کاربر:Khosro/صفحه تمرین علی اشرف درویشیان: تفاوت میان نسخه‌ها

علی اشرف درویشیان چهره و نویسنده‌ی مستقلی بود که عضو هیچ حزب و گروهی نشد و با این‌که امکان رفتن به خارج هم برایش فراهم بود، اما او در ایران ماند و در برابر اختناق حاکم بر جامعه نیز سکوت نکرد. زهرا دارابیان، همسر آقای درویشیان در این رابطه می‌گوید:<blockquote>«با وجود نامهربانی‌ها و محدودیت‌های بسیاری که در تمام سال‌های زندگی‌اش متحمل شد، هیچ‌گاه عضو هیچ فرقه و گروهی نشد، نه توده‌ای بود، نه دنباله‌روی فدائیان… خودش را متعلق به مردم می‌دانست، حتی سال‌های آخر زندگی، وقتی دیگر توان راه رفتن نداشت هم تمام هم‌وغمش مردم بود و رنج آنان، آنقدر که وقتی سال‌ها قبل به او گفتم: علی‌اشرف بیا از ایران برویم، این‌جا شرایط سخت شده، او با ناراحتی و تحکم گفت: همین‌جا می‌مانم، همین‌جا زندگی می‌کنم و همین‌جا هم می‌میرم.»<ref name=":6" /> </blockquote>

آقای درویشیان در سخنرانی خود که در خاکسپاری محمد مختاری و محمدجفر پوینده ایراد کرد، نظام جمهوری اسلامی را به‌شدت مورد انتقاد قرار داد و بر آن تاخت. او در این مراسم گفت:<blockquote>«سرانجام چاقوی تبه‌کاران از خون ما زنگار خواهد بست و طناب‌های دارشان خواهد پوسید و دست‌های لرزان و آلوده‌یشان خسته خواهد شد. اما اندیشه‌های تابناک رفقای ما همه جا ریشه خواهد دوانید.»<ref name=":1" /> </blockquote>هنگامی که '''[[سید محمد خاتمی|محمد خاتمی]]''' رئیس‌جمهور رژیم ایران شد، برخی از نویسندگان و گرایشات سیاسی در داخل و خارج از کشور، فریب شعار [[اصلاح‌طلبی در جمهوری اسلامی|'''اصلاح‌طلبی''']] او را خوردند و در مراسم فرهنگی حکومتی شرکت کردند، اما علی اشرف درویشیان که از او نیز دعوت کرده بودند، به این مراسم نرفت و گفت: '''«من سر سفره خون نمی‌نشینم.»'''