سخنرانی مسعود رجوی در احمد آباد
| میتینگ احمد آباد | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| تاریخ | ۱۴ اسفند ۱۳۵۷ | ||
| مکان | دانشگاه تهران | ||
| علت‌ها | به مناسبت اولین سالگرد درگذشت دکتر محمد مصدق پس از انقلاب ضدسلطنتی | ||
| روش‌ها | سخنرانی و گردهمایی هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران | ||
| چهره‌های شاخص | |||
| |||
| آمار | |||
| |||
سخنرانی مسعود رجوی در احمدآباد دوشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۵۷ در سالروز در گذشت دکتر محمد مصدق بر سر مزارش سخنرانی ایراد شد. دراین مراسم مسعود رجوی و موسی خیابانی از رهبران سازمان مجاهدین خلق به همراه آیه الله طالقانی شرکت داشتند.در این مراسم بنا به گزارش مطبوعات میلیونها نفر شرکت داشتند. مسعود رجوی دراین سخنرانی گفت:
« به‌نام رهبر فقیدی که در اینجا آرمیده است. رهبری استوار، سرسخت و سازش ناپذیر که نخستین بار درس مبارزه با استعمار را در مکتب او آموختیم. آن که در میهن خود غریب و درخانه‌اش در تبعید و در عین زنده بودن، چونان شهید به‌سر برد»[۱].
در این مراسم مردم از تمامی شهرها و اقصی نقاط ایران برای بزرگداشت سالگرد زنده یاد مصدق فقید با دسته های گل حضور پیدا کردند. آیت الله طالقانی به دلیل شلوغی با هلیکوپتر شنوک بر سر مزار حاضر شد. آیت الله طالقانی اولین سخنران این متینگ عظیم بود. آیت‌الله طالقانی از او به عنوان «شخصیتی مبارز و تاریخی» یاد کرد و گفت:
«نام دکتر مصدق همان اندازه که برای هوشیاری، بیداری، نهضت، مقاومت و قدرت ملی خاطره‌انگیز است، به همان اندازه برای دشمنان ما - دشمنان داخلی و خارجی - وحشت‌آور و نگرانی‌آور است.دکتر مصدق در حال تبعید در میان این قلعه و بیابان چشم از جهان فروبست ولی نام او و مزارش برای دشمنان ملت وحشت‌انگیز بود. چه سال‌هایی که گذشت و مردم ما برای زیارت قبر او، زنده‌کردن نام و نهضت او، به سوی مزارش می‌آمدند و پلیس و مأمورهای دژخیم و طاغوت، از زیارت‌کردن و فاتحه‌خواندن بالای قبر او وحشت داشتند و همه‌ی راه‌ها را به روی ما و ملت ما در این گوشه‌ی بیابان می‌بستند؛ چرا؟ مگر چه بود دکتر مصدق؟ چه وحشتی از او داشتند؟»
آیت الله طالقانی دکتر محمد مصدق را به حضرت موسی تشبیه کرد و گفت :
«دکتر مصدق مردی بود تحصیل‌کرده ولی در زندگی اشرافی، در طبقه‌ی اشراف، در دربار و یا پیرامون دربار تغییر کرد، تحول یافت، مرد ملت شد؛ مرد اجت ماع و نهضت شد. همان طوری که قرآن درباره‌ی موسی بیان می‌کند.»
متن سخنرانی مسعود رجوی بر سر مزار دکتر محمد مصدق
گزیده سخنرانی مسعود رجوی در دوازدهمین سالگرد زنده یاد دکتر محمد مصدق در احمد آباد - ۱۴ اسفند ۱۳۵۷ چنین است:
«به‌نام خدا و به نام خلق قهرمان ایران
وبه نام رهبر فقیدی که در اینجا آرمیده‌است. رهبری استوار، سرسخت و سازش‌ناپذیر که نخستین بار درس مبارزه با استعمار را در مکتب او آموختیم. آن‌که در میهن خود غریب و در خانه‌اش در تبعید و در عین زنده بودن، چونان شهید به‌سر برد. از این‌رو جای آنست که بدواً خالصانه‌ترین درود انقلابی خود را نثار این آموزگار جنبشهای بزرگ ضداستعماری ملل اسیر و در زنجیر جهان کنیم؛ و همچنین درود بفرستیم به شهید پرافتخار – وزیر خارجه قهرمان دکتر محمد مصدق – شهید دکتر حسین فاطمی، قهرمان ملت ایران؛ و نیز درود بفرستیم به شهدای پرافتخار سی‌ام تیر… به همین مناسبت از کلمات تاریخی خود دکتر مصدق یاری می‌گیریم و درود بفرستیم باز هم به همه کسانی بقول خود او «.... در سیاست مملکت اهل سازش نیستند و تا آنجا که بتوانند مرد و مردانه می‌ایستند و یکدندگی به‌خرج می‌دهند».... و درود می‌فرستیم باز هم به کسانی که بقول خود ایشان».... در راه آزادی و استقلال ایران عزیز از همه چیز خود می‌گذرند»..... چیزی که ما می‌خواهیم این است که: مبادا اشتیاق توده‌های مردم نسبت به اسلام، به یأس و دلسردی منتهی شود! خلاصه این‌که ما می‌گوییم: جمهوری اسلامی بله! ولی سوء استفادهٔ ارتجاعی از اسلام نه
از این رو جای آنست که بدواً خالصانه‌ترین درود انقلابی خود را نثار این آموزگار بزرگ جنبشهای ضداستعماری ملل اسیر و در زنجیر جهان کنیم و همچنین درود بفرستیم به شهید پرافتخار – وزیر خارجه قهرمان دکتر مصدق – شهید دکتر حسین فاطمی، قهرمان ملت ایران و نیز درود بفرستیم به شهدای پرافتخار سی‌ام تیر.
بهمین مناسبت از کلمات تاریخی خود دکتر مصدق کمک می‌گیریم و درود می‌فرستیم باز هم به همه کسانی که بقول خود او «... در سیاست مملکت اهل سازش نیستند و تا آنجا که موفق شوند مرد و مردانه می‌ایستند و یکدنگی بخرج می‌دهند... »
و درود می‌فرستیم باز هم به کسانی که بقول خود ایشان «... در راه آزادی و استقلال ایران عزیز از همه چیز خود می‌گذرند... »
بنابراین این پیشوای فقید را مخاطب قرار می‌دهیم: برخیز ای پیشوای عزیز و رشد نونهالی را که با خون دل آبیاری کرده بودی، بچشم بنگر. بنگر که نهال حق‌طلبی و آزادی چگونه می‌رود تا همچون درختی طیب در سراسر این میهن سایه گسترد. « کشجره طیبه اصلها ثابت وفرعها فی السماء توتی اکلها کل حین باذن ربها »
همچون درختی پاکیزه با ریشه‌ای استوار در دل فرد فرد مردمان این میهن که به آسمان، شاخ و برگ کشیده و هرازگاهی باذن پروردگار تکامل بخش خود، میوه می‌دهد.
پس برخیز ای پیشوای گرامی و ببین چگونه نمایندگان تمامی اقشار و طبقات مردم ایران بر مزارت از کران تا بکران گرد آمده‌اند تا خاطره و راهت را گرامی دارند»[۲].