کاربر:Khosro/صفحه تمرین سیمین دانشور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیمین دانشور''' ، (زاده ۸ اردیبهشت‌ماه ۱۳۰۰، شیراز– درگذشته ۱۸ اسفندماه ۱۳۹۰، تهران) نویسنده و مترجم ایرانی و همسر '''[[جلال آل احمد]]''' بود. سیمین دانشور یکی از دانشجویان برجسته‌ی دوران دانشکده ادبیات دانشگاه تهران است که در محضر استادانی نظیر بدیع‌الزمان فروزانفر، ملک‌الشعرا بهار و پرویز ناتل خانلری حضور داشت. وی در سال ۱۳۲۸، از دانشگاه تهران با مدرک دکترای ادبیات فارسی فارغ‌التحصیل شد. سیمین دانشور نخستین زن ایرانی بود که به طور حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت. مهم‌ترین اثر او رمان سووشون است که نثری ساده دارد؛ و به ۱۷ زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده‌است. رمان سووشون از جمله پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی در ایران به‌ شمار می‌رود. سیمین دانشور با جلال آل احمد در سال ۱۳۲۹، ازدواج کرد. هر دوی آن‌ها عضو کانون نویسندگان ایران بودند. او هم‌چنین نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران بود. سیمین دانشور در شهریورماه  ۱۳۳۱، به دانشگاه ''استنفورد'' آمریکا رفت؛ و در آن‌جا به مدت یک سال در رشته‌ی زیبایی شناسی به تحصیل پرداخت. وی در این دانشگاه، داستان نویسی و نمایش نامه نویسی را آموخت. در این مدت دو داستان کوتاه که سیمین دانشور به زبان انگلیسی نوشته بود، در آمریکا چاپ شد. آثار سیمین دانشور شامل مجموعه داستان‌ها، رمان‌ها، ترجمه‌ها و کتاب‌های غیر داستانی است. سیمین دانشور در سال ۱۳۸۲، جایزه‌‌‌ی  ''مهرگان ادب''، را دریافت کرد. وی سرانجام پس از یک دوره بیماری آنفلوانزا، در عصر روز ۱۸ اسفندماه ۱۳۹۰، برابر با ۸ مارس ۲۰۱۲، درست در روز جهانی زن، در سن ۹۰ سالگی در منزلش در تهران درگذشت؛ و پیکر او در قطعه ۸۸ هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. هم‌اکنون منزل سیمین دانشور و جلال آل احمد در محله‌ی دزاشیب تهران به موزه تبدیل‌شده است.

پدر سیمین دانشور دکتر محمدعلی دانشور معروف به احیاءالسلطنه و مادرش قمرالسلطنه حکمت، مدیر هنرستان دخترانه و نقاش بود.  سیمین دانشور تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی مهرآیین گذراند؛ و در امتحان نهایی مدرک دیپلم، شاگرد اول کل کشور شد.<ref name=":0">[https://namnamak.com/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-%D9%88-%D9%87%D9%86%D8%B1/%D8%A8%DB%8C%D9%88%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C-%D9%87%D9%86%D8%B1%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86/%D8%A8%DB%8C%D9%88%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86 زندگی‌نامه سیمین دانشور و همسرش - سایت نم‌نمک]</ref>  

سیمین دانشور دارای سه برادر به نام‌های منوچهر، هوشنگ و خسرو و هم‌چنین دو خواهر به نام‌های هما و ویکتوریا بود که دوران کودکی خود را با آن‌ها سپری کرد. سیمین در سن ۱۷ سالگی همراه با خواهرش هما و برادرش منوچهر، جهت ادامه تحصیل از شیراز عازم تهران شد. خواهرش هما در رشته‌ی پزشکی و برادرش منوچهر در رشته‌ی باستان‌ شناسی به تحصیل پرداختند. سیمین نیز در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران تحصیلات خود را رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی ادامه داد؛ و در یک مدرسه‌ی آمریکایی در تهران اقامت گزید؛ و به آموزش زبان انگلیسی پرداخت.<ref>[https://bestfarsi.ir/articles/biography/simin-daneshvar بیوگرافی سیمین دانشور - سایت بست فارسی]</ref>

سیمین دانشور در سال ۱۳۲۰، تازه لیسانس زبان و ادبیات را گرفته بود که پدرش درگذشت. با وجود درآمد کافی پدرش و ثروت مادرش، او ناچار شد مدتی کار کند، از جمله معاون اداره تبلیغات خارجی و سپس برای رادیو تهران و روزنامه‌ی ایران با نام مستعار ''شیرازی بی‌نام''، مقاله می‌‌نوشت.<ref>[https://www.asriran.com/fa/news/204873/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D9%88%D9%84%D8%AF-%D8%AA%D8%A7-%D9%85%D8%B1%DA%AF زندگی‌نامه سیمین دانشور؛ از تولد تا مرگ - سایت عصر ایران]</ref>

== نخستین داستان نویس زن ایرانی ==

 سیمین دانشور در دوره‌ای داستان‌نویسی را آغاز کرد که حضور زن به عنوان نویسنده شگفت‌انگیز و خرق عادت بود. در واقع کاری را که '''[[فروغ فرخزاد]]''' در شعر انجام داد، سیمین دانشور در داستان ترسیم کرد. او نخستین اثرش ''آتش خاموش''، را در ۲۲ سالگی نوشت؛ و در ۲۷ سالگی منتشر کرد؛ که این داستان مشق اول او بود. سیمین دانشور وقتی که این داستان را به صادق هدایت نشان داد؛ و نظرش را خواست، آقای هدایت به او گفت: اگر من به تو بگویم چه‌طور بنویس و چه‌کار کن دیگر خودت نخواهی بود، بنابراین بگذار دشنام‌ها و سیلی‌ها را بخوری تا راه بیفتی؛ و دانشور هم می‌گوید که من هم همین کار را کردم. البته سیمین دانشور علاقه‌ی چندانی به نخستین اثرش نداشت؛ و بر این باور بود که این مجموعه به مقتضای سنش خیلی رمانتیک است؛ و هرگز اجازه‌ی چاپ مجدد آن را نداد.<ref name=":3" />  

سیمین دانشور در سال ۱۳۲۷، با جلال آل احمد، موقع بازگشت از اصفهان به تهران در اتوبوس آشنا شد. پدر جلال آل احمد آیت‌الله سید احمد حسینی طالقانی، با ازدواج آن‌ها مخالفت ‌نمود. البته جلال آل احمد و پدرش سال‌ها بر سر مسائل و موضوعات بسیاری با یکدیگر اختلاف داشتند؛ اما جلال و سیمین دانشور، با وجود مخالفت‌های خانواده‌‌ی جلال آل احمد، در سال ۱۳۲۹، ازدواج کردند. پدر جلال آل احمد در مراسم عقدکنان شرکت نکرد؛ و به قم بازگشت و تا ده سال پس از آن نیز به خانه‌‌ی آنان نرفت.<ref name=":2" />  

سیمین دانشور خود را برخلاف همسرش جلال آل احمد، اهل سیاست به حساب نمی‌آورد. خودش در این باره می‌گوید: <blockquote>«من همیشه سیمین دانشور باقی ماندم، هیچ گاه سیمین آل احمد نشدم؛ و اصلاً هم با طرز فکر جلال موافق نبودم و نیستم. من با نوسان موافق هستم و هرگز سیاسی نبودم. هدف سیاست رسیدن به قدرت است و آدم خاص و جاه‌طلبی می‌خواهد. من آدمی هستم به کلی غیرسیاسی.»<ref>[https://www.beytoote.com/scientific/scientist/biography3-simin2-daneshvar.html بیوگرافی سیمین دانشور - سایت بیتوته]</ref> </blockquote>

سیمین دانشور در سال ۱۳۲۷، نخستین اثر خود، مجموعه داستان کوتاه ''آتش خاموش'' را منتشر کرد که اولین مجموعه داستانی است که به قلم زنی ایرانی منتشر شده است. تشویق کنندگان سیمین دانشور در داستان نویسی؛ فاطمه سیاح و صادق هدایت بودند.<ref name=":0" />

سیمین دانشور در شهریورماه  ۱۳۳۱، با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه‌ی ''فولبرایت'' به دانشگاه ''استنفورد'' آمریکا رفت؛ و در آن‌جا به مدت یک سال در رشته‌ی زیبایی شناسی به تحصیل پرداخت. وی در این دانشگاه، نزد ''والاس استنگر''، تاریخ‌دان و نویسنده‌ی آمریکایی، داستان نویسی و نزد ''فیل پریک ،'' نمایش نامه نویسی را آموخت. در این مدت دو داستان کوتاه که سیمین دانشور به زبان انگلیسی نوشته بود، در آمریکا چاپ شد.<ref>[https://bahariran.com/%d8%af%da%a9%d8%aa%d8%b1-%d8%b3%db%8c%d9%85%db%8c%d9%86-%d8%af%d8%a7%d9%86%d8%b4%d9%88%d8%b1%d8%a8%d9%87-%da%a9%db%8c-%d8%b3%d9%84%d8%a7%d9%85-%da%a9%d9%86%d9%85-%d8%9f-2/ دکتر سیمین دانشور: به کی سلام کنم؟ - سایت بهار ایران]</ref>  

* شهری چون بهشت ( دی ۱۳۴۰)

* به کی سلام کنم؟ ( خرداد ۱۳۵۹)

* سَووشون ( تیر ۱۳۴۸)

=== '''رمان سووشون''' ===

دکتر سیمین دانشور پس از برگشتن به ایران، در هنرستان هنرهای زیبا به تدریس پرداخت؛ و سپس در سال ۱۳۳۸، استاد دانشگاه تهران در رشته‌ی باستان شناسی و تاریخ هنر شد. کمی پیش از مرگ همسرش جلال آل احمد در سال ۱۳۴۸، رمان سووشون را چاپ و منتشر کرد که از جمله پرفروش‌ترین رمان‌های معاصر است. سیمین دانشور در سال ۱۳۵۸، از دانشگاه تهران بازنشسته شد. او نخستین زن ایرانی است که به طور حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت. مهم ترین اثر او رمان سووشون است که به ۱۷ زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده و درباره‌ی رخدادهای زمان '''[[رضاشاه پهلوی|رضاشاه]]''' است. این نویسنده‌ی  پیشکسوت پس از یک دوره بیماری، در سال ۱۳۸۶، کار نویسندگی را دوباره از سر گرفت و داستانی با نام  ''برو به شاه بگو'' ، نوشت که درباره‌ی حضرت علی (ع) و مظلومیت‌های ایشان است. از سیمین دانشور همیشه به عنوان یک جریان پیشرو و خالق آثار کم نظیر در ادبیات داستانی ایران نام برده می‌شود.<ref name=":0" />  

سیمین دانشور در سال ۱۳۸۲، جایزه‌‌‌ی  ''مهرگان ادب''، را دریافت کرد. وی درباره‌ی این جایزه گفته است:<blockquote>«اگر بعد از وفات، تربت ما را در زمین بجویند؛ و مزار ما را در سینه‌ صاحب‌دلان بجویند و بیابند، یا به عبارت ساده‌تر پس از مرگ ماندگار باشیم، کاری کرده‌ایم».<ref name=":2" /></blockquote>

سیمین دانشور در ۳۰ تیرماه ۱۳۸۶، به علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد؛ و حتی شایع شد که او درگذشته ‌است. اما این خبر تکذیب شد؛ و او در تاریخ ۲۲ مردادماه ۱۳۸۶، با تشخیص تیم پزشکی، از بیمارستان مرخص شد.  

== منابع: ==