حسن گایرِ شهر جوانرود برگزار کنند. بر اساس تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی تعدادی از مردم معترض جوانرود پس از جانباختن «برهان الیاسی» برای حمایت از خانواده او و جلوگیری از ربوده شدن پیکرش مقابل منزل خانواده الیاسی تجمع کرده بودند.
علی معزی سرانجام در روز سه‌شنبه ۲مرداد ماه ۹۷، پس از ۵ سال زندان از زندان تهران بزرگ آزاد شد.
[[پرونده:مراسم خاکسپاری برهان الیاسی.jpg|بندانگشتی|'''شرکت گسترده مردم جوانرود در مراسم خاکسپاری برهان الیاسی''']]
[[پرونده:پدر برهان الیاسی.JPG|بندانگشتی|'''پدر برهان الیاسی بر سر مزار فرزند''']]
ماموران امنیتی جمهوری اسلامی طی هفته آخر منتهی به ۳۰ آبان ۱۴۰۱،  ۴۲ نفر از شهروندان کردستان را با شلیک گلوله‌های جنگی به قتل رساندند که ۱۱ نفر از آنان کودکان زیر ۱۸ سال هستند.<ref>[https://www.independentpersian.com/node/295101/%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C/%DB%8C%DA%A9-%D9%82%D8%AA%D9%84-%D8%AD%DA%A9%D9%88%D9%85%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%DB%8C%DA%AF%D8%B1%D8%9B-%D8%A8%D8%B1%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%DB%B2%DB%B2-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B1%D9%88%D8%AF-%DA%A9%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D8%B4%D8%AF سایت فارسی ایندیپندنت]</ref>


وی در طول زندان دادگاه‌ها را به رسمیت نشناخته و از حضور در دادگاه‌هایی که برایش تشکیل شد خودداری کرد.


زندانی سیاسی علی معزی، در آخرین بازداشت، در جریان تظاهرات سراسری مردم ایران، ساعت ۵بامداد روز شنبه ۹مهرماه ۱۴۰۱، ساعت ۵صبح، پس از یورش ماموران امنیتی به منزلش بازداشت و به محل سلول‌های انفرادی زندان اوین منتقل و تحت بازجویی قرار گرفت. او پس از بازجویی به بند۸ زندان اوین منتقل شد.<ref>[https://iranfreedom.net/cryofarrestees/%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D9%85%D8%B9%D8%B2%DB%8C/ سایت ایران آزادی]</ref>


== فعالیت‌های برهان الیاسی  ==
علی معزی در پیامی در روز ۱۰ دی ۱۳۹۷ از قیام مردم ایران در ۱۴۲ شهر حمایت کرد:
برهان الیاسی از جوانان کرد شرکت‌کننده در قیام سراسری ۱۴۰۱ ایران بود و در صفحه اینستاگرام خود این موضوع را بازتاب می‌داد او در یکی از پست‌هایش پیش از شهادتش نوشت:
[[پرونده:برهان الیاسی.JPG|بندانگشتی|تصویر دیگری از برهان الیاسی]]
پست شهید راه آزادی میهن برهان الیاسی که شنبه ۱۰ دی ۱۴۰۱ در جوانرود به شهادت رسید:


«مقارن با سال نوی خوش یمن و مبارک مسیحی در برابر قیام شکوهمند سرتاسری شما سر تعظیم فرود می‌آورم. درود بر شما


دو چیز شخصیتت را معلوم می کند.
بی‌گمان در برابر رژیمی که جنایت و خیانتی نمانده که انجام نداده‌باشد و حالا فرصت‌ها و مهلت‌هایش به پایان رسیده و در گرداب مرگ دست و پا می‌زند، تا پیروزی نهایی از پای نخواهیم نشست.


«صبرت» وقتی که چیزی نداری
راه نجات در تشکیل ارتش قیام و آزادی است تا درمحلات و شهرها به عنوان بازوی اجرایی برای سامان‌بخشی امور و حفاظت از مردم در برابر سرکوبگری رژیم مردم‌ستیز انجام وظیفه کند. تا آنگاه که به یاری خدا و با حداقل خونریزی از رژیم ولایت فقیه و دنبالچه‌هایش خلع ید گردد و یک مجلس موسسان ایران‌شمول و منتخب واقعی مردم نوع حکومت آینده و قانون اساسی آن را مشخص ساخته و به تصویب ملت برساند.


«اخلاقت»‌ وقتی که همه چیز داری
دست‌های وحدت و رهایی شما را می‌بوسم، پیوند دل‌ها، توکل و عزم جزم شما را تبریک می‌گویم و خود را در درد و رنج خانواده‌های قربانیان و شهدای خیزش‌های اخیر شریک می‌دانم و به آنان تسلیت عرض می‌کنم.


== واکنش‌ها به قتل برهان الیاسی ==
راه نجات در تشکیل ارتش قیام و آزادی است تا در محلات و شهرها به‌عنوان بازوی اجرایی برای سامان بخشی امور و حفاظت از مردم در برابر سرکوبگری رژیم مردم ستیز انجام وظیفه کند. تا آنگاه که به یاری خدا و با حداقل خونریزی از رژیم ولایت فقیه و دنبالچه‌هایش خلع ید گردد و یک مجلس مؤسسان ایران‌شمول و منتخب واقعی مردم نوع حکومت آینده و قانون اساسی آن را مشخص ساخته و به تصویب ملت برساند.
جوانان محلات تهران در اطلاعیه‌ای در حساب توییتری خود از اعتراضات مردم جوانرود پشتیبانی کردند و در باره‌ی قتل برهان الیاسی بدست نیروهای امنیتی نوشتند:<blockquote>
«جمهوری اسلامی حتی از گورستان ها هم وحشت دارد. امروز دوباره یکی از ما را در #جوانرود کشتند. اگر همه دست به دست هم ندهیم و به خیابان ها نیاییم، این جنایات ادامه خواهد یافت. مانع انتقال سرکوبگران به جوانرود شویم. جوانرود را تنها نگذاریم.»<ref>[https://radiftarin.com/link_page.php?id=197699 سایت ردیف‌ترین] </ref></blockquote>


=== نوربرت روتگن از پارلمان آلمان ===
دستهای وحدت و رهایی شما را می‌بوسم، پیوند دلها، توکل و عزم جزم شما را تبریک می‌گویم و خود را در درد و رنج خانواده‌های قربانیان و شهدای خیزش‌های اخیر شریک می‌دانم و به آنان تسلیت عرض می‌کنم.<ref>[https://news.mojahedin.org/i/%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D9%85%D8%B9%D8%B2%DB%8C-%D9%88-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85 سایت سازمان مجاهدین خلق ایران]</ref>
نوربرت روتگن، نماینده و عضو کمیته روابط خارجی پارلمان آلمان، در حساب توییتر خود نوشت: <blockquote>«در جوانرود سال (۲۰۲۲) با اعتراضات بزرگی به پایان می‌رسد. رژیم برای بقای خود با وحشیانه‌ترین خشونت‌ها واکنش نشان می‌دهد. شبه‌نظامیان مسلح علیه مردم جنگ می‌کنند. این رژیم مظهر ترور است و مرکز قدرت آن سپاه باید در لیست (گروه‌های) تروریستی اتحادیه اروپا قرارگیرد!»<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%82%D8%A7%D8%AF-%D8%AA%D9%86%D8%AF-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%D8%B1%DA%A9%D9%88%D8%A8-%D9%88%D8%AD%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%B6%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B1%D9%88%D8%AF/a-64254421 سایت دویچه‌وله فارسی]</ref></blockquote>


== منابع ==
== منابع ==
<references />
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۲

علی معزی
علی معزی.jpg
علی معزی
زادروز۱۳۳۲
قم
تابعیتایرانی
پیشهزندانی سیاسی
سال‌های فعالیت۱۳۵۰ تا ۱۴۰۲ در مجموع بیش از ۱۲ سال در جمهوری اسلامی در زندان بوده‌است.
شناخته‌شده برایمردم ایران
تأثیرپذیرفتگانمردم ایران و آزادیخواهان جهان
حزب سیاسیهوادار سازمان مجاهدین خلق ایران
جنبشآزدایخواهی مردم ایران
مخالفانوزارت اطلاعات جمهوری اسلامی و دستگاه‌های امنیتی
دیناسلام
مذهبشیعه
خویشاونداندو دختر او در آلبانی و در اشرف ۳ می‌باشند.

علی معزی، متولد ۱۳۳۲ از شهر قم و ساکن تهران است. از زندانیان سیاسی دهه شصت است. علی معزی از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۳ در رابطه با ارتباط با مجاهدین خلق در زندان‌های اوین، گوهردشت و قزلحصار محبوس بوده و تحت شکنجه قرار گرفته است. یکی از برادران او در دهه شصت در زندان‌های ایران به اتهام هواداری از مجاهدین خلق دستگیر و اعدام شد.

این زندانی سیاسی در دهه هشتاد و نود نیز چند سال در زندان‌های اوین و گوهردشت زندانی بوده است. او در مجموعه بیش از ۱۲سال در زندان‌های ایران محبوس بود.

زندانی سیاسی علی معزی، در آخرین بازداشت، در جریان تظاهرات سراسری مردم ایران، ساعت ۵ بامداد روز شنبه ۹ مهرماه ۱۴۰۱، ساعت ۵صبح، پس از یورش ماموران امنیتی به منزلش بازداشت و به محل سلول‌های انفرادی زندان اوین منتقل و تحت بازجویی قرار گرفت. او پس از بازجویی به بند ۸ زندان اوین منتقل‌شد.[۱]

اما در روز یکشنبه ۲۷فروردین ماه ۱۴۰۲، زندانی سیاسی علی معزی را از بند فراخوانده و به سلول انفرادی ۲۰۹ اوین منتقل‌کردند. او در ۲۰۹ اوین تحت فشار و بازجویی قرار‌گرفت.

یک منبع مطلع نزدیک به خانواده علی معزی به خبرگزاری هرانا اطلاع داد: وی حدود ۲ سال پیش تحت عمل جراحی سرطان پروستات قرار‌گرفت. چندماه بعد در حالیکه روند درمان وی ناقص مانده‌بود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و درمانش نیمه‌کاره ماند، مشکلات ناشی از جراحی، مشکلات زانو و ورم کلیه، زندگی در شرایط زندان را برای او دشوارتر کرده‌است.[۲]

روز جمعه ۲۷مردادماه ۱۴۰۲، زندانی سیاسی علی معزی پس از گذراندن چهار ماه در سلول انفرادی، در ۷۰ سالگی به شش سال و سه ماه زندان محکوم شد. محکومیت این زندانی سیاسی توسط قاضی صلواتی صادر‌شد.

اتهامات این زندانی سیاسی حضور فرزندانش در اشرف۳ در آلبانی و صدور بیانیه علیه نظام اعلام شد. این در حالی است که او پیش از این در در دهه هشتاد و نود به این اتهامات زندانی بوده و محکومیت این اتهامات را تحمل کرده‌است.

زندانی سیاسی علی معزی در اواسط مردادماه ۱۴۰۲، به دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی بردند. این در حالی بود که او اعلام کرد که جرمی مرتکب نشده و دادگاه را به رسمیت نمی‌شناسد و حاضر نبود در دادگاه حضور یابد. قاضی صلواتی در این دادگاه، پس از ۱۰ماه بلاتکلیفی، او را به ۷۵ ماه زندان محکوم‌کرد.[۱]

او در پاییز ۱۳۸۷ به دلیل رفتن به عراق برای دیدار فرزندانش دستگیر و به دو سال حبس تعزیری و سه سال حبس تعلیقی محکوم شد که پس از تحمل دو سال حبس در زندان گوهردشت در سال ۸۹ آزاد شد.

آقای معزی مجدد در ۲۲خردادماه ۹۰، به دلیل شرکت در مراسمی که برای بزرگداشت زندانی سیاسی علی صارمی، از زندانیان سیاسی سربدار، بازداشت شد.

در خردادماه ۹۲ مجددا به اتهام «تبلیغ علیه نظام» بازداشت و توسط قاضی آصف‌ حسینی به طور غیابی به چهار سال زندان محکوم شد.

در سال ۹۴ علیرغم پایان زمان محکومیت او را آزاد نکردند. در همان سال با پرونده‌سازی، توسط قاضی مقیسه به یک سال محکومیت مجدد و در سال ۹۵ نیز با پرونده‌سازی دیگری تحت عنوان تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس دیگر محکوم شد.

علی معزی سرانجام در روز سه‌شنبه ۲مرداد ماه ۹۷، پس از ۵ سال زندان از زندان تهران بزرگ آزاد شد.

وی در طول زندان دادگاه‌ها را به رسمیت نشناخته و از حضور در دادگاه‌هایی که برایش تشکیل شد خودداری کرد.

زندانی سیاسی علی معزی، در آخرین بازداشت، در جریان تظاهرات سراسری مردم ایران، ساعت ۵بامداد روز شنبه ۹مهرماه ۱۴۰۱، ساعت ۵صبح، پس از یورش ماموران امنیتی به منزلش بازداشت و به محل سلول‌های انفرادی زندان اوین منتقل و تحت بازجویی قرار گرفت. او پس از بازجویی به بند۸ زندان اوین منتقل شد.[۳]

علی معزی در پیامی در روز ۱۰ دی ۱۳۹۷ از قیام مردم ایران در ۱۴۲ شهر حمایت کرد:

«مقارن با سال نوی خوش یمن و مبارک مسیحی در برابر قیام شکوهمند سرتاسری شما سر تعظیم فرود می‌آورم. درود بر شما

بی‌گمان در برابر رژیمی که جنایت و خیانتی نمانده که انجام نداده‌باشد و حالا فرصت‌ها و مهلت‌هایش به پایان رسیده و در گرداب مرگ دست و پا می‌زند، تا پیروزی نهایی از پای نخواهیم نشست.

راه نجات در تشکیل ارتش قیام و آزادی است تا درمحلات و شهرها به عنوان بازوی اجرایی برای سامان‌بخشی امور و حفاظت از مردم در برابر سرکوبگری رژیم مردم‌ستیز انجام وظیفه کند. تا آنگاه که به یاری خدا و با حداقل خونریزی از رژیم ولایت فقیه و دنبالچه‌هایش خلع ید گردد و یک مجلس موسسان ایران‌شمول و منتخب واقعی مردم نوع حکومت آینده و قانون اساسی آن را مشخص ساخته و به تصویب ملت برساند.

دست‌های وحدت و رهایی شما را می‌بوسم، پیوند دل‌ها، توکل و عزم جزم شما را تبریک می‌گویم و خود را در درد و رنج خانواده‌های قربانیان و شهدای خیزش‌های اخیر شریک می‌دانم و به آنان تسلیت عرض می‌کنم.

راه نجات در تشکیل ارتش قیام و آزادی است تا در محلات و شهرها به‌عنوان بازوی اجرایی برای سامان بخشی امور و حفاظت از مردم در برابر سرکوبگری رژیم مردم ستیز انجام وظیفه کند. تا آنگاه که به یاری خدا و با حداقل خونریزی از رژیم ولایت فقیه و دنبالچه‌هایش خلع ید گردد و یک مجلس مؤسسان ایران‌شمول و منتخب واقعی مردم نوع حکومت آینده و قانون اساسی آن را مشخص ساخته و به تصویب ملت برساند.

دستهای وحدت و رهایی شما را می‌بوسم، پیوند دلها، توکل و عزم جزم شما را تبریک می‌گویم و خود را در درد و رنج خانواده‌های قربانیان و شهدای خیزش‌های اخیر شریک می‌دانم و به آنان تسلیت عرض می‌کنم.[۴]

منابع