بنیادگرایی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

علی‌رغم این تفاوت‌ها، در موارد زیر نوعی توافق وجود دارد:

اخباریون در استدلال‌های خود می‌گویند فلان صحابه یا فلان خلیفه و یا فلان امان این مطلب را گفت و بنابراین باید به آن عمل کرد. یعنی آن‌ها به حرف‌هایی که از این و آن نقل شده استناد می‌کنند و محتوا و روح قرآن را کنار می‌گذارند.  

او از شاگردان و پیروان شافعی بود ولی حدیث را مقدم بر عقل می‌دانست. این به این معناست نباید آیات قرآن یا احادیث را هیچ‌گونه تفسیر و تعبیر کرد، بلکه باید عینا اجرا نمود. از دیدگاه آنان تفسیر و  تعقل در آیات قرآن گناه است.

را به عنوان نمونه در تاریخ اسلام، در«خوارج» و با شعار «لا حکم الا الله» می‌توان مشاهده کرد. «پراگماتیسم» هم به معنی قربانی کردن اصول در مقابل منافع است. در حکومت مبتنی بر ولایت فقیه در ایران با هر دو این عناصر مواجه هستیم.

انحصارطلبی یکی دیگر از ویژگی‌های حکومت بنیادگرای ولایت فقیه در ایران است. نظریه ولایت فقیه بر پایه حاکمیت و سیطره ولی فقیه بر تمام امور اجتماعی و سیاسی جامعه بنا شده است. رژیم ایران با سرکوب دگراندیشان،‌پیروان دیگر ادیان و اقلیت‌های مذهبی و تکفیر آن‌ها شیوه‌هایی را که سلفیون و اهل حدیث و اخباریون در شیعه انجام می‌داند، به صورت قانون شرع اجرا می‌کند.  رژیم ولایت فقیه در درون خود نیز تکثر را نمی‌پذیرد و از ابتدای انقلاب ضدسلطنتی تا کنون بارها به جراحی جناح‌ها و باندهای درونی خود پرداخته است.  خمینی در پاریس برای اطمینان دادن به طرف‌های خارجی به نهضت آزادی نزدیک شد و بازرگان را ما‌ٔمور تشکیل کابینه کرد، اما در اولین فرصت با [[گروگان‌گیری در سفارت آمریکا]] زمینه‌ی حذف آن‌ها را فراهم کرد. او در مرحله بعد در انتخابات ریاست جمهوری، برای جلوگیری از انتخاب شدن کاندید [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین خلق]] یعنی [[مسعود رجوی]] ، بر خلاف قول خود مبنی در دخالت نکردن در انتخابات، با صدور حکمی وی را از لیست کاندیداها حذف کرد. همچنین بعد از انتخاب بنی صدر به ریاست جمهوری  در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ بار رأی مجلس بنی صدر از ریاست جمهور عزل کرد و حکومت ولایت فقیه در آن مقطع خود را یک‌پارچه نمود. همچنین خمینی در جریان [[انقلاب فرهنگی]] هزاران استاد دانشگاه و دانشجوی دگر اندیش را از دانشگاه اخراج کرد و آن‌را آن‌چنان که می‌گفت اسلامی نمود.<ref name=":7">کتاب شناخت رژیم ولایت فقیه - انتشارات سازمان مجاهدین خلق ایران</ref>

از اصلی‌ترین مظاهر سرکوب در نظام ولایت فقیه، سرکوب زنان است تا جایی که این رژیم به عنوان یک رژیم زن ستیز شناخته شده است. رژیم بنیادگرای ولایت فقیه بر [[ایدئولوژی جنسیت]] و تبعیض جنسی بنا شده است، آن‌چنان‌که اگر دستگاه سرکوب رژیم ولایت فقیه در عنصر اجتماعی و به طور خاص در سرکوب زنان دچار شکاف شود و مرزهایش در بخش شکسته شود، این شکاف راه به عنصر سیاسی می‌برد و کل ساختار آن‌ را در هم می‌شکند.

وجه دیگر سرکوب در حکومت ولایت فقیه سرکوب اقلیت‌های مذهبی‌ است. در یک نظام دیکتاتوری کلاسیک، اقلیت‌های مذهب تهدیدی برای نظام نیستند، اما در نظام بنیادگرای مذهبی ولایت فقیه، آن‌ها تهدید به شمار می‌روند زیرا تفکر انحصارطلبانه‌ی این تفکر را که بر ایجاد جهان‌ وطنی‌ اسلامی و هلال شیعی استوار است، زیر سوال می‌برند. به این ترتیب اگر اقلیت‌های مذهبی در تبلیغ و رفتارها  و مناسک مذهبی خود آزاد باشند، تمامیت نظام بنیادگرای اسلامی دچار تتنش می‌شود. <ref>کتاب شناخت رژیم ولایت فقیه ـ انتشارات سازمان مجاهدین خلق ایران</ref>

خمینی از جنگ ایران و عراق با عنوان مائده آسمانی یاد می‌کرد. او علارغم اینکه ارتش و سپاه قدرتمندی نداشت به غایت از جنگ استقبال می‌کرد. زیرا جنگ ایران و عراق اهرمی بود که به مدت ۸ سال برای سرپوش گذاشتن بر بحران‌های داخلی و تحکیم پایه‌های خود از آن استفاده کرد. در سال ۱۳۶۱ که عراق از خرمشهر عقب نشینی کرد و صلح در دسترس بود. سران کشورهای کنفرانس اسلامی و بسیار از شخصیت‌های بین‌المللی برای میانجی‌گری به تهران آ‌مدند و حتی حاضر شدند غرامت ناشی از جنگ را به ایران بدهند و دولت عراق نیز از همان ماه‌های آغاز جنگ خواهان آتش بس و صلح بود. اما خمینی زیر بار نرفت و رژیم ولایت فقیه جنگ را ادامه داد. شعار خمینی فتح قدس از طریق کربلا بود. جنگ ایران و عراق یک میلیون کشته و دومیلیون زخمی به ‌اضافه هزار میلیارد دلار خسارت برای ایران بر جای گذاشت.<ref name=":4">کتاب شناخت رژیم ولایت فقیه- انتشارات سازمان مجاهدین خلق ایران</ref>

در بهمن ۱۳۶۷ خمینی فتوای قتل سلمان رشدی را به خاطر نوشتن کتاب آیات شیطانی صادر کرد. این در حالی بود که تظاهرات علیه انتشار این کتاب از ماه‌ها قبل در هند و پاکستان و چند کشور دیگر انجام شده بود. خمینی در بهمن ۶۷ زمانی که اعتراض علیه جنگ حتی در درون حاکمیت بلند شده بود و برخی از مقام‌های جمهوری اسلامی از جنگ فاصله گرفته بودند، فتوای رشدی را صادر کرد تا بتواند مسائل درونی حکومت را بپوشاند. [[سید علی خامنه ای|خامنه‌ای]] که رئیس جمهور بود روز بعد از صدور فتوا گفت اگر رشدی توبه کند این حکم موضوعیتش را از دست می‌دهد، ولی [[روح‌الله خمینی|خمینی]] بلافاصله گفت سلمان رشدی اگر هم توبه بکند و زاهد زمانه هم بشود،‌ باید اعدام شود.<ref name=":4" />

جمهور اسلامی هرگز ایده صدور انقلاب به عراق را ترک نکرد. در پایان جنگ خلیج فارس (حمله آمریکا به عراق بعد از اشغال کویت توسط عراق) نیروهای سپاه پاسداران به منظور تصرف عراق و از بین بردن مجاهدین خلق و استقرار انقلاب اسلامی در عراق وارد خاک عراق شدند. بخش‌های وسیعی از عراق به خصوص در جنوب توسط نیروهای ایران اشغال شد. که بعد از تحکیم پایه‌های حکومت عراق همگی بعدا آزاد شدند. مجاهدین خلق نیز  با سلسله عملیات مروارید نقشه رژیم ایران را برای از بین بردن آنان، به شکست کشاندند.<ref name=":4" />

روزنامه‌ «سیاست روز» در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۱ نوشت:<blockquote>«عده‌ای از دانشجویان تندرو که بعدا مشخص شد جناب آقای «محسن میردامادی» و دوستانش جزو این گروه بودند، برنامه‌هایی طراحی نموده بودند که بعد از راهپیمایی حجاج که در یکی از میادین مکه به سمت حرم بود، داخل حرم شوند و با تصاحب بلندگوی مسجدالحرام شعار مرگ بر آمریکا و مطالب دیگر را قرائت نمایند، که پلیس عربستان از این قضیه مطلع می‌شود. آگاهان، شدت عمل پلیس عربستان را در جریان آن راهپیمایی ناشی از این مسئله می‌دانستند.» <ref name=":8">[https://www.bbc.com/persian/iran-features-40775941 جمعه خونین مکه مسیری برای صدور انقلاب] - سایت بی‌بی‌سی فارسی</ref></blockquote>در آن زمان [[مهدی کروبی]] از طرف خمینی به سرپرستی حجاج ایرانی منصوب شده بود و بلافاصله از عربستان اخراج شد. پس از حادثه، خمینی در نامه‌ای به کروبی نوشت:<blockquote>«اگر هزاران مبلغ و روحانی را به اقطار عالم می‌فرستادیم تا‏‎ ‎‏مرز واقعی بین اسلام راستین و اسلام آمریکایی و فرق بین حکومت عدل و حکومت‏‎ ‎‏سرسپردگان مدعی حمایت از اسلام را مشخص کنیم، به صورتی چنین زیبا‏‎ ‎‏نمی‌توانستیم، [...] و همچنین اگر می‌خواستیم به جهان اسلام ثابت کنیم که‏‎ ‎‏کلیدداران کنونی کعبه، لیاقت میزبانی سربازان و میهمانان خدا را ندارند و جز تأمین امریکا‏‎ ‎‏و اسرائیل و تقدیم منافع کشورشان به آنان کاری از دستشان برنمی‌آید، بدین خوبی‏‎ ‎‏نمی‌توانستیم بیان کنیم.»<ref>صحیفه خمینی - جلد۲۰ - ص۳۵۳</ref></blockquote>در اردیبهشت ۱۳۶۷ منتظری نامه‌ای به [[روح‌الله خمینی|خمینی]] می‌نویسد و در آن ذکر می‌کند که چه بسا حمله ابتدا از طرف نفرات رژیم ایران بوده است و آنان پلیس سعودی را تحریک کرده‌اند.  

یکی از اصلی‌ترین هدف‌های ترور رژیم ایران [[مسعود رجوی]]، مسئول شورای ملی مقاومت ایران است. از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ که مسعود رجوی در پاریس اقامت داشت، ۲۵ طرح برای ترور او طراحی شد که تعدادی از آن‌ها اجرا نشد و تعداد دیگری کشف و خنثی گردید. در کتاب «جاسوس خدا» نوشته‌ی «پاتریک راپیه» سردبیر سابق هفته نامه ژورنال دو دیمانش، دست دادن رژیم ایران و سفارت آن در پاریس در چند عملیات تروریستی در سال‌های ۱۳۶۴ و ۱۳۶۵ در پاریس و همچنین توطئه تروریستی گسترده‌ برای ترور [[مسعود رجوی]] در ۴۲۰ صفحه با ذکر جزئیات شرح داده شده است. همچنین رولان ژاکار، نویسنده فرانسوی، در کتابش به نام «قاتلان بدون مرز» (چاپ ۱۳۶۴در پاریس) نوشته است:<blockquote>«در [[مسعود رجوی]]... رژیم خمینی بر آن بود که او را بعد از آن که هزاران تن از هوادارانش را که در داخل ایران از بین برده بود، ازمیان بردارد... در شهریور ۱۳۶۱ د.اس.ت (سازمان اطلاعات فرانسه) «مسعود هندی»، برادرزاده خمینی را درجریان یک توطئه برای سوء قصد کشف کرد. اطلاعات به دست آمده نشان می‌داد که برادر زاده خمینی مسئول عملیات ترور رهبر مجاهدین، [[مسعود رجوی]] در اورسوراواز بود، تروری که هرگز انجام نگرفت.»</blockquote>

* [[کاظم رجوی|دکتر کاظم رجوی]] برادر بزرگتر [[مسعود رجوی]] و نماینده شورای ملی مقاومت ایران در مقر اروپایی سازمان ملل در اروپا بود که در ۴ اردیبهشت ۱۳۶۹ در ژنو توسط تروریست‌های اعزامی جمهور اسلامی ترور شد. فتوای قتل دکتر کاظم رجوی توسط خمینی در سال ۱۳۶۵ صادر شده بود.<ref>کتاب تروریسم جان مایه رژیم ایران - ص۵۱ و ۵۲ - انتشارات سازمان مجاهدین خلق ایران</ref>