۸٬۸۵۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: واگردانی دستی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
'''نقض حقوق بشر در ایران'''، تحت حاکمیت جمهوری اسلامی به یکی از مسائل محوری در گفتمان جهانی حقوق بشر تبدیل شده است. این مقاله با استناد به گزارشهای معتبر '''[[سازمان ملل متحد]]'''، سازمان عفو بینالملل، دیدهبان حقوق بشر و منابع آکادمیک، به بررسی نقض حقوق زنان، اقلیتهای قومی و مذهبی، '''[[آزادی بیان]]'''، حق حیات، حقوق زندانیان و حق تجمع میپردازد. گزارش سالانه هرانا در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که ۹۷۵ نفر در ایران اعدام شدهاند، که افزایش ۱۷ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۳ را نشان میدهد.<ref name=":0">کتاب: «حقوق بشر در ایران» سوء استفاده از نسبیت گرایی فرهنگی، نویسنده: رضا افشاری.</ref> این اعدامها، که اغلب بدون رعایت استانداردهای دادرسی عادلانه انجام میشوند، بهویژه اقلیتهای قومی مانند بلوچها و کردها را به طور نامتناسبی هدف قرار دادهاند، به طوری که بلوچها ۳۰ درصد اعدامها را تشکیل میدهند، در حالی که تنها ۵ درصد جمعیت ایران هستند.<ref name=":1">کتاب: «آغازگر ایران» قدرت، سیاست و سیاست ایالات متحده، نویسنده: رابین رایت.</ref> قوانین تبعیضآمیز علیه زنان، بهویژه در زمینه حجاب اجباری، به سرکوب گسترده منجر شده است. مرگ '''[[مهسا امینی]]''' در سپتامبر ۲۰۲۲ (شهریور ۱۴۰۱) به دلیل بازداشت توسط '''[[گشت ارشاد]]'''، اعتراضات سراسری را به راه انداخت که طی آن بیش از ۵۰۰ نفر کشته و ۲۰٬۰۰۰ نفر بازداشت شدند.<ref name=":2">[https://www.hra-news.org/periodical/a-179/ گزارش سالانه وضعیت حقوق بشر در ایران؛ ویژه سال ۲۰۲۴ - سایت حقوق بشری هرانا]</ref> گزارش هیئت حقیقتیاب سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ این سرکوبها را به عنوان جنایت علیه بشریت طبقهبندی کرده است.<ref name=":3">[https://www.hra-news.org/periodical/a-113/ نگاهی آماری به جلوههایی از نقض حقوق بشر در ایران در سالی که گذشت- ۱۴۰۰ - سایت هرانا]</ref><ref name=":3" /> اقلیتهای مذهبی، مانند [[بهائیان ایران|'''بهائیان''']] و اهل سنت، از حقوق اولیه مانند آزادی انجام مناسک دینی و دسترسی به آموزش محروم هستند؛ بهائیان از تحصیل در دانشگاهها منع شدهاند و اهل سنت از ساخت مساجد در تهران محروماند.<ref name=":4">[https://www.kurdistan24.net/fa/story/837802/%D8%B9%D9%81%D9%88-%D8%A8%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84-%D9%86%D9%82%D8%B6-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7-%D8%AD%D8%A7%DA%A9%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D9%BE%DB%8C%D8%AF%D8%A7-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA عفو بینالملل: نقض حقوق بشر توسط حاکمان ایران افزایش پیدا کرده است - سایت کردستان ۲۴]</ref> محدودیتهای شدید بر آزادی بیان، از جمله زندانی کردن ۴۳ روزنامهنگار در سال ۲۰۲۴، فضای مدنی را به شدت محدود کرده است.<ref name=":5">[https://ir.voanews.com/a/hrw-iran-abuses-rights/1835154.html دیدبان حقوق بشر: «نقض حقوق بشر در ایران ادامه دارد» - صدای آمریکا]</ref> [[سانسور اینترنت در ایران|'''سانسور''']] گسترده اینترنت، نظارت دیجیتال و فیلتر پلتفرمهای جهانی، دسترسی به اطلاعات آزاد را مختل کرده و به خودسانسوری گسترده منجر شده است.<ref name=":6">[https://iranntv.com/951253-%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%AF گزارش سالانه حقوقبشر ایران در سال میلادی ۲۰۲۴ و تشدید نقض حقوقبشر در ایران - سایت سیمای آزادی]</ref> شرایط غیرانسانی زندانها، از جمله ازدحام، کمبود امکانات بهداشتی و محرومیت از مراقبتهای پزشکی، حقوق زندانیان را نقض کرده است. گزارش هرانا از شیوع بیماریهای عفونی در زندانهایی مانند [[زندان اوین|'''اوین''']] و رجاییشهر خبر میدهد.<ref name=":7">[https://parsi.euronews.com/2025/02/11/iran-minorities-rights-humain-rights-revolution-anniverssary نگاهی به حقوق اقلیتها و نقض سیستماتیک حقوق بشر همزمان با ۴۶ سالگی انقلاب ایران - سایت یورو نیوز]</ref> بازداشتهای خودسرانه، بهویژه در جریان [[اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ ایران|'''اعتراضات سراسری ۱۴۰۱''']]، نقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر است.<ref name=":8">[https://www.bbc.com/persian/articles/clw0n3rv3ldo «افزایش ۳۷ درصدی اعدام و وخامت نقض حقوق بشر» در ایران - سایت بیبیسی]</ref> شکنجه سیستماتیک در بازداشتگاههای غیررسمی، معروف به «خانههای امن»، نیز به طور گسترده گزارش شده است.<ref name=":9">کتاب: «جنبش زنان در ایران» زنان در حال بازپس گیری حقوق خود، نویسنده: الهه رستمی پووی.</ref> سرکوب اعتراضات مسالمتآمیز، مانند اعتراضات کارگران و معلمان، با خشونت مرگبار همراه بوده است؛ در [[اعتراضات ۱۳۹۸ ایران|'''اعتراضات آبان ۱۳۹۸''']]، دستکم ۱۰۰۰ نفر کشته شدند. (برخی منابع ۱۵۰۰ نفر اعلام کردند)<ref name=":10">[https://ir.voanews.com/a/un-javaid-rehman-report-on-atrocity-crimes-in-iran/7708365.html جاوید رحمان: «جنایات وحشیانه» جمهوری اسلامی فاحشترین موارد نقض حقوق بشر در «حافظه زنده ما» هستند - صدای آمریکا]</ref> نقش نیروهای امنیتی، شامل [[نیروی انتظامی جمهوری اسلامی|'''نیروی انتظامی''']]، اطلاعات [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی|'''سپاه پاسداران''']] و [[وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی|'''وزارت اطلاعات''']]، در یک بخش مجزا تحلیل میشود و نشاندهنده نقش محوری آنها در اجرای سیاستهای سرکوبگرانه است. نیروی انتظامی در سرکوب اعتراضات خیابانی و اجرای گشت ارشاد، و اطلاعات سپاه در بازداشتهای سیاسی و شکنجه، نقش کلیدی دارند.<ref name=":11">[https://www.radiofarda.com/a/b14-hrw-iran-security-forces-abuse-human-rights/27516481.html دیدبان حقوق بشر: نیروهای امنیتی، عامل اصلی نقض حقوق بشر در ایران - سایت رادیو فردا]</ref> واکنشهای بینالمللی به این نقضها گسترده بوده است. قطعنامه سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کرده و خواستار توقف اعدامها و رعایت دادرسی عادلانه شده است.<ref name=":12">[https://www.fidh.org/fa/%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87/%D8%A2%D8%B3%DB%8C%D8%A7/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D8%AE%D9%84%D8%A7%D8%B5%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF-%D9%86%D9%82%D8%B6-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1-%D8%AF%D8%B1# خلاصهای از موارد نقض حقوق بشر در ایران در نهمین گزارش احمد شهید - فدراسیون بینالمللی حقوق بشر]</ref> همچنین، ۵۴ کشور در مارس ۲۰۲۴ بیانیهای مشترک علیه نقض حقوق بشر در ایران صادر کردند.<ref name=":13">[https://parsi.euronews.com/2024/03/18/un-fact-finding-mission-report-iran-human-rights-violations-crime-against-humanity ارائه گزارش هیئت حقیقتیاب سازمان ملل؛ «نقض حقوق بشر در ایران به سطح جنایت علیه بشریت رسیده است» - یورو نیوز]</ref> [[گزارش جاوید رحمان درباره | '''نقض حقوق بشر در ایران'''، تحت حاکمیت جمهوری اسلامی به یکی از مسائل محوری در گفتمان جهانی حقوق بشر تبدیل شده است. این مقاله با استناد به گزارشهای معتبر '''[[سازمان ملل متحد]]'''، سازمان عفو بینالملل، دیدهبان حقوق بشر و منابع آکادمیک، به بررسی نقض حقوق زنان، اقلیتهای قومی و مذهبی، '''[[آزادی بیان]]'''، حق حیات، حقوق زندانیان و حق تجمع میپردازد. گزارش سالانه هرانا در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که ۹۷۵ نفر در ایران اعدام شدهاند، که افزایش ۱۷ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۳ را نشان میدهد.<ref name=":0">کتاب: «حقوق بشر در ایران» سوء استفاده از نسبیت گرایی فرهنگی، نویسنده: رضا افشاری.</ref> این اعدامها، که اغلب بدون رعایت استانداردهای دادرسی عادلانه انجام میشوند، بهویژه اقلیتهای قومی مانند بلوچها و کردها را به طور نامتناسبی هدف قرار دادهاند، به طوری که بلوچها ۳۰ درصد اعدامها را تشکیل میدهند، در حالی که تنها ۵ درصد جمعیت ایران هستند.<ref name=":1">کتاب: «آغازگر ایران» قدرت، سیاست و سیاست ایالات متحده، نویسنده: رابین رایت.</ref> قوانین تبعیضآمیز علیه زنان، بهویژه در زمینه حجاب اجباری، به سرکوب گسترده منجر شده است. مرگ '''[[مهسا امینی]]''' در سپتامبر ۲۰۲۲ (شهریور ۱۴۰۱) به دلیل بازداشت توسط '''[[گشت ارشاد]]'''، اعتراضات سراسری را به راه انداخت که طی آن بیش از ۵۰۰ نفر کشته و ۲۰٬۰۰۰ نفر بازداشت شدند.<ref name=":2">[https://www.hra-news.org/periodical/a-179/ گزارش سالانه وضعیت حقوق بشر در ایران؛ ویژه سال ۲۰۲۴ - سایت حقوق بشری هرانا]</ref> گزارش هیئت حقیقتیاب سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ این سرکوبها را به عنوان جنایت علیه بشریت طبقهبندی کرده است.<ref name=":3">[https://www.hra-news.org/periodical/a-113/ نگاهی آماری به جلوههایی از نقض حقوق بشر در ایران در سالی که گذشت- ۱۴۰۰ - سایت هرانا]</ref><ref name=":3" /> اقلیتهای مذهبی، مانند [[بهائیان ایران|'''بهائیان''']] و اهل سنت، از حقوق اولیه مانند آزادی انجام مناسک دینی و دسترسی به آموزش محروم هستند؛ بهائیان از تحصیل در دانشگاهها منع شدهاند و اهل سنت از ساخت مساجد در تهران محروماند.<ref name=":4">[https://www.kurdistan24.net/fa/story/837802/%D8%B9%D9%81%D9%88-%D8%A8%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84-%D9%86%D9%82%D8%B6-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7-%D8%AD%D8%A7%DA%A9%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D9%BE%DB%8C%D8%AF%D8%A7-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA عفو بینالملل: نقض حقوق بشر توسط حاکمان ایران افزایش پیدا کرده است - سایت کردستان ۲۴]</ref> محدودیتهای شدید بر آزادی بیان، از جمله زندانی کردن ۴۳ روزنامهنگار در سال ۲۰۲۴، فضای مدنی را به شدت محدود کرده است.<ref name=":5">[https://ir.voanews.com/a/hrw-iran-abuses-rights/1835154.html دیدبان حقوق بشر: «نقض حقوق بشر در ایران ادامه دارد» - صدای آمریکا]</ref> [[سانسور اینترنت در ایران|'''سانسور''']] گسترده اینترنت، نظارت دیجیتال و فیلتر پلتفرمهای جهانی، دسترسی به اطلاعات آزاد را مختل کرده و به خودسانسوری گسترده منجر شده است.<ref name=":6">[https://iranntv.com/951253-%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%AF گزارش سالانه حقوقبشر ایران در سال میلادی ۲۰۲۴ و تشدید نقض حقوقبشر در ایران - سایت سیمای آزادی]</ref> شرایط غیرانسانی زندانها، از جمله ازدحام، کمبود امکانات بهداشتی و محرومیت از مراقبتهای پزشکی، حقوق زندانیان را نقض کرده است. گزارش هرانا از شیوع بیماریهای عفونی در زندانهایی مانند [[زندان اوین|'''اوین''']] و رجاییشهر خبر میدهد.<ref name=":7">[https://parsi.euronews.com/2025/02/11/iran-minorities-rights-humain-rights-revolution-anniverssary نگاهی به حقوق اقلیتها و نقض سیستماتیک حقوق بشر همزمان با ۴۶ سالگی انقلاب ایران - سایت یورو نیوز]</ref> بازداشتهای خودسرانه، بهویژه در جریان [[اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ ایران|'''اعتراضات سراسری ۱۴۰۱''']]، نقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر است.<ref name=":8">[https://www.bbc.com/persian/articles/clw0n3rv3ldo «افزایش ۳۷ درصدی اعدام و وخامت نقض حقوق بشر» در ایران - سایت بیبیسی]</ref> شکنجه سیستماتیک در بازداشتگاههای غیررسمی، معروف به «خانههای امن»، نیز به طور گسترده گزارش شده است.<ref name=":9">کتاب: «جنبش زنان در ایران» زنان در حال بازپس گیری حقوق خود، نویسنده: الهه رستمی پووی.</ref> سرکوب اعتراضات مسالمتآمیز، مانند اعتراضات کارگران و معلمان، با خشونت مرگبار همراه بوده است؛ در [[اعتراضات ۱۳۹۸ ایران|'''اعتراضات آبان ۱۳۹۸''']]، دستکم ۱۰۰۰ نفر کشته شدند. (برخی منابع ۱۵۰۰ نفر اعلام کردند)<ref name=":10">[https://ir.voanews.com/a/un-javaid-rehman-report-on-atrocity-crimes-in-iran/7708365.html جاوید رحمان: «جنایات وحشیانه» جمهوری اسلامی فاحشترین موارد نقض حقوق بشر در «حافظه زنده ما» هستند - صدای آمریکا]</ref> نقش نیروهای امنیتی، شامل [[نیروی انتظامی جمهوری اسلامی|'''نیروی انتظامی''']]، اطلاعات [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی|'''سپاه پاسداران''']] و [[وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی|'''وزارت اطلاعات''']]، در یک بخش مجزا تحلیل میشود و نشاندهنده نقش محوری آنها در اجرای سیاستهای سرکوبگرانه است. نیروی انتظامی در سرکوب اعتراضات خیابانی و اجرای گشت ارشاد، و اطلاعات سپاه در بازداشتهای سیاسی و شکنجه، نقش کلیدی دارند.<ref name=":11">[https://www.radiofarda.com/a/b14-hrw-iran-security-forces-abuse-human-rights/27516481.html دیدبان حقوق بشر: نیروهای امنیتی، عامل اصلی نقض حقوق بشر در ایران - سایت رادیو فردا]</ref> واکنشهای بینالمللی به این نقضها گسترده بوده است. قطعنامه سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کرده و خواستار توقف اعدامها و رعایت دادرسی عادلانه شده است.<ref name=":12">[https://www.fidh.org/fa/%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87/%D8%A2%D8%B3%DB%8C%D8%A7/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D8%AE%D9%84%D8%A7%D8%B5%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF-%D9%86%D9%82%D8%B6-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1-%D8%AF%D8%B1# خلاصهای از موارد نقض حقوق بشر در ایران در نهمین گزارش احمد شهید - فدراسیون بینالمللی حقوق بشر]</ref> همچنین، ۵۴ کشور در مارس ۲۰۲۴ بیانیهای مشترک علیه نقض حقوق بشر در ایران صادر کردند.<ref name=":13">[https://parsi.euronews.com/2024/03/18/un-fact-finding-mission-report-iran-human-rights-violations-crime-against-humanity ارائه گزارش هیئت حقیقتیاب سازمان ملل؛ «نقض حقوق بشر در ایران به سطح جنایت علیه بشریت رسیده است» - یورو نیوز]</ref> '''[[گزارش جاوید رحمان درباره قتل عام۱۳۶۰ و ۱۳۶۷|گزارش جاوید رحمان]]'''، گزارشگر ویژه سازمان ملل، سرکوبها را «جنایات وحشیانه» خوانده و خواستار تحقیقات بینالمللی شده است.<ref name=":17">[https://www.hrw.org/fa/news/2025/04/03/iran-un-expands-investigations-rights-violations گسترش دامنه تحقیقات سازمان ملل درباره نقض حقوق بشر - هرو]</ref> سازمان عفو بینالملل نیز افزایش نقض حقوق بشر را تأیید کرده و از نبود پاسخگویی در سیستم قضایی ایران انتقاد کرده است.<ref name=":18">[https://www.iranintl.com/202403197130 ۵۴ کشور، نقض حقوق بشر را در ایران محکوم کردند - ایران اینترنشنال]</ref> این مقاله با ارائه شواهد مستند از گزارشهای بینالمللی و منابع علمی، تصویری جامع از وضعیت حقوق بشر در ایران ارائه میدهد، بدون اینکه به نتیجهگیری یا پیشنهاد راهحل بپردازد. هدف، برجسته کردن الگوی سیستماتیک نقض حقوق بشر و تأثیر آن بر گروههای مختلف جامعه، از زنان و اقلیتها تا روزنامهنگاران و معترضان، است. این مقاله بر اساس اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر و تعهدات بینالمللی ایران تنظیم شده و تلاش دارد تا توجه جامعه جهانی را به این بحران جلب کند. | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[پرونده:نقض حقوق بشر در ایران؛1.JPG|جایگزین=نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران|بندانگشتی|نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران]] | |||
از زمان [[انقلاب ضد سلطنتی|'''انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷''']]، جمهوری اسلامی ایران به دلیل نقض گسترده حقوق بشر مورد انتقاد نهادهای بینالمللی و سازمانهای حقوق بشری قرار گرفته است. قوانین تبعیضآمیز، سیاستهای سرکوبگرانه و استفاده از خشونت علیه شهروندان، الگویی سیستماتیک از نقض حقوق اساسی، از جمله حق حیات، آزادی بیان، برابری و آزادی تجمع را ایجاد کرده است.<ref name=":19">[https://www.radiofarda.com/a/un-general-assembly-s-votes-to-adopt-resolution-on-the-situation-of-human-rights-in-the-iran/33243453.html قطعنامه محکومیت نقض حقوق بشر در ایران به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید - رادیو فردا]</ref> گزارشهای سالانه سازمان حقوق بشری هرانا، دیدهبان حقوق بشر و سازمان عفو بینالملل نشاندهنده افزایش شدت این نقضها در سالهای اخیر هستند.<ref name=":14">[https://bamnettavisen.no/2025/04/15/%D9%86%D9%82%D8%B6-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/ نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران - سایت بامنتاویسن]</ref> برای مثال، گزارش سال ۲۰۲۴ هرانا از افزایش ۱۷ درصدی اعدامها نسبت به سال قبل خبر میدهد، که بسیاری از آنها بدون رعایت استانداردهای دادرسی عادلانه انجام شدهاند.<ref name=":0" /> این مقاله با استناد به حدود ۳۰ منبع معتبر، از جمله گزارشهای سازمان ملل، رسانههای بینالمللی و کتابهای آکادمیک، به تحلیل جامع نقض حقوق بشر در ایران در شش حوزه کلیدی میپردازد: حقوق زنان، اقلیتهای قومی و مذهبی، آزادی بیان، حق حیات، حقوق زندانیان و حق تجمع. نقش نیروهای امنیتی، به عنوان بازوی اصلی اجرای این نقضها، در یک بخش اختصاصی با تأکید بر فعالیتهای نیروی انتظامی، اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات بررسی میشود،<ref name=":15">کتاب: «اقتصاد سیاسی ایران از زمان انقلاب» نویسنده: سوزان مالونی (Suzanne Maloney)</ref> هدف این مقاله، ارائه یک تصویر مستند و آکادمیک از وضعیت حقوق بشر در ایران است، با تمرکز بر شواهد گزارشهای بینالمللی و منابع علمی. این بررسی نه تنها نقضهای خاص، بلکه پیامدهای اجتماعی و سیاسی آنها را نیز مظرح میکند، از جمله افزایش مقاومت مدنی و واکنشهای بینالمللی مانند قطعنامههای سازمان ملل و تحریمهای هدفمند علیه مقامات ایرانی<ref name=":16">کتاب: «دموکراسی آیتاللهها» چالش ایرانی، نویسنده: هومن مجد.</ref> این مقاله به دنبال روشن کردن ابعاد مختلف این بحران و تأثیر آن بر جامعه ایران و جایگاه این کشور در جامعه جهانی است. | از زمان [[انقلاب ضد سلطنتی|'''انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷''']]، جمهوری اسلامی ایران به دلیل نقض گسترده حقوق بشر مورد انتقاد نهادهای بینالمللی و سازمانهای حقوق بشری قرار گرفته است. قوانین تبعیضآمیز، سیاستهای سرکوبگرانه و استفاده از خشونت علیه شهروندان، الگویی سیستماتیک از نقض حقوق اساسی، از جمله حق حیات، آزادی بیان، برابری و آزادی تجمع را ایجاد کرده است.<ref name=":19">[https://www.radiofarda.com/a/un-general-assembly-s-votes-to-adopt-resolution-on-the-situation-of-human-rights-in-the-iran/33243453.html قطعنامه محکومیت نقض حقوق بشر در ایران به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید - رادیو فردا]</ref> گزارشهای سالانه سازمان حقوق بشری هرانا، دیدهبان حقوق بشر و سازمان عفو بینالملل نشاندهنده افزایش شدت این نقضها در سالهای اخیر هستند.<ref name=":14">[https://bamnettavisen.no/2025/04/15/%D9%86%D9%82%D8%B6-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/ نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران - سایت بامنتاویسن]</ref> برای مثال، گزارش سال ۲۰۲۴ هرانا از افزایش ۱۷ درصدی اعدامها نسبت به سال قبل خبر میدهد، که بسیاری از آنها بدون رعایت استانداردهای دادرسی عادلانه انجام شدهاند.<ref name=":0" /> این مقاله با استناد به حدود ۳۰ منبع معتبر، از جمله گزارشهای سازمان ملل، رسانههای بینالمللی و کتابهای آکادمیک، به تحلیل جامع نقض حقوق بشر در ایران در شش حوزه کلیدی میپردازد: حقوق زنان، اقلیتهای قومی و مذهبی، آزادی بیان، حق حیات، حقوق زندانیان و حق تجمع. نقش نیروهای امنیتی، به عنوان بازوی اصلی اجرای این نقضها، در یک بخش اختصاصی با تأکید بر فعالیتهای نیروی انتظامی، اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات بررسی میشود،<ref name=":15">کتاب: «اقتصاد سیاسی ایران از زمان انقلاب» نویسنده: سوزان مالونی (Suzanne Maloney)</ref> هدف این مقاله، ارائه یک تصویر مستند و آکادمیک از وضعیت حقوق بشر در ایران است، با تمرکز بر شواهد گزارشهای بینالمللی و منابع علمی. این بررسی نه تنها نقضهای خاص، بلکه پیامدهای اجتماعی و سیاسی آنها را نیز مظرح میکند، از جمله افزایش مقاومت مدنی و واکنشهای بینالمللی مانند قطعنامههای سازمان ملل و تحریمهای هدفمند علیه مقامات ایرانی<ref name=":16">کتاب: «دموکراسی آیتاللهها» چالش ایرانی، نویسنده: هومن مجد.</ref> این مقاله به دنبال روشن کردن ابعاد مختلف این بحران و تأثیر آن بر جامعه ایران و جایگاه این کشور در جامعه جهانی است. | ||
= نقض حقوق زنان = | = نقض حقوق زنان = | ||
[[پرونده:تحمیل حجاب اجباری به زنان ایران.JPG|جایگزین=سرکوب و نقض حقوق زنان به بهانه بدحجابی|بندانگشتی|سرکوب و نقض حقوق زنان به بهانه بدحجابی]] | |||
نقض حقوق زنان در ایران یکی از بارزترین مصادیق نقض حقوق بشر تحت حاکمیت جمهوری اسلامی است. قوانین تبعیضآمیز، خشونت سیستماتیک، محدودیتهای اجتماعی-اقتصادی و سرکوب فعالان حقوق زنان، الگویی پایدار از نقض حقوق اساسی زنان را ایجاد کرده است که با تعهدات بینالمللی ایران، از جمله کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان (CEDAW)، در تضاد است.<ref name=":0" /> این بخش به این نقضها در چهار حوزه کلیدی میپردازد: قوانین تبعیضآمیز، خشونت علیه زنان، محدودیتهای اجتماعی-اقتصادی و پیامدهای اجتماعی-سیاسی. | نقض حقوق زنان در ایران یکی از بارزترین مصادیق نقض حقوق بشر تحت حاکمیت جمهوری اسلامی است. قوانین تبعیضآمیز، خشونت سیستماتیک، محدودیتهای اجتماعی-اقتصادی و سرکوب فعالان حقوق زنان، الگویی پایدار از نقض حقوق اساسی زنان را ایجاد کرده است که با تعهدات بینالمللی ایران، از جمله کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان (CEDAW)، در تضاد است.<ref name=":0" /> این بخش به این نقضها در چهار حوزه کلیدی میپردازد: قوانین تبعیضآمیز، خشونت علیه زنان، محدودیتهای اجتماعی-اقتصادی و پیامدهای اجتماعی-سیاسی. | ||
خط ۵۰: | خط ۵۲: | ||
=== خشونت علیه زنان === | === خشونت علیه زنان === | ||
[[پرونده:خشونت علیه زنان در ایران؛.JPG|جایگزین=خشونت علیه زنان در ایران|بندانگشتی|خشونت علیه زنان در ایران]] | |||
سرکوب و خشونت علیه زنان در ایران، چه به صورت قانونی و چه اجتماعی، یکی از جدیترین نقضهای حقوق بشر است. گشت ارشاد، که وظیفه اجرای قوانین حجاب را بر عهده دارد، به نمادی از خشونت سیستماتیک علیه زنان تبدیل شده است. مرگ مهسا امینی در سپتامبر ۲۰۲۲ به دلیل بازداشت توسط گشت ارشاد به اتهام «بدحجابی»، اعتراضات سراسری را به راه انداخت که طی آن بیش از ۱۰۰۰ نفر کشته و ۲۰٬۰۰۰ نفر بازداشت شدند.<ref name=":9" /> گزارش هیئت حقیقتیاب سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ این سرکوبها را به عنوان جنایت علیه بشریت طبقهبندی کرده و استفاده از نیروی مرگبار علیه معترضان غیرمسلح را محکوم کرده است.<ref name=":10" /> | سرکوب و خشونت علیه زنان در ایران، چه به صورت قانونی و چه اجتماعی، یکی از جدیترین نقضهای حقوق بشر است. گشت ارشاد، که وظیفه اجرای قوانین حجاب را بر عهده دارد، به نمادی از خشونت سیستماتیک علیه زنان تبدیل شده است. مرگ مهسا امینی در سپتامبر ۲۰۲۲ به دلیل بازداشت توسط گشت ارشاد به اتهام «بدحجابی»، اعتراضات سراسری را به راه انداخت که طی آن بیش از ۱۰۰۰ نفر کشته و ۲۰٬۰۰۰ نفر بازداشت شدند.<ref name=":9" /> گزارش هیئت حقیقتیاب سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ این سرکوبها را به عنوان جنایت علیه بشریت طبقهبندی کرده و استفاده از نیروی مرگبار علیه معترضان غیرمسلح را محکوم کرده است.<ref name=":10" /> | ||
خط ۶۲: | خط ۶۵: | ||
=== پیامدهای اجتماعی و سیاسی === | === پیامدهای اجتماعی و سیاسی === | ||
[[پرونده:ق سراسری6.JPG|جایگزین=مقاومت زنان در برابر سرکوب حکومتی|بندانگشتی|مقاومت زنان در برابر سرکوب حکومتی]] | |||
نقض حقوق زنان به افزایش مقاومت مدنی، بهویژه در میان زنان جوان، منجر شده است. اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ نشاندهنده رشد آگاهی عمومی نسبت به تبعیض جنسیتی بود و زنان در خط مقدم این اعتراضات قرار داشتند.<ref name=":20">[https://www.dw.com/fa-ir/%D9%86%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4%DA%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%84%D9%84-%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D9%81%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/a-71926293 نگرانی گزارشگر سازمان ملل متحد از افزایش اعدامها در ایران - سایت دویچهوله]</ref> این اعتراضات، که به گفته گزارش '''[[جاوید رحمان]]''' گستردهترین چالش علیه رژیم در دهههای اخیر بود، نشان داد که زنان دیگر حاضر به پذیرش تبعیض نیستند.<ref name=":9" /> با این حال، سرکوب شدید این اعتراضات، از جمله بازداشت و شکنجه فعالان، فضای مدنی را محدود کرده است. گزارش سازمان عفو بینالملل در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که زنان فعال حقوق بشر با احکام سنگین زندان مواجه شدهاند.<ref>[https://www.radiozamaneh.com/540454/ ۴۷ کشور نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کردند - سایت رادیو زمانه]</ref> نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح، به دلیل فعالیتهایش در دفاع از حقوق زنان و زندانیان، بارها بازداشت شده و در شرایط غیرانسانی نگهداری شده است.<ref name=":21">کتاب: «زن و سیاست در ایران» حجاب، بیحجابی و بدحجابی، نویسنده: حمیده صدقی.</ref> | نقض حقوق زنان به افزایش مقاومت مدنی، بهویژه در میان زنان جوان، منجر شده است. اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ نشاندهنده رشد آگاهی عمومی نسبت به تبعیض جنسیتی بود و زنان در خط مقدم این اعتراضات قرار داشتند.<ref name=":20">[https://www.dw.com/fa-ir/%D9%86%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4%DA%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%84%D9%84-%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D9%81%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/a-71926293 نگرانی گزارشگر سازمان ملل متحد از افزایش اعدامها در ایران - سایت دویچهوله]</ref> این اعتراضات، که به گفته گزارش '''[[جاوید رحمان]]''' گستردهترین چالش علیه رژیم در دهههای اخیر بود، نشان داد که زنان دیگر حاضر به پذیرش تبعیض نیستند.<ref name=":9" /> با این حال، سرکوب شدید این اعتراضات، از جمله بازداشت و شکنجه فعالان، فضای مدنی را محدود کرده است. گزارش سازمان عفو بینالملل در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که زنان فعال حقوق بشر با احکام سنگین زندان مواجه شدهاند.<ref>[https://www.radiozamaneh.com/540454/ ۴۷ کشور نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کردند - سایت رادیو زمانه]</ref> نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح، به دلیل فعالیتهایش در دفاع از حقوق زنان و زندانیان، بارها بازداشت شده و در شرایط غیرانسانی نگهداری شده است.<ref name=":21">کتاب: «زن و سیاست در ایران» حجاب، بیحجابی و بدحجابی، نویسنده: حمیده صدقی.</ref> | ||
خط ۶۹: | خط ۷۳: | ||
= نقض حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی = | = نقض حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی = | ||
[[پرونده:نقض اقلیتهای قومی؛.JPG|جایگزین=نقض حقوق اقلیتهای قومی|بندانگشتی|نقض حقوق اقلیتهای قومی]] | |||
اقلیتهای قومی و مذهبی در ایران، از جمله کردها، بلوچها، عربهای اهوازی، ترکمنها، بهائیان، اهل سنت، مسیحیان و دراویش گنابادی، با تبعیض سیستماتیک و نقض گسترده حقوق بشر مواجه هستند. این نقضها، که در حوزههای آموزش، اشتغال، آزادی مذهبی، دادرسی قضایی و حق حیات رخ میدهند، ریشه در سیاستهای تبعیضآمیز رژیم جمهوری اسلامی دارند که هویتهای قومی و مذهبی غیرشیعی را تهدیدی برای یکپارچگی ایدئولوژیک خود میبیند.<ref name=":0" /> این بخش به بررسی این نقضها در چهار حوزه کلیدی میپردازد: تبعیض علیه اقلیتهای قومی، آزار اقلیتهای مذهبی، اعدام و سرکوب اقلیتها، و پیامدهای اجتماعی و سیاسی. | اقلیتهای قومی و مذهبی در ایران، از جمله کردها، بلوچها، عربهای اهوازی، ترکمنها، بهائیان، اهل سنت، مسیحیان و دراویش گنابادی، با تبعیض سیستماتیک و نقض گسترده حقوق بشر مواجه هستند. این نقضها، که در حوزههای آموزش، اشتغال، آزادی مذهبی، دادرسی قضایی و حق حیات رخ میدهند، ریشه در سیاستهای تبعیضآمیز رژیم جمهوری اسلامی دارند که هویتهای قومی و مذهبی غیرشیعی را تهدیدی برای یکپارچگی ایدئولوژیک خود میبیند.<ref name=":0" /> این بخش به بررسی این نقضها در چهار حوزه کلیدی میپردازد: تبعیض علیه اقلیتهای قومی، آزار اقلیتهای مذهبی، اعدام و سرکوب اقلیتها، و پیامدهای اجتماعی و سیاسی. | ||
خط ۷۹: | خط ۸۴: | ||
=== آزار اقلیتهای مذهبی === | === آزار اقلیتهای مذهبی === | ||
[[پرونده:نقض حقوق اقلیتهای مذهبی؛.JPG|جایگزین=نقض حقوق نوکیشان مسیحی|بندانگشتی|نقض حقوق نوکیشان مسیحی]] | |||
اقلیتهای مذهبی در ایران از حقوق اولیه مانند آزادی انجام مناسک دینی، دسترسی به آموزش و مالکیت اموال محروم هستند. بهائیان، که حدود ۳۰۰٬۰۰۰ نفر از جمعیت ایران را تشکیل میدهند، با شدیدترین آزارها مواجهاند. آنها از تحصیل در دانشگاهها منع شدهاند و اموالشان، از جمله خانهها و گورستانها، مصادره یا تخریب شده است. گزارش یورو نیوز در سال ۲۰۲۵ از تخریب گورستان بهائیان در شیراز خبر میدهد.<ref name=":8" /> بهائیان همچنین از اشتغال در بخش دولتی محروماند و کسبوکارهایشان به دلیل اعتقادات مذهبی تعطیل میشود.<ref name=":9" /> گزارش هرانا در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بیش از ۱۰۰ بهائی در سال ۲۰۲۳ به اتهام «تبلیغ علیه نظام» بازداشت شدهاند.<ref name=":5" /> | اقلیتهای مذهبی در ایران از حقوق اولیه مانند آزادی انجام مناسک دینی، دسترسی به آموزش و مالکیت اموال محروم هستند. بهائیان، که حدود ۳۰۰٬۰۰۰ نفر از جمعیت ایران را تشکیل میدهند، با شدیدترین آزارها مواجهاند. آنها از تحصیل در دانشگاهها منع شدهاند و اموالشان، از جمله خانهها و گورستانها، مصادره یا تخریب شده است. گزارش یورو نیوز در سال ۲۰۲۵ از تخریب گورستان بهائیان در شیراز خبر میدهد.<ref name=":8" /> بهائیان همچنین از اشتغال در بخش دولتی محروماند و کسبوکارهایشان به دلیل اعتقادات مذهبی تعطیل میشود.<ref name=":9" /> گزارش هرانا در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بیش از ۱۰۰ بهائی در سال ۲۰۲۳ به اتهام «تبلیغ علیه نظام» بازداشت شدهاند.<ref name=":5" /> | ||
خط ۸۶: | خط ۹۲: | ||
=== اعدام و سرکوب اقلیتها === | === اعدام و سرکوب اقلیتها === | ||
[[پرونده:سرکوب اقلیتهای قومی در ایران؛.JPG|جایگزین=سرکوب اقلیتهای قومی در ایران|بندانگشتی|سرکوب اقلیتهای قومی در ایران]] | |||
اقلیتهای قومی و مذهبی به طور نامتناسبی هدف اعدام و سرکوب قضایی قرار میگیرند. گزارش سالانه هرانا در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بلوچها، با وجود تشکیل ۵ درصد جمعیت ایران، ۳۰ درصد اعدامها را تشکیل میدهند.<ref name=":2" /> این اعدامها اغلب به اتهامات مبهم مانند «محاربه» یا جرایم مرتبط با مواد مخدر انجام میشود، که بسیاری از آنها بدون شواهد کافی یا دادرسی عادلانه است.<ref name=":13" /> گزارش یورو نیوز در سال ۲۰۲۵ نشان میدهد که اعدامهای بلوچها در سیستان و بلوچستان به تنشهای قومی دامن زده و اعتراضات محلی را در زاهدان، بهویژه پس از «'''[[جمعه خونین زاهدان]]'''» اکتبر ۲۰۲۲، تقویت کرده است.<ref name=":7" /> | اقلیتهای قومی و مذهبی به طور نامتناسبی هدف اعدام و سرکوب قضایی قرار میگیرند. گزارش سالانه هرانا در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بلوچها، با وجود تشکیل ۵ درصد جمعیت ایران، ۳۰ درصد اعدامها را تشکیل میدهند.<ref name=":2" /> این اعدامها اغلب به اتهامات مبهم مانند «محاربه» یا جرایم مرتبط با مواد مخدر انجام میشود، که بسیاری از آنها بدون شواهد کافی یا دادرسی عادلانه است.<ref name=":13" /> گزارش یورو نیوز در سال ۲۰۲۵ نشان میدهد که اعدامهای بلوچها در سیستان و بلوچستان به تنشهای قومی دامن زده و اعتراضات محلی را در زاهدان، بهویژه پس از «'''[[جمعه خونین زاهدان]]'''» اکتبر ۲۰۲۲، تقویت کرده است.<ref name=":7" /> | ||
خط ۱۰۰: | خط ۱۰۷: | ||
= نقض حق آزادی بیان و رسانهها = | = نقض حق آزادی بیان و رسانهها = | ||
[[پرونده:سرکوب روزنامهنگاران در ایران.JPG|جایگزین=نقض حقوق روزنامهنگاران|بندانگشتی|نقض حقوق روزنامهنگاران]] | |||
حق آزادی بیان، مندرج در ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر، در ایران به شدت نقض میشود. رژیم جمهوری اسلامی از طریق قوانین تبعیضآمیز، سرکوب روزنامهنگاران، سانسور گسترده رسانهها و نظارت دیجیتال، فضای مدنی را محدود کرده و شهروندان را از دسترسی به اطلاعات آزاد محروم کرده است.<ref name=":0" /> این نقضها، که با تعهدات بینالمللی ایران، از جمله میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)، در تضاد است، نه تنها فعالان و روزنامهنگاران، بلکه شهروندان عادی را نیز هدف قرار داده است.<ref name=":1" /> این بخش به بررسی این نقضها در چهار حوزه کلیدی میپردازد: محدودیتهای قانونی و قضایی، سرکوب روزنامهنگاران و فعالان رسانهای، سانسور و نظارت دیجیتال، و پیامدهای اجتماعی و سیاسی. | حق آزادی بیان، مندرج در ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر، در ایران به شدت نقض میشود. رژیم جمهوری اسلامی از طریق قوانین تبعیضآمیز، سرکوب روزنامهنگاران، سانسور گسترده رسانهها و نظارت دیجیتال، فضای مدنی را محدود کرده و شهروندان را از دسترسی به اطلاعات آزاد محروم کرده است.<ref name=":0" /> این نقضها، که با تعهدات بینالمللی ایران، از جمله میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)، در تضاد است، نه تنها فعالان و روزنامهنگاران، بلکه شهروندان عادی را نیز هدف قرار داده است.<ref name=":1" /> این بخش به بررسی این نقضها در چهار حوزه کلیدی میپردازد: محدودیتهای قانونی و قضایی، سرکوب روزنامهنگاران و فعالان رسانهای، سانسور و نظارت دیجیتال، و پیامدهای اجتماعی و سیاسی. | ||
خط ۱۱۵: | خط ۱۲۳: | ||
=== سانسور و نظارت دیجیتال === | === سانسور و نظارت دیجیتال === | ||
[[پرونده:سانسور اینترنت در ایران.jpg|بندانگشتی|293x293پیکسل]] | |||
سانسور رسانهها و نظارت دیجیتال در ایران به ابزاری کلیدی برای کنترل اطلاعات تبدیل شده است. شورای عالی فضای مجازی، که تحت نظارت مستقیم [[سید علی خامنه ای|'''خامنهای''']] فعالیت میکند، مسئول فیلتر گسترده اینترنت و مسدود کردن پلتفرمهای جهانی مانند توییتر، فیسبوک و یوتیوب است.<ref name=":17" /> گزارش دیدهبان حقوق بشر در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بیش از ۸۰ درصد وبسایتهای خبری مستقل در ایران فیلتر شدهاند.<ref name=":5" /> این سانسور به کاهش دسترسی شهروندان به اطلاعات آزاد و افزایش وابستگی به رسانههای دولتی منجر شده است. | سانسور رسانهها و نظارت دیجیتال در ایران به ابزاری کلیدی برای کنترل اطلاعات تبدیل شده است. شورای عالی فضای مجازی، که تحت نظارت مستقیم [[سید علی خامنه ای|'''خامنهای''']] فعالیت میکند، مسئول فیلتر گسترده اینترنت و مسدود کردن پلتفرمهای جهانی مانند توییتر، فیسبوک و یوتیوب است.<ref name=":17" /> گزارش دیدهبان حقوق بشر در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بیش از ۸۰ درصد وبسایتهای خبری مستقل در ایران فیلتر شدهاند.<ref name=":5" /> این سانسور به کاهش دسترسی شهروندان به اطلاعات آزاد و افزایش وابستگی به رسانههای دولتی منجر شده است. | ||
خط ۱۲۹: | خط ۱۳۸: | ||
== نقش نیروهای امنیتی در نقض حقوق بشر == | == نقش نیروهای امنیتی در نقض حقوق بشر == | ||
[[پرونده:یگان ویژه در قیام سال ۱۳۸۸.JPG|جایگزین=یگانهای ویژه نیروی انتظامی|بندانگشتی|یگانهای ویژه نیروی انتظامی]] | |||
نیروهای امنیتی ایران، شامل نیروی انتظامی، اطلاعات سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و سازمان '''[[بسیج]]'''، ابزار اصلی رژیم جمهوری اسلامی برای اجرای سیاستهای سرکوبگرانه و نقض حقوق بشر هستند. این نیروها با استفاده از خشونت مرگبار، شکنجه، نظارت گسترده و ارعاب، حقوق اساسی شهروندان، از جمله حق حیات، آزادی بیان و تجمع را نقض کردهاند.<ref name=":0" /> اقدامات آنها، که با اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) مغایرت دارد، نه تنها فعالان و معترضان، بلکه شهروندان عادی را نیز هدف قرار داده است.<ref name=":1" /> این بخش به بررسی نقش نیروهای امنیتی در نقض حقوق بشر در چهار حوزه کلیدی میپردازد: ساختار و وظایف نیروهای امنیتی، خشونت و استفاده از نیروی مرگبار، شکنجه و بازداشتگاههای غیررسمی، و نظارت و ارعاب. | نیروهای امنیتی ایران، شامل نیروی انتظامی، اطلاعات سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و سازمان '''[[بسیج]]'''، ابزار اصلی رژیم جمهوری اسلامی برای اجرای سیاستهای سرکوبگرانه و نقض حقوق بشر هستند. این نیروها با استفاده از خشونت مرگبار، شکنجه، نظارت گسترده و ارعاب، حقوق اساسی شهروندان، از جمله حق حیات، آزادی بیان و تجمع را نقض کردهاند.<ref name=":0" /> اقدامات آنها، که با اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) مغایرت دارد، نه تنها فعالان و معترضان، بلکه شهروندان عادی را نیز هدف قرار داده است.<ref name=":1" /> این بخش به بررسی نقش نیروهای امنیتی در نقض حقوق بشر در چهار حوزه کلیدی میپردازد: ساختار و وظایف نیروهای امنیتی، خشونت و استفاده از نیروی مرگبار، شکنجه و بازداشتگاههای غیررسمی، و نظارت و ارعاب. | ||
خط ۱۳۷: | خط ۱۴۷: | ||
=== خشونت و استفاده از نیروی مرگبار === | === خشونت و استفاده از نیروی مرگبار === | ||
[[پرونده:استفاده از سلاح مرگبار توسط نیروهای امنیتی.JPG|جایگزین=استفاده از سلاح مرگبار توسط نیروهای امنیتی|بندانگشتی|استفاده از سلاح مرگبار توسط نیروهای امنیتی]] | |||
نیروهای امنیتی ایران به طور مداوم از خشونت مرگبار علیه معترضان و شهروندان استفاده میکنند. در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، که به دنبال مرگ مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد آغاز شد، بیش از ۵۰۰ نفر، از جمله زنان و کودکان، توسط نیروهای امنیتی کشته شدند.<ref name=":8" /> گزارش هیئت حقیقتیاب سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که نیروی انتظامی و بسیج از گلولههای جنگی و سلاحهای سنگین علیه معترضان غیرمسلح استفاده کردند، که نقض ماده ۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر (حق حیات) است.<ref name=":13" /> | نیروهای امنیتی ایران به طور مداوم از خشونت مرگبار علیه معترضان و شهروندان استفاده میکنند. در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، که به دنبال مرگ مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد آغاز شد، بیش از ۵۰۰ نفر، از جمله زنان و کودکان، توسط نیروهای امنیتی کشته شدند.<ref name=":8" /> گزارش هیئت حقیقتیاب سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که نیروی انتظامی و بسیج از گلولههای جنگی و سلاحهای سنگین علیه معترضان غیرمسلح استفاده کردند، که نقض ماده ۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر (حق حیات) است.<ref name=":13" /> | ||
خط ۱۶۱: | خط ۱۷۲: | ||
= نقض حق حیات و اعدامها = | = نقض حق حیات و اعدامها = | ||
[[پرونده:استفاده از مجازات اعدام.JPG|جایگزین=استفاده گسترده از مجازات اعدام در نظام جمهوری اسلامی|بندانگشتی|استفاده گسترده از مجازات اعدام در نظام جمهوری اسلامی]] | |||
حق حیات، مندرج در ماده ۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)، در ایران به طور گسترده از طریق اعدامهای گسترده، استفاده از نیروی مرگبار علیه معترضان و فقدان دادرسی عادلانه نقض میشود.<ref name=":0" /> ایران یکی از بالاترین نرخهای اعدام در جهان را دارد و این مجازات اغلب علیه اقلیتهای قومی، فعالان سیاسی و افراد متهم به جرایم مبهم اعمال میشود.<ref name=":1" /> این نقضها، که با تعهدات بینالمللی ایران مغایرت دارند، نه تنها حق حیات را سلب میکنند، بلکه به ارعاب جامعه و سرکوب مقاومت مدنی منجر شدهاند.<ref name=":2" /> این بخش به بررسی نقض حق حیات در چهار حوزه کلیدی میپردازد: استفاده گسترده از مجازات اعدام، اعدام اقلیتهای قومی، نقض دادرسی عادلانه، و پیامدهای اجتماعی و سیاسی. | حق حیات، مندرج در ماده ۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)، در ایران به طور گسترده از طریق اعدامهای گسترده، استفاده از نیروی مرگبار علیه معترضان و فقدان دادرسی عادلانه نقض میشود.<ref name=":0" /> ایران یکی از بالاترین نرخهای اعدام در جهان را دارد و این مجازات اغلب علیه اقلیتهای قومی، فعالان سیاسی و افراد متهم به جرایم مبهم اعمال میشود.<ref name=":1" /> این نقضها، که با تعهدات بینالمللی ایران مغایرت دارند، نه تنها حق حیات را سلب میکنند، بلکه به ارعاب جامعه و سرکوب مقاومت مدنی منجر شدهاند.<ref name=":2" /> این بخش به بررسی نقض حق حیات در چهار حوزه کلیدی میپردازد: استفاده گسترده از مجازات اعدام، اعدام اقلیتهای قومی، نقض دادرسی عادلانه، و پیامدهای اجتماعی و سیاسی. | ||
خط ۱۷۱: | خط ۱۸۳: | ||
=== اعدام اقلیتهای قومی === | === اعدام اقلیتهای قومی === | ||
[[پرونده:اعدام اقلیتهای قومی در ایران.JPG|جایگزین=اعدام اقلیتهای قومی در ایران|بندانگشتی|اعدام اقلیتهای قومی در ایران]] | |||
اقلیتهای قومی، بهویژه بلوچها، کردها و عربهای اهوازی، به طور نامتناسبی هدف اعدام قرار میگیرند. گزارش هرانا در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بلوچها، با وجود تشکیل تنها ۵ درصد جمعیت ایران، ۳۰ درصد اعدامها را تشکیل میدهند.<ref name=":2" /> این اعدامها اغلب به اتهامات مرتبط با مواد مخدر یا «اقدام علیه امنیت ملی» انجام میشوند، اما گزارش دیدهبان حقوق بشر در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بسیاری از این اتهامات بدون شواهد کافی یا با اعترافات اجباری اخذ شده تحت شکنجه هستند.<ref name=":5" /> | اقلیتهای قومی، بهویژه بلوچها، کردها و عربهای اهوازی، به طور نامتناسبی هدف اعدام قرار میگیرند. گزارش هرانا در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بلوچها، با وجود تشکیل تنها ۵ درصد جمعیت ایران، ۳۰ درصد اعدامها را تشکیل میدهند.<ref name=":2" /> این اعدامها اغلب به اتهامات مرتبط با مواد مخدر یا «اقدام علیه امنیت ملی» انجام میشوند، اما گزارش دیدهبان حقوق بشر در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که بسیاری از این اتهامات بدون شواهد کافی یا با اعترافات اجباری اخذ شده تحت شکنجه هستند.<ref name=":5" /> | ||
خط ۱۹۲: | خط ۲۰۵: | ||
= نقض حقوق زندانیان و شکنجه = | = نقض حقوق زندانیان و شکنجه = | ||
[[پرونده:نقض حقوق زندانیان سیاسی؛.JPG|جایگزین=نقض حقوق زندانیان سیاسی|بندانگشتی|نقض حقوق زندانیان سیاسی]] | |||
حقوق زندانیان در ایران، بهویژه در زمینه شرایط زندان، منع شکنجه و حق دادرسی عادلانه، به طور گسترده نقض میشود. این نقضها، که مغایر با ماده ۵ (منع شکنجه) و ماده ۹ (منع بازداشت خودسرانه) اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) هستند، فعالان سیاسی، روزنامهنگاران، اقلیتهای قومی و مذهبی، و حتی شهروندان عادی را هدف قرار دادهاند.<ref name=":0" /> زندانهای ایران به دلیل شرایط غیرانسانی، شکنجه سیستماتیک و بازداشتهای خودسرانه به کانون نقض حقوق بشر تبدیل شدهاند.<ref name=":1" /> این بخش به بررسی این نقضها در چهار حوزه کلیدی میپردازد: شرایط غیرانسانی زندانها، شکنجه و بدرفتاری، بازداشتهای خودسرانه، و پیامدهای اجتماعی و سیاسی. | حقوق زندانیان در ایران، بهویژه در زمینه شرایط زندان، منع شکنجه و حق دادرسی عادلانه، به طور گسترده نقض میشود. این نقضها، که مغایر با ماده ۵ (منع شکنجه) و ماده ۹ (منع بازداشت خودسرانه) اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) هستند، فعالان سیاسی، روزنامهنگاران، اقلیتهای قومی و مذهبی، و حتی شهروندان عادی را هدف قرار دادهاند.<ref name=":0" /> زندانهای ایران به دلیل شرایط غیرانسانی، شکنجه سیستماتیک و بازداشتهای خودسرانه به کانون نقض حقوق بشر تبدیل شدهاند.<ref name=":1" /> این بخش به بررسی این نقضها در چهار حوزه کلیدی میپردازد: شرایط غیرانسانی زندانها، شکنجه و بدرفتاری، بازداشتهای خودسرانه، و پیامدهای اجتماعی و سیاسی. | ||
=== شرایط غیرانسانی زندانها === | === شرایط غیرانسانی زندانها === | ||
[[پرونده:شرایط غیرانسانی زندانهای ایران.JPG|جایگزین=شرایط غیرانسانی در زندانهای ایران|بندانگشتی|شرایط غیرانسانی در زندانهای ایران]] | |||
زندانهای ایران، از جمله '''[[زندان اوین]]'''، زندان رجاییشهر، زندان وکیلآباد مشهد و '''[[زندان فشافویه]]'''، با شرایط غیرانسانی مواجهاند که حقوق اولیه زندانیان را نقض میکند. گزارش هرانا در سال ۲۰۲۴ از ازدحام شدید، کمبود امکانات بهداشتی، غذای ناکافی و نبود مراقبتهای پزشکی در این زندانها خبر میدهد.<ref name=":2" /> برای مثال، زندان اوین، که محل نگهداری زندانیان سیاسی است، با ظرفیت ۱۵۰۰ نفر بیش از ۴۰۰۰ زندانی را در خود جای داده است.<ref name=":3" /> این ازدحام به شیوع بیماریهای عفونی، مانند سل و هپاتیت، منجر شده است. گزارش سازمان عفو بینالملل در سال ۲۰۲۴ از مرگ ۱۲ زندانی در زندان رجاییشهر به دلیل بیماریهای قابلپیشگیری خبر میدهد.<ref name=":4" /> | زندانهای ایران، از جمله '''[[زندان اوین]]'''، زندان رجاییشهر، زندان وکیلآباد مشهد و '''[[زندان فشافویه]]'''، با شرایط غیرانسانی مواجهاند که حقوق اولیه زندانیان را نقض میکند. گزارش هرانا در سال ۲۰۲۴ از ازدحام شدید، کمبود امکانات بهداشتی، غذای ناکافی و نبود مراقبتهای پزشکی در این زندانها خبر میدهد.<ref name=":2" /> برای مثال، زندان اوین، که محل نگهداری زندانیان سیاسی است، با ظرفیت ۱۵۰۰ نفر بیش از ۴۰۰۰ زندانی را در خود جای داده است.<ref name=":3" /> این ازدحام به شیوع بیماریهای عفونی، مانند سل و هپاتیت، منجر شده است. گزارش سازمان عفو بینالملل در سال ۲۰۲۴ از مرگ ۱۲ زندانی در زندان رجاییشهر به دلیل بیماریهای قابلپیشگیری خبر میدهد.<ref name=":4" /> | ||
خط ۲۰۲: | خط ۲۱۷: | ||
=== ۶٫۲. شکنجه و بدرفتاری === | === ۶٫۲. شکنجه و بدرفتاری === | ||
[[پرونده:شکنجه در نظام جمهوری اسلامی.JPG|جایگزین=شکنجه زندانیان در ایران|بندانگشتی|شکنجه زندانیان در ایران]] | |||
شکنجه در زندانها و بازداشتگاههای ایران به طور سیستماتیک اعمال میشود. گزارش جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل، در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که زندانیان با شکنجههای جسمی، مانند ضرب و شتم، شوک الکتریکی و آویزان کردن از سقف، و شکنجههای روانی، مانند محرومیت از خواب و تهدید خانوادهها، مواجهاند.<ref name=":10" /> این شکنجهها اغلب برای اخذ اعترافات اجباری استفاده میشوند که مبنای احکام سنگین، از جمله اعدام، قرار میگیرند. گزارش سازمان عفو بینالملل از شکنجه ۲۰۰ زندانی در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ خبر میدهد.<ref name=":4" /> | شکنجه در زندانها و بازداشتگاههای ایران به طور سیستماتیک اعمال میشود. گزارش جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل، در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که زندانیان با شکنجههای جسمی، مانند ضرب و شتم، شوک الکتریکی و آویزان کردن از سقف، و شکنجههای روانی، مانند محرومیت از خواب و تهدید خانوادهها، مواجهاند.<ref name=":10" /> این شکنجهها اغلب برای اخذ اعترافات اجباری استفاده میشوند که مبنای احکام سنگین، از جمله اعدام، قرار میگیرند. گزارش سازمان عفو بینالملل از شکنجه ۲۰۰ زندانی در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ خبر میدهد.<ref name=":4" /> | ||
خط ۲۱۶: | خط ۲۳۲: | ||
=== پیامدهای اجتماعی و سیاسی === | === پیامدهای اجتماعی و سیاسی === | ||
[[پرونده:محکومیت جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد.JPG|جایگزین=محکومیت جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد به خاطر نقض حقوق بشر|بندانگشتی|محکومیت جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد به خاطر نقض حقوق بشر]] | |||
نقض حقوق زندانیان تأثیرات عمیقی بر جامعه ایران داشته است. شرایط غیرانسانی زندانها و شکنجه سیستماتیک به کاهش اعتماد عمومی به سیستم قضایی منجر شده است. گزارش بیبیسی در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که ۷۰ درصد ایرانیان معتقدند سیستم قضایی تحت کنترل نیروهای امنیتی است و عدالت را اجرا نمیکند.<ref name=":8" /> این بیاعتمادی به کاهش مشارکت مدنی، بهویژه در میان فعالان حقوق بشر، منجر شده است. گزارش هرانا از توقف فعالیت ۳۰ سازمان مدنی به دلیل بازداشت اعضایشان خبر میدهد.<ref name=":2" /> | نقض حقوق زندانیان تأثیرات عمیقی بر جامعه ایران داشته است. شرایط غیرانسانی زندانها و شکنجه سیستماتیک به کاهش اعتماد عمومی به سیستم قضایی منجر شده است. گزارش بیبیسی در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که ۷۰ درصد ایرانیان معتقدند سیستم قضایی تحت کنترل نیروهای امنیتی است و عدالت را اجرا نمیکند.<ref name=":8" /> این بیاعتمادی به کاهش مشارکت مدنی، بهویژه در میان فعالان حقوق بشر، منجر شده است. گزارش هرانا از توقف فعالیت ۳۰ سازمان مدنی به دلیل بازداشت اعضایشان خبر میدهد.<ref name=":2" /> | ||
ویرایش