کاربر:Khosro/صفحه تمرین اعتیاد در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح املا، اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
| کشور            = ایران
| کشور            = ایران
}}  
}}  
اعتیاد در ایران، به یکی از پیچیده‌ترین معضلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تبدیل شده که فراتر از مسئله سلامت عمومی، انسجام جامعه و توسعه کشور را تهدید می‌کند. برآوردها نشان می‌دهند بیش از ۴٫۵ میلیون نفر درگیر اعتیاد هستند، و این رقم با سرعتی بیشتر از رشد جمعیت افزایش می‌یابد. کاهش میانگین سنی معتادان به ۱۵ سال و گرایش گسترده جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله به مواد روان‌گردان مانند متامفتامین (شیشه) و حشیش، عمق این بحران را نشان می‌دهد. این وضعیت سلامت جسمی و روانی جامعه را به خطر انداخته و سرمایه انسانی و اقتصاد کشور را تضعیف کرده است.
'''اعتیاد در ایران'''، به یکی از پیچیده‌ترین معضلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تبدیل شده که فراتر از مسئله سلامت عمومی، انسجام جامعه و توسعه کشور را تهدید می‌کند. برآوردها نشان می‌دهند بیش از ۴٫۵ میلیون نفر درگیر اعتیاد هستند، و این رقم با سرعتی بیشتر از رشد جمعیت افزایش می‌یابد. کاهش میانگین سنی معتادان به ۱۵ سال و گرایش گسترده جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله به مواد روان‌گردان مانند متامفتامین (شیشه) و حشیش، عمق این بحران را نشان می‌دهد. این وضعیت سلامت جسمی و روانی جامعه را به خطر انداخته و سرمایه انسانی و اقتصاد کشور را تضعیف کرده است.


فقر ساختاری، بیکاری و نبود فرصت‌های شغلی، به‌ویژه در مناطق محروم مانند سیستان و بلوچستان، افراد را به مصرف یا تجارت مواد مخدر سوق داده است. تولد سالانه هزاران نوزاد معتاد، اعتیاد را به نسل‌های بعدی منتقل می‌کند. سیاست‌های مبارزه با مواد مخدر، از جمله مجازات‌های سنگین مانند اعدام یا توزیع مواد مخدر دولتی به‌عنوان راهکار ترک، نه‌تنها بی‌ثمر بوده، بلکه به حاشیه‌نشینی بیشتر گروه‌های آسیب‌پذیر منجر شده است. این ناکارآمدی، همراه با مشکلات اقتصادی، به گسترش اعتیاد دامن زده است.
فقر ساختاری، بیکاری و نبود فرصت‌های شغلی، به‌ویژه در مناطق محروم مانند سیستان و بلوچستان، افراد را به مصرف یا تجارت مواد مخدر سوق داده است. تولد سالانه هزاران نوزاد معتاد، اعتیاد را به نسل‌های بعدی منتقل می‌کند. سیاست‌های مبارزه با مواد مخدر، از جمله مجازات‌های سنگین مانند اعدام یا توزیع مواد مخدر دولتی به‌عنوان راهکار ترک، نه‌تنها بی‌ثمر بوده، بلکه به حاشیه‌نشینی بیشتر گروه‌های آسیب‌پذیر منجر شده است. این ناکارآمدی، همراه با مشکلات اقتصادی، به گسترش اعتیاد دامن زده است.
۸٬۸۵۷

ویرایش