کاربر:Khosro/صفحه تمرین سیمین دانشور: تفاوت میان نسخه‌ها

سیمین دانشور نخستین زن ایرانی بود که به طور حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت. مهم‌ترین اثر خانم دانشور رمان سووشون است که نثری ساده دارد؛ و به ۱۷ زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده است. رمان سووشون از جمله پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی در ایران محسوب می‌شود. سیمین دانشور هم‌چنین نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران بود.<ref name=":0" />  

سیمین دانشور در دوره‌ای داستان‌نویسی را آغاز کرد که حضور زن به عنوان نویسنده شگفت‌انگیز و خرق عادت بود. در واقع کاری را که '''[[فروغ فرخزاد]]''' در شعر انجام داد، سیمین دانشور در داستان ترسیم کرد. او نخستین اثرش ''آتش خاموش''، را در ۲۲ سالگی نوشت؛ و در ۲۷ سالگی منتشر کرد؛ که این داستان مشق اول او بود. سیمین دانشور وقتی که این داستان را به صادق هدایت نشان داد؛ و نظرش را خواست، آقای هدایت به او گفت: اگر من به تو بگویم چه‌طور بنویس و چه‌کار کن دیگر خودت نخواهی بود، بنابراین بگذار دشنام‌ها و سیلی‌ها را بخوری تا راه بیفتی؛ و دانشور هم می‌گوید که من هم همین کار را کردم. البته سیمین دانشور علاقه‌ی چندانی به نخستین اثرش نداشت؛ و بر این باور بود که این مجموعه به مقتضای سنش خیلی رمانتیک است؛ و هرگز اجازه‌ی چاپ مجدد آن را نداد.<ref name=":3" />

== ازدواج سیمین دانشور با [[جلال آل احمد]] ==

دکتر سیمین دانشور در آثار خود، از نثر بوستان سعدی تأثیر پذیرفته بود. اوهر شب حافظ می‌خواند؛ و زبان حافظ را کامل‌ترین زبان می‌دانست. وی نظامی گنجوی و خاقانی را انکار نمی‌کرد؛ اما کارهای آن‌ها را نیز نمی‌پسندید. دانشور می‌گفت: نظامی حتی یک‌بار هم در عمرش عاشق نشده است. سیمین دانشور هم‌چنین مطالعات فراوانی بر روی نثر بیهقی و ناصرخسرو داشته و از زبان ناصرخسرو استفاده کرده است. وی می‌گوید: <blockquote>«من به خودم برمی‌گردم؛ و اصلاً کاری به بیهقی ندارم، می‌خواهم خودم باشم».</blockquote>سیمین دانشور ادیبی است که به اصول واقع‌گرایی در داستان اصرار نموده و روایت‌های آبستره و انتزاعی را نمی‌پسندید؛ و همیشه بر رئالیسم تأکید داشت.<ref name=":2" />